ตอนที่ 2832 ชัยชนะอันสมบูรณ์แบบ!
“อ๊าก!”
“อ๊าก!”
เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดนั้นดังก้องทั้งเส้นทางมิติ
ภายในเส้นทางมิติตอนนี้มันเหมือนในกลางระเบิดที่เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่จากหมัดเดียวของเย่หยวนนั้น และพลังงานนั้นมันก็เริ่มจากหนึ่ง แต่สุดท้ายกลับเพิ่มพูนไปถึงระดับของบิกแบง
พลังการระเบิดที่รุนแรงนั้นมันเทียบเคียงได้กับพลังโจมตีสุดชีวิตของมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นสุดทีเดียว!
พลังเช่นนี้แม้แต่หวู่เยวี่ย มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ผู้นี้เองก็ยังไม่อาจจะต้านรับไว้ได้เช่นกัน
ตูม!
แรงระเบิดนั้นได้ทำลายร่างของเหลียนยี่ไปครึ่งตัว
หลี่เหอนั้นกลายเป็นหมอกเลือดไป
แต่ว่าเผ่าเลือดนั้นมันมีพลังชีวิตที่น่ากลัว พวกเขานั้นพยายามฟื้นฟูคืนชีพกลับมา
แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เพราะว่าแรงระเบิดนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว!
คืนชีพอีกครั้ง ก็ระเบิดอีกครั้ง!
คืนชีพอีกครั้งมันก็ระเบิดใส่อีกครั้ง!
จนสุดท้ายตัวหลี่เหอนั้นไม่เหลือแรงจะคืนชีพได้อีกต้องตายตกลงไปพร้อมการถล่มของเส้นทางมิติ
แม่ทัพสูงสุดของเผ่าเลือดในแดนเหนือนั้นมันกลับตายลงด้วยน้ำมือเย่หยวน
“ไอ้เด็กเวร แม่เจ้านี่จะสังหารเจ้าลงให้ได้!” เหลียนยี่ร้องขึ้นมาอย่างคับแค้นใจ
สภาพของนางในตอนนี้เองมันก็น่าอนาถอย่างมาก
คลื่นพลังมิติที่ระเบิดต่อเนื่องอย่างรุนแรงนั้นมันทำให้นางไม่มีพลังจะต่อต้านใดๆ
ตัวหวู่เยวี่ยที่อยู่ลึกเข้าไปเองก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาเช่นกัน
‘ข้าคือใคร?’
‘ข้าอยู่ที่ไหน?’
‘ข้ามาทำไม?’
เขานั้นมาเพื่อปิดฉากศึกแดนเหนือแต่กลับถูกจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งลอบสังหารระหว่างทาง
เขานั้นมีกำลังเหนือล้ำฟ้า ย่อมจะต่อต้านแรงระเบิดชุดแรกๆ ไปได้ แต่พอเป็นแรงระเบิดช่วงหลังๆ พลังของการถล่มมันก็ยิ่งรุนแรงจนแม้แต่เขาเองก็ยังไม่อาจทนรับไหว
“บ้าจริง! ใครก็ได้บอกข้า ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่? อ๊าก!”
ก่อนจะทันพูดจบหัวของหวู่เยวี่ยก็ระเบิดออก
แต่ไม่นานเขาก็งอกหัวใหม่ออกมา
แต่น่าเสียดายที่มันเปล่าประโยชน์
มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นมันอาจจะดูต่างจากระดับเจ้าโลกแค่หนึ่งอาณาจักรแต่ว่าความจริงแล้วมันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
ท่ามกลางพลังรุนแรงนี้แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นสุดเองก็คงไม่อาจรอดชีวิต
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่หวู่เยวี่ยพยายามจะคืนชีพกลับมาแต่ก็ถูกทำลายลงไปทุกครั้ง!
หนึ่งในมหาจักรพรรดิพ้นสิบสวรรค์ หวู่เยวี่ยได้ตายลงด้วยน้ำมือของเย่หยวน!
…
ก่อนหน้านั้นตัวตานเฟยและจั่วเฉินได้กลืนโอสถสวรรค์รักษาอาการบาดเจ็บจนถึงระดับที่ขยับตัวได้อีกครั้ง
คนทั้งสองนั้นไม่คิดรักษาตัวให้หายดีแต่มุ่งหน้าไปยังเส้นทางมิติแทน
แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้เข้าเส้นทางมิตินั้นมันก็เกิดแรงระเบิดรุนแรงกระแทกออกมาจากภายในเส้นทางมิติ
พวกตานเฟยหน้าซีดลงแต่กลับถูกแรงระเบิดนั้นซัดออกมาอย่างไม่ทันได้ป้องกันตัวใดๆ
ที่สำคัญไปกว่านั้นเสียงระเบิดขึ้นดังขึ้นมาจากภายในมันยิ่งจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!
คนทั้งสองนั้นหันมามองหน้ากันด้วยปากที่อ้าค้าง
“นี่มัน…ฝีมือเย่หยวน?” จั่วเฉินร้องขึ้นมา
“ค…คงอย่างนั้นมั้ง?” ตานเฟยเองก็ไม่แน่ใจ
“แล้วเขาทำได้อย่างไรกัน?”
“ม…ไม่รู้สิ!”
“พลังงานที่ออกมานี้มันซัดพวกเราจนปลิวได้ พลังงานที่อยู่ภายในเส้นทางมิตินั้นมันคงถึงระดับมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์แล้วมิใช่หรือ?”
“ดูท่า…คงเหนือกว่านั้นด้วยซ้ำ! เส้นทางมิตินี้มันถล่มลงมาจากภายใน! พลังงานด้านในนั้นมันคงสังหารได้แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ด้วยซ้ำ! ต่อให้คนที่มาจะเป็นหวู่เยวี่ยมันก็คงไม่รอดไปได้!”
ตานเฟยกล่าวขึ้นมาแต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อคำพูดตัวเอง
เพราะหากดูจากพลังที่ออกมานี้ คนที่เข้าไปภายในเส้นทางมิติ…มันคงตายสิ้น!
นี่มัน…ฝีมือของจักรพรรดิเซียนแค่คนเดียว?
ตานเฟยนั้นรู้สึกราวกับกำลังฝันไป และจนตอนนี้เขาก็ยังไม่ตื่นขึ้น
เพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาตรงหน้าเขานั้นมันช่างเหนือล้ำจินตนาการ
จั่วเฉินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะกล่าวขึ้น “หมายความว่า…ภารกิจของเราสำเร็จลุล่วงแล้ว?”
“สำเร็จ? ฮ่าๆ มันมากกว่านั้นอีก! มันสมบูรณ์แบบ! หลี่เหอตาย! เหลียนยี่ตาย! แม้แต่หวู่เยวี่ย…ก็ตายลง! นี่มันเรียกได้ว่าเป็นความสมบูรณ์แบบโดยแท้!”
พูดไปตานเฟยก็สั่นสะท้านไปทั้งกาย
เดิมทีนั้นเรื่องเช่นนี้มันย่อมจะไม่มีทางเกิดขึ้นมาจากมือของมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ทั้งหลายแน่
เหล่ามหาจักรพรรดินั้นมันเป็นหมากสำคัญของสงครามนี้
ต่อให้จะเป็นเผ่าเลือดเองแต่มหาจักรพรรดินั้นก็เป็นตัวตนที่สำคัญไม่อาจปล่อยให้ตายได้ง่ายๆ เช่นนี้
ความตายของพวกหวู่เยวี่ยทั้งสามรวมกันนั้นมันจะส่งผลไปถึงสภาพสงครามของด้านหน้าทิศใต้ด้วย
นี่มันคือชัยชนะที่สมบูรณ์แบบ!
จั่วเฉินนั้นเองก็เข้าใจถึงข้อนี้แต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
เพราะตอนที่เขาได้เห็นเหลียนยี่นั้นเขาก็หมดหวังไปแล้ว!
เหลียนยี่นั้นเก่งกาจอย่างมาก การปรากฏตัวของนางนั้นมันเท่ากับว่าไม่มีมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์คนไหนจัดการนางลงได้แล้ว
ส่วนฝั่งกองทัพจักรพรรดิทั้งหลายนั้นเองพวกเขาก็ไม่ได้หวังมาแต่แรก
กองทัพห้าหมื่นปะทะสามหมื่น หากคิดอยากจะส่งคนผ่านอีกฝ่ายไปถึงหนึ่งหมื่นแล้วมันย่อมจะยากกว่าการขึ้นสวรรค์
แต่ว่าในสถานการณ์สิ้นหวังเช่นนั้นจักรพรรดิเซียนแค่คนเดียวนั้นกลับปิดฉากทุกอย่างลง!
บางทีแล้วเย่หยวนอาจจะมิใช่จักรพรรดิเซียนทั่วๆ ไปจริง แต่ว่าในศึกใหญ่เช่นนี้ต่อให้คนผู้เดียวจะเก่งแค่ไหนมันก็ไร้ค่า
แต่ว่าจักรพรรดิเซียนน้อยๆ คนนั้นกลับทำเรื่องที่ทั้งโลกต้องตกตะลึง!
ผลลัพธ์เช่นนี้หากไม่เรียกว่าปาฏิหาริย์ก็คงไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว!
“เช่นนั้น…เย่หยวนเขา…” จั่วเฉินกล่าวขึ้นในลำคอ
คำพูดนี้มันทำให้หน้าตานเฟยซีดขาวลงทันที
ใช่แล้ว!
แม้แต่หวู่เยวี่ยยังตายแล้วเย่หยวนจะรอด?
พลังงานรุนแรงที่สังหารได้แม้แต่มหาจักรพรรดิ ที่สำคัญมันยังระเบิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องด้วย
จักรพรรดิเซียนตัวน้อยอย่างเย่หยวนนั้นย่อมจะไม่มีทางรอด
หากให้พูดแล้วการเอาจักรพรรดิเซียนคนเดียวไปแลกกับมหาจักรพรรดิถึงสามคนนั้นมันย่อมจะเป็นชัยที่คุ้มค่ากว่าคำว่าคุ้ม
แต่ไม่รู้ทำไมตานเฟยถึงไม่รู้สึกเช่นนั้น
เขานั้นคิดว่าการตายของเย่หยวนนี้มันเทียบเท่ากับความพ่ายแพ้ก็ไม่ปาน บางทีแล้ว…อาจจะเพราะว่าเขานั้นคือตัวตนแห่งปาฏิหาริย์ก็เป็นได้!
“แค่ก…แค่กๆ…”
แต่ในเวลานั้นเองที่มันมีเสียงไอดังขึ้นมาจากซากเศษดินที่แตกระแหงนั้น
คนทั้งสองหันไปมองและพบร่างที่มีแต่รอยแผลทั่วกายยืนอยู่
“เย่หยวน! เจ้ายังไม่ตาย!”
คนทั้งสองเบิกตากว้างขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ
เจ้าบ้านี่กลับออกมาได้!
พระเจ้าช่วย พลังงานที่แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ยังตายแต่เขานั้นกลับรอดออกมา?
“พวกท่าน…อยากให้ข้าตายปานนั้นหรือ? แค่กๆ…” เย่หยวนกล่าวขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา
“ฮ่าๆๆ…ไม่! ไม่เลย! ศิษย์ข้า! ศิษย์ของข้า!”
จั่วเฉินนั้นดีใจจนตัวสั่นพุ่งเข้าไปกอดหอมเย่หยวนที่อาบเลือดนั้นจนหน้าเปื้อนเลือดแต่ก็ไม่สนใจ
ตอนนี้ตัวเย่หยวนเองก็ไม่มีแรงเหลือแม้แต่จะยกนิ้ว ย่อมไม่อาจดันตัวจั่วเฉินออกไปได้
“นี่ ท่านมีรสนิยมแปลกๆ หรือ? ถ…ถอยออกไปเลยนะ!” เย่หยวนนั้นพยายามร้องห้ามจั่วเฉิน
ภาพนี้มันช่างดูน่าขบขันแต่มันกลับดูอบอุ่นเหลือเกิน
ตานเฟยนั้นเองก็กล่าวขึ้นมา “ไอ้หนูเจ้ามันบ้า! เจ้ามันเก่ง! คำโม้ของเจ้านั้นกลับกลายเป็นความจริง! ในศึกนี้สวรรค์แรกเราชนะอย่างสมบูรณ์แบบ! พวกเผ่าเลือดมันคงได้กระอักเลือดออกมากันจนหมดตัวแน่แล้ว! ฮ่าๆๆ”
พูดไปตานเฟยก็ยิ่งหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสียงหัวเราะที่ออกมาจากสุดขั้วหัวใจ
ความสะใจในชัยชนะนี้มันทำให้เขาแทบเสียสติไป!
……………………………..ตอนที่ 2832 ชัยชนะอันสมบูรณ์แบบ!
“อ๊าก!”
“อ๊าก!”
เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดนั้นดังก้องทั้งเส้นทางมิติ
ภายในเส้นทางมิติตอนนี้มันเหมือนในกลางระเบิดที่เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่จากหมัดเดียวของเย่หยวนนั้น และพลังงานนั้นมันก็เริ่มจากหนึ่ง แต่สุดท้ายกลับเพิ่มพูนไปถึงระดับของบิกแบง
พลังการระเบิดที่รุนแรงนั้นมันเทียบเคียงได้กับพลังโจมตีสุดชีวิตของมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นสุดทีเดียว!
พลังเช่นนี้แม้แต่หวู่เยวี่ย มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ผู้นี้เองก็ยังไม่อาจจะต้านรับไว้ได้เช่นกัน
ตูม!
แรงระเบิดนั้นได้ทำลายร่างของเหลียนยี่ไปครึ่งตัว
หลี่เหอนั้นกลายเป็นหมอกเลือดไป
แต่ว่าเผ่าเลือดนั้นมันมีพลังชีวิตที่น่ากลัว พวกเขานั้นพยายามฟื้นฟูคืนชีพกลับมา
แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เพราะว่าแรงระเบิดนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว!
คืนชีพอีกครั้ง ก็ระเบิดอีกครั้ง!
คืนชีพอีกครั้งมันก็ระเบิดใส่อีกครั้ง!
จนสุดท้ายตัวหลี่เหอนั้นไม่เหลือแรงจะคืนชีพได้อีกต้องตายตกลงไปพร้อมการถล่มของเส้นทางมิติ
แม่ทัพสูงสุดของเผ่าเลือดในแดนเหนือนั้นมันกลับตายลงด้วยน้ำมือเย่หยวน
“ไอ้เด็กเวร แม่เจ้านี่จะสังหารเจ้าลงให้ได้!” เหลียนยี่ร้องขึ้นมาอย่างคับแค้นใจ
สภาพของนางในตอนนี้เองมันก็น่าอนาถอย่างมาก
คลื่นพลังมิติที่ระเบิดต่อเนื่องอย่างรุนแรงนั้นมันทำให้นางไม่มีพลังจะต่อต้านใดๆ
ตัวหวู่เยวี่ยที่อยู่ลึกเข้าไปเองก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาเช่นกัน
‘ข้าคือใคร?’
‘ข้าอยู่ที่ไหน?’
‘ข้ามาทำไม?’
เขานั้นมาเพื่อปิดฉากศึกแดนเหนือแต่กลับถูกจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งลอบสังหารระหว่างทาง
เขานั้นมีกำลังเหนือล้ำฟ้า ย่อมจะต่อต้านแรงระเบิดชุดแรกๆ ไปได้ แต่พอเป็นแรงระเบิดช่วงหลังๆ พลังของการถล่มมันก็ยิ่งรุนแรงจนแม้แต่เขาเองก็ยังไม่อาจทนรับไหว
“บ้าจริง! ใครก็ได้บอกข้า ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่? อ๊าก!”
ก่อนจะทันพูดจบหัวของหวู่เยวี่ยก็ระเบิดออก
แต่ไม่นานเขาก็งอกหัวใหม่ออกมา
แต่น่าเสียดายที่มันเปล่าประโยชน์
มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นมันอาจจะดูต่างจากระดับเจ้าโลกแค่หนึ่งอาณาจักรแต่ว่าความจริงแล้วมันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
ท่ามกลางพลังรุนแรงนี้แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นสุดเองก็คงไม่อาจรอดชีวิต
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่หวู่เยวี่ยพยายามจะคืนชีพกลับมาแต่ก็ถูกทำลายลงไปทุกครั้ง!
หนึ่งในมหาจักรพรรดิพ้นสิบสวรรค์ หวู่เยวี่ยได้ตายลงด้วยน้ำมือของเย่หยวน!
…
ก่อนหน้านั้นตัวตานเฟยและจั่วเฉินได้กลืนโอสถสวรรค์รักษาอาการบาดเจ็บจนถึงระดับที่ขยับตัวได้อีกครั้ง
คนทั้งสองนั้นไม่คิดรักษาตัวให้หายดีแต่มุ่งหน้าไปยังเส้นทางมิติแทน
แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้เข้าเส้นทางมิตินั้นมันก็เกิดแรงระเบิดรุนแรงกระแทกออกมาจากภายในเส้นทางมิติ
พวกตานเฟยหน้าซีดลงแต่กลับถูกแรงระเบิดนั้นซัดออกมาอย่างไม่ทันได้ป้องกันตัวใดๆ
ที่สำคัญไปกว่านั้นเสียงระเบิดขึ้นดังขึ้นมาจากภายในมันยิ่งจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!
คนทั้งสองนั้นหันมามองหน้ากันด้วยปากที่อ้าค้าง
“นี่มัน…ฝีมือเย่หยวน?” จั่วเฉินร้องขึ้นมา
“ค…คงอย่างนั้นมั้ง?” ตานเฟยเองก็ไม่แน่ใจ
“แล้วเขาทำได้อย่างไรกัน?”
“ม…ไม่รู้สิ!”
“พลังงานที่ออกมานี้มันซัดพวกเราจนปลิวได้ พลังงานที่อยู่ภายในเส้นทางมิตินั้นมันคงถึงระดับมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์แล้วมิใช่หรือ?”
“ดูท่า…คงเหนือกว่านั้นด้วยซ้ำ! เส้นทางมิตินี้มันถล่มลงมาจากภายใน! พลังงานด้านในนั้นมันคงสังหารได้แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ด้วยซ้ำ! ต่อให้คนที่มาจะเป็นหวู่เยวี่ยมันก็คงไม่รอดไปได้!”
ตานเฟยกล่าวขึ้นมาแต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อคำพูดตัวเอง
เพราะหากดูจากพลังที่ออกมานี้ คนที่เข้าไปภายในเส้นทางมิติ…มันคงตายสิ้น!
นี่มัน…ฝีมือของจักรพรรดิเซียนแค่คนเดียว?
ตานเฟยนั้นรู้สึกราวกับกำลังฝันไป และจนตอนนี้เขาก็ยังไม่ตื่นขึ้น
เพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาตรงหน้าเขานั้นมันช่างเหนือล้ำจินตนาการ
จั่วเฉินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะกล่าวขึ้น “หมายความว่า…ภารกิจของเราสำเร็จลุล่วงแล้ว?”
“สำเร็จ? ฮ่าๆ มันมากกว่านั้นอีก! มันสมบูรณ์แบบ! หลี่เหอตาย! เหลียนยี่ตาย! แม้แต่หวู่เยวี่ย…ก็ตายลง! นี่มันเรียกได้ว่าเป็นความสมบูรณ์แบบโดยแท้!”
พูดไปตานเฟยก็สั่นสะท้านไปทั้งกาย
เดิมทีนั้นเรื่องเช่นนี้มันย่อมจะไม่มีทางเกิดขึ้นมาจากมือของมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ทั้งหลายแน่
เหล่ามหาจักรพรรดินั้นมันเป็นหมากสำคัญของสงครามนี้
ต่อให้จะเป็นเผ่าเลือดเองแต่มหาจักรพรรดินั้นก็เป็นตัวตนที่สำคัญไม่อาจปล่อยให้ตายได้ง่ายๆ เช่นนี้
ความตายของพวกหวู่เยวี่ยทั้งสามรวมกันนั้นมันจะส่งผลไปถึงสภาพสงครามของด้านหน้าทิศใต้ด้วย
นี่มันคือชัยชนะที่สมบูรณ์แบบ!
จั่วเฉินนั้นเองก็เข้าใจถึงข้อนี้แต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
เพราะตอนที่เขาได้เห็นเหลียนยี่นั้นเขาก็หมดหวังไปแล้ว!
เหลียนยี่นั้นเก่งกาจอย่างมาก การปรากฏตัวของนางนั้นมันเท่ากับว่าไม่มีมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์คนไหนจัดการนางลงได้แล้ว
ส่วนฝั่งกองทัพจักรพรรดิทั้งหลายนั้นเองพวกเขาก็ไม่ได้หวังมาแต่แรก
กองทัพห้าหมื่นปะทะสามหมื่น หากคิดอยากจะส่งคนผ่านอีกฝ่ายไปถึงหนึ่งหมื่นแล้วมันย่อมจะยากกว่าการขึ้นสวรรค์
แต่ว่าในสถานการณ์สิ้นหวังเช่นนั้นจักรพรรดิเซียนแค่คนเดียวนั้นกลับปิดฉากทุกอย่างลง!
บางทีแล้วเย่หยวนอาจจะมิใช่จักรพรรดิเซียนทั่วๆ ไปจริง แต่ว่าในศึกใหญ่เช่นนี้ต่อให้คนผู้เดียวจะเก่งแค่ไหนมันก็ไร้ค่า
แต่ว่าจักรพรรดิเซียนน้อยๆ คนนั้นกลับทำเรื่องที่ทั้งโลกต้องตกตะลึง!
ผลลัพธ์เช่นนี้หากไม่เรียกว่าปาฏิหาริย์ก็คงไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว!
“เช่นนั้น…เย่หยวนเขา…” จั่วเฉินกล่าวขึ้นในลำคอ
คำพูดนี้มันทำให้หน้าตานเฟยซีดขาวลงทันที
ใช่แล้ว!
แม้แต่หวู่เยวี่ยยังตายแล้วเย่หยวนจะรอด?
พลังงานรุนแรงที่สังหารได้แม้แต่มหาจักรพรรดิ ที่สำคัญมันยังระเบิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องด้วย
จักรพรรดิเซียนตัวน้อยอย่างเย่หยวนนั้นย่อมจะไม่มีทางรอด
หากให้พูดแล้วการเอาจักรพรรดิเซียนคนเดียวไปแลกกับมหาจักรพรรดิถึงสามคนนั้นมันย่อมจะเป็นชัยที่คุ้มค่ากว่าคำว่าคุ้ม
แต่ไม่รู้ทำไมตานเฟยถึงไม่รู้สึกเช่นนั้น
เขานั้นคิดว่าการตายของเย่หยวนนี้มันเทียบเท่ากับความพ่ายแพ้ก็ไม่ปาน บางทีแล้ว…อาจจะเพราะว่าเขานั้นคือตัวตนแห่งปาฏิหาริย์ก็เป็นได้!
“แค่ก…แค่กๆ…”
แต่ในเวลานั้นเองที่มันมีเสียงไอดังขึ้นมาจากซากเศษดินที่แตกระแหงนั้น
คนทั้งสองหันไปมองและพบร่างที่มีแต่รอยแผลทั่วกายยืนอยู่
“เย่หยวน! เจ้ายังไม่ตาย!”
คนทั้งสองเบิกตากว้างขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ
เจ้าบ้านี่กลับออกมาได้!
พระเจ้าช่วย พลังงานที่แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ยังตายแต่เขานั้นกลับรอดออกมา?
“พวกท่าน…อยากให้ข้าตายปานนั้นหรือ? แค่กๆ…” เย่หยวนกล่าวขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา
“ฮ่าๆๆ…ไม่! ไม่เลย! ศิษย์ข้า! ศิษย์ของข้า!”
จั่วเฉินนั้นดีใจจนตัวสั่นพุ่งเข้าไปกอดหอมเย่หยวนที่อาบเลือดนั้นจนหน้าเปื้อนเลือดแต่ก็ไม่สนใจ
ตอนนี้ตัวเย่หยวนเองก็ไม่มีแรงเหลือแม้แต่จะยกนิ้ว ย่อมไม่อาจดันตัวจั่วเฉินออกไปได้
“นี่ ท่านมีรสนิยมแปลกๆ หรือ? ถ…ถอยออกไปเลยนะ!” เย่หยวนนั้นพยายามร้องห้ามจั่วเฉิน
ภาพนี้มันช่างดูน่าขบขันแต่มันกลับดูอบอุ่นเหลือเกิน
ตานเฟยนั้นเองก็กล่าวขึ้นมา “ไอ้หนูเจ้ามันบ้า! เจ้ามันเก่ง! คำโม้ของเจ้านั้นกลับกลายเป็นความจริง! ในศึกนี้สวรรค์แรกเราชนะอย่างสมบูรณ์แบบ! พวกเผ่าเลือดมันคงได้กระอักเลือดออกมากันจนหมดตัวแน่แล้ว! ฮ่าๆๆ”
พูดไปตานเฟยก็ยิ่งหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสียงหัวเราะที่ออกมาจากสุดขั้วหัวใจ
ความสะใจในชัยชนะนี้มันทำให้เขาแทบเสียสติไป!
……………………………..
