กู้ชูหน่วนหันไปมองทางด้านที่พลัดพรากจากเซียวหยู่เซวียนเมื่อกี้ สักพักหนึ่งแล้วค่อยพูดขึ้นว่า “ไปเถอะ กลับบ้าน”
เซียวหยู่เซวียนตามหานางไม่เจอ จึงน่าจะกลับไปแล้วแหละ
แต่หากนางยังไม่รีบจากไป รอผู้ชายที่สวมหน้ากากผีคนนั้นฟื้นคืนพลัง นางก็จะต้องตายอย่างเดียว
ได้ยินคำว่ากลับบ้าน แววตาเจ้าเสือน้อยเป็นประกาย ลากถุงกระสอบวิ่งตามกู้ชูหน่วนไปอย่างตื่นเต้น
คนหนึ่งคนเสือหนึ่งตัวแบบถุงกระสอบที่ใหญ่กว่าพวกเขา ดูยังไงก็น่าขำ
ตลอดทางพวกเขาหลบๆซ่อนๆ หลบหลีกฝูงคน ในที่สุดก็ออกมาจากภูเขาเจียงเจ๋อ กลับมาถึงจวนมู่อย่างปลอดภัย
ยาสมุนไพรเต็มถุงกระสอบใหญ่ขนาดนั้น กู้ชูหน่วนไม่มีทางเอากลับไปยังจวนมู่แน่นอน หาถ้ำใกล้ๆภูเขาเจียงเจ๋อ แล้วเอายาสมุนไพรไปซ่อนไว้ รอหลังจากทุกอย่างสงบเงียบลง ค่อยเอาออกไปขายในร้านขายยา
ภายในจวนมู่
กู้ชูหน่วนไม่ได้เดินเข้าทางประตูหลัก แต่ปีนกำแพงเข้าไป หลบๆซ่อนๆจนมาถึงห้องของมู่ซิน
เวลากลางดึก จวนมู่ยังคงเปิดไฟส่องสว่าง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนางมีเรื่องกับตระกูลไป๋หลี่หรือเปล่า ทั่วทั้งจวนมู่ดูหวาดหวั่นไปหมด
“ใคร ใครอยู่ข้างนอก” จู่ๆมู่ซินก็พูดขึ้นมา
“ข้าเอง มู่หน่วน”
กู้ชูหน่วนเดินย่องมาเปิดประตู ยื่นน้ำค้างแห่งสวรรค์ให้กับมู่ซิน
“นี่คืออะไร?”
มู่ซินรับมา เปิดดูอย่างสงสัย หลังจากสูดดมกลิ่นน้ำค้างแห่งสวรรค์ ก็รู้สึกตื่นเต้นไปทั้งตัว แทบพรวดลุกขึ้นมานั่ง กรีดร้องอย่างตกใจ
“เบาๆ หากตาเฒ่ามู่กับพวกเจ้าบ้านสองเจ้าบ้านสามรู้เข้า น้ำค้างแห่งสวรรค์นี้คงถูกพวกเขาแย่งไป”
“อาหน่วน เจ้าเอาน้ำค้างแห่งสวรรค์มาจากไหน? สิ่งของนี้หายากมาก มีกี่ตระกูลใหญ่และสำนักที่มีชื่อเสียงค้นหาอย่างยากลำบากก็หามาไม่ได้”
“อาศัยความสามารถของข้าไง พ่อรีบทานลงไป ดูว่าสามารถฟื้นคืนชีพจรยุทธ์ได้ไหม”
ชี่ทิพย์ของน้ำค้างแห่งสวรรค์มีมากมายขนาดนี้ เพียงแค่ดม ข้าก็รู้สึกผ่อนคลายไปทั้งตัว มียาขวดนี้ ชีพจรยุทธ์ต้องฟื้นคืนได้แน่
มู่ซินเป็นกังวล
เขารู้สึกเหมือนว่า น้ำค้างแห่งสวรรค์นี้เอามาได้อย่างไม่ง่ายแน่
เพื่อให้ได้น้ำค้างแห่งสวรรค์มา อาหน่วนไปล่วงเกินใคร หรือรับปากอะไรใครหรือเปล่า
ราวกับมองเห็นถึงความลังเลของเขา
กู้ชูหน่วนพูดขึ้นว่า “วางใจ ข้าได้มาจากภูเขาเจียงเจ๋อ ไม่ได้รับปากเงื่อนไขอะไรกับใคร ส่วนเรื่องล่วงเกินคน อาจจะล่วงเกินคนคนหนึ่ง แต่ก็ไม่เป็นไร หลบไปสักพักก็พอแล้ว”
“เจ้าไปมีเรื่องกับใคร เป็นคนหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่หรือเปล่า”
“เรื่องนี้ข้าก็ไม่แน่ใจ น่าจะไม่ใช่มั้ง” กู้ชูหน่วนพูดเท็จ
เห็นว่ามู่ซินกำลังจะพูดอะไรอีก กู้ชูหน่วนรีบพูดขึ้นว่า “พ่อทานน้ำค้างแห่งสวรรค์ลงไปก่อน ฟื้นคืนชีพจรยุทธ์ เรื่องอื่น ต่อไปค่อยว่ากัน”
“พ่ออายุเยอะขนาดนี้แล้ว ชีพจรยุทธ์ฟื้นคืนหรือไม่นั้นไม่สำคัญ แต่เจ้ายังอายุน้อย ชีพจรยุทธ์ของเจ้าก็….หากเจ้าได้ทานน้ำค้างแห่งสวรรค์ขวดนี้ จะส่งผลดีต่อการบำเพ็ญของเจ้า อาหน่วน เจ้าทานเถอะ”
โธ่
หากนางจะทาน คงทานแต่แรกแล้ว จะรอถึงตอนนี้ทำไม
“ในมือข้ายังมีอีกขวด ขวดนี้พ่อเก็บไว้เถอะ”
