คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 595
ปัง!
สมาชิกสำนักประตูสุราลัยก็รีบเร่งจัดแถวค่ายกลอย่างรวดเร็ว ตามที่แดร์ริลบัญชา!
“ไร้ประโยชน์!” ผู้อาวุโสแห่งสำนักคุนหลุนหัวเราะเยาะและนำทัพสาวกของเขาบุกเข้าไปหากองกำลังสำนักประตูสุราลัย
เมื่อจัดแถวค่ายกลเรียบร้อยแล้ว บรรดาสมาชิกสำนักประตูสุราลัยได้สร้างกำแพงที่แข็งแกร่งเพื่อป้องกันตัวเองจากการถูกโจมตี ไม่มีทางที่สำนักคุนหลุนจะสามารถเจาะทะลวงเข้าไปได้ ทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะสู้รบกันนับครั้งไม่ถ้วนและได้รับบาดเจ็บล้มตายเสียชีวิต
มันเป็นเรื่องที่น่าประทับใจมาก ที่พรรคพวกเพียงสามพันคนสามารถป้องกันการโจมตีต่อกรกับคนถึงสามหมื่นคนได้
เสียงโห่ร้องและการสังหารได้ปกคลุมไปทุกหย่อมหญ้าของภูเขาคุนหลุน เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุ่ง เสียงกระทบกันของศัสตราวุธและเสียงร้องโหยหวนในความเจ็บปวดกำลังดังระงมลอยก้องอยู่ในอากาศ ทั้งสองฝ่ายต่างรบราฆ่าฟันกันด้วยความเดือดพล่าน!
ในที่สุด หลังจากสู้รบกันมานานกว่าครึ่งชั่วโมง ชายรูปร่างใหญ่ยักษ์ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ขั้นบันไดบนภูเขา เขาผู้นั้นคือ ลีรอย
เขาบ่มเพาะอยู่ในห้องใหญ่หลักและอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของการฝึกฝน อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาทนได้ยินเสียงรบราฆ่าฟันกันมาเป็นเวลานาน เขาก็อดไม่ไหวที่จำเป็นต้องเสี่ยงกับการบ่มเพาะของเขาและเดินออกไปที่ทางเข้าหลัก
เขานั้นโกรธเคืองมากที่เห็นบรรดาสาวกสำนักคุนหลุนจำนวนนับไม่ถ้วนได้รับบาดเจ็บและล้มตาย
“แกบังอาจมาก!” ลีรอยจ้องเขม็งไปที่แดร์ริล เขาไม่คาดคิดว่าไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างแดร์ริลจะมาบุกโจมตีเขา
ลีรอยเห็นว่าสมาชิกของสำนักประตูสุราลัยก็ติดตามมากับแดร์ริลด้วย แต่เขานั้นไม่รู้ว่าแดร์ริลคือดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย เขานั้นตกตะลึงและตะโกน “แดร์ริล! แกเข้าร่วมกับสำนักประตูสุราลัยแล้วยังจะมาเหิมเกริมอีก แกกล้าดียังไงถึงมารบกวนสำนักคุนหลุน? ในวันนี้แกจะต้องตาย!”
ลีรอยบุกเข้าไปหาแดร์ริลพร้อมกับดาบเสี้ยวพระจันทร์ในมือ
“ลีรอยส่งโอสถฟีนิกซ์มาซะ!”
แดร์ริลร้องตะโกนอย่างหวั่นเกรง เขากระโจนไปหาลีรอย แดร์ริลนั้นเสียสติไปแล้วเกี่ยวกับระดับกำลังภายในที่แตกต่างกันระหว่างลีรอยกับตัวเขาเอง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยอีวอน สิ่งเดียวที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาคืออีวอนจะตายถ้าหากเขาไม่สามารถเอาโอสถฟีนิกซ์ไปรักษาเธอได้!
เปรี้ยง!
กำปั้นของแดร์ริลและลีรอยเข้าปะทะกัน แดร์ริลกระเด้งออกและกระดอนไปด้านหลังระหว่างอาเจียนเป็นเลือด
แดร์ริลนั้นได้รับบาดเจ็บหลายบาดแผลอยู่แล้ว การโจมตีในครั้งนี้เกือบจะทำให้ร่างกายของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ
“แดร์ริล!” ดวงตาของแด๊กซ์ลุกเป็นไฟ เขาฟาดฟันขวานบุกไปข้างหน้าเพื่อตีตัวออกจากสาวกสำนักคุนหลุน หวังจะเข้าไปช่วยแดร์ริล อย่างไรก็ตามมันไม่มีทางเป็นไปไปได้ เพราะมีพวกสำนักคุนหลุนมากเกินไป เขาถูกล้อมรอบ
“ไปให้พ้น! ไสหัวไปซะ!” แด๊กซ์ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
แดร์ริลค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ เลือดซึมซาบทะลุเสื้อผ้าของเขา “โอสถฟีนิกซ์! ส่งโอสถฟีนิกซ์มา!” แดร์ริลจ้องเขม็งและตะคอกไปที่ลีรอย
ฮ่าฮ่า!
ลีรอยหัวเราะดังลั่นราวกับว่าเขาได้ยินมุขตลกที่สุด “ฉันเอาโอสถฟีนิกซ์ให้นายก็ได้ แต่นายจะต้องมาเอามันไปด้วยตัวเอง”
แดร์ริลกัดฟันกรอด ลากตัวเขาเองเข้าไปหาลีรอย “โอสถฟีนิกซ์!”
แดร์ริลบุกเข้าไปอย่างอ่อนแอด้วยดาบกลืนโลหิตในมือของเขา
ลีรอยจับดาบของแดร์ริลไว้ได้ด้วยสองนิ้วของเขาและฉีกยิ้ม “ไอ้ไร้ค่า ยังคงเพ้อฟันถึงโอสถฟีนิกซ์!” เขาเตะแดร์ริลเข้าไปที่หน้าอก ทำให้เขากระเด็นลอยไปราวกับใบไม้ที่บางเบาถึงหกเมตร! กระดูกซี่โครงของเขาหักขณะที่ตัวของเขาตกลงไปกระแทกกับบันได
แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าตัวแตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่เขาก็ยังคงลุกขึ้นยืนอีกครั้ง!
“ส่งโอสถฟีนิกซ์มาให้ฉัน!” แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชาและบุกเข้าไปหาลีรอยอีกครั้ง
“อย่า แดร์ริล อย่า!” แด๊กซ์ตะโกนเมื่อเขาเห็นว่าแดร์ริลกำลังทำอะไร น้ำตาและเลือดไหลลงอาบนองใบหน้าของเขา
แดร์ริลไม่ได้ยินเสียงของเขา เขาค่อย ๆ ก้าวเดินอย่างช้า ๆอีกครั้งเพื่อเข้าไปหาลีรอย!
“โอสถฟีนิกซ์ ส่งมันมา!” แดร์ริลร้องโอดครวญและอาเจียนออกมาเป็นเลือดในเวลาเดียวกัน
บทที่ 594
