บทที่ 73
ฟลอเรียนเข้าใจในสิ่งที่ภรรยาเขาตั้งใจจะทำทันที เขารีบนำกระจกแปดด้านมาอย่างรวดเร็ว
“ที่รัก คุณฉลาดมาก!” เขาชมยูมิในขณะที่ส่งกนะจกให้
ยูมิไม่สนใจจะตอบเขา เธอวางกระจกไว้ข้างเตียง แล้วเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้ดูเหมือนว่ามีใครเข้ามาทางนั้น
เธอกำลังใส่ร้ายแดร์ริล
ในวันนั้น แดร์ริลนั้นได้พูดเรื่องทฤษฎีฮวงจุ้ยและบอกว่าแอ๊บบี้นั้นสลบเพราะกระจกนี้ แม้ว่ายูมิจะไม่เชื่อ แต่เธอรู้ว่าหลายคนนั้นเชื่อ เช่น รีเบคก้า
ในเมื่อแดร์ริลรู้เรื่องศาสตร์ฮวงจุ้ยมากนัก เขาก็ต้องรู้วิธีในการทำให้รีเบคก้าสลบเพราะกระจกนี้เช่นกัน เมื่อรีเบคก้าตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมา และเห็นว่าเธอถูกละเมิดพร้อมกับกระจกข้างเตียง เธอต้องเข้าใจโดยธรรมชาติว่าแดร์ริลเป็นคนทำแน่
เมื่อการจัดฉากเสร็จสิ้น เธอก็เห็นฟลอเรียนมองไปที่รีเบคก้า
“ยังดูไม่พอใจอีกรึไง? ไปสิ!” ยูมิเย้ย จากนั้นเธอก็จากไป
ฟลอเรียนวิ่งตามเธอไป พร้อมกับหายใจอย่างหนักหน่วง “นี่มันไม่ได้ผลหรอก ถ้าเกิดรีเบคก้าไปโรงพยาบาลแล้วตรวจพบเรื่อง-”
“คุณคิดว่าคนอื่นจะหน้าด้านเหมือนคุณรึไง? คิดว่าพวกเขาไม่มีชื่อเสียงต้องรักษาเหมือนคุณเหรอ?” เธอขัด
มันฟังดูมีเหตุผลสำหรับฟลอเรียน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงดูโล่งใจแล้วจากไปโดยไม่ตั้งคำถามใดอีก
…
แดร์ริล ในอีกด้านหนึ่ง กำลังมีความรู้สึกแปลก ๆ กับที่งานแต่ง เขาช่วยไม่ได้ที่จะต้อง
แต่เขารู้ ลึก ๆ แล้ว ภรรยาของเขาก็ยังมีความรู้สึกให้เขาบ้าง
เมื่อเขากลับมาบ้าน เขาก็พบว่าพ่อตาและแม่ยายของเขาไม่อยู่บ้าน ลิลี่เองก็กำลังนั่งอยู่บนโซฟาไขว้ขาอยู่ โชว์เรียวขาเซ็กซี่ของเธอ แต่ใบหน้าของเธอดูเหมือนจะตื่นตระหนก
เมื่อเธอเห็นว่าแดร์ริลกลับมาบ้าน แววตาของเธอก็ปรากฏความยินดีออกมา แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว “กลับมาแล้วเหรอ?”
“อือฮึ”
“ดีเลย เพื่อนฉันยืมรถไป ไปสักที่กับฉันหน่อย” ลิลี่ยืนขึ้น เธอดูกังวล
แดร์ริลไม่ได้ถามอะไรมากความ และออกจากบ้านไปกับเธอ
ยังไม่ทันที่พวกเขาจะออกไปบนถนน แดร์ริลก็พบว่าแม่ของลิลี่ ซาแมนธา กำลังกินเลี้ยงมื้อค่ำกับเพื่อนเก่า เมื่อเพื่อนของเธอพาลูกมาด้วย ซาแมนธาจึงบอกให้ลิลี่ร่วมมื้อค่ำด้วย
“แล้วผมจะไปทำไมล่ะเนี่ย?” แดร์ริลถามในขณะที่รู้ว่าพวกเธอกำลังไป
ลิลี่กรอกตา “ถ้านายไม่อยากไป ก็ไปส่งฉันแล้วกลับไป ฉันจะไม่ยื้อให้นายอยู่ต่อหรอก”
เมื่อเห็นว่าเธอตามใจเขาแค่ไหน เขาก็แอบยิ้มเงียบ ๆ
ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงโรงแรม เมื่อพวกเขาเข้ามาในที่จัดเลี้ยงส่วนตัว พวกเขาก็เห็นว่าซาแมนธากำลังพูดคุยกับเพื่อนร่วมห้องเก่าอย่างสนุกสนาน แม้ว่าเพื่อนเหล่านี้จะดูเยาว์และดูดี แต่พวกเธอก็ยังดูแก่กว่าซาแมนธามาก พวกลูก ๆ ของพวกเธอก็มาด้วยเช่นกัน
เห็นแดร์ริล เธอเรียกลิลีมาเพื่อให้เธอสร้างความประทับใจ แล้วทําไมเธอต้องพาคนไร้ประโยชน์นีมาด้วย? ซาแมนธาไม่พอใจ แต่เธอก็สามารถบอกให้แดร์ริลออกไปต่อหน้าทุกคนได้ “ว้าว! นี่ต้องเป็นลูกสาวเธอ ลิลีสินะ เธอสวยมาก!” “ฉันได้ยินว่าลูกสาวเธอดีลธุรกิจกับ บริษัท แพลทินัม ได้ไม่นานมานี้ และเธอก็เซ็นสัญญากับนางแบบชื่อดัง จีเซลล์ ลินด์ท! ช่างเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถและงดงาม!” หลังจากลิลีแนะนําตัวเสร็จ ทั้งห้องก็ชื่นชมเธอด้วยความเอ็นดู ซาแมนธาพอใจมากทีเดียว มีลูกสาวที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ช่างสร้างความประทับใจได้ดีมาก แดร์ริลนั่งอนุ่ข้าง ๆ ด้วยใบหน้านิ่ง ๆ เพื่อนของซาแมนธาทั้งหลายเริ่มแนะนําตัวลูกและเขยสะใภ้ของพวกเธอ บ้างก็เป็นผู้บริหารบริษัท บ้างก็เป็นเจ้าของบริษัท คนที่ด้อยที่สุดอย่างน้อยก็ยังเป็นหมอ ภายใต้การพูดคุย หญิงสาวที่ดูมีฐานะคนหนึ่งก็ชี้มาที่แดร์ริลแล้วถามด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร “นี่คือ…?” เธอคือ เมลานี วัตสัน สมัยก่อน เธอมักจะเป็นคู่แข่งของซาแมนธาเสมอ เมื่อเห็นความสําเร็จอันสูงส่งของลูกสาวซาแมนธา เธอไม่พอใจนัก เธอชี้ไปที่แคร์ริลเพื่อทําให้ซาแมนธาดูแย่ แล้วก็อย่างที่คิด เมื่อเธอถามเรื่องแคร์ริล ดวงตาทุกคู่ก็มองที่เขาอย่างพร้อมเพรียง
