ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 102 ความจริงจะปรากฏขึ้น

หลังจากนั้นประมาณสิบกว่านาที ทั้งสองพ่อลูกก็ออกมาจากบ้าน
เกี่ยวกับที่อยู่ของเส้นหมี่นั้น แสนรักไม่เคยใส่ใจมาก่อนเลยจริงๆ เขาคิดว่าเธอพักอยู่กับคุณลุงของเธอมาตลอด และเส้นหมี่เองก็บอกกับเขาแบบนี้เช่นกัน
จนกระทั่งวันนี้ เขาถึงได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้หลอกเขา เธอไปอยู่ที่บ้านอีกหลังหนึ่งแล้ว
แสนรักที่มีแต่ความเยือกเย็นนี้ขับรถพาลูกชายมายังเขตเมืองเก่า ความทรุดโทรมและความสกปรกที่ไม่สามารถทนรับได้ ตลอดทางที่มานั้น เขายังไม่ถึงที่หมาย ตรงหว่างคิ้วของเขาก็แสดงความรังเกียจออกมาอย่างรุนแรงแล้ว
แต่ชินจังที่อยู่ข้างๆนั้นแตกต่างออกไป
เมื่อเขาเห็นทิวทัศน์ทางด้านนอกว่ายิ่งเข้าใกล้กับที่พักของหม่ามี๊แล้วนั้น ศีรษะเล็กๆที่นอนคว่ำหน้าอยู่ตรงหน้าต่างก็แทบจะยื่นออกไปมองหาหม่ามี๊ของเขาอย่างระวัง
น่าเสียดายหลังจากครั้งนี้ที่เขามาแล้ว หม่ามี๊ไม่ได้อ้าแขนเข้ามาหาเขาเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขามาถึงด้านล่างของตึกนั้นแล้ว เขาก็เห็นคนเป็นจำนวนมากที่ล้อมรอบอยู่ตรงนั้น และยังมีเด็กผู้หญิงที่ตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูกคนหนึ่งกำลังถูกคนจับมือยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนนั้นด้วย
นั่นไม่ใช่รินจังหรอกเหรอ?
ชินจังเห็นแล้ว ก็รีบลงมาจากรถของแด๊ดดี๊ทันที เขากระโดดออกมาจากด้านในแล้ววิ่งไปหาน้องสาวที่อยู่ตรงนั้น
“รินจัง–”
“หืม?”
รินจังที่ถูกคุณอาแปลกหน้าคนหนึ่งดูแลอยู่นั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยขึ้นมา เธอหันมาด้วยใบหน้าเล็กๆที่รู้สึกกลัวและไม่สบายใจในทันที
เป็นพี่ชาย! พี่ชินจังมาแล้ว!
เด็กผู้หญิงตัวน้อยเห็นแล้ว ก็รีบพุ่งเข้าไปหาด้วยความทุกข์ใจในทันที เธอสะบัดมือของคุณลุงคนนี้ออกแล้ววิ่งเข้าไปหาพี่ชาย : “พี่ชินจัง ในที่สุดพี่ก็มาแล้ว ฮือ～～～”
เธอพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของพี่ชาย
เด็กผู้หญิงตัวน้อยรู้สึกกลัวมาก เธอรู้สึกเป็นกังวลมาทั้งคืน ไม่เห็นหม่ามี๊ แล้วก็ไม่เห็นพี่ชายทั้งสองคนด้วยเช่นกัน ในหัวใจดวงเล็กๆของเธอ แนวต้านทานในการแบกรับของเธอนั้นถึงขีดสุดแล้ว
ชินจังเห็นแล้ว มือทั้งสองข้างก็กอดเธอเอาไว้แน่น
แสนรักลงมา ก็จำได้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ก็คือลูกนอกสมรสของเส้นหมี่ที่เจอกันที่โรงพยาบาลเมื่อวานนี้ และหัวใจของเขาก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาในทันที ตรงหว่างคิ้วที่เย็นชานั้นแสดงให้เห็นถึงความรังเกียจได้อย่างชัดเจน
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมหนูถึงได้มาอยู่ข้างล่าง? แล้วแม่ของหนูล่ะ?”
ไม่ชอบก็ส่วนไม่ชอบ แต่เมื่อเห็นเด็กผู้หญิงมาอยู่ทางด้านล่างตามลำพังแบบนี้ อีกทั้งที่นี่ยังดูวุ่นวายขนาดนี้อีกด้วย แสนรักขมวดคิ้วพลางเอ่ยถามขึ้น
หนูรินจังที่กำลังถูกพี่ชายกอดเอาไว้อยู่นั้น จู่ๆได้ยินเสียงของแด๊ดดี้ดังขึ้น หลังจากที่ร่างของเธอสั่นขึ้นมาแล้วเธอก็หลบไปอยู่ทางด้านหลังของพี่ชายทันที
แสนรัก : “………”
ชินจัง : “………”
สุดท้ายแล้ว เขายังคงอดทนแล้วมองไปทางน้องสาวและเอ่ยถาม : “รินจัง เกิดอะไรขึ้นกันแน่? คิวคิวล่ะ?”
“พี่อิคคิว?”
รินจังได้ยินแล้ว ปากเล็กๆถึงได้เบะลง : “พี่อิคคิวหายไปแล้ว หลังจากเมื่อวานที่พี่ไป พี่อิคคิวกลับมาแล้ว แต่ได้ยินว่าพี่กลับไป พี่อิคคิวก็เลยออกไปหาพี่ หลังจากนั้นเขาก็หายไปแล้ว ฮือ～～～หม่ามี๊ก็ไปหาเขา ก็หายไปด้วยเหมือนกัน～～～”
เด็กผู้หญิงตัวน้อยยิ่งพูดก็ยิ่งเสียใจ จนสุดท้ายแล้วก็คว่ำหน้าลงร้องไห้โฮออกมาตรงหน้าอกของพี่ชาย
ชินจังได้ยินแล้ว ใบหน้าเล็กๆนั่นก็ซีดหนักขึ้นกว่าเดิมแล้ว!
แสนรักไม่ได้ชัดเจนกับความจริงนี้ เห็นเด็กน้อยร้องไห้ออกมาแบบนี้ เขาขมวดคิ้วแล้วก็เดินเข้ามาในที่สุด : “หนูว่าใครหายไปนะ?”
หนูรินจัง : “พี่อิคคิวค่ะ เขาถูกคนเลวจับตัวไป”
“พี่อิคคิว? พี่อิคคิวคือใคร?”
“พี่ชายของรินจังเองค่ะ ลูกอีกคนหนึ่งของหม่ามี๊ คุณอาจะหาพี่กลับมาใช่ไหมคะ?…..คุณอา” ในที่สุดรินจังก็มองไปทางแด๊ดดี้อย่างใจกล้า แต่เนื่องจากว่าไม่ได้รับอนุญาตจากหม่ามี๊ เธอจึงยังไม่ได้เรียกเขาว่าแด๊ดดี้ และยังฉลาดที่จะเรียกเขาว่าคุณอาอีกด้วย
คาดคิดเสียที่ไหนกัน? เธอเป็นฝ่ายเรียกเขาเอง แต่กลับมองดูอย่างตกใจ หลังจากเธอเอ่ยพูดจบนั้น แด๊ดดี้คนนี้ก็หัวเราะออกมา เขาเลียฟันกราม ใบหน้าที่หล่อเหลานั้น ดึงเป็นส่วนโค้งเอาไว้จะมองอย่างไรก็ดูน่าตกใจยิ่งนัก!
“ลูกอีกคนหนึ่ง? เพราะฉะนั้นแม่ของหนูไม่ได้มีหนูเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรือ?”
“……..”
รินจังแสดงความงุนงงออกมา
แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้ว นี่ไม่ใช่ว่ายังมีพี่ชายอีกสองคนหรอกเหรอ? ล้วนแต่หม่ามี๊เป็นคนคลอดออกมาทั้งนั้น?
ยังดีที่ชินจังฉลาด หลังจากที่เห็นว่าลักษณะท่าทางของแด๊ดดี้ผิดปกติแล้วนั้น จึงรีบเข้ามาโดยเอามือเล็กๆมาดึงเขาเอาไว้ : “แด๊ดดี้ รีบช่วยคิวคิวเถอะครับ ถ้าไม่ช่วยเขาอีกก็จะไม่ทันแล้ว”
แสนรักหัวเราะเยาะออกมา : “ทำไมพ่อจะต้องช่วยด้วย? นั่นมันไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อ?”
ผู้ชายคนนี้ ความโมโหที่อยู่ในใจของเขานั้นถึงขีดสุดขึ้นมาอีกครั้ง!
ลูกสาวนอกสมรสคนหนึ่งก็พอแล้ว ตอนนี้ยังมีลูกชายนอกสมรสอีกคน นี่จะให้ใครรับได้กัน? ต่อให้เป็นผู้หญิงที่เขาไม่ต้องการแล้ว เขาเองก็รู้สึกรังเกียจ สะอิดสะเอียนจนถึงขั้นที่ว่าเขาได้ยินคำนี้แล้วก็แทบจะเต้นเร่าๆด้วยความโกรธแล้ว!
และในเวลานี้เองที่โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ฮัลโหล?”
“แสนรัก คุณไม่ต้องการลูกชายของคุณแล้วใช่ไหม? ได้ ผมจะได้ช่วยทำให้คุณสมหวัง”
หลังจากนั้น ในสายก็ได้ยินเพียงแค่เสียง “ปัง” หลังจากที่เสียงปืนดังขึ้น เขาก็ยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง เสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดังขึ้นแทบขาดใจนี้ก็ดังเข้ามาในหูของเขา : “อย่า–”
ในที่สุดในหัวของแสนรักนั้นก็ว่างเปล่า
หรือบางที ก็ไม่เคยได้ยินเสียงร้องที่แหลมและสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน
ชินจังเองก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนนี้ เขาที่ยืนอยู่ข้างๆขาของแสนรักนั้นก็ร้องไห้เสียงดังขึ้นมา : “หม่ามี๊!! แด๊ดดี้ทำไมไม่ช่วยหม่ามี๊ ไม่ช่วยคิวคิว? ผมเกลียดแด๊ดดี้แล้ว!!”