ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 398 ภรรยาประธานแสนรักอยู่สถานบันเทิง
ในเวลานี้เส้นหมี่ต้องอยู่ที่เมืองAแน่นอน
หลังจากธุรกิจเอสเอฟของตระกูลวชิรนันท์ฟื้นตัวขึ้น หล่อนต้องการให้ธุรกิจลุกขึ้นให้เร็วที่สุด และวิธีที่ดีที่สุดคือเรียกลูกค้าเก่ากลับคืนมาให้ได้ และทำให้พวกเขาร่วมทำธุรกิจกับเอสเอฟใหม่อีกครั้ง
และในเมืองAก็มีลูกค้าเก่าที่มีปริมาณคำสั่งซื้อที่ไม่เลวหลายราย
“ยัยบ๊อง ฉลาดนี่ รู้ว่าฉันกำลังถ่ายละครอยู่ที่นี่ เธอก็เลยมาหาฉัน”
ขณะที่มาร์ตินพาเธอไปดูรอบๆ ในใจเขาอดไม่ได้ที่รู้สึกดีใจ
เขาก็เป็นคนแบบนี้แหละ ทุกครั้งที่เส้นหมี่มาหาเขาแทบจะไม่มีเรื่องดีๆเลย ทำเหมือนเขาพ่ายแพ้หรือไม่ก็จบอย่างอนาถ
แต่เมื่อเส้นหมี่มาหาเขาอีกครั้ง เขาก็เต็มใจไปหาหล่อน
เส้นหมี่ก็รู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นเมื่อเห็นสีหน้าพออกพอใจของเขาแล้ว ยากที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คนไม่ได้เลย
“ช่วยไม่ได้ ก็ฉันมีเธอเป็นเพื่อนแค่คนเดียว ใช่แล้ว หลังจากที่พวกเราไปบริษัทคาเรย์แล้ว เราไปกินข้าวด้วยกันนะฉันจะเลี้ยงชุดใหญ่คุณเอง โอเคไหม”
“ได้สิ งั้นผมจะไปกินอาหารในโรงแรมที่แพงที่สุดของที่นี่ และผมสั่งชุดใหญ่ให้เต็มโต๊ะเลย เธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”
นางมารร้ายคนนี้มีความสุขเหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน เมื่อเข้าไปใกล้ก็จะได้กลิ่นหอมเหมือนดอกกล้วยไม้ติดไว้ที่หูของเส้นหมี่
“ออกไป”
เส้นหมี่ขนลุกทันที ยื่นมือไปผลักไอ้สารเลวออกไป
สิบนาทีต่อมา ก็ถึงบริษัทคาเรย์
บริษัทนี้เป็นหนึ่งในบริษัทที่แข็งแกร่งมาก หากเขากลับมาร่วมมือกับตระกูลวชิรนันท์เอสเอฟได้อีกครั้ง มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับเส้นหมี่
หมี่เส้นหมี่กำลังจะวางของขวัญไว้บนโต๊ะของเจ้านาย
“ประธานยุทธพงศ์ผมจะไม่พูดอะไรมาก บริษัทเอสเอฟภายใต้การดูแลจัดการของคุณในปีที่ผ่านมา ธุรกิจถือว่าดำเนินไปได้ค่อนข้างดี และครั้งนี้บริษัทเอสเอฟลุกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง หากประธานยุทธพงศ์ให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมสัญญาว่าจะให้สินค้าคุณในราคาโรงงาน คุณคิดว่ายังไง”
“ราคาโรงงาน?”
ประธานของคาเรย์มองดูสาวน้อยตัวเล็ก ๆ ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม: “สาวน้อย ปีนี้เธออายุเท่าไหร่แล้ว?ถึงยีสิบปีรึยัง ？เธอรู้ไหมว่าราคาโรงงานเป็นอย่างไร
เส้นหมี่：“……”
เขากำลังไม่เชื่อหล่อนงั้นเหรอ?
หล่อนเหลือบมองเสื้อผ้าที่หล่อนสวมอยู่นั้น และเริ่มรู้สึกเสียใจวันนี้หล่อนมิน่าสวมแค่กางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อยืดที่แสนธรรมดา
“ประธานยุทธพงศ์ฉันรู้ว่ามันเป็นยังไง ขายในราคาโรงงานก็เท่ากับว่าฉันขายของไม่หวังกำไร แต่ประธานยุทธพงศ์คุณเคยคิดบ้างไหม ถ้าคุณสั่งซื้อจากฉันทั้งหมด ลูกค้ารายเก่าของตระกูลวชิรนันท์เอสเอฟก็ต้องกลับมาด้วยแน่นอน เพียงแค่ให้คุณโฆษณา ฉันเต็มใจทำอยู่แล้ว”
เส้นหมี่อธิบายอย่างเป็นระเบียบด้วยใบหน้าที่สวยงามและละเอียดอ่อน ไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย
ประธานยุทธพงศ์อึ้งไปสักพัก
คิดไม่ถึงว่าสาวน้อยคนนี้จะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้
ลูกสาวของดิลกมีความกล้าและฉลาดมาก
ในที่สุดเถ้าแก่คาเรย์ก็ตอบตกลง
แต่ เขายื่นเงื่อนไขมาหนึ่งข้อ คือ คืนนี้เขามีนัดกับลูกค้าของตัวเอง ลูกค้าคนนั้นเจ้าเล่ห์มาก เขาไม่ยอมลงมาเลย ถ้าเส้นหมี่สามารถช่วยเขาได้ เขาก็ยินดีเซ็นสัญญากับตระกูลวชิรนันท์เอสเอฟ
“เขาจงใจทำให้เรื่องมันยุ่งยากเหรอ?”
มาร์ตินได้ยินก็เกือบจะระเบิดออกมา
เส้นหมี่อารมณ์ดีได้ไม่ถึงไหน แต่ถ้าหล่อนอยากให้ยุทธพงศ์ร่วมมือกับตระกูลวชิรนันท์ หล่อนก็ต้องทนเท่านั้น!
สุดท้ายแล้วเส้นหมี่ก็ตอบตกลง
หลังจากออกจากบริษัทนี้แล้ว มาร์ตินทนกับความไร้ประโยชน์ไม่ได้และดุหล่อนว่า: “ทำไมคุณต้องยอมรับเงื่อนไขแบบนี้ด้วย เขายังจัดการไม่ได้ แล้วจะให้เธอจัดการ นั่นไม่ใช่การปฏิเสธคุณอย่างชัดเจนเหรอ ?”
“แล้วยังไงล่ะ เขาให้โอกาสฉัน แต่ฉันไม่ใช่พ่อ ดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เตะฉันออกจากที่นั้น”
เส้นหมี่ขมวดคิ้วและอธิบายอย่างช่วยไม่ได้เล็กน้อย แต่ฉันเข้าใจบริษัทนี้
มาร์ตินได้ยินอย่างนั้น แล้วจะให้พูดอะไรได้อีก?
ทันใดนั้น ทั้งสองก็ไปจองโรงแรมก่อน เตรียมไปที่ที่นายเหลียงส่งข้อความตอนกลางคืน แล้วก็ไปที่ที่ไปพบลูกค้า
และเพราะว่านามสกุลเหลียงในบริษัทคาเรย์บอกว่าเส้นหมี่แต่งตัวเหมือนสาวน้อยที่เล่นอยู่ที่บ้านจริง ๆ แล้วเขาเอาเวลาไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เธอในตอนบ่าย
เส้นหมี่：“……”
ฉันไม่รู้จะขอบคุณเขาอย่างไร ฉันจึงทำได้เพียงสวมกระโปรงตัวนี้อย่างเชื่อฟัง
มาร์ตินส่ายหัว
“โอเค พร้อมแล้ว ไปกันเถอะ” เส้นหมี่แต่งหน้าสวมชุดนี้ออกมา เมื่อเห็นเธอได้รับข้อความจากเจ้านายที่ชื่อยุทธพงศ์ในโทรศัพท์ เธอก็คว้ากระเป๋าเตรียมจะจากไป’
โกลเด้นเกท？
ที่นั่นคือที่ไหน? โรงแรมเหรอ?
เส้นหมี่ลงจากโรงแรมและเรียกรถมา ก็พบว่านายน้อยคนที่สองของตระกูลจี้มีของอยู่ในมือจึงรีบไป
“นี่คืออะไร”
“ผ้าพันคอไหม ให้เข้ากับกระโปรงตัวนี้ รีบสวมให้ไว”
จากนั้นปีศาจตัวนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเอาผ้าขาวมาวางบนไหล่ของหล่อน
ผ้าพันคอ?
มันขนาดนั้นเลยเหรอ? หรือได้กลิ่นอะไรไม่ดี?
เส้นหมี่แสดงความสงสัยเกี่ยวกับบางสิ่งที่จะไม่เข้ากับชุดของเธอ
อย่างไรก็ตาม รถมาถึงแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขึ้นรถก่อน
“โชเฟอร์ รบกวนคุณไปส่งที่โกลเด้นเกท”
“ได้ครับ”
ในที่สุดรถก็แล่นออกไป
จริงๆแล้วโกลเด้นเกทเป็นชื่อสถานบันเทิงที่มีชื่อเสียงในเมืองนี้ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมือง พอตกกลางคืนธุรกิจก็คึกคัก และคนรวยในเมืองส่วนใหญ่ก็จะมาที่นี่เพื่อความบันเทิง
เมื่อมาร์ตินลงจากรถก็พบว่าเป็นสถานที่อโครจร ทันใดนั้นใบหน้าสดใสนั้นสวยจนสามารถฆ่าคนได้!
