อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่875 คำสั่งเสีย
“หัวหน้าเผ่า อำนาจของไอ้ชั่วซือคงถูกเย่จิ่งหานทำลายล้างจนสิ้นแล้ว”
“อำนาจที่เหลืออยู่ของเผ่าเทียนเฟิ่นก็ถูกกำลังคนที่หลบซ่อนตัวของเย่จิ่งหานฆ่าตายหมดแล้วด้วย”
“หัวหน้าเผ่า การต่อสู้ของเวินเส้าหยีกับเย่จิ่งหานจบลงแล้ว”
คำพูดสุดท้าย ทำเอากู้ชูหน่วนหยุดวิ่ง
“จบแล้วเหรอ?”
“ผลเป็นยังไง?”
“บาดเจ็บสาหัสทั้งสองฝ่าย เวินเส้าหยีพ่ายแพ้ เย่จิ่งหาน…”
“เย่จิ่งหานเป็นยังไงบ้าง?”
กู้ชูหน่วนเดินไปข้างหน้า กระชากคอเสื้อของคนที่รายงานแน่น
“ผมดำขลับของเย่จิ่งหานกลายเป็นสีขาวหิมะ เกรงว่า…น่าจะเสียกำลังภายในมากเกินไป หรืออาจจะบาดเจ็บสาหัส อาการพิษคำสาปโลหิตกำเริบ ดังนั้น…ดังนั้น……”
“เขาอยู่ไหน?”
“ไปแล้ว ข้าน้อยว่า พิษคำสาปโลหิตของเย่จิ่งหานกำเริบกะทันหัน อาการของเขาน่าจะคล้ายกับเจ้าสำนักชิง น่าจะมีเวลาอยู่อีกไม่นานแล้ว”
กู้ชูหน่วนยืนทรงตัวแทบไม่ไหว
“หัวหน้าเผ่า พวกเราจะไปตามหาเย่จิ่งหานไหม?”
สีหน้าของกู้ชูหน่วนซีดเซียว
ตามหางั้นเหรอ?
จะไปหาที่ไหน?
ถ้าเป็นจริงอย่างที่เขาว่า เย่จิ่งหานไม่มีทางให้คนของนางหาเขาเจอหรอก
ถึงแม้จะหาเจอ เขาก็ไม่มีทางปรากฏตัวต่อหน้านางด้วย
สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือ พยายามทุกวิถีทางเพื่อถอนคำสาปโลหิต ถึงจะทำให้เย่จิ่งหานกลับมาเป็นคนปกติได้
เขา…จะต้องบาดเจ็บสาหัสมากแน่ๆ
และเวินเส้าหยี…
ความแค้นอันยิ่งใหญ่ของเผ่าเทียนเฟิ่น
รวมไปถึงศพของพ่อเขา เขาก็ไม่เอาแล้ว แต่กลับหนีไปแทน
เขาจะต้องบาดเจ็บหนักแน่ ไม่ต้องคิดให้มาก นางก็เดาออกว่า สงครามในครั้งนี้ดุเดือดมากแค่ไหน
คนอย่างเวินเส้าหยีวิ่งหนีไปได้ อนาคตจะต้องกลับมาแก้แค้นแน่
“สั่งกำลังคนให้ออกตามหา เวินเส้าหยี ฮัวอิ่ง และไอ้ชั่วซือคง หาพวกเขาให้เจอ ถ้าหาไม่เจอ ข้าไม่อาจที่จะสบายใจได้”
“ขอรับ”
ผ่านการสู้รบเมื่อกี้ เผ่าเทียนเฟิ่นถูกทำลายราบคาบ
ทุกอย่างถูกกองไฟเผาวอดให้สิ้น หลังจากนี้เผ่าเทียนเฟิ่นจะถูกโลกตัดชื่อออกไป
กู้ชูหน่วนมองดูกองเพลิงตรงหน้า สายตาว่างเปล่า ใครก็ไม่รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง กู้ชูหน่วนก็พูดขึ้นว่า “กลับเผ่าหยกกัน”
“หัวหน้าเผ่า ยังหาสามคนนั้นไม่เจอ…ตอนนี้จะกลับเผ่าหยกแล้วเหรอ? ยังมีพวกเชลยของเผ่าเทียนเฟิ่น…”
“พวกเชลยให้ผู้อาวุโสใหญ่จัดการ”
“ขอรับ…”
ทุกคนดูออกว่า
กู้ชูหน่วนอารมณ์ไม่ดี
สงครามครั้งนี้เป็นศึกที่เราเป็นฝ่ายชนะ ตามหลักแล้วหัวหน้าเผ่าควรจะมีความสุขสิ
เวินเส้าหยีหนีไปได้ แต่เขาบาดเจ็บสาหัส จะมีชีวิตอยู่ต่อได้ไหมยังไม่รู้เลย ถึงจะอยู่ต่อได้ แค่เขาคนเดียวก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
ฮัวอิ่งนังคนบ้า พวกเขาจะใช้ทุกวิถีทางจัดการนางให้ได้
ไอ้ชั่วซือคงอาจจะตกนรกไปแล้วก็ได้
ทุกคนเริ่มฉลองกัน มีเพียงกู้ชูหน่วนที่ไม่สบายใจ
นางรู้ว่า อนาคตสักวันหนึ่ง พวกเขาจะต้องกลับมาแน่
แต่นางไม่มีเวลารอพวกเขาแล้ว
หลังจากกลับเผ่าหยกแล้ว กู้ชูหน่วนขังตัวเองไว้ในห้องสามวันสามคืน ในวันนั้นไม่มีใครรู้ว่านางทำอะไร รู้แค่ว่านางกำลังซ่อมค่ายกล
ค่ายกลพวกนั้นเป็นค่ายกลโบราณที่สืบทอดกันมา เป็นสุดยอดค่ายกลของเผ่าหยก
นางไปพูดกับผู้อาวุโสใหญ่และสุดยอดผู้อาวุโส ไม่มีใครรู้ว่ากู้ชูหน่วนพูดอะไรกับพวกเขากันแน่
แต่การกระทำในช่วงนี้ของนาง ทำให้คนรู้สึกเหมือนกำลังสั่งเสียก่อนตาย
ผู้อาวุโสหกไหวพริบเร็วที่สุด เขาไปถามผู้อาวุโสใหญ่ “เจ้าว่าหัวหน้าเผ่าจัดการเรื่องในเผ่าหยกละเอียดขนาดนั้น นางอยากทำอะไรกันแน่?”
“หัวหน้าเผ่าทำอะไรล้วนอยู่ในแผนของนางทั้งนั้น ข้าจะไปรู้ได้ยังไง หัวหน้าเผ่าอาจจะผ่านอะไรมาเยอะ เติบโตแล้ว ดังนั้น…”
“ถุ้ย! อย่ามาไร้สาระกับข้านะ ข้าไม่เชื่อหรอก”
ผู้อาวุโสใหญ่ส่ายหน้า แล้วเดินจากไป
เขาก็สงสัยเหมือนกัน
แต่เขาก็ไม่รู้ว่าหัวหน้าเผ่าคิดจะทำอะไรกันแน่
ภายในห้องประชุม
กู้ชูหน่วนพูดกับสุดยอดผู้อาวุโสอย่างเรียบเฉยว่า “เริ่มเตรียมสังเวยเถอะ”
