คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 661
เมื่อเร็ว ๆ นี้จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้ใช้วัสดุบางอย่างเพื่อสร้างเรือใบจำนวนมาก เรือใบเหล่านั้นสามารถลอยน้ำได้
โลกใหม่ส่งกองทัพมาถึงสองแสนคน กองพลทหารเคลื่อนทัพมาอย่างหนักหน่วง!
ลินดา โฮลท์เป็นนายหญิงคนโตแห่งสำนักเกาะลูกท้อเบ่งบาน เกาะนี้อยู่ใกล้มหาสมุทรแห่งความตาย มันจึงเป็นที่แรกที่ถูกรุกรานและถูกตีพ่าย
ลินดากระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดอย่างหวุดหวิดและมาขอความช่วยเหลือจากสถาบันหกวิถี ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ก่อตั้งโดยหกสำนักหลัก
ผู้อำนวยการใหญ่เกรแฮม พอตเตอร์กระวนกระวายเขากล่าวถาม “มิสโฮลท์ ตอนนี้ทหารสองแสนนายจากโลกใหม่อยู่ที่ไหน?”
“ถ้าหากฉันคาดเดาไม่ผิด พวกเขาน่าจะอยู่ห่างออกไปแค่พันกว่ากิโลเมตรจากเมืองตงไห่” ลินดากล่าว
อะไร?
ในห้องประชุมเกิดความโกลาหลปั่นป่วนขึ้นมาทันที ทุกคนต่างตกใจกับข่าวนี้
พันกว่ากิโลเมตรนั้นอยู่ไม่ไกลนักและดูเหมือนว่ากองทัพจะเคลื่อนพลมาถึงที่นี่ภายในไม่ช้า
เมืองตงไห่คือประตูทิศตะวันออกของจักรวาลโลก เมื่อไหร่ที่มันตกไปเป็นเมืองขึ้นของศัตรูจักรวาลโลกทั้งหมดก็จะตกอยู่ในอันตรายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน! ต้องป้องกันเมืองจากผู้รุกรานให้ได้!
เกรแฮมผู้ที่วิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัดก็ลุกขึ้นยืน “ทุกคนอย่าตกใจไป! ฉันได้เป่าแตรส่งสัญญาณแล้วและมั่นใจว่าบรรดาบุคคลระดับสูงและฮีโร่ต่าง ๆ จากทั้งหกสำนักกำลังเดินทางมาที่นี่อย่างด่วนที่สุด! เราจะสู้ไปด้วยกันเพื่อขับไล่ผู้รุกรานจากโลกใหม่!”
จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวและเฉียบขาด “สงครามครั้งนี้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้! พวกเราเหล่าผู้บ่มเพาะ ได้เรียนรู้ฝึกฝนอย่างหนักในวรยุทธแห่งยุทธภพ ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องตอบแทนจักรวาลโลก ปกป้องบ้านเกิดของเรา!”
“ใช่!”
“ต่อให้เราต้องตายจากการรบในสมรภูมิ ก็ไม่มีทางที่จะยอมปล่อยให้พวกมันเข้ามาได้!”
“ใช่แล้ว สู้จนตัวตาย!”
เสียงแห่งความกล้าหาญคึกคะนองดังก้องไปทั่วทั้งห้องประชุม
…
เป็นเวลาตีหนึ่งที่หอคอยดาวปราถนาในเมืองตงไห่
สถานที่แห่งนี้มักจะรกร้างว่างเปล่า มันคือสถานที่ที่อีเว็ตต์แกล้งปลอมตัวเป็นดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายและทำให้ทั้งหกสำนักหลักอับอายขายขี้หน้า
มีภูเขานิรนามลูกหนึ่งอยู่เบื้องหลังของหอคอยดาวปรารถนา ฟลอเรียนลงแรงไปไกลถึงกลางคืนเพื่อฝังโลงศพไว้ที่นั่น
เขาขับรถกลับบ้านไปที่คฤหาสน์ดาร์บี้ในเวลาประมาณตีสาม ทั้งฟลอเรียนและยูมิตัวแข็งทื่อในทันทีที่พวกเขาก้าวลงจากรถ พวกเขารากงอกติดกับพื้น
ห่างออกไปไม่ไกลจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ แม่ชีแห่งโชคชะตาก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับสาวกหญิงแห่งสำนักง้อไบ๊อีกเป็นสิบ ๆ คน
มีผู้หญิงคนหนึ่งดูเหมือนอยู่ในวัยสามสิบดูมีภูมิฐานยืนเคียงข้างกับแม่ชีแห่งโชคชะตา การวางตัวที่สุขุมเยือกเย็นและเฉิดฉาย เธอจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าสำนักง้อไบ๊ ออโรร่า แฮนเซ่น
ทุกสำนักหลักในโลกแห่งผู้บ่มเพาะได้เดินทางมารวมตัวกันที่เมืองตงไห่เพราะการโจมตีจากโลกใหม่ สำนักง้อไบ๊ได้ตั้งรกรากมานานแล้วในตำหนักเสริมของคฤหาสน์ดาร์บี้ ดังนั้นแม่ชีแห่งโชคชะตาจึงพาออโรร่ามาที่นี่ในตอนที่เธอมาถึง
แม่ชีแห่งโชคชะตาเห็นฟลอเรียนและยูมิพอดีจึงกล่าวถาม “นายน้อยคนโต ท่านหญิง ทำไมพวกคุณกลับบ้านดึกดื่นขนาดนี้?”
ฟลอเรียนหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เขารู้สึกไม่บริสุทธิ์ใจเพราะว่าเขาเพิ่งจะฝังโลงศพคนเป็น ๆ มา หรือว่าเขาจะทำได้? เขาลุกลี้ลุกลนเสียจนต้องกระตุกยูมิเพื่อขอให้เธอช่วยกลบเกลื่อน
หัวใจของยูมิกำลังเต้นระรัว แต่เธอมีไหวพริบปฏิภาณและกล่าวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม ”ท่านแม่ชี… มันยากที่จะอธิบายสั้น ๆ ฉันไม่ควรจะบอกให้ฟังแต่ในเมื่อคุณไม่ใช่คนนอก ฉันจะเล่าให้คุณเอง”
สีหน้าของยูมิเต็มไปด้วยอารมณ์พรั่งพรูเอ่อล้นตอนเธอกล่าว “รีเบคก้า น้องสะใภ้ของฉันตั้งครรภ์หลังจากที่แดร์ริลได้ล่วงละเมิดเธอ เธอกำลังจะคลอดลูก แต่เธอคิดว่ามันน่าอับอายเกินไปสำหรับตระกูลดาร์บี้ เธอจึงตัดสินใจหนีไป เธอยังทิ้งจดหมายไว้อีกด้วย!”
ยูมิหยิบจดหมายขึ้นมา มันคือจดหมายที่ฟลอเรียนเขียนโดยเลียนแบบลายมือของรีเบคก้า
แม่ชีแห่งโชคชะตาหยิบจดหมายนั้นมาและอ่านออกเสียง เธอหน้านิ่วคิ้วขมวด “ขอโทษนะแจ็คสัน ฉันตัดสินใจทิ้งนายหลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว ฉันอุ้มท้องลูกของแดร์ริลและฉันไม่คู่ควรจะอยู่กับนาย ถ้าหากฉันเลือกที่จะให้กำเนิดลูกคนนี้นายจะทุกข์ระทมใจทุกครั้งที่เห็นหน้าเด็ก ฉันตัดสินใจลาขาดจากที่นี่ อย่าตามหาฉันให้ไปหาคนที่ดีกว่า… ด้วยความเคารพ รีเบคก้า”
“แดร์ริล ไอ้สารเลว! ชั่วช้าอะไรเยี่ยงนี้” แม่ชีแห่งโชคชะตาสั่นไปทั้งตัวเมื่อเธออ่านจบประโยคสุดท้าย! เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่เธอต้องคุกเข่าให้กับแดร์ริล เธอโมโหมาก!
