ตอนที่ 2798 เผ่าเลือด!
ณ ดินแดนเหนือสุดของทวีปสวรรค์แรก
บนท้องทะเลนั้นมันมีเกาะใหญ่เกาะหนึ่งอยู่
ที่แห่งนี้มันปกคลุมไปด้วยหมอกหนาตลอดปี แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือหมอกนี้มันปิดกั้นได้แม้แต่จิตศักดิ์สิทธิ์ไม่ให้มองผ่านทะลุไป
เหล่ายอดฝีมือที่เคยผ่านเข้าหมอกนี้ไปไม่เคยได้กลับออกมาอีกเลย
เมื่อเวลาผ่านไปนานวันเข้าดินแดนนี้มันก็แทบไม่มีใครกล้าผ่านทางอีก
เพราะฉะนั้นสุดท้ายมันจึงกลายเป็นดินแดนต้องห้ามไป
แต่ว่าในเวลานั้นเองที่มันมีเงาร่างหลายเงาเดินอยู่ในหมอกหนา ภายในหมอกนี้มันกลับมีกองทัพใหญ่ซ่อนตัวอยู่
ในกองทัพนี้ทหารแต่ละคนนั้นมันมีพลังเลือดที่รุนแรงแผ่ออกมาจากร่าง
และมันมีสองคนที่เปี่ยมล้นไปด้วยพลังเหนือกว่าคนอื่นๆ สิ้นเชิง!
คนทั้งสองนั้นหนึ่งมีนามว่าฮันกวงและอีกคนคือฉื่อเลอ
พวกเขานั้นย่อมจะเป็นแม่ทัพของกองทหารนี้ เป็นถึงจักรพรรดิเที่ยง!
แม่ทัพฮันกวง หมอกหนาของอสูรกบฝนกลืนหมอกนี้มันช่างเหมาะที่จะใช้ซ่อนตัวดีเสียจริง! ฉื่อเลอหัวเราะขึ้น
ฮันกวงพยักหน้ารับตอบกลับไป หากมิใช่เพราะดินแดนนี้แล้วมันคงเป็นงานยากที่จะซ่อนพลังเลือดของเรา คิดอยากลอบโจมตีเช่นนี้คงไม่ง่ายแน่ แต่อสูรกบฝนกลืนหมอกที่ท่านมหาจักรพรรดิทั้งหลายสังหารลงนั้น มันกลับไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อย
มันยังเหลือเวลาอีกสิบวัน หากแม่ทัพหลัวชวนมาถึงแล้วเราคงสามารถลอบโจมตีเข้าไปได้ทันที! ถึงเวลานั้นพวกมนุษย์มันจะได้แตกตื่นกันแน่! ฮ่าๆๆ พูดไปฉื่อเลอก็หัวเราะขึ้นมาอย่างสะใจ
ฮันกวงยิ้มตอบ ใช่แล้ว พวกมันนั้นคงทุ่มกำลังทั้งหมดไปป้องกันทางใต้ คงไม่มีใครคิดฝันว่าเจ้าโลกโลหิตฟ้าเราจะมาเปิดเส้นทางไว้ทางเหนือและเตรียมตัวบุกลอบโจมตี! เมืองทางเหนือมันคงเหลือยอดฝีมืออยู่ไม่มาก เราแค่ต้องเข้าไปยึดและตั้งฐานเท่านั้นก็เพียงพอ จากนั้นพวกมันก็ต้องรับการโจมตีจากหน้าหลัง! ไม่นานทวีปสวรรค์แรกคงตกเป็นของเราแน่!
พูดไปคนทั้งสองก็ยิ้มกว้างขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
แต่จู่ๆ ฮันกวงก็ต้องขมวดคิ้วแน่น หืม? มันมีคนบุกมา! เมี่ยเฉิน เจ้าพาทหารออกไปสักร้อยคน จัดการมนุษย์พวกนั้นเสีย!
ขอรับ!
จักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวคนหนึ่งรีบพุ่งตัวออกมารับคำสั่ง ก่อนจะเรียกทหารพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนร้อยคนพุ่งตัวออกจากหมอกไป
ตอนนี้มันผ่านมาได้กว่าสิบเอ็ดปีแล้วตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเต๋าทุกข์หมู่สังหารจักรพรรดิเที่ยงที่กลางทะเลไป
พวกเย่หยวนทั้งห้านั้นได้เดินทางมาถึงนอกชายฝั่งของทวีปสวรรค์แรกด้วยความระมัดระวัง
เพราะตอนนั้นที่เย่หยวนและหยางชิงก่อเรื่องไว้นั้นกำลังคนทั้งหมดของสี่ทะเลมันได้ออกมาตามล่าพวกเขา
พวกต้าหวง จิงเฟยและเสี่ยวชิงจึงไม่ถูกตามล่า
เย่หยวนนั้นมองดูแผนที่ทะเลตรงหน้าก่อนจะยิ้มขึ้น เราใกล้ถึงทวีปสวรรค์แรกเต็มทีแล้ว! หลังจากผ่านหมอกหนานี้ไปมันก็น่าจะถึงแผ่นดินแล้ว!
เมื่อหยางชิงได้ยินเขาก็ต้องยิ้มกว้างขึ้น ฮ่าๆๆ ทวีปใหม่! ข้าจะก้าวขึ้นไปปกครองทวีปนี้เอง! มีแค่ข้าเท่านั้นที่ไร้เทียมทาน!
เสี่ยวชิงพยักหน้ากล่าวขึ้นตาม นายท่านเก่งกาจมากพรสวรรค์ ต้องก้าวถึงจุดสูงสุด ได้ขึ้นปกครองได้ในเวลาไม่ถึงพันปีแน่
หยางชิงพยักหน้ายิ้มรับ เสี่ยวชิง ถึงตอนนั้นเจ้าย่อมจะเป็นภูติแท้อันดับหนึ่งภายใต้การปกครองของข้า! เย่หยวน เจ้าจะได้ขึ้นเป็นแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์ของข้าแน่นอน!
พวกเย่หยวนที่ด้านข้างนั้นได้แต่ต้องถอนหายใจยาว
ทำไมเจ้าบ้านี่มันถึงได้ขี้โม้นัก?
ถึงเวลานั้นจริงๆ ตัวหยางชิงมันก็คงได้แต่ต้องก้มหัวให้คนอื่นมิใช่หรือ?
แต่จู่ๆ สีหน้าของเย่หยวนก็เปลี่ยนสีไปก่อนจะร้องขึ้น ระวัง!
เสียงของเขายังไม่ทันขาดมันก็ปรากฏเงาร่างพุ่งตัวออกมาล้อมคนทั้งหลายไว้จากรอบทิศ!
แต่หยางชิงนั้นกลับไม่เกรงกลัวและหัวเราะตอบกลับไป เส้นทางสู่สวรรค์ของนักบุญสูงฟ้าครามจะเริ่มจากพวกเจ้านี้แล้ว! ระวังหอก!
ตูม!
หยางชิงนั้นแทงหอกออกไปอย่างรุนแรงแต่ว่าอีกฝ่ายนั้นกลับปัดป้องเขากลับมาได้จนต้องเสียหลัก
อีกฝ่ายเองก็ดูท่าจะตกตะลึงไม่น้อยเช่นกันเพราะไม่คิดว่าหยางชิงจะเก่งกาจได้ปานนี้
เย่หยวนเองก็ไม่คิดรอช้ารีบต่อยหมัดใส่จักรพรรดิเซียนตรงหน้าจนร่างแตกกระจาย!
ต้าหวง จิงเฟย เสี่ยวชิงนั้นต่างก็รับมือกับศัตรูตรงหน้าอย่างไม่เสียเปรียบ
แต่ว่าอีกฝ่ายนั้นมีถึงร้อยคน ที่อ่อนแอที่สุดเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นกลางแถมส่วนมากยังเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นปลายด้วย
นี่มันเป็นกองทัพที่น่ากลัวไม่น้อย!
สภาพนี้มันไม่ได้ด้อยไปกว่าตอนที่พวกเย่หยวนโดนไล่ล่าในทะเลเลย!
เวลานี้จิงเฟยบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นกลางขึ้นมาได้แล้วกอปรกับพลังของสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกนางย่อมจะมีพลังเก่งกาจไม่แพ้ใคร
ต้าหวงนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยเพราะเขานั้นมีพลังถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นปลายและยังเก่งกาจพอจะรับมือกับจักรพรรดิเซียนขั้นสุดได้ไม่ยากเย็น
แต่ว่าความห่างชั้นของจำนวนมันก็ยังทำให้พวกเขาทั้งสามแทบไม่อาจรับมือไหว
แต่เย่หยวนนั้นมิใช่ เพราะว่าวินาทีที่เขาโจมตีมันก็จัดการศัตรูลงได้ทันที!
เขาที่บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นกลางและผ่านหกเต๋าทุกข์เก้ากฎมาแล้วนั้น พลังมันย่อมจะเหนือล้ำจนน่ากลัว
เขานั้นเคยท้าหยางชิงที่มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวนั้น สู้มาก่อนและเอาชนะได้อย่างขาดลอย
เพราะฉะนั้นต่อให้จะเจอจักรพรรดิเซียนขั้นสุดผู้แปลงยอดเต๋าได้ เย่หยวนเองก็คงสังหารพวกเขาลงได้ไม่ยาก
แต่ละหมัดของเขานั้นทำลายร่างของอีกฝ่ายจนกลายเป็นแค่ฝุ่นเลือดไป
แต่ไม่นานเย่หยวนก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น
เพราะเขานั้นได้เห็นกับตาว่าเหล่ายอดฝีมือที่ถูกหมัดของเขาจนร่างแตกสลายนั้นกลับค่อยๆ ประกอบร่างขึ้นมาใหม่จากเลือดที่สาดเซ็นนั้น!
นอกจากคลื่นพลังที่อ่อนแอลงไปเล็กน้อยแล้วมันก็แทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง!
นี่มันทำให้เย่หยวนตกตะลึงมาก!
หมี่เทียนที่ได้เห็นจึงร้องขึ้นมา เผ่าเลือด! ทำไมสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดมันถึงได้มีเผ่าเลือดอยู่มากมายปานนี้กัน?
เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นถามขึ้น เผ่าเลือด?
หมี่เทียนตอบกลับไป เผ่าเลือดนั้นคือสุดยอดเผ่าพันธุ์อันทรงพลัง มีนิสัยดุร้ายมาก! เผ่าเลือดนั้นอาศัยเลือดของเผ่าพันธุ์อื่นเพื่อพัฒนาพลังตน! สิ่งที่น่ากลัวที่สุดนั้นมันก็คือพวกมันนี้มีพลังชีวิตที่น่ากลัวล้ำ ต่อให้จะเหลือเลือดอยู่แค่หยดเดียวพวกมันก็จะฟื้นตัวกลับมาสร้างร่างอีกครั้งได้!
เย่หยวนที่ได้ยินนั้นต้องขมวดคิ้วแน่น
ฟื้นได้จากเลือดแค่หยดเดียว!
มันย่อมจะเท่ากับว่าเป็นอมตะเลยมิใช่หรือ?
หากพลังไม่เหนือล้ำกว่ากันอย่างมากมายแล้วมันก็คงไม่อาจจะฆ่าสังหารอีกฝ่ายลงได้เลย
เป็นเช่นนั้นเอง! หากเป็นเช่นนั้นแล้วการสังหารพวกมันคงต้องอาศัยการทำลายล้างพวกมันให้หมดสิ้นอย่างเดียว! เย่หยวนร้อง
หมี่เทียนพยักหน้า ใช่! หากคิดอยากสังหารแล้ว มันก็มีแค่ต้องทำลายล้างพวกมันไม่ให้เหลือแม้แต่เลือดสักหยด!
เย่หยวนพยักหน้ารับ เข้าใจแล้ว! หยางชิง เจ้าถ่วงเวลาจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวคนนั้นไว้ ที่เหลือข้าจัดการให้!
หยางชิงร้องตอบกลับไป รีบๆ เข้าเถอะโว้ย! ไอ้พวกนี้มันไม่ตาย ข้าจะทนรับมือไม่ไหวแล้ว!
การต้องเผชิญหน้ากับเมี่ยเฉินนั้นหยางชิงยังพอจะรับมือได้ แต่ว่ารอบกายเขาในเวลานี้มันมีจักรพรรดิเซียนเผ่าเลือดล้อมอยู่ทุกด้านจนแทบต่อต้านไม่ไหวแล้ว
เย่หยวนร้องขึ้นมาพร้อมปล่อยค่ายกลดาบเอกภพหมุนออกมา!
พริบตาต่อไปนั้นมันก็ครอบคลุมเหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายไว้ได้ทันที
ฆ่ามัน!
เย่หยวนร้องก่อนจะใช้การโจมตีอันรุนแรงที่สุดของค่ายกลดาบเอกภพ
หมอกเลือดนั้นมันระเบิดออกมารอบตัว!
หลังจากผ่านหกเต๋าทุกข์เก้ากฎมาแล้วพลังค่ายกลดาบเอกภพของเย่หยวนมันก็ย่อมจะพัฒนาขึ้นไปอย่างมาก!
เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นไม่อาจจะรอดไปจากมือเขาได้เกินหนึ่งกระบวนท่า!
มีเพียงแค่เหล่าจักรพรรดิเซียนขั้นสุดแปลงยอดเต๋าเท่านั้นที่พอจะรับได้เกินกว่าหนึ่ง
แต่สุดท้ายพวกเขาก็ตายลงเช่นกัน
ค่ายกลดาบเอกภพของเย่หยวนนั้นมันได้กลายสภาพเป็นเหมือนเครื่องบดเนื้อ!
เหล่าเผ่าเลือดทั้งหลายนั้นต่างถูกเย่หยวนทำลายลงตั้งแต่ยังไม่ทันก่อร่างขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง
แต่ว่าพลังของค่ายกลดาบเอกภพมันก็ไม่อาจรวมเป็นจุดเดียวต้องแยกไปรับมือรอบด้าน ทำให้สุดท้ายก็ไม่อาจสังหารเผ่าเลือดลงได้จริงๆ
เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจและเดินหน้าลุยต่อไป
ยิ่งบุกเข้าไปลุกหมอกเลือดนั้นมันก็ยิ่งหนาขึ้นเรื่อยๆ
อีกด้านทางเมี่ยเฉินที่กำลังปะทะกับหยางชิงได้เห็นเช่นนั้นก็ต้องเบิกตาค้างออกมา
เพราะเขานั้นคิดว่าหยางชิงเก่งกาจที่สุดในคนกลุ่มนี้ จึงได้เลือกจะเข้ามารับมือเขา
เรื่องของเย่หยวนนั้นเขาย่อมจะไม่คิดสนใจเลย
แต่ตอนนี้มันกลายเป็นว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจเสียยิ่งกว่าหยางชิงอีก!
…………………..
