สถานการณ์นี้เข้าสู่ความโกลาหล
ไอ้เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นประเมินผิดพลาด!
อาจารย์ไซมอนบอกว่ามันเป็นของแท้ แล้วมันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?
“ไอ้หนุ่ม นายได้ยินไหม?” ออสตินยืนขึ้นกล่าวกับแดร์ริล “คุกเข่าขอโทษฉัน!”
“คุณออสติน ได้โปรดอย่าเพิ่งโกรธและใจเย็น ๆ” อีวอนเร่งรีบเข้าปรามเขา “เพื่อนของฉันนั้นผิดพลาดไป อย่าได้ถือสา ภาพวาดนี้ราคา 1 พันล้านใช่ไหม? เราจะขอซื้อมัน”
เธอยิ้มอักอ่วนและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอพร้อมที่จะทำการโอนเงินชำระให้กับออสติน แดร์ริลเร่งรีบ ฉกโทรศัพท์มือถือของแมตต์
“มีอะไรผิดปกติกับสายตาของคุณหรือเปล่า อาจารย์ไซมอน โจ?” แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา ขณะมองไปที่หน้าจอ “แหกตาดูให้ดี ว่านี่มันคือภาพวาดของแท้รึไง? จงดูอีกรอบ!”
แมตต์นั้นเดือดดาลเมื่อเห็นการกระทำของแดร์ริล “นายกล้าพูดกับอาจารย์ของฉันด้วยมารยาทแบบนี้ได้ยังไง? รู้จักกาลเทศะบ้างไหม? เอามือถือฉันคืนมา!”
อาจารย์โจ อายุมากกว่าหกสิบปี และเขายังเป็นถึงผู้ประเมินราคาโบราณวัตถุอันดับต้น ๆ ทุก ๆคน ให้ความเคารพเขาอย่างนอบน้อม
ช่างไร้มารยาทสิ้นดีไอ้ลูกเขยข้านคนอื่น! กล้าดียังไงถึงกล่าววาจาแบบนั้นกับอาจารย์!
ฝูงชนก็ประณามการกระทำของเขา ในความเสียมารยาทของแดร์ริล
“หยาบคายที่สุด”
“แม้นายจะมีความรู้การประเมินโบราณวัตถุอยู่บ้าง นายก็ไม่ควรอวดดีกับอาจารย์ของเขา!”
ทันใดนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงของไซมอนจากโทรศัพท์มือถือ เขากล่าว “นั่นคุณหรอ คุณดาร์บี้? ผมขออภัย ผมไม่ทันได้สังเกตุ”
อะไรนะ?
อาจารย์กล่าวกับชายคนนี้ว่า คุณดาร์บี้? ในน้ำเสียงสุภาพ? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ทุก ๆ คนในที่นั้นถึงกับพูดไม่ออก ทั่วทั้งถนนสีเขียวก็อยู่ในความเงียบสงัด
แมตต์งงงวย หรืออาจารย์ของเขารู้จักกับไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น?
แดร์ริล ยิ้มและกล่าวตอบ “ไซมอน อย่าเพิ่งประเมินภาพวาดนอกเสียจากว่าคุณจะมั่นใจจริง ๆ คุณรู้ไหมว่าอาจจะให้ข้อมูลเท็จอยู่ก็ได้?”
แดร์ริลและไซมอน ทั้งคู่คือลูกศิษย์ของ สเตลแลน สมิธ แดร์ริลนั้นเป็นศิษย์รุ่นพี่ของไซมอน
แม้ไซมอนจะโด่งดังและทำได้ดีในธุรกิจวัตถุโบราณ เขานั้นริเริ่มจากศูนย์ เขาไม่มีความรู้แม้กระทั่งจะแยกแยะข้อแตกต่างระหว่างเหรียญปลอมกับของแท้
หนึ่งในความผิดพลาดของเขาคือสูญเสียเงินของลูกค้าไปกว่า สิบ ๆ ล้าน ลูกค้าคนนั้นหมายเอาชีวิตของเขา ก่อนแดร์ริลจะได้เข้าไปช่วยเหลือเขามา
นี่คือเหตุผลที่ไซมอนรู้สึกสำนึกบุญคุณแดร์ริลไปตลอดกาล ขณะเขาได้ฟังถึงสิ่งแดร์ริลกล่าว ไซมอนพยักหน้า “ผมขออภัย ผมมองผิดพลาดไป ภาพวาดนั้นเป็นของปลอม…”
ทุก ๆ คน ตกตะลึงมึนงง พวกเขามองไปที่แดร์ริลราวกับเขาเป็นอสุรกาย
อีวอนกัดริมฝีปากของตัวเองและมองไปที่แดร์ริล เธอประหลาดใจกับสิ่งที่เขาได้ทำ เธอไม่สามารถจะดึงสติตัวเองอยู่ เธอต้องการคุกเข่าขอบูชาเขา
‘ชายผู้นี้ช่างคาดเดาไม่ได้เสียจริง’ เธอคิด
