ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 468 ภรรยา ท้องอีกคนเถอะนะ
ทันทีที่เธอก้าวเข้ามา ก็เรียกเด็กๆ ด้านในอย่างทนไม่ไหว
แต่เด็กๆ ยังไม่เคลื่อนไหว จู่ๆ ด้านหลังก็มีร่างสูงใหญ่เข้ามาปกคลุม：“กลับมาแล้วหรือ？”
“อ๋า？”
เส้นหมี่ไม่ทันป้องกัน ก็ตกใจทันที
“คุณ……คุณวิ่งมาอยู่ข้างหลังฉันได้ไง？คุณไม่อยู่บ้านหรือ？”เธอพูดติดอ่าง ใบหน้าเล็กๆ เท่าฝ่ามือตกใจจนซีดขาว
แสนรักยืนเงียบๆ อยู่ข้างหลังเธอ เขาดูไม่ใส่ใจเล็กน้อย แต่ในแววตา กลับเย็นยะเยือก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เขาเห็นข้อมือของเธอ ก็พบรอยแดงบนนั้น
“อือ เพิ่งไปซูเปอร์มาร์เก็ตมา”
“อ๋า？ซูเปอร์มาร์เก็ต？โอเค คุณไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตมาหรือ？ซื้อวัตถุดิบมาน่ะหรือ？งั้นพวกเราเข้าไปทำอาหารด้วยกันเถอะ？”
เส้นหมี่ร้อนตัวเล็กน้อย
เธอรู้สึกว่าข้างในดวงตาสีดำอันน่ากลัวนี้ เหมือนกับดาบคมๆ สองเล่ม จะสอดแนมสิ่งที่เธอซ่อนไว้ในใจ กับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างวัน
น่ากลัวมาก！
เส้นหมี่ก้มหน้าลง อยากไปหยิบของที่คนๆ นี้ถืออยู่ในมืออย่างระมัดระวัง
กลับไม่คิดว่า เธอเพิ่งยื่นมือไป มือของคนๆ นี้ก็พลิกมาจับเธอไว้ กุมนิ้วมือเรียวยาวของเธอมาไว้ในฝ่ามือ อบอุ่นจนทำให้หัวใจเส้นหมี่เต้นแรง
“ไปเถอะ”
เสียงทุ้มต่ำของเขามีความแหบเล็กน้อย จากผลที่ตามมาในระยะยาวของลอสแอนเจลิส เวลานี้ เส้นหมี่ฟังแล้ว กลับเหมือนเชลโล ไพเราะสุดๆ
เธอพยักหน้าอย่างมีความสุข จากนั้น ทั้งสองก็จูงมือกันไปที่ครัว
สองทุ่มแล้ว คนในครอบครัวกินข้าวเสร็จ พวกเด็กๆ ก็ถูกเส้นหมี่พาไปอาบน้ำ แล้ววิ่งไปห้องคุณลุง ให้เขาเล่านิทานให้ฟัง
เส้นหมี่เห็นแบบนี้ จึงลงไป
เธอต้องไปล้างจาน และเก็บโต๊ะอาหาร ที่นี่ไม่ใช่เรืองรอง ไม่มีคนใช้ อะไรก็ต้องทำเอง
แน่นอนว่า พอเธอลงมาแล้ว ในห้องรับแขกชั้นล่าง ถึงแม้ชายคนนั้นจะว่างอยู่ ว่างจนเล่นเกมได้ แต่ว่า บนโต๊ะที่รกในห้องอาหาร ก็ยังวางไว้ตรงนั้นอย่างดี
“พวกเขาหลับแล้วหรือ？”
“ยังค่ะ พวกเขาให้ลุงเล่านิทานอยู่”
เส้นหมี่ไม่โกรธ เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่า คนตรงหน้านี้ ไม่ใช่คนที่ทำเรื่องแบบนี้
เธอมาที่ห้องทานข้าว เตรียมจะลงมือทำ
“งั้นคืนนี้คุณไม่ต้องกล่อมพวกเขานอนแล้วใช่ไหม？งั้นพวกเราก็รีบพักผ่อนกันเถอะ”
ทั้งๆ ที่ตอนลงมาชายหนุ่มยังอยู่ตรงนั้นแล้วถือโทรศัพท์เล่นเกมอย่างสนุก แต่จู่ๆ ก็เลิกเล่น เขาลุกขึ้นมาตรงด้านข้างเธอ และก็เริ่มช่วยเก็บ
เส้นหมี่ตะลึงไปครู่หนึ่ง
อยากบอกว่าไม่ต้องให้เขาช่วยทำเรื่องพวกนี้
กลับพบว่า เขาได้เก็บชามตะเกียบหลายอันอย่างช่ำชอง และก็ ยังสะอาดมากด้วย
ที่แท้เขาทำเรื่องพวกนี้เป็น？
เส้นหมี่อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ
แต่ความเป็นจริงแล้ว เธอไม่รู้ว่า ห้าปีนั้นที่เธอไม่อยู่ แสนรักดูแลชินจังผู้เป็นลูกชายด้วยตัวเองมาเสมอ เรื่องแบบนี้ เขาจะทำไม่เป็นได้ไง？
สองสามีภรรยาเก็บครัวอย่างสะอาด แสนรักก็ดึงเส้นหมี่ขึ้นไปชั้นบน
“ภรรยา พวกเราอาบน้ำด้วยกันดีไหม？”
“อะไรนะ？！！”
ดวงตาสีแอปริคอทของเส้นหมี่ที่เป็นประกายก็เบิกโต ใบหน้าสีขาวนั้นก็แดงจนสามารถมีเลือดออกมาได้
ผู้ชายคนนี้ ทั้งวันเอาแต่คิดอะไรเนี่ย？ว่างมากหรือไง？
เส้นหมี่ปฏิเสธทันที：“ไม่……ไม่เอา คุณอาบก่อน ฉันยังมีอย่างอื่นต้องทำ”
จากนั้นเธอก็จะหนี
แต่ว่า กระต่ายขาวตัวเล็กอยู่ตรงหน้าแล้ว หมาป่าหางยาวที่อยู่ข้างหลังจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร？
มือใหญ่นั้นจับ แล้วเธอก็ถูกพาไปที่ห้องน้ำโดยตรง จากนั้น สองชั่วโมงเต็มๆ นั้น เธอก็ไม่ได้ออกมาจากในห้องน้ำเลย
ปีศาจร้ายตัวนี้นี่！
สองชั่วโมงถัดมา เส้นหมี่ไม่มีแรงแม้แต่ยกนิ้วมือขึ้นมา
ชายหนุ่มคนนี้จึงอุ้มตัวเองออกมาจากอ่างอาบน้ำ ทั้งตัวเธอนุ่มราวกับแมว จากนั้นถูกเขาอุ้มไปยังห้องนอน
“ฉันว่า……คุณว่างนะ”
“งั้นหรือ？”
ชายหนุ่มที่พึงพอใจแล้ว น้ำเสียงก็ดูเกียจคร้านเล็กน้อย
เส้นหมี่นอนอยู่บนเตียง ใบหน้าเท่าฝ่ามือของเธอมีความแดงก่ำ：“ไม่ใช่หรือไง？อุ่นใจแล้วก็เกิดราคะ……เมื่อก่อนคุณยุ่งขนาดนั้น จะคิดเรื่องนี้หรือ？”
ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เขินอายที่พูดคำนี้ออกมา
แสนรักเห็นเธอแบบนี้แล้ว ก็จับเธอขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจ แล้วล็อกไว้ด้านล่างตัวเอง：“คุณรู้ได้ไงล่ะว่าผมไม่คิด？ผมคิดแล้วบอกคุณได้หรือไง？”
“อ๋า？”
เส้นหมี่ได้ยินก็ตกใจ นอนอยู่ใต้ร่างเขาอย่างมึนงง ลืมแม้กระทั่งขยับตัว เหมือนอึ้งไป
เขาเนี่ย……อยู่บริษัทก็คิดเรื่องนี้？
กับใคร？
กับเธอหรือ？！！
จริงๆ เลย……
เส้นหมี่ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก เพราะนี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจที่สุดที่เธอเคยได้ยินมาในชีวิต ตอนนั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ยังแย่ขนาดนั้น
“หรือว่า ถ้าคุณคิดว่าผมว่างมากจริงๆ ผมไม่ถือสานะถ้าพวกเราจะมีลูกอีกคน”
“อะไร？！”
ตอนนี้เส้นหมี่ก็ตอบสนองอย่างหนัก
เธอแทบจะคว้าผ้าห่มขึ้นมาอย่างสั่นๆ อยากจะซุกตัวเองเข้าไปอย่างตัวสั่นงันงก
มีลูกอะไรล่ะ？สามคนยังไม่พอหรอกหรือ？
แต่ว่าดีที่ สุดท้ายแล้วผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรเธอ หลังจากเขายิ้มอย่างมีความสุขแล้วกอดเธอไว้ในผ้าห่ม ทั้งสองก็นอนกอดกันบนเตียง
ไม่นานนัก เส้นหมี่ก็ผล็อยหลับไป
และเมื่อเสียงลมหายใจของเธอแผ่ซ่านอยู่ในอ้อมแขนของชายคนนี้ ท่ามกลางความมืดนั้น ดวงตาคู่หนึ่งที่คมกริบและเยือกเย็น ก็ลืมขึ้นมาทันที
คณาธิป！！
