จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] – บทที่ 52 ดาร์ก เดม่อนพยายามออกจากหมอก

บทที่ 52 ดาร์ก เดม่อนพยายามออกจากหมอก

เรื่องที่ว่าเวอร์เธอร์และโรเบิร์ตทำการบ้านเสร็จหรือไม่ ดาร์กสงสัยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขาไม่ได้ตั้งใจจะเจาะลึกเข้าไป

การถือการ์ดดอกไม้เก้าใบทำให้ดาร์กรู้สึกว่าตอนนี้เขามีหนทางในการควบคุม [ราคะ] มากขึ้น แต่ถ้าการ์ดดอกไม้นี้ถูกสร้างขึ้นโดยศาสตราจารย์เคเซอร์ เขาก็ต้องการที่จะเรียนรู้และเข้าใจวิธีการสร้างมัน!

ประการแรกเลยคือ ต้องมีแหล่งการ์ดดอกไม้ที่มั่นคง

และในทางกลับกัน เขาสงสัยมากว่าทำไมการ์ดดอกไม้ใบนี้ถึงสามารถดูดซับค่า [ราคะ] ได้!

แต่ถ้าเขาถามศาสตราจารย์เคเซอร์โดยตรงมันก็อาจจะดูกะทันหันเล็กน้อย

ดาร์กครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และนึกขึ้นได้ว่าเขายังมีขวดแห่งความคิดซึ่งเขายังไม่ได้คืนอาจารย์ไป

คิดได้แล้วจึงเร่งฝีเท้า เตรียมจะกลับไปที่หอพักเพื่อเอาขวดแห่งความคิดออกมา

…

ห้องนั่งเล่นส่วนกลางในคืนวันศุกร์มักจะเป็นช่วงเวลาที่พลุกพล่านมากที่สุด

นักเรียนจะระบายความกดดันจากการเรียนที่สะสมมาตลอดทั้งสัปดาห์ โดยเลิกกังวลเกี่ยวกับการบ้านและเวลาเรียน เพราะมันเป็นวันศุกร์ ส่วนการบ้านก็ไว้ทำในวันพรุ่งนี้ ส่วนช่วงเวลาเรียนก็เป็นสิ่งที่ต้องพิจารณาในวันมะรืนนี้

แม้แต่ห้องส่วนกลางของบ้านขุนนางก็ไม่มีข้อยกเว้น

ดาร์กเดินผ่านฝูงชน หลบสายตาที่จ้องเขม็งมาของไดแอนนาและรีบสาวเท้าเข้าไปในห้องพัก

ภายในห้องนั้นเงียบมาก และยังคงเหมือนเดิมก่อนที่เขาจะออกไป

ดาร์กปิดประตู เปิดไฟ แล้วเดินไปที่โต๊ะ

ขวดแห่งความคิดถูกวางไว้ในลิ้นชัก

หลังจากที่เขาหยิบมันขึ้นมาและกำลังจะออกไปอีกครั้ง ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียง ‘เมี้ยว’

สายตาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองทางระเบียง

‘หญ้าแมวตื่นแล้วเหรอ?’

เขาเปิดประตูและมองดูหญ้าแมวที่อยู่ตรงระเบียง

แต่กลับมีเพียงความเงียบเท่านั้นที่ตอบกลับมา

…

บนระเบียง

หญ้าแมวใช้อุ้งเท้าจับกิ่งหนอนซึ่งห้อยต่องแต่งอยู่ ลิ้นสีชมพูนุ่มเลียกับดูดหัวของกิ่งหนอนไปมา

กิ่งหนอนที่แข็งเพราะถ่ายเท [อัตตา] สามหยดเข้าไปในตอนนั้น ตอนนี้กลับอ่อนตัวลง

[โทสะ +1]

เมี้ยว!

หญ้าแมวไม่ได้สังเกตว่าเจ้าของของมันกำลังโกรธเลย เจ้าตัวน้อยเพียงวางกิ่งหนอนลงและวิ่งเข้าไปหาดาร์ก

ก้านหางของแมวยาวพอที่จะวิ่งไปที่เท้าของดาร์กได้

ดาร์กย่อตัวและคุกเข่าลง เขาสงสัยว่าควรบีบหน้านุ่ม ๆ ของมันเพื่อระบายความโกรธหรือไม่

ทันใดนั้น เขาก็สังเกตเห็นรอยจาง ๆ บนหน้าผากของหญ้าแมว

“ตราประทับของอัตตา?”

ดาร์กขมวดคิ้ว ความโกรธเคืองในใจก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็ยืนยันได้ว่ามันเป็นตราประทับของอัตตาจริง ๆ แต่น่าประหลาดใจที่หญ้าแมวไม่แสดง ‘ความเย่อหยิ่ง’ ของมันออกมาเหมือนรุกกี้เดวิมอนและอีบุย

‘เพราะมันเป็นพืชเหรอ?’

ดาร์กครุ่นคิด ปล่อยให้หญ้าแมวจับนิ้วเขาไปดูดเล่น

‘จะว่าไปแล้ว หญ้าแมวที่เหมือนมีชีวิตนี้มีอยู่ได้อย่างไร’

ดวงตาของดาร์กเป็นประกาย จากนั้นเขาก็ดึง [อัตตา I] ออกจากซองการ์ด

“จงออกมา!”

ลูกบอลแสงสีทองเข้มพุ่งออกมาจาก [อัตตา I] แล้วจมลงไปในหัวหญ้าแมว

แต่การ์ดเวทมนตร์ที่สามารถทำให้คนเย่อหยิ่งกลับไม่ได้ส่งผลกระทบต่อหญ้าแมวเลย

‘ฉันควรไปที่ห้องสมุดแล้วตรวจสอบมันซะ!’

ดาร์กสูดหายใจเข้าลึก ๆ มือวางหญ้าแมวลง จากนั้นจึงย้ายต้นไม้หนอนเข้ามาในห้อง

นี่ถึงเรียกวัวหายล้อมคอกอย่างแท้จริง

พรุ่งนี้เขาจะไปที่ถนนนักเดินทางเพื่อซื้อรั้วกั้นแยกต้นไม้หนอน จากนั้นค่อยไปหาซื้อบอลแมวเพื่อเอาบรรเทาความเบื่อหน่ายของหญ้าแมว

ดาร์กนั่งจดบันทึกและพบว่าตัวเองกลับมายุ่งอีกแล้ว

‘ฉันควรไปที่ห้องสมุดก่อนหรือไปหาศาสตราจารย์ก่อนดี?’

‘ไปหาศาสตราจารย์ก่อนดีกว่า!’

‘ห้องสมุดไปตอนกลางคืนก็ไม่สาย’

…

ศาสตราจารย์เคเซอร์ไม่ได้อยู่ในห้องทำงาน ดังนั้นดาร์กจึงไปที่ห้องทดลองแทน

เป็นไปตามที่คาดไว้ เขาพบว่าศาสตราจารย์เคเซอร์กำลังทำการ์ดเวทมนตร์อยู่ในห้องทดลอง

แต่วันนี้อาจารย์ไม่ได้ทำ [แจ็คพัมป์กิ้น] ทว่ากำลังทำ [มัมมี่] ด้วยผ้าพันแผลและหุ่น

ดาร์กคิดอย่างรวดเร็วว่าจะเปิดบทสนทนาอย่างไรเพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น มือของเขาเปิดประตูเข้าไป พร้อมกับดึงการ์ดดอกไม้มันดาลาสีขาวออกมา

“เดม่อน? เธอต้องการยืมห้องทดลองเหรอ? กุญแจห้องทดลองถัดไปอยู่ในลิ้นชักที่สองของห้องทำงานนะ”

ศาสตราจารย์เคเซอร์ดูจริงจัง

ดาร์กไม่ได้วางขวดแห่งความคิดลงบนโต๊ะทดลองโดยตรง กระทั่งเขาเดินเข้ามาและพูดว่า “ศาสตราจารย์ครับ ผมเอาสิ่งนี้มาคืน”

“ขวดแห่งความคิด?” ศาสตราจารย์เคเซอร์เหลือบมองแล้วยิ้มขึ้น “เธอจะใช้งานนานกว่านี้อีกหน่อยก็ได้นะ”

ดาร์กตอบ “ไม่ครับ ศาสตราจารย์ ผมซื้อต้นไม้หนอนมาแล้ว”

เขาต้องการพูดถึงเรื่องอารมณ์และความคิดก่อน แล้วจึงเปลี่ยนไปใช้หัวข้อการ์ดดูดวงความรัก

แต่หลังจากเห็นการ์ดดอกไม้ในมือของเด็กชาย ศาสตราจารย์เคเซอร์ก็พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว “หืม เธอสนใจการ์ดดอกไม้ด้วยเหรอ?”

ดาร์กขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ใช่ครับ ศาสตราจารย์ ผมกำลังสงสัยว่าสิ่งที่เรียกว่าการทำนายของการ์ดดอกไม้นี้เกี่ยวข้องกับการแอบดูจิตใจของผู้คนหรือเปล่า?”

ศาสตราจารย์เคเซอร์อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วจึงยิ้มอย่างมีความสุข

เขาวางงานลง ถอดถุงมือทดลองออก แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันไม่นึกเลยจริง ๆ ว่างานวิจัยของเธอที่เกี่ยวข้องกับสสารแห่งความคิดจะมาถึงระดับนี้ได้”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็กลับไปที่โต๊ะทดลองและเหยียดมือออก

ขณะที่ดาร์กตื่นตัวระมัดระวังตัว อาจารย์ก็หยิบเอาการ์ดดอกไม้จากซองออกมา มันเป็นการ์ดดอกกุหลาบสีเขียว

กุหลาบสีเขียวที่ไร้เดียงสาและเรียบง่าย มันมาพร้อมกับพรที่มอบให้แด่วัยเยาว์ และยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความปรารถนาในรักนิรันดร์

นัยน์ตาของศาสตราจารย์เคเซอร์ฉายแววอ่อนโยนออกมาและเขาก็พูดต่อ “ถึงแม้นี่จะเป็นเพียงกลอุบาย แต่มันมีบางอย่างในนั้นที่ฉันไม่อาจมองเห็นได้ ตราบใดที่พลังเวทถูกขัดจังหวะ มันก็สามารถแยกออกได้อย่างปลอดภัย ดังนั้น มันจึงไม่เป็นอันตรายอะไร”

…

เมื่อดาร์กเดินออกจากห้องทดลอง เขาก็ยอมแพ้ในการทดสอบศาสตราจารย์เคเซอร์แล้ว

แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถยืนยันได้ แต่ในใจกลับรู้สึกว่าศาสตราจารย์เคเซอร์ไม่น่าเป็นคนทำการ์ดดอกไม้จริง ๆ

ส่วนรุ่นพี่ลีออนก็ดูเหมือนจะไม่ได้โกหกเช่นกัน อันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องโกหกด้วยซ้ำ

‘ถ้าอย่างนั้น หมายความว่ามีคนอื่นปลอมตัวเป็นศาสตราจารย์เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่นเหรอ?’

ดาร์กคิดถึงการ์ดแต่งตัว

‘ถ้าการ์ดแต่งตัวสามารถสร้างพื้นผิวแบบที่ต้องการ งั้นบางทีมันก็น่าจะสามารถสร้างผิวหนังของเป้าหมาย และปลอมเป็นคนคนนั้นได้?’

นี่เป็นทั้งสมมติฐานและการอนุมาน

‘บางทีฉันควรศึกษาการ์ดแต่งตัวด้วย’

…

รุ่นพี่สาว แพนดอร่ากำลังเล่นกับหญ้าแมวชินชิล่าตัวอ้วนของเธอบนเคาน์เตอร์ของห้องสมุด

เธอใช้การ์ด [เงียบสงัด] ขนาดเล็กรอบ ๆ หญ้าแมว เพื่อให้แน่ใจว่าหญ้าแมวจะไม่ส่งเสียงดังรบกวนนักเรียนในห้องสมุด

ดาร์กรู้สึกว่าพฤติกรรมของเธอนั้นค่อนข้างแปลกไป เพราะเธอไม่เคยนำหญ้าแมวมาที่ห้องสมุดมาก่อน

‘นี่คือเหยื่อเหรอ?’

ขณะที่คิดอย่างนั้น นิ้วของดาร์กก็เอื้อมมือไปเกาคางของชินชิล่าโดยไม่รู้ตัว

มีเกล็ดบนคางของชินชิล่า ซึ่งมันอุ่นนุ่มไม่น้อย

“เธอซื้อหญ้าแมวมาหรือเปล่า?” รุ่นพี่แพนดอร่าหรี่ตาเอ่ยถาม

ดาร์กตอบ “ผมซื้อแมวขนสั้นมาตัวหนึ่ง”