ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 394 แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ต้องได้พบเจอกัน
สองวันมานี้เส้นหมี่ค่อนข้างยุ่ง
หลังจากที่หล่อนพาปอร์เช่กลับมา สิ่งแรกที่พวกเขาทั้งสองต้องทำคือซ่อมแซมบ้านของตระกูลวชิรนันท์ ดังนั้นสองวันมานี้หล่อนจึงเกือบยุ่งจนมือเป็นระวิง
เมื่อผู้ใหญ่มีงานยุ่ง ก็ไม่มีเวลาดูแลเด็ก
ดังนั้นเส้นหมี่จึงพารินจังไปไว้ที่คฤหาสน์หลังเก่าของตระกูลหิรัญชา
“พี่ พี่เขย… เขาไม่มาหาพวกเราเลย พวกเราพารินจังไปไว้บ้านของพวกเขาแบบนี้จะดีเหรอ？ ”
เมื่อรินจังถูกส่งไป ปอร์เช่ก็กังวลเล็กน้อย
เด็กชายคนนี้ ตั้งแต่คืนนั้นในประเทศ M เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเส้นหมี่เห็นเขา เขาก็เขินอายมากขึ้น และแน่นอนว่าไร้เดียงสามากขึ้นอีกด้วย
เส้นหมี่เหลือบมองเขา และมุมปากของเธอก็โค้งขึ้น: “จะมีอะไรไม่ดีละ？ นั่นเป็นปู่ของหล่อน พวกเรายุ่งขนาดนี้ จึงเป็นเรื่องปกติที่จะขอให้คุณปู่ช่วยเลี้ยงสองวัน”
“โอเค……”
ปอร์เช่ที่ไม่มีความเห็นใดๆ ทำได้เพียงฟังที่พี่สาวบอก
สองวันต่อมา ตระกูลวชิรนันท์ก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย และ เส้นหมี่จึงไปที่คฤหาสน์หิรัญชาเพื่อรับลูกสาว
คุณลุงภพคะ บ้านฉันเรียบร้อยแล้ว วันนี้ฉันจะพารินจังกลับไปค่ะสองวันที่ผ่านมารบกวนคุณลุงมากแล้ว”
“เอ่อ จะรับกลับไปแล้วเหรอ อยู่ต่ออีกสองวันสิ ฉันบอกคนของเรือนรองแล้ว อีกสองวันก็จะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ของเด็กแสบสองคนนั้นแล้ว ถึงตอนนั้นพวกเขาก็จะมาเล่นกับน้องสาวได้”
ทันทีที่คุณท่านได้ยินว่าหล่อนกำลังจะมารับหลานสาวสุดที่รักของเขาไป เขาก็แสดงความรู้สึกลังเลใจในทันที
นอกจากนี้ เพื่อให้เส้นหมี่กำจัดความคิดที่กำลังอยู่ในหัว ท่านยังบอกกับหล่อนว่าท่านจะไปรับอิคคิวและชินจังมาในสุดสัปดาห์นี้และเด็กทั้งสามคนก็จะได้เล่นด้วยกัน
สามพี่น้องเล่นด้วยกัน?
เส้นหมี่สั่นถูกโน้มน้าวด้วยเรื่องนี้
“หม่ามี๊หนูอยากอยู่กับคุณปู่ค่ะ หนูอยากเล่นกับพี่ๆ” ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ รินจังก็เอาแต่กอดขาแม่และออดอ้อนหล่อนเพื่อจะอยู่ที่นี่
ก็ได้ค่ะ งั้นให้รินจังพักที่นี้อีกสองวันค่ะ
กลับกันกับทางด้านตระกูลวชิรนันท์ที่ยังต้องต่อเติมเฟอร์นิเจอร์หรืออะไรต่อมิอะไรอีกนิดหน่อย
ในที่สุดเส้นหมี่ก็ตอบตกลง
วันเสาร์ถัดมาคุณท่านก็ไปรับอิคคิวและชินจัง สามพี่น้องไม่ได้เจอกันนานกว่าครึ่งปี ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกัน และเล่นด้วนกัน
“น้องริน หลังจากนี้หม่ามี๊จะไม่พาเธอไปต่างประเทศแล้วใช่ไหม？”
“ใช่ค่ะ หลังจากนี้รินจังจะอยู่ที่นี้”
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อยู่ตรงกลางโดยมีพี่ชายสองคนของเธอ คงไม่ต้องพูดถึงว่าเธอมีความสุขแค่ไหน
อิคคิวและชินจังเมื่อได้ยินแบบนั้นก็มองหน้ากัน
หม่ามี๊จะไม่ไปต่างประเทศอีกซึ่งถือว่าเรื่องนี้ป็นข่าวดี
แต่ทำไมหม่ามี๊กับน้องมาตั้งนานขนาดนี้แล้วแด๊ดดี้กลับไม่เคยมาหาพวกหล่อนเลยละ? ที่เรือนรับรองก็ดูเหมือนว่าเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน
เด็กน้อยทั้งสองขมวดคิ้วอีกครั้ง
“เราควรให้แด๊ดดี้กับหม่ามี๊เจอกัน”
“จะเจอกันได้ยังไงละ?”
“ให้แด๊ดดี้กับหม่ามี๊มาทานข้าวเย็นที่นี้สิ พวกเราก็เรียกพวกเขาทั้งสองคนมา พวกเขาก็จะได้เจอกัน”
อิคคิวชอบมีความคิดที่เฉียบคมแบบขนาดอยู่ต่อหน้าพี่ชายและน้องสาวยังคิดวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้ออกมาได้
หลังจากที่ชินจังคิดทบทวนแล้วแผนนี้ก็ไม่เลว
“โอเค โอเค งั้นเดี๋ยวฉันจะโทรหาหม่ามี๊ทันทีและขอให้หม่ามี๊มาคืนนี้” รินจังมีความสุขมาก และอาสาจะโทรหาหม่ามี๊เอง
สำหรับทางด้านแด๊ดดี้ ชินจังจะโทรเอง
เมื่อเส้นหมี่รับสาย เธอกำลังหยิบปากกาสีในมือของเธอและตกแต่งผนังที่มีรอยด่างในบ้าน ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินน้ำเสียงอ้อนแอ่นของลูกสาวของเธอบอกว่าจะให้เธอไปทานอาหารเย็นที่บ้านคุณปู่ในคืนนี้ หางตาของเธอเริ่มมีรอยยิ้มออกมา
“เป็นอะไรหลายวันขนาดนี้ รินจังยังไม่อยากกลับเลยเหรอ?”
“เปล่าค่ะ แค่…จะบอกว่า คืนนี้จะมีเซอร์ไพรส์ใหญ่สำหรับหม่ามี๊!”
เด็กหญิงอายุแค่ห้าขวบโกหกไม่เก่งเกือบจะเปิดเผยความลับระหว่างพี่น้องทั้งสามคน
เส้นหมี่ยิ้มกว้าง
เซอร์ไพรส์ใหญ่？
โอเค งั้นเย็นนี้หม่ามี๊จะไปดูว่าลูกๆ ของหม่ามี๊จะเซอร์ไพรส์อะไรให้หม่ามี๊
เส้นหมี่วางโทรศัพท์และเรียกปอร์เช่ที่กำลังย้ายเฟอร์นิเจอร์อยู่ในห้อง
“ปอร์เช่ เก็บของคืนนี้เราจะไปทานอาหารค่ำที่บ้านคุณปู่ของรินจัง”
“อ่อ โอเค”
เมื่อปอร์เช่ที่อยู่ในห้องได้ยินก็ดีใจรีบวางงานในมือลงและไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที
ในตอนเย็น เส้นหมี่และน้องชายก็มาถึงมาที่บ้านของคุณท่านตามนัด
“พ่อบ้านโรจน์……””
“คุณเส้นหมี่มาถึงแล้วเหรอครับ รีบเข้ามาเถอะครับ คุณท่านให้คนเตรียมอาหารเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้รอคุณและคุณคุณชายรัก”
คุณชายรัก？
เสียงของพ่อบ้านเบาลง โดยเฉพาะเส้นหมี่ที่สวมกระโปรงใหม่มา จู่ๆ ใจหล่อนก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
เด็กน้อยเหล่านี้ไม่ทำให้เธอผิดหวังจริงๆ
หล่อนเข้ามาด้วยความตื่นเต้น
แต่ในคืนนี้ สิ่งที่ทำให้หล่อนผิดหวังคือชายที่หล่อเฝ้ารอนั้นไม่มา
เขาไม่แม้แต่จะโทรศัพท์มา
“เอ่อ…ขอโทษนะคะคุณเส้นหมี่ ตอนนี้คุณแสนรัก…เขาจำไม่ค่อยได้ เขามาที่นี้ไม่ค่อยบ่อย ดังนั้นคุณอย่าคิดมาก ฉันจะบอกเขาทีหลัง”
เมื่อคุณท่านว่าลูกชายที่ทุกคนรอคอยไม่มา เขาจึงรีบอธิบายให้เส้นหมี่ฟัง
เส้นหมี่พยายามฉีกยิ้มปากที่ขาวซีดของหล่อน
เขาลืมเหรอ?
ไม่ เขาไม่ได้ลืมหรอก แต่ฉันเกรงว่าตอนนี้ทุกคนที่นี่ มีแต่หล่อนเท่านั้นที่รู้ว่าแต่เดิมความทรงจำของเขาไม่ได้ถูกลบ
แต่เขาแค่ไม่มา นี้หมายความว่ายังไง?
