ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 446 ที่จริงก็เท่ากับเดินในนรก

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 446 ที่จริงก็เท่ากับเดินในนรก
“คุณแสนรัก คุณไม่ต้องกังวล อาการของเธอเป็นปกติ เพราะหลังจากที่หลอดเลือดคลายตัว เลือดก็เริ่มวิ่ง เมื่อไปถึงส่วนที่เหลือที่ยังอุดตันอยู่ ไม่สามารถผ่านเข้าไปได้ มันก็จะทำให้เธอเจ็บปวดโดยธรรมชาติ”

“แล้วไงต่อ”

“ดังนั้นเราจึงต้องรีบทำการผ่าตัดครั้งที่สอง”

หมอผมบลอนด์ให้แผนสุดท้ายแก่เขา

ผ่าตัดไม่หยุด ปวดเส้นเลือดไม่หยุด กลัวแค่ว่าถ้าคราวหน้าเธอฟื้นขึ้นมาอีก เธอจะเจ็บเหมือนลอกเนื้อลอกหนังออก

แสนรักไม่ได้พูดอะไรอีก

มีเพียงดวงตาคู่นั้นที่มองลงมาที่หญิงสาวบนเตียงที่แสดงถึงความเจ็บปวด พวกเขาอยากรับความเจ็บปวดแทนเธอ และทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดเหล่านี้แทนเธอ

จะพูดขอโทษไปทำไม

ที่จริงเธอได้ตอบแทนเขาด้วยรอยแผลเป็น และความยากลำบากของเธอตั้งแต่อายุ 18 ปีแล้ว

แสนรักละทิ้งบริษัท และมุ่งไปที่เส้นหมี่ซึ่งทำการรักษาอยู่ในโรงพยาบาล

ยี่สิบวันต่อมา เส้นหมี่ซึ่งอยู่ในห้องผ่าตัดมาแล้วสี่ครั้ง หลังถูกทรมานอย่างเจ็บปวดนับไม่ถ้วน ในที่สุดดวงตาของเธอก็กำลังจะสว่างขึ้น

แสนรักมีความสุขมาก

แต่ในขณะเดียวกันก็มีข่าวร้ายจากบริษัทเป็นอย่างมาก

”แสนรัก อรรตพลเปลี่ยนฝั่ง”

“อะไรนะ อรรตพลหรอ” แสนรักประหลาดใจ เพราะในความคิดของเขา ทุกคนสามารถทรยศเขาได้ แต่ตระกูลลัดดาวัลย์ไม่ทำแน่

ตระกูลลัดดาวัลย์เป็นคนรักษาเขาในตอนนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างอรรตพลกับคุณท่านของเขานั้นดีมาก ราวกับมิตรภาพระหว่างวัยต่างๆ

ทำไมจู่ๆก็เปลี่ยนฝั่ง

“เพราะแครอทฆ่าตัวตาย หลังจากที่คุณยกเลิกงานแต่งงาน เธอจึงกลับบ้านโดยไม่ได้กินหรือดื่ม ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็กลับไปสวิตเซอร์แลนด์เพียงลำพัง และกินยานอนหลับในขณะที่พวกนายกำลังทำการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าไม่ใช่เพราะคนรับใช้ที่บ้านเห็น เธอคงตายไปแล้วจริงๆ”

“…”

ราวกับฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ แสนรักยืนถือโทรศัพท์อยู่ตรงนั้น ไม่สามารถพูดอะไรได้เป็นเวลานาน

แครอทคิดสั้น ทำให้เขาประหลาดใจมาก

เธอประมาทมาตลอด ไม่เคยสนใจความรู้สึกระหว่างผู้ชายและผู้หญิงไม่ใช่หรอ ในสายตาเธอ มีแต่ฉีดยา ยา วิชาการ…

ทำไมถึงฆ่าตัวตายในทันใดสำหรับสิ่งนั้น

แสนรักไม่สามารถเข้าใจได้

แต่เรื่องนี้ เขาไม่คิดแล้ว สิ่งที่เขาต้องการจะจัดการอย่างเร่งด่วนคือหายนะที่หลัวอรรตพลนำมาให้เขา หลังจากที่เขาหักหลังเขา

“สถานการณ์ในบริษัทตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”

“ภายใต้แรงกดดันของพ่อ เรื่องราวของนายยังไม่ถูกเผยแพร่ แต่คณะกรรมการของบริษัทบอกว่าถ้านายไม่โดนปลด พวกเขาจะไม่ยอมประนีประนอม”

“ปลดฉันหรอ”

เมื่อแสนรักได้ยินคำนี้ เขาก็รู้สึกราวกับว่าได้ยินเรื่องตลก

“แล้วจุดประสงค์ของทั้งหมดคือการทำให้ฉันก้าวลงจากตำแหน่ง”

“……ใช่”

“แล้วไงต่อ”

“จากนั้นพวกเขาก็เลือกผู้มีอำนาจอีกครั้ง ตอนนี้คนที่มีเสียงมากที่สุดคือ…เกมเมอร์” แสงดาวลังเล และในที่สุดก็เอ่ยชื่อออกมา

เกมเมอร์

แสนรักอยากจะหัวเราะมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาได้ยินชื่อนี้

เกมเมอร์คือคนแบบไหน กล้าที่จะเข้ามาแทนที่เขา

แต่เมื่อสิ่งต่างๆมาถึงจุดนี้แล้ว เขาไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเกมเมอร์เป็นเพียงหุ่นเชิด และคนที่อยู่เบื้องหลังเขาคือคณาธิป

คนนี้ก็มีนามสกุลว่าหิรัญชา แต่ฉันเกรงว่าชีวิตนี้พวกเขาจะไม่สามารถก้าวเข้าสู่ตระกูลหิรัญชา ของพวกเขาอย่างสง่าผ่าเผยได้

แสนรักครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา และกล่าวว่า “รู้แล้ว ช่วยฉันดูอีกสองวัน เส้นหมี่จะได้รับการผ่าตัดอีกครั้งในอีกสองวันข้างหน้า”

“ทำไมยังมีการผ่าตัดอยู่ เธอผ่าตัดไปกี่รอบแล้ว ยังไม่จบอีกเหรอ”

“ไม่ นี่เป็นกุญแจสำคัญ มันเกี่ยวกับดวงตาของเธอ”

แสนรักอธิบายอย่างกระชับและครอบคลุม และแน่นอนว่าน้ำเสียงของเขามีความหมายว่าไม่ยอมประนีประนอม

เมื่อเห็นสิ่งนี้ แสงดาวก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันและวางสาย

เมื่อได้เห็นกับตาในช่วงเวลานี้ เธอก็ชัดเจนมากเกี่ยวกับความรู้สึกของน้องชายที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นในตอนนี้นัยน์ตาคู่หนึ่งสำคัญกว่าเรื่องครอบครัวมาก

แสงดาวเดินออกจากสำนักงาน

ในโรงพยาบาล แสนรักก็กลับมาจากทางเดินหลังจากวางสาย

“ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่!!”

เขาตกใจ

เพราะเขาไม่คาดคิดว่าทันทีที่ออกมา เขาจะเห็นผู้หญิงที่เขาเพิ่งพูดถึงปรากฏตัวบนรถเข็นเงียบๆ เขาตกใจแทบตาย

ยัยทึ่มนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่

เมื่อกี้เธอได้ยินไหม เธอรู้อะไรไหม

แสนรักตื่นตระหนกอย่างกะทันหัน ต่างจากตอนที่แสงดาวโทรมาบอกว่ามีงานยุ่งมากในบริษัท เขาไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว

แต่ตอนนี้ฝ่ามือประหม่าของเขามีเหงื่อออก

“ฉันจะออกไปข้างนอก คุณหมอมัวร์คุณมาที่นี่ทำไม ที่นี้คือที่ไหน”

ในที่สุดเธอก็พูด น้ำเสียงของเธอแผ่วเบา ราวกับว่าเธอไม่ได้ค้นพบอะไรบางอย่าง

แสนรักถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ที่นี่อยู่ใกล้ลิฟต์ ทำไมคุณมาคนเดียว พยาบาลอยู่ไหน” เขาเข้ามาแล้วจับราวด้านหลังรถเข็นของเธอ

ที่แท้ก็มาถึงตรงนี้แล้ว

เส้นหมี่ตกใจเมื่อได้ยิน แม้แต่ใบหน้าเล็กๆเท่าฝ่ามือของเธอก็ยังแสดงอาการตื่นตระหนก

“ไกลมาก ฉันคิดว่าอยู่ใกล้ๆห้องผู้ป่วยซะอีก ตอนนี้พยาบาลแอนนายุ่งนิดหน่อย คุณหมอมัวร์ช่วยผลักฉันกลับได้ไหม”

“อืม”

แสนรักพยักหน้า ผลักเธอ และเริ่มเดินกลับช้าๆ