ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 551 ฉันจะไม่มีวันปล่อยแสนรักไป
“คุณกำลังโทษผมที่เป็นลูกเขยที่ไร้คุณสมบัติหรือไม่”
“เอ๋” เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ “ไม่ ไม่ พี่คะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
เธอกำลังจะตายจากความวิตกกังวล คนผู้นี้ฉลาดมากไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมองคำพูดของเธอเป็นแบบนั้น
“ถ้าไม่ใช่หมายความว่าแบบนั้น ทำไมคุณถึงขอบคุณผม ผมไม่ใช่คนของคุณ ไม่ควรทำสิ่งเหล่านี้เหรอ”
“หืม”
“แน่นอน ถ้าคุณต้องการขอบคุณผมจริงๆ ไม่เป็นไร มานี่!”
ทันใดนั้นเขาก็ดึงเธอเข้ามาอย่างครอบงำ
เส้นหมี่ตกใจจากการกระทำของเขา…
เข้าไป
แล้วจากนั้นล่ะ
“ให้รางวัลสามีของคุณซะดีๆ” จู่ๆเขาก็ชี้มาที่ริมฝีปากของเขา บังคับและกดดันไม่สนว่าที่นี่จะเป็นที่ไหน
เส้นหมี่ “…”
ใบหน้าเล็กๆของเธอแดงก่ำไปจนถึงใบหู เธออยากจะเหยียบเท้าไอ้บ้าไร้ยางอายคนนี้จริงๆ
แต่ในท้ายที่สุดหลังจากที่ได้เห็นเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง เธอก็ยืนเขย่งเท้าตรงหน้าเขา และจูบริมฝีปากของเขาอย่างรวดเร็ว
และหันหลังวิ่งหนีเหมือนกระต่าย
ยัยโง่!
มุมปากของชายคนนั้นกำลังจะไปอยู่ข้างหลังใบหูของเขา มองดู ผู้หญิงที่วิ่งหนีอย่างเร่งรีบ เขาก็ยกขาขึ้นและไล่ตามเขาไป
คืนนั้นที่โรงแรมระดับห้าดาวที่หรูหราที่สุดในเมือง มีคนเห็นแสนรักซึ่งเพิ่งกลับมาดูแลหิรัญชากรุ๊ปมาจัดงานเลี้ยงที่นี่
นอกจากพวกเขาตระกูลหิรัญชา ยังมีญาติและเพื่อนมากมาย
พอมีข่าวออกมาก็ไม่แปลกใจเลยที่วันรุ่งขึ้นจะกลายเป็นพาดหัวข่าว
แสนรักไม่สนใจมัน
แต่ในญี่ปุ่น ผู้หญิงที่จับตามองเขามาตลอดถึงกับโมโหเมื่อเห็นข่าวนี้แต่เช้า!
“งานเลี้ยงครอบครัว นี่คืองานเลี้ยงฉลอง ฉลองที่ในที่สุดเขาก็ได้หิรัญชากรุ๊ปกลับคืนมา และคราวนี้เขายังมีหุ้นมหาศาลในบริษัทจนไม่มีวันสั่นคลอน!!”
เธอคำรามอย่างโกรธจัด พลิกโต๊ะต่อหน้าเธอจนหมดจด
สึรุโอกะอยู่ที่นี่พอดี หลังจากได้ยินเสียง เขาก็เข้ามา
“เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้นในประเทศของคุณ หรือว่าลูกชายของคุณยังไม่ถูกนำออกมา”
เขาถามคำถามสองสามข้อกับเธอ แต่สีหน้าและน้ำเสียงของเขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เพราะในเหตุการณ์นี้ซาจากรุ๊ปของเขาประสบกับความสูญเสียอย่างหนัก นอกจากหุ้นของตระกูลหิรัญชาซึ่งได้มาด้วยเงินจำนวนมากนั้นถูกทำให้เป็นโมฆะแล้ว อีกฝ่ายยังดำเนินคดีกับเขาในข้อหาฉ้อโกงอีก
พอสรุปหลักฐานแล้วไม่รู้จะต้องจ่ายเท่าไหร่
เป็นครั้งแรกที่สึรุโอกะไม่ได้แสดงสีหน้าที่ดีกับผู้หญิงคนนี้
เนติรู้สึกได้ ดังนั้นในที่สุดความโกรธที่ลุกโชนของเธอก็ถูกระงับชั่วคราว และบังคับตัวเองให้สงบลงก่อน
“สามี ฉันขอโทษที่ทำเสียงดังแต่เช้า แต่…แต่ฉันโกรธจริงๆ ดูไอ้สารเลวนี้สิ หลังจากที่เขาทำสำเร็จในครั้งนี้ เขาก็แสดงออกมากจริงๆ คุณว่าฉันจะโกรธมั้ย”
เธอดึงมารยาออกมาอีกครั้ง และหลังจากที่ก่นร้องต่อหน้าผู้ชายแล้ว เธอก็ยื่นหนังสือพิมพ์ที่เธอเพิ่งอ่านให้เขาดู
ที่จริงผู้หญิงคนนี้ยังคงมีเสน่ห์ของเธอ
ยิ่งไปกว่านั้นเธอแตกต่างจากญาณี ภาราดา และผู้หญิงคนอื่นๆตรงที่เธอใช้ประโยชน์จากข้อดีของตัวเองให้เป็นประโยชน์
เช่นเธอรู้ว่าเธอดูมีเสน่ห์และงดงามต่อหน้าผู้ชายคนนี้ เธอก็จะแต่งตัวอย่างมีเสน่ห์และเซ็กซี่ทุกวัน และเธอจะทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆกับเขา
ผู้หญิงแบบนี้พูดตามตรงผู้ชายสูงอายุส่วนใหญ่แพ้ทางมาก
สึรุโอกะดูไม่เย็นชาเท่าเมื่อกี้แล้ว เขานั่งถัดจากผู้หญิงคนนั้น จิบชาที่เธอป้อนเองกับมือแล้วเปิดหนังสือพิมพ์
“งานเลี้ยงครอบครัว นี่ไม่ใช่สไตล์ของเขา”
คิดไม่ถึงว่าประโยคแรกที่คุณชายชาวญี่ปุ่นคนนี้พูดหลังจากอ่านจะเป็นประโยคนี้
เมื่อเนติได้ยินสิ่งนี้ เธอก็จุดไฟขึ้นมาอีกครั้ง “ทำไมดูไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ คุณรู้จักเขาดีไหม คุณอ่านข่าวสิ เขียนอย่างชัดเจนว่าเป็นงานเลี้ยงของครอบครัว และเขาก็เชิญญาติและเพื่อนจำนวนมากด้วย จะผิดได้ยังไง แถมในข่าวยังพูดถึงซาจากรุ๊ปของเราด้วย”
เธอจงใจแหย่คำว่า “ซาจากรุ๊ป” ในหนังสือพิมพ์ฉบับนี้
ในที่สุดสึรุโอกะก็หยุดพูด
“แถมคุณพูดถึงลูกชายของฉัน ใช่ เขาไม่สามารถออกจากเมืองAได้ในขณะนี้ เพราะไอ้สารเลวนี้สั่งการให้ตำรวจจับตาย ถ้าหาสาเหตุการตายของคุณท่านไม่ได้ เขาก็ไม่สามารถออกจากที่นั่นได้”
“แล้วถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ถ้าตรวจเจออะไรเข้า ลูกชายของฉันจะไม่ตายหรอ”
หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าในที่สุดเขาก็ถูกเธอยุขึ้น
ทันใดนั้นเธอเริ่มที่จะหันหัวเรื่องไปยังลูกชายของเธออีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นที่แต่งหน้าอ่อนหวานก็เปลี่ยนเป็นสีแดง แลถเริ่มร้องไห้อีกครั้งในทันที
ในที่สุดสึรุโอกะก็ใจอ่อน
เขาอุ้มเธอไปนั่งบนตักของเขา “เอาล่ะ อย่าร้องไห้ ผมจะหาทางให้ลูกชายของคุณ สำหรับ แสนรัก เราไม่ควรเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง”
ไม่คาดคิดว่าชายชาวญี่ปุ่นคนนี้เลือกที่จะถอย
เนติกำลังจะระเบิด!
เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะไร้ประโยชน์เช่นนี้
แต่เธอก็ไม่สามารถระเบิดได้เช่นกัน
เพราะตอนนี้เขายังคงเป็นที่พึ่งของเธอ เธอไม่อยากให้ก่อนที่เธอจะทวงคืนของทุกอย่างของเธอมา เธอสองคนแม่ลูกจะต้องไปกัดก้อนเกลือกิน
ในเมื่อคนไร้ประโยชน์คนนี้ไม่สามารถพึ่งได้ เธอก็ต้องพึ่งพาตัวเอง
เนติหันหลังออกไปจากห้อง
