ตอนที่ 2783 เข้าไปเล่น!
“สามเต๋าทุกข์เก้ากฎ…เขากลับผ่านมันมาได้?” ต้าวหยุนนั้นได้แต่ต้องกล่าวขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
“สามเต๋าทุกข์เก้ากฎ…เขากลับผ่านมันมาได้?” ต้าวหยุนนั้นได้แต่ต้องกล่าวขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
“เหมือนจะเป็นเช่นนั้น?” เทียนลู่กล่าวขึ้นตาม
“เขาแปลงยอดเต๋ายังไม่ได้ ทำยังไงถึงผ่านสามเต๋าทุกข์เก้ากฎมาได้กัน? การจะผ่านสามเต๋าทุกข์เก้ากฎนั้นอย่างน้อยๆมันคงต้องมีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นปลาย
และยังต้องเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นปลายที่เก่งกาจล้ำด้วย! หรือว่าเขามีพลังระดับนั้นแล้ว?”
พูดไปต้าวหยุนก็อดตัวสั่นขึ้นไม่ได้
หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ แล้วมันย่อมจะหมายความว่าพลังฝีมือของเย่หยวนไม่ได้ถดถอยลงแต่ก้าวล้ำขึ้นไปแทน!
ต่อให้เขาจะต้องสู้กับหลี่ฉางเซิงอีกครั้ง เย่หยวนก็อาจจะรับมือซึ่งๆหน้าได้!
มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว!
เทียนลู่นั้นมองหน้าต้าวหยุน ก่อนจะยิ้มแห้งๆ กล่าวขึ้น
“นี่เรา…ไปลบหลู่เขาถึงกระดูกแล้ว?”
เมื่อคำพูดเหล่านั้นถูกกล่าวเหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายต่างก็ต้องตัวสั่นขึ้นทันที
ต้าวหยุนนั้นส่ายหัวออกมา “ข้าไม่เชื่อว่ามันจะยังบ่มเพาะได้หรอก!”
เทียนลู่นั้นยิ้มตอบไปด้วยใบหน้าเหยเก “จะบ่มเพาะต่อได้หรือไม่แต่ตอนนี้เขาก็มีฝีมืออยู่ตรงนั้นแล้ว! บนทวีปพิรุณใสนี้มันคงไม่มีใครเก่งกว่าเขาอีก!”
คนทั้งหลายหันมามองหน้ากันอย่างไม่รู้ต้องทำอะไร
อีกด้านนั้นพวกมารกระทิงทั้งหลายจากเขาหมื่นอสูรนั้นต้องอ้าปากค้างไปพร้อมๆ กัน
เย่หยวนนั้นกลับผงาดขึ้นมาได้อีกครั้ง!
เพราะพวกเขานั้นคือคนที่ตอกตะปูฝังเย่หยวนตอนที่เขาตกต่ำ
ในเวลานี้เหล่าจักรพรรดิเซียนของเขาหมื่นอสูรนั้นได้แต่ต้องรู้สึกขมขื่นในใจขึ้น
…
ไม่นานนักจักรพรรดิเซียนของสี่ยอดแดนสวรรค์และเขาหมื่นอสูรก็ได้รับจดหมายเชิญ
จดหมายเชิญนี้มันเชิญพวกเขาไปพูดคุยกันที่เจ็ดมหาสมุทร
เหล่าจักรพรรดิเซียนที่ได้รับจดหมายนี้ต่างผงะไปตามๆ กัน
ออกเจ็ดมหาสมุทรไปทำอะไร?
เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายย่อมจะคาดเดาได้ว่าเย่หยวนคงต้องการจะเชิญพวกเขาไปเพื่อแสดงพลังฝีมือ
ของตน
แต่ว่าในเวลานี้พวกเขานั้นก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าเย่หยวนนั้นจะผงาดขึ้นมาจากขี้เถ้าได้จริงๆ หรือไม่ หรือว่าแท้จริงแล้วแค่โม้อวดฝีมือ
บนท้องฟ้าเหนือเกาะไร้นามแห่งหนึ่งมันมีปราณดาบรุนแรงหลั่งไหล
หลัวหยุนชิงที่สัมผัสถึงปราณดาบนี้ได้ต้องยิ้มกว้างขึ้นมาแต่แฝงไปด้วยความตกตะลึง
เพราะปราณดาบนี้มันสุดแสนบริสุทธิ์ แข็งแกร่งเกินรับ!
ร้อยกว่าปีที่ผ่านมานี้เขาพัฒนาตัวเองไปอย่างก้าวกระโดด
แต่ว่าแปลงยอดเต๋าของเขานั้นมันยังติดอยู่ที่รูปแบบสาม
แต่ว่าปราณดาบที่เหลืออยู่บนเกาะนี้มันแสดงให้เห็นถึงรูปแบบที่ห้า!
ความแตกต่างนี้มันไม่อาจจะเอามาเทียบเคียงกันได้!
“ข้านั้นเดิมตามรอยท่านโฉมาตลอดแต่ไม่รู้เลยว่าตอนที่ท่านออกจากทวีปพิรุณใสไปนั้นท่านจะเก่งกาจได้ปานนี้แล้ว!” หลัวหยุนชิงร้องขึ้นอย่างชื่นชม
เย่หยวนยิ้มตอบไป “โฉปู้ฉุนนั้นมากพรสวรรค์จริงๆ เพราะฉะนั้นบนทวีปพิรุณใสน้อยๆ นี้มันจึงไม่มีอะไรจะมอบให้เขาได้อีกแล้ว เมื่อไม่มีคู่มือ คำว่าไร้เทียมทานมันก็ช่างโดดเดี่ยวเหลือเกิน!”
หลัวหยุนชิงพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยสุดใจ
“เย่หยวน ตอนนี้เจ้าเก่งขึ้นแค่ไหนแล้ว?” หลัวหยุนชิงอดถามขึ้นไม่ได้
เพราะตั้งแต่ผ่านเต๋าทุกข์มาได้นั้นเย่หยวนก็ยังไม่ได้แสดงฝีมือการต่อสู้ออกมาเลย
หลัวหยุนชิงนั้นรู้ดีว่าเย่หยวนเชิญจักรพรรดิเซียนทั้งหลายมาทำไม
เพราะฉะนั้นเขาจึงอยากรู้ถึงฝีมือของเย่หยวนไว้ก่อน
เย่หยวนยืนมือไพล่หลังก่อนจะยิ้มตอบไป “ท่านจะได้รู้แน่ อ่า จริงด้วย เต๋าดาบของท่านนั้นมันคล้ายกับเต๋าของโฉปู้ฉุน ปราณดาบที่เขาทิ้งไว้นี้มันคงเป็นประโยชน์กับท่านได้มาก ไม่ลองเข้าไปศึกษามันดูหน่อยเล่า?”
หลัวหยุนชิงพยักหน้ารับทันทีก่อนจะพุ่งตัวเข้าเกาะไป
หลัวหยุนชิงนั้นเก่งกาจ!
เขานั้นบุกขึ้นไปจนถึงในเกาะได้ทันที
แต่สุดท้ายเขาก็ยังต้องถอนตัวออกมาในที่สุด
แต่ว่าเขานั้นไม่ได้เกรงกลัวหรือท้อแท้ใดๆ ยังคงพุ่งตัวกลับเข้าไปหลังพักฟื้นแล้วเสร็จ
เช่นนั้น เวลาก็ผ่านไปกว่าหนึ่งเดือน
ตอนนี้พวกต้าวหยุนและจักรพรรดิเซียนคนอื่นๆ ต่างมาถึงเกาะนี้
เวลานี้บนเกาะไร้นามนี้มันมีจักรพรรดิเซียนอยู่มากมายจนเกินนับ!
ต้าวหยุนนั้นมองหน้ามารกระทิงก่อนจะกล่าวขึ้นทัก “สหายมารกระทิง มีคนอยากจะกดหัวเราลง!”
มารกระทิงหัวเราะตอบกลับไป “เรื่องนั้นมันก็ต้องดูด้วยว่าจะมีความสามารถแค่ไหน!”
ต้าวหยุนยิ้มตอบกลับไป “จริง พวกเราทั้งสองฝ่ายนั้นมีจักรพรรดิเซียนมากกว่าห้าสิบคนได้! หากเขาคิดจะกดหัวเราลงและแต่งตั้งตัวขึ้นเป็นใหญ่แล้วเขาก็ต้องมีแรงที่มากพอ!”
เดิมทีนั้นทั้งสองฝ่ายย่อมจะแยกกันอยู่
มารกระทิงนั้นเดิมทีย่อมจะดูถูกพวกต้าวหยุนสุดใจ
มันมิใช่เพราะพวกต้าวหยุนนั้นอ่อนแอแต่เป็นเพราะว่าภูติแท้นั้นแข็งแกร่งกว่ามนุษย์เป็นปกติ พวกเขาย่อมจะไม่สนใจเรื่องราวภายนอกและดูแลกันแค่เรื่องภายในเขาหมื่นอสูร
แต่เวลานี้เย่หยวนได้บรรลุขึ้นมาแล้ว กำลังของเขานั้นมันไม่เป็นที่แน่ชัดทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องหันมาร่วมมือกัน
เพราะพวกเขานั้นต่างมีเป้าหมายคือเย่หยวน
หากตอนนี้ยังไม่ร่วมมือกันแล้ว พวกเขาก็คงมีแต่จะต้องพ่ายลงไปทีละคนๆ
จักรพรรดิเซียนกว่าห้าสิบคนนี้มันย่อมจะเหนือกว่าฝั่งของพวกเย่หยวนถึงห้าเท่า!
ที่สำคัญไปกว่านั้นพวกเขายังมีจักรพรรดิเซียนขั้นกลางอยู่หลายคน ย่อมจะมีความมั่นใจสูงมาก
คำพูดทั้งหลายนี้มันย่อมจะมีเจตนาให้เย่หยวนได้ยิน
แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับวางตัวเรียบเฉยเหมือนเรื่องราวนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา
ท่าทางของเย่หยวนนั้นมันทำให้ต้าวหยุนรู้สึกอึดอัดใจจนต้องร้องขึ้น “เย่หยวน เจ้าเรียกเรามานี้เพื่อ? เจ้าคิดว่าพวกเรากลัวเจ้าหรือ?”
วินาทีนั้นเองที่เย่หยวนเบิกตาขึ้นกล่าว “พี่หลัวบรรลุแล้ว!”
แน่นอนว่าเวลาเดียวกันนั้นคลื่นปราณดาบของหลัวหยุนชิงที่อยู่ในเกาะมันก็ปะทุขึ้นจนพัฒนาเป็นรูปแบบที่สี่!
เวลาหนึ่งเดือนนี้มันเป็นประโยชน์ต่อเขาอย่างมหาศาล!
สีหน้าของพวกต้าวหยุนนั้นมันเปลี่ยนสีไปทันที
แปลงยอดเต๋าของหลัวหยุนชิงบรรลุรูปแบบสี่นั้นมันย่อมจะหมายความว่าเขามีพลังพอเทียบเคียงพวกต้าวหยุน
ได้แล้ว
กำลังของฝ่ายแดนสวรรค์ใต้มันพัฒนาขึ้นอีกครั้ง
ต้าวหยุนหัวเราะขึ้นมากลบเกลื่อน “นี่คือสิ่งที่เจ้าจะใช้ต่อรอง? น่าขัน! เจ้าดูเสียก่อนเถอะว่าพวกเราทั้งหลายนั้นมีจักรพรรดิเซียนอยู่เท่าไหร่!”
เย่หยวนนั้นมองหน้าต้าวหยุนก่อนจะยิ้มขึ้นมา “พี่ต้าวหยุน ท่านสนใจเข้าไปเล่นหน่อยไหม?”
ต้าวหยุนผงะไปก่อนจะยิ้มตอบ “โฉปู้ฉุนแล้วทำไม? มันมิใช่ว่าตัวเขาอยู่ตรงนี้เสียหน่อย มีหรือที่ข้าจะมากลัวปราณดาบที่เขาทิ้งไว้?”
ไม่นานนักหลัวหยุนชิงก็กลับออกมาด้วยความตื่นเต้นเต็มใบหน้า หันมามองพวกต้าวหยุนทั้งหลายอย่างพร้อมรบ
แต่เย่หยวนนั้นเดินเข้ามาห้ามก่อนปล่อยให้ต้าวหยุนนั้นได้พุ่งเข้าเกาะไปบ้าง
ต้าวหยุนนั้นคิดจะแสดงพลังออกมา วินาทีที่เขาลงมือมันย่อมจะรุนแรงจนเหนือล้ำ!
กอปรกับพลังของสมบัติยอดหมอกในมือนั้น เขาย่อมจะมีพลังต่อสู้ที่เหนือล้ำขึ้นมาก!
เขานั้นเข้าลึกไปในเกาะได้ทันที
หลังจากบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นกลางขึ้นมาได้พลังฝีมือของต้าวหยุนมันก็พัฒนาขึ้นมาก
เวลานี้พลังของเขามันเหนือล้ำกว่าหลัวหยุนชิงไปมากและเข้าไปได้ลึกกว่า
ได้เห็นพลังฝีมือของต้าวหยุนนั้นเหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายก็แสดงสีหน้าโล่งใจออกมา
หากนับกำลังของทั่งสองฝั่งรวมพวกมารกระทิงไปด้วยแล้ว พวกเขาคงมีจักรพรรดิเซียนขั้นกลางไม่ต่ำกว่าสิบคน!
กำลังเช่นนี้มันคงพอเทียบเคียงเย่หยวนได้!
หนึ่งชั่วโมงต่อมาต้าวหยุนก็กลับออกมาจากเกาะด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน
แต่ว่าเขานั้นภาคภูมิอย่างมาก!
เพราะตัวเขานั้นเข้าไปได้ลึกกว่าจุดที่หลัวหยุนชิงเข้าไปถึงได้
นี่มันย่อมจะหมายความว่าเขานั้นยังเก่งกาจกว่าหลัวหยุนชิง
คิดใช้หลัวหยุนชิงมากดหัวพวกเขา?
ล้อกันเล่นแล้ว!
“เป็นอย่างไรบ้างเย่หยวน?” ต้าวหยุนถามเย่หยวนขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก
แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจตอบและหันไปมองหน้ามารกระทิง
“พี่มารกระทิง สนใจเข้าไปเล่นบ้างไหม?”
มารกระทิงนั้นหัวเราะตอบกลับไปพร้อมพุ่งตัวเข้าเกาะ!
………….
