ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 542 ในที่สุดก็OUT

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 542 ในที่สุดก็OUT!
แสนรักจ้องไปที่ชายคนนั้นทันที: “นายปฏิเสธได้ แต่นายอย่าได้คิดว่าตัวเองลงมือไปอย่างชาญฉลาด แต่นั่นคือให้โอกาสที่คุณท่านให้นายต่างหาก”

“คุณพูดอะไร?”

ในที่สุดสีหน้าของชายคนนี้ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

และ คราวนี้ ก็ขาวขึ้นกว่าเดิม ราวกับว่าเลือดไหลออกจากใบหน้าของเขาทั้งหมดในคราวเดียว

แสนรักยิ้มอย่างเย็นชา แล้วละสายตาไป

“ฉันกำลังบอกนายว่า อย่ามีความสุขเร็วเกินไป เพียงเพราะคุณท่านเต็มใจให้โอกาสคุณ ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเต็มใจด้วย ต่อไป มาเริ่มกันที่คำถามที่สอง เกิดอะไรขึ้นกับบริษัท ซาจากรุ๊ปเจแปนของนาย?”

เขาก็เปลี่ยนท็อปปิค ต่อหน้านักข่าวทั้งหมดอย่างกะทันหัน หัวก็ชี้ไปที่คนญี่ปุ่นที่นั่งข้างคณาธิป

ทันใดนั้น งานเลี้ยงต้อนรับนี้ก็ราวกับว่ากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง และกล้องก็เล็งไปที่ชายชาวญี่ปุ่นคนนี้

ชายชาวญี่ปุ่นที่ได้เห็นฉากนี้มาก่อน ทันใดนั้นเขาก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย: “ฉัน …… ซาจากรุ๊ปเจแปนของเรากำลังผ่านช่องทางที่เป็นทางการเพื่อซื้อหุ้นหิรัญชากรุ๊ปของคุณ”

“เหรอ？”

แสนรักมองเขาอย่างเย็นชา: “เงินปันผลประจำปีของหิรัญชากรุ๊ปของผมนั้นเอื้อเฟื้อมาก ทำไมผมต้องขายสิทธิผู้ถือหุ้นตัวเองให้คุณด้วยล่ะครับ?”

“……”

“อีกอย่าง ผู้ถือหุ้นทุกรายในการโอนหุ้นของตนไปยังบุคคลที่สาม ต้องได้รับความยินยอมจากผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ดังนั้น วิธีที่คุณเรียกว่าช่องทางที่เป็นทางการ คือจากการผ่านการบังคับคุณท่านของครอบครัวผมเหรอ?”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็กวักมือเรียก ไม่ช้าก็มีคนนำเครื่องฉายภาพมา

จากนั้น นักข่าวทั้งหมดจึงเห็น บนผ้าเงาขนาดใหญ่ข้างหลังพวกเขา มีรูปภาพหนึ่งปรากฏขึ้น และบุคคลในภาพนั้น นั่นมันคุณท่านตระกูลหิรัญชาที่เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อเร็วๆนี้ไม่ใช่เหรอ?

“คุณท่าน นี่คืออีกสามฉบับ ที่พวกเขาเพิ่งส่งมา บอกว่าหลังจากเซ็นแล้ว คุณก็สามารถไปที่บ้านพักคนชราได้เลย”

“……”

ไม่มีเสียง

คุณท่านผมขาวนั่งอยู่ที่โต๊ะในรูปนั้น ได้แต่หยิบปากกาขึ้นมาเงียบๆ แล้วเซ็นชื่ออีกครั้ง

ห้องประชุมเงียบลงอีกครั้ง

ราวกับว่าหัวใจของทุกคน ถูกกดลงบนหินก้อนใหญ่อย่างกะทันหัน ทุกคนไม่อยากจเชื่อ คนที่เคยมีอำนาจมาก วันหนึ่งจะกลายสภาพมาเป็นแบบนี้

และนี่ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด

สิ่งที่ยอมรับไม่ได้ที่สุดคือ เมื่อหันกล้องไป คุณท่านก็อยู่ที่บ้านพักคนชราแล้ว

แต่ เขาใช้ค้อนทุบขาที่เจ็บมากจนเดินไม่ได้ และก่อนทีจะรักษา หญิงรวบผมวัยกลางคนก็เดินข้ามาอีกครั้ง

“คุณท่านกมลภพ ยังมีอีก 20% ของส่วนของสมเดชที่ยังไม่ได้ คุณนายของเราบอกว่า รบกวนคุณท่านเร่งหน่อย ถ้าไม่เสร็จก่อนแถลงข่าว จะยุ่งเอาค่ะ”

เธอยืนอยู่ต่อหน้าคุณท่าน พูดภาษาจีนสำเนียงญี่ปุ่น เตือนเขาอย่างไม่เกรงใจ

พอพูดจบ ฉากงานแถลงข่าวก็ระเบิดทันที!

“แย่จัง ที่แท้ซาจากรุ๊ปเจแปนได้หุ้นของหิรัญชากรุ๊ปมาแบบนี้จริงๆเหรอ”

“มันช่างน่ากลัวเสียจริง! พวกเขาเป็นคนแบบไหนกัน? พวกเขากล้าดียังไงมาแย่งหิรัญชากรุ๊ปอย่างเปิดเผยขนาดนี้? นี่หิรัญชากรุ๊ปเชียวนะ! กลายเป็นคนไม่มีทางสู้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“ไม่ คุณดูให้ดีๆก่อน วิดีโอนี้ เกิดขึ้นตอนที่ประธานแสนรักไม่ได้อยู่ที่หิรัญชากรุ๊ปนะครับ”

“เพราะงั้นนายหมายความว่า …… มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณชายคนที่สองนี้?”

“……”

กลนี้ อย่าโหดเหี้ยมเกินไปจริงๆ!

เพียงไม่กี่นาที นักข่าวเหล่านี้ก็เริ่มสงสัยคณาธิป

เมื่อคณาธิปเห็นแล้ว สีหน้าผ่อนคลายเมื่อกี้ ก็เริ่มกลับมาขาวอีกครั้งในทันที

ไม่ ไม่ใช่ น่าจะหลังจากเขาได้เห็นการตรวจสอบการฉายนี้ ใบหน้าก็ดูไม่น่าพอใจมาก มีความอยากที่จะยุติงานแถลงข่าวทันที

แต่ทว่า แสนรักจะปล่อยให้จบไปได้ยังไงกันล่ะ?

เขาสะสมความโกรธมาเนิ่นนานอย่างไม่มีที่ระบาย นอกจากนี้ นี่เป็นงานเลี้ยงมโหฬารที่คณาธิปรอคอยไม่ใช่หรือไง? แน่นอนว่าเขาต้องนำเสนอให้ครบถ้วนเฟอเฟคให้เขา

“รองประธานสมเดช พูดถึงคุณแล้ว พูดอะไรหน่อย”

“ก็ได้ครับ คุณแสนรัก”

สมเดชจิ้งจอกเฒ่า เห็นพ้องด้วยรอยยิ้ม แล้วก็พาคนสองสามคนที่พามา ยืนขึ้นต่อหน้าฝูงชนทันที

“ทุกท่าน ถูกต้อง นี่ผู้หญิงญี่ปุ่นที่เราพูดถึงผู้ถือหุ้นอีก 20% ตอนนั้น เราเองก็ถูกบังคับ แต่ เราไม่เห็นด้วย และพวกเขาก็เริ่มตามล่าเรา”

“ต่อมา เราไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากมอบหนังสือหุ้นเหล่านี้ให้กับคุณหนูดาว โดยหวังว่าเธอจะเก็บหุ้นหิรัญชากรุ๊ปเหล่านี้ไว้ได้ ผลลัพธ์ เพราะเรื่องนี้คุณหนูดาว เลยถูกพวกเขาไปที่ญี่ปุ่น และฉีดบูลดรีม ตอนนี้สติยังคงไม่ดี”

สมเดชอย่างไม่หนักหน่วง

นักข่าวได้ยิน ทันใดนั้น ก็ระเบิดขึ้นอีกครั้ง

พระเจ้า!!!

นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว นี่ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?

ในที่สุดฉากก็ไฟโกรธก็ถูกจุดอย่างสมบูรณ์ พวกเขาจ้องคณาธิปและคนญี่ปุ่นคนนี้ด้วยความโกรธ และเริ่มรุมเหมือนฝูงสัตว์ที่มีไมโครโฟนและกล้องในมือเล็งไปที่พวกเขา

“คุณชายแสนรักฉันขอถามหน่อยได้มั้ยว่าคุณเป็นคนของตระกูลหิรัญชาจริงๆหรือเปล่าคะ?”

“คุณชายแสนรักตอนที่คุณบังคับพ่อของคุณ ตอนนี้มีความรู้สึกแบบไหนครับ? ในใจคุณ การได้ครอบครองหิรัญชากรุ๊ป? สำคัญกว่าสุขภาพของพ่อคุณเหรอครับ?”