บทที่ 29
อะไรนะ?
เมแกนมองเข้าไปในบ้านผ่านทางหน้าต่าง แล้วก็จริง แอชตันนั้นวางมีดลงบนพื้นแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล!
เกิดอะไรขึ้น? เมแกนคิดว่านี่มันไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด! นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนร้ายคุกเข่าให้ตัวประกัน!
เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ล้อมบ้านไว้เองก็ตะลึงงันและพูดอะไรไม่ออกเช่นกัน!
ในตอนแรก พวกเขาคิดว่าจะต้องมีการเจรจากันเป็นเวลานาน หลังจากที่แดร์ริลเข้าไปเปลี่ยนตัวประกัน ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะพูดเพียงไม่กี่ประโยคและทำให้คนร้ายคุกเข่าร้องขอความเมตตาได้!
ในห้อง แดร์ริลยิ้มในขณะที่มองไปที่แอชตัน เขาเพิ่งจะเผยตัวตนที่แท้จริงกับแอชตันไป
ในตอนแรก แอชตันไม่เชื่อคำพูโของแดร์ริล ยังไงก็ตาม หลังจากที่แดร์ริลให้เขาดูยอดเงินในบัตรธนาคาร แอชตันก็สติหลุดโดยสิ้นเชิง!
มันกลายเป็นว่าคนที่เขาไปล่วงเกินนั้น ความจริงแล้วก็คือแดร์ริล!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคำสรรเสริญจากคริสตัลที่ลิลี่ได้รับนั้นมาจากแดร์ริล ผู้ซึ่งเป็นนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้! ขยะที่ทุกคนดูแคลน แท้จริงแล้วเป็นนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้!
“นายน้อยรองครับ ผมขอร้องล่ะครับ ก่อนหน้านี้ผมมันตาบอด” แอชตันอ้อนวอนด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “นายน้อยรอง ได้โปรด ยกโทษให้ผมด้วย ผมสัญญาว่าผมจะไม่มีวันยุ่งกับภรรยาของคุณอีก ผมสัญญา ผมสัญญาต่อพระเจ้าเลย…”
แดร์ริลยิ้มและก้มมองเขา “แอชตัน ฉันให้อภัยนาย ตราบใดที่นายรู้ความผิดของตัวเอง ฉันสามารถบอกให้ตระกูลของฉันยกโทษให้นายได้ในครั้งนี้ ปัญหาก็คือ ตอนนี้นายทำสิ่งที่ไม่สามารถให้อภัยได้ไปแล้ว ดูข้างนอกสิ พวกเขารอจับนายแล้ว”
“ไม่มีปัญหาครับ ท่านแดร์ริล ความผิดของผมนั้นไม่ได้เป็นคดีใหญ่เพราะผมยังหยุดมันได้ทัน!” แอชตันร้องออกมา
“ก็ได้ ไปแล้วสารภาพความผิดก่อนแล้วกัน” แดร์ริลกล่าวและโบกมือของเขา “ฉันจะปล่อยนายไปตราบเท่าที่นายไม่แค้นฉันเมื่อนายออกมาจากคุกแล้ว”
“ขอบคุณครับ ท่านแดร์ริล ขอบคุณท่านแดร์ริล” แอชตันคุกเข่าลงขอขมาเขาไม่หยุด
ตราบใดที่แอชตันสามารถทวงคืนชีวิตเดิมอย่างที่เคยเป็นได้ ต่อให้เขาเสียเวลาชีวิตไปอีกสิบปีเขาก็ยอม!
แดร์ริลไม่ตอบอะไร เขารีบเดินออกจากห้องไป
เจ้าหน้าที่ตำรวจพลันพุ่งเข้ามาในบ้าน ทันทีที่พวกเขาเห็นแดร์ริลเดินออกมา
มีเพียงเมแกนที่เดินเข้ามาหาแดร์ริล ความจริงก็คือ เธอเพิ่งจะเคยเจอผู้ชายแบบนี้เป็นครั้งแรกตั้งแต่ทำงานเป็นตำรวจมาหลายปี
“สารวัตรแคสเทลโล มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ?” แดร์ริลถาม
เมแกนนั้นเป็นสาวงามอย่างปฏิเสธไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะสวมชุดเครื่องแบบตำรวจ มันก็ไม่สามารถปิดบังสัดส่วนโค้งเว้าได้รูปของเธอได้เลย เธอร้อนแรงมาก
“คุณจะสะดวกไหมถ้าจะตามดิฉันไปที่สถานีตำรวจเพื่อบันทึกคำให้การณ์ก่อน?” เมแกนถาม
“ต้องขอโทษด้วย ผมมีสิ่งที่ต้องไปทำในตอนนี้” แดร์ริลหัวเราะ ตอนนี้ สิ่งที่เขาต้องการจะทำมีเพียงกลับไปที่บริษัทของเขา เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่มีทางกลับไปที่ตระกูลลินดัน จากวันนี้ไป เขาตั้งใจจะซื้อบ้านใกล้ ๆ เพื่อที่จะบริหารบริษัทได้ง่าย ๆ
ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะจากไป รถ Rolls-Royce สองคันก็ขับเข้ามาหยุดตรงหน้าเขา
ชายวัยกลางคนเดินออกมาจากรถ เขาถูกคุ้มกันโดยคนเล็กน้อยและเดินมาหาแดร์ริล
“นายน้อย…คุณดาร์บี้” แซมสันรีบเดินมาหาแดร์ริลแล้วก้มหัวทักทายเขา เขาต้องการจะทักทายชายหนุ่มว่า ‘นายน้อยรอง’ แต่ก็จำขึ้นมาได้ว่าแดร์ริลเคยบอกว่าเขาเกลียดชื่อนั้น
“แซมสัน เฟซี?” เมแกนดูเหมือนจะพูดกับตัวเอง
ในเมืองตงไห่ แซมสันนั้นโด่งดังในชื่อ เถ้าแก่ของบาร์ธาราแสงจันทร์
ในฐานะสารวัตรของกองกำลังตำรวจ เมแกนพบเจอคดีอาชญากรรมเป็นบางครั้ง สถานที่อย่างธาราแสงจันทร์นั้นมีการต่อยตีกันแทบทุกวัน และด้วยเหตุนั้น มันจึงทำให้เธอคุ้นเคยกับตัวตนของแซมสันดี
แต่…แซมสันนั้นมีทรัพย์สินหลายพันล้าน!
ทว่า เขากลับก้มหัวลงให้แดร์ริลคนนั้น? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เมแกนมองซ้ำอย่างช่วยไม่ได้ แดร์ริลยืนอยู่ต่อหน้าเธอด้วยชุดที่ไม่ต่างจากขอทานและขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า! เขามีความสามารถประเภทไหนกันถึงทำให้แซมสันก้มหัวด้วยความเคารพให้เขา?
“คุณดาร์บี้” แซมสันกล่าวอีกครั้งในขณะที่เขาปาดเหงื่อบนหน้าผากออก
เขาเพิ่งจําได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของแคร์ริล! ในตอนแรกเขามั่นได้ แต่เขายุ่งมากจนลืมมั่นไป “มีอะไรรึเปล่าแซมสัน”แดร์ริลมองไปที่เขาขณะทีขึ้นไปขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า “คุณดาร์บี้ ผมลืมวันเกิดของคุณวันนี้ ผมขอโทษทีมาช้าไปครับ”แซมสันกล่าวขอโทษ เขานํากล่องไม้ออกมาจากในรถ ก้มหัวให้แคร์ริลแล้วส่งมันให้เขา ก่อนจะกล่าว “คุณดาร์ปีนีของขวัญเล็กน้อย…” “ก็ได้ ฉันจะรับมันไว้ ฉันยังมีธุระต้องไปทํา เพราะฉะนั้นฉันต้องไปก่อนแล้ว” แดร์ริลกล่าวในขณะที่รับกล่องมา เขาไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว และเขาก็รู้ว่าแซมสันคงไม่ยอมถ้าเขาไม่รับกล่องนี้มา แดร์ริลเก็บกล่องไว้ในกระเป๋าเสื้อและขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าออกไป “คุณ” แซมสันต้องการจะกล่าวต่อ แต่แคร์ริลนั้นชีออกไปไกลแล้ว เขาได้แต่ส่ายหัวแล้วกลับเข้าไปในรถ สามวันหลังจากนั้น คฤหาสน์ตระกูลลิ่นดัน มันเป็นวันดีของลิลีเนื่องจากเธอสําเร็จการเจรจากับบริษัทแพลทินัม และอย่างที่คาด บริษัทแพลทินัมยิมยอมให้ตระกูลลิ่นดันเป็นผู้ดูแลภาพลักษณ์ของจีเซลล์ ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงมารวมตัวกันเพื่อปรึกษาว่าจะพาจีเซลล์ไปในทิศทางใด “คุณย่า ผมคิดว่าเราควรให้จีเซลล์ไปแข่งขันในรายการ Superstar รายการวาไรตีนี้กําลังโด่งดังมาก” วิลเลียมเสนอ “คุณย่าคะ จริง ๆ แล้วเราควรสร้างชื่อเสียงให้เธอในด้านอินเทอร์เน็ตไอดอลด้วย” หญิงสาวคนหนึ่งเสนอ
