ฟู่…
แดร์ริลถูกต่อว่าอย่างรุนแรง เขากำหมัดแน่นเพื่อทำให้ตัวเองสงบ
เจ้าสำนักวณิพกพุ่งไปข้างหน้าและชี้ไปที่จมูกของแดร์ริล เขาคำราม “แดร์ริล แกเป็นคนของจักรวาลโลกแต่แกกล้าแปรพักตร์ไปยังโลกใหม่ ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าพ่อแม่ของแกในจักรวาลโลกทำให้แกเกิดมาไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้ยังไง แกจะไม่ได้รับการให้อภัย คนอย่างแกสมควรตายนับหมื่น ๆ ครั้ง”
“โซรัน คาร์เตอร์ พ่อบุญธรรมของแกเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในโลกของผู้บ่มเพาะ แต่แกกลับทำให้เขาอับอายขายขี้หน้า! ไอ้สารเลว! แกไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่!”
“บ้าเอ้ย!”
แดร์ริลสบถ เขาต้องเผชิญกับคำวิพากษ์วิจารณ์ด้วยวาจาเหล่านั้นที่กระหน่ำลงมาใส่เขา
เขางุนงงในความโง่เขลาของคนเหล่านั้น เขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้อธิบายตัวเอง
“ฟังฉันนะ ฉันไม่ได้ทรยศจักรวาลโลก” แดร์ริลพยายามสงบสติอารมณ์และกำลังจะอธิบายต่อ
ก่อนที่เขาจะได้พูด แม่ชีแหงโชคชะตาก้าวออกมาและเล็งดาบยาวของเธอไปที่แดร์ริล ริมฝีปากสีแดงของเธอขยับขึ้นในขณะที่เธอถามเขา “แกยังกล้าที่จะพูดอะไรเพื่อแก้ตัวอีก ทั้ง ๆ ที่แกอยู่ในชุดเกราะของโลกใหม่เหรอ? ไอ้คนไร้ยางอาย วันนี้จะเป็นวันตายของแก!”
ดาบยาวของแม่ชีแห่งโชคชะตาสั่นเทาในขณะเธอเล็งไปที่แดร์ริล
“เราจะฆ่ามัน!”
“กำจัดไอ้เวรนั่นซะ”
มาสเตอร์ลีโอนาร์ด เจ้าสำนักวณิพก และคนอื่น ๆ ต่างก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยอาวุธของพวกเขา ทุกคนตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น
“พวกแก”
ดวงตาของแดร์ริลกลายเป็นสีแดง เขาพูดไม่ออกจริง ๆ ทัศนคติของคนเหล่านี้ทำให้เขาเอือมระอา!
แดร์ริลสาปแช่งพวกเขาอยู่ภายในใจ จากนั้น เขาก็ตะโกนสั่งทหารทั้ง 30 นาย “ถอยออกไป! เร็ว!”
มันจะเป็นการขุดหลุมฝังศพตัวเอง ถ้าหากพวกเขาจะต้องต่อสู้กับเหล่าผู้นำนิกายนับร้อยคนจากฝั่งตรงข้าม
แดร์ริลรีบวิ่งลงจากภูเขาพร้อมกับทหารทั้ง 30 นาย
แดร์ริลเป็นชาวเมืองตงไห่ ดังนั้น เขาจึงคุ้นเคยกับบริเวณรอบ ๆ หอคอยดาวปรารถนาเป็นอย่างดี เขารู้ดีว่าเส้นทางที่สามารถซ่อนตัวได้นั้นอยู่ที่ไหนและมุ่งหน้าลงเขาด้วยเส้นทางใดจึงจะเร็วที่สุด
แดร์ริลหายตัวไปพร้อมกับทหารทั้ง 30 นายในป่าทึบในชั่วพริบตา
เหล่าผู้นำนิกายต่างก็รู้สึกรำคาญที่แดร์ริลหลบหนีไปได้ จากนั้นพวกเขาก็กลับไปยังหอคอยดาวปรารถนา
หอคอยนี้เป็นด่านที่สำคัญที่สุดในเมืองตงไห่ ถ้าหากพวกเขาสูญเสียหอคอยนี้ให้แก่ศัตรู กองทัพของโลกใหม่จะสามารถเจาะใจกลางเมืองตงไห่ได้อย่างง่ายดายและนั่นจะนำมาซึ่งเหตุการณ์ที่น่าเศร้าสลดสำหรับผู้คนในจักรวาลโลก!
ดังนั้น เหล่าผู้นำนิกายจึงมารวมตัวกันที่หอคอยดาวปรารถนานี้
พวกเขานั่งลงรอบ ๆ อยู่ที่ชั้นหนึ่ง
แม่ชีแห่งโชคชะตายกมือขึ้นทุบโต๊ะอย่างรุนแรงและกล่าวอย่างเยือกเย็น “แดร์ริล ไอ้คนสารเลวนั่น! เมื่อเขากล้าแปรพักตร์ มันสมควรตาย!”
“เขาเป็นชาวเมืองตงไห่และคุ้นเคยกับภูมิประเทศของเมืองตงไห่เป็นอย่างดี เมื่อเขาเข้าร่วมกับศัตรู มันจะเป็นผลเสียสำหรับเราอย่างยิ่งถ้าหากว่าเขาให้คำแนะนำกับโลกใหม่ในการโจมตีพวกเรา”
“ใช่แล้ว ไอ้สารเลวนั่นต้องตาย!”
พวกเขาพูดคุยกันอย่างดุเดือดและใบหน้าของทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น
ทันใดนั้น สมาชิกคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ถ้าหากว่าเขาอยู่ภายใต้การดูแลของโลกใหม่ มันคงจะไม่ง่ายที่เราจะฆ่าเขาได้…”
หลังจากที่ได้ยินคำนั้น ความเงียบก็เข้าครอบงำทันที
สมาชิกผู้นั้นพูดถูก โลกใหม่มีผู้นำที่แข็งแกร่งมากมาย มันคงจะยากที่จะกำจัดแดร์ริลได้!
ความเงียบงันปกคลุมพื้นที่ราวสิบนาที นาโอมิจากสำนักพเนจรลุกขึ้นยืนและพูดว่า “ในเมื่อเราไม่สามารถฆ่าแดร์ริลได้ ถ้าอย่างนั้น เราฆ่าครอบครัวเขาเถอะ”
“ใช่แล้ว เขาจะต้องชดใช้อย่างสาสม!”
“แดร์ริลทรยศเราในขณะที่สงครามกำลังจะเกิดขึ้นระหว่างสองโลก ถ้าหากว่าเขาไม่ถูกลงโทษอย่างสาสม ฉันเกรงว่าผู้คนจะทรยศและเข้าร่วมกับเขามากขึ้นในภายภาคหน้า!”
ทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธแค้น มาสเตอร์ลีโอนาร์ดยืนขึ้นและกระแอมในลำคอก่อนที่เขาจะกล่าว “ทุกคน เงียบกันก่อน”
มาสเตอร์ลีโอนาร์ดมองไปรอบ ๆ และพูดว่า “ถึงแม้ว่าเราจะฆ่าครอบครัวของเขาได้ แล้วมันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง มันจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงกว่าเดิมเสียอีก มันอาจจะกระตุ้นให้ความเกลียดชังของแดร์ริลเพิ่มขึ้นและเขาจะทรยศต่อเรามากยิ่งขึ้น!”
ทันทีที่พวกเขาได้ยินสิ่งที่มาสเตอร์ลีโอนาร์ดพูด ทุกคนต่างก็เงียบสงบลง พวกเขาคิดวิเคราะห์ด้วยใบหน้าของแต่ละคนที่แสดงออกมาหลากหลายอารมณ์
“มาสเตอร์ลีโอนาร์ด คุณหมายความว่ายังไง?” แม่ชีแห่งโชคชะตาขมวดคิ้วพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ “แดร์ริลไม่สมควรได้รับการให้อภัย! คุณหมายความว่ายังไงที่คุณบอกว่าการลงโทษคนทรยศอย่างเขาไม่มีประโยชน์?”
มาเสอตร์ลีโอนาร์ดยิ้ม “อย่าเพิ่งตีโพยตีพายไป ผมมีความคิดที่ดีกว่านั้น เราจะจับพ่อแม่ของเขาและภรรยาของเขาเป็นตัวประกัน จากนั้นเราจะล่อเขาออกมาเพื่อช่วยคนที่เขารัก”
มาสเตอร์ลีโอนาร์ดกล่าวต่อ “เมื่อเขาออกมาเพื่อช่วยครอบครัวของเขาแล้ว ในตอนนั้นจะเป็นโอกาสของเราที่จะจับตัวเขาและฆ่าเขาทันที”
“เป็นความคิดที่ดี!” ทุกคนต่างก็เห็นด้วย
…
อีกด้านหนึ่งของเมืองตงไห่ บนทางเท้าธงแดง อากาศเย็นสบายและผู้คนต่างก็เดินเต็มท้องถนน
โลกใหม่ส่งกองทัพโจมตีเมืองตงไห่ ข่าวนี้แพร่กระจายออกไปราวกับไฟป่าที่ลุกลามไปอย่างรวดเร็วในเมืองตงไห่เมื่อคืนนี้ สร้างความตื่นตระหนกไปทั่วทั้งเมือง
หลังจากนั้นไม่นาน เหล่าผู้นำนิกายได้ร่วมกันออกแถลงการณ์ โดยกล่าวว่าพวกเขาจะปกป้องผู้คนจากกองทัพของโลกใหม่และขอให้ทุกคนอย่าได้เป็นกังวลไป
คำแถลงการณ์นี้เป็นการรับประกันที่มั่นคงต่อชาวเมืองตงไห่
ดังนั้น ธุรกิจต่าง ๆ จึงเปิดทำการตามปกติ
บนทางเท้าธงแดงยังคงคึกคัก
ซาแมนธากำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าในช็อปเสื้อผ้าสตรีระดับไฮเอนด์ เสื้อผ้าเหล่านั้นมีราคาแพง แต่เธอสามารถซื้อมันได้เพราะว่าเธอร่ำรวย
