คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 654
“ไม่ พี่แดร์ริล อย่า…”
ดาลตัวรู้สึกขวัญหนีดีฟ่อ เขาจึงร้องตะโกน
แดร์ริลไม่สนใจดาลตัน แดร์ริลเตะเขาให้พ้นทางและอุ้มโมนิก้าออกจากตัวอาคาร
“ทำไมเธอถึงได้มาทำงานที่นี่?” แดร์ริลกล่าวถามขณะเขาก้าวเดิน
โมนิก้าอยู่ในอ้อมแขนของแดร์ริล
“พี่สะใภ้ของนายแนะนำให้ฉันมาทำ” โมนิก้ากล่าวอย่างอิดโรย
พี่สะใภ้? เขามีพี่สะใภ้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
แดร์ริลรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เมื่อพวกเขากำลังเดินออกจากสวนซ่อนเร้น แดร์ริลก็รู้สึกเหนียวหนืดที่มือ เขามองลงไปและก็สะดุ้งตกใจทันทีเมื่อเห็นว่ามันคืออะไร
มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด มันไหลออกมาจากชุดเดรสของโมนิก้า
“แดร์ริล ท้องน้อยของฉันมันเจ็บมาก” โมนิก้าโอดครวญ เธอเหงื่อแตกไหลท่วม
เธอรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวอย่างมากในตอนที่เจเน็ตเตะเธอเข้าไปที่ท้องน้อยของเธอ
“โมนิก้า” แดร์ริลรู้สึกราวกับโดนแทงเข้าไปที่หัวใจ
“ลูกของเรา… เรากำลังจะแท้งลูกใช่ไหม? ลูกของเรา…” โมนิก้ากุมท้องของเธอและร้องไห้ จากนั้นเธอก็เป็นลมหมดสติไป
“โมนิก้าเธอจะไม่เป็นอะไร ลูกของเราก็จะไม่เป็นอะไรด้วย…” แดร์ริลตะโกน เขาแบกเธอและรีบวิ่งไปที่โรงพยาบาล
…
ทางเหนือของเมืองตงไห่ ห่างออกไปประมาณสามพันกิโลเมตร
ภาพทิวทัศน์บนภูเขางดงามเกินบรรยายมีน้ำตกและเบื้องหลังของน้ำตกคือปากถ้ำ ถ้ำแห่งนั้นมีขนาดใหญ่พอ ๆ กับสนามบาสเก็ตบอล
มันเคยเป็นเพียงแค่ถ้ำธรรมดาทั่วไป จนกระทั่งแด๊กซ์ได้มาตั้งชื่อให้กับมันว่า ถ้ำม่านธารา
นับตั้งแต่แด๊กซ์ได้ก่อตั้งสำนักภูเขาบุบผาขึ้นมาเขาตั้งแท่นบูชาหลักไว้ในที่แห่งนี้ เขามักใช้เวลาส่วนใหญ่ในถ้ำม่านธาราและยังได้ประดับประดาถ้ำอย่างน่าอัศจรรย์
นอกจากนี้แด๊กซ์ได้สร้างวิหารไว้อีกด้วยและเขาใช้ทรัพย์สมบัติเกือบทั้งหมดไปกับวิหารแห่งนี้ สำนักภูเขาบุบผาจำเป็นต้องมีวิหารหลักและมันก็ดูอลังการมากเมื่อมองเข้ามาจากระยะไกล
แด๊กซ์กำลังดื่มด่ำอยู่กับน้ำชาในถ้ำม่านธารา
ตั้งแต่เขาได้กลายมาเป็นเจ้าสำนักแด๊กซ์ ก็ได้เปลี่ยนวิธีการแต่งตัวของเขาด้วย เขาสวมชุดสีเหลืองสดใสในเครื่องแบบดั้งเดิม ดูมีภูมิฐานและสง่างาม
แนนซี่ ภรรยาคนสวยของเขายืนอยู่เคียงข้างแด๊กซ์
ตั้งแต่เขาก่อตั้งสำนักขึ้นมา แด๊กซ์ได้ย้ายครอบครัวของเขามาอยู่ที่ภูเขาบุบผา
“หลังจากใช้ชีวิตอยู่ในเมืองมานาน ที่นี่ก็รู้สึกสงบดี” แนนซี่กล่าวขณะฉีกยิ้ม
เธอสนับสนุนแด๊กซ์อย่างเต็มที่ในการตัดสินใจก่อตั้งสำนักใหม่ขึ้นมา
แด๊กซ์เคยเป็นถึงผู้นำองค์กรในโลกใต้ดิน แต่ตอนนี้เขาได้กลายเป็นวีรบุรุษแล้วทุกคนจะเรียกขานเขาว่าเจ้าสำนัก
แด๊กซ์ยิ้มเมื่อเขามองไปที่แนนซี่ เขาพยักหน้า “เราจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตลอดไปเลยก็ได้ถ้าเธอชอบ แถมเรายังมีลูกได้หลายคนด้วย เราจะตั้งชื่อพวกเขาว่า แด๊กซ์นัมเบอร์วัน แด๊กซ์นัมเบอร์ทู แด๊กซ์นัมเบอร์ทรี…”
แนนซี่หัวเราะคิกคักขณะมองไปที่แด๊กซ์ “นายยังขี้เล่นเหมือนเดิมเลยนะ ต่อให้ตอนนี้นายจะเป็นถึงเจ้าสำนักแล้วก็เถอะ”
ในเวลาเดียวกัน สมาชิกคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขา “ลูกพี่แด๊กซ์ พี่สาว! โอ้ ไม่ โอ้ไม่!”
สมาชิกคนนั้นทั้งเหงื่อแตกไหลท่วมและหืดหอบ
“ใจเย็น ๆ ก่อน” แด๊กซ์กล่าว สมาชิกคนนี้คือเพื่อนสนิทของเขามาอย่างยาวนาน
