อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1046 เป็นเคล็ดวิชากลืนพลังจริงๆ
เวินเส้าหยีจับถ้วยชาไว้แน่นทันที
สัญชาตญาณของเขาคิดจะลงมือ แต่เมื่อนึกถึงตอนที่นางถลกเสื้อผ้าของเขา ทั้งยังจัดท่าทางให้อยู่กับเย่จิ่งหานอีก เขาก็มีความโกรธอยู่เต็มท้อง
และ……
และทุกครั้งในท้ายที่สุดกู้ชูหน่วนก็สามารถเปลี่ยนจากอันตรายให้ปลอดภัยได้ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เหมือนกับนางหรือไม่ ที่จะสามารถทำเรื่องที่คนอื่นคาดคิดไม่ถึงออกมาในช่วงเวลาวิกฤตเป็นที่สุดได้
เพียงแค่ความลังเลครู่หนึ่ง พลังฝ่ามือของไป๋หลี่เจิ้นก็ประทับอยู่บนร่างของกู้ชูหน่วนอย่างรุนแรงแล้ว
แม้ว่าเขาอยากจะลงมือ ก็สายไปแล้ว ทำได้เพียงมองดูกู้ชูหน่วนรับฝ่ามือที่อันตรายถึงชีวิตอยู่เฉยๆ
หัวใจของเวินเส้าหยีเต้นเร็วขึ้นอย่างฉับพลัน
เขาต้องการจะฆ่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้มาตลอด แต่ตอนนี้เห็นนางตายอยู่ต่อหน้า ก็มีความรู้สึกที่อธิบายถูกจริงๆ
มุมปากของไป๋หลี่เจิ้นมีรอยยิ้มอันชั่วร้าย
ชื่นชมการตายของกู้ชูหน่วน
ทันใดนั้น รอยยิ้มของเขาก็แข็งทื่อไป
เพราะว่าบนร่างกายของกู้ชูหน่วนมีพลังที่ชั่วร้ายชนิดหนึ่ง ดูดกลืนพลังยุทธของเขาอย่างต่อเนื่อง
เขาคิดจะหยุดยั้งกำลังภายในของตัวเองที่หลั่งไหลไปในร่างของนาง แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้
ไป๋หลี่เจิ้นสะดุ้ง รีบถอนฝ่ามือออก
แต่พลังฝ่ามือของเขาเหมือนจะถูกดูดไว้ ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนก็ถอนออกไปไม่ได้
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?” ไป๋หลี่เจิ้นกล่าวด้วยความตกใจ
กู้ชูหน่วนคิดว่านางต้องตายแล้วเป็นแน่
แต่เหตุการณ์เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน นางก็งงงันไปแล้ว
ฝ่ามือหนึ่งของไป๋หลี่เจิ้นประทับอยู่บนตัวของนาง นางไม่เพียงไม่ตาย แม้กระทั่งความเจ็บปวดก็ไม่มีแล้ว
กำลังภายในดั่งคลื่นโหมซัดสาดจากร่างกายของไป๋หลี่เจิ้นพรั่งพรูเข้าไปในร่างกายของนางไม่หยุด
นางรู้สึกเพียงแค่พลังในร่างกายของนางแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แข็งแกร่งจนทำให้นางอยากจะระเบิด
“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้”
กำลังภายในทั้งหมดสิบกว่าปีมอบให้เป็นเกราะป้องกันของกู้ชูหน่วนหมดแล้ว ไป๋หลี่เจิ้นจะไม่ตระหนกตกใจได้อย่างไร
หากเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ต้องพูดถึงกำลังภายในของเขาจะถูกกู้ชูหน่วนดูดไปทั้งหมด เกรงเพียงแค่ว่าชีวิตแก่ๆของเขาก็คงจะต้องทิ้งไว้ตรงนี้แล้ว
กำลังภายในที่ได้มาโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายกู้ชูหน่วนจะตัดใจลงได้อย่างไร
กำลังภายในของไป๋หลี่เจิ้นทรงพลังเกินไปแล้ว กู้ชูหน่วนดูดจนพอประมาณ สังหรณ์ใจรางๆว่าร่างกายของตัวเองจะไม่สามารถฝืนต่อไปได้แล้ว คิดจะดึงระยะห่างออกจากไป๋หลี่เจิ้น
แต่ทว่า…..
นางดึงไม่ออก….
เหมือนว่าตัวเองจะติดอยู่กับไป๋หลี่เจิ้นเช่นนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางแยกกันได้
“เป็นท่านที่ตีข้า ข้าถอนออกไปไม่ได้ ท่านถอนออกไปเอง”
“เพ้อเจ้อ หากว่าข้าถอนไปได้ ก็ถอนไปตั้งนานแล้ว เจ้าผู้หญิงคนนี้เจ้าฝึกพลังชั่วร้ายอะไรกันแน่”
พลังชั่วร้าย?
นางไปฝึกพลังชั่วร้ายที่ไหนกัน?
เห็นได้ชัดว่าเขาส่งเข้ามาเอง
ทั้งสองคนยังคงยืนกรานไม่อ่อนข้อต่อกัน
แต่เวินเส้าหยีกลับตะลึงจนลุกขึ้นมาแล้ว ดวงตาอันเฉียบคมคู่นั้นเพ่งมองกู้ชูหน่วนติดๆ ในตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ริมฝีปากบางๆที่เย็นยะเยือกนั่นพ่นออกมาสี่คำ “เคล็ดวิชากลืนพลัง”
เป็นเคล็ดวิชากลืนพลังจริงๆ
ใต้หล้านี้มีเพียงกู้ชูหน่วนเท่านั้นที่รู้จักเคล็ดวิชากลืนพลัง
นางรู้จักเคล็ดวิชากลืนพลังได้ยังไง?
เป็นความบังเอิญงั้นหรือ?
บนโลกนี้จะมีความบังเอิญมากมายขนาดนั้นที่ไหน?
เมื่อมองดูใบหน้าที่ฝืนทนจนแดงไปทั้งหน้าของมู่หน่วน ลักษณะหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ ไม่เหมือนกับนางสักนิด
แต่เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน ทุกการเคลื่อนไหวของนาง สีหน้าอารมณ์ที่แสดงออกมาทุกอย่างไม่มีสิ่งใดที่ไม่เหมือนกู้ชูหน่วน
พวกนางมีความเกี่ยวข้องอะไรกันแน่?
หรือว่าบางทีนางก็คือนาง?
“อ้าก……ปล่อยมือ รีบปล่อยมือ”
“เจ้าปล่อย”
“ท่านปล่อย…..”
กำลังภายในทั้งหมดของไป๋หลี่เจิ้นถูกนางดูดกลืน แม้กระทั่งแก่นพลังลมปราณและเลือดก็ถูกนางดูดไปแล้ว เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ร่างกายของตัวเองกำลังถูกทะลวงจนกลวงไปเรื่อยๆ
เส้นผมของเขาขาวเป็นหิมะไปทีละนิด
ร่างกายก็ค่อยๆเหี่ยวแห้ง ยิ่งบนใบหน้าก็ถูกดูดไปจนเหลือแต่โครงกระดูก
เขาตื่นตระหนกแล้ว
ตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์
แต่ว่าทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว
ผู้อาวุโสระดับสี่ของตระกูลไป๋หลี่ผู้สูงศักดิ์ก็ถูกผู้หญิงระดับสองดูดกลืนกำลังภายในและแก่นพลังลมปราณและเลือดจนตายไปทั้งเป็นอย่างน่าประหลาดเช่นนี้แล้ว เหลือไว้เพียงโครงกระดูกโครงหนึ่งเท่านั้น
“อ้าก……”
กู้ชูหน่วนระเบิดเสียงคำรามออกมาเสียงหนึ่ง กำลังภายในอันร้อนผ่าวไหลเวียนไปทั้งร่างกายของนางอย่างต่อเนื่อง เจ็บปวดจนนางต้องกัดฟัน กระทั่งลงไปกลิ้งอยู่บนพื้น
และนางก็เลื่อนจากระดับสองเป็นขั้นสูงสุดระดับสองโดยตรง
ขาดไปเพียงก้าวเดียว ก็จะเข้าสู่ระดับสามแล้ว
