Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 2860 ข้ารู้สึกมันพองๆ!

ตอนที่ 2860 ข้ารู้สึกมันพองๆ!
เบื้องล่างสนามประลองนั้นมันมีคนมาล้อมดูอยู่มากมาย
เดิมทีแล้วศึกระหว่างหลัวห่าวและหยางชิงนั้นมันเป็นแค่เรื่องของคนสองคน ย่อมจะไม่ทำให้คนหันมาสนใจมากมาย
แต่เพราะว่าเย่หยวนนั้นมันทำให้ศึกครั้งนี้กลายเป็นที่จับตาของคนทั่วไป
แม้แต่ตัวหยางชิงนั้นเองก็ยังยอมรับว่าไม่อาจรับมือหลัวห่าวได้แม้แต่กระบวนท่า
แล้วจะบอกว่าเย่หยวนนั้นฝืนอำนาจสวรรค์ได้หรือ?
“สุดยอดจริงๆ! ในนิกายเรานี้มันไม่มีใครหลอมโอสถวงจรอนันต์เลยแม้แต่คนเดียว นี่เย่หยวนมันจะท้าทายสวรรค์แล้วหรือ?”
“จะบ้าเรอะ มันเป็นถึงยอดฝีมือระดับลึกล้ำที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์นะ! มีหรือที่โอสถวงจรอนันต์ง่ายๆ นี้จะหยุดมันได้?”
“หึๆ มันรู้จักโม้ดีจริงๆ!”
…
เสียงเย้ยหยันนั้นมันดังขึ้นมารอบทิศ
มุมปากของหลัวห่าวนั้นเองก็อดยิ้มขึ้นไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงของคนทั้งหลายนั้น
ทำไมโอสถวงจรอนันต์ถึงได้ถูกเรียกว่าโอสถที่ยากที่สุดในประวัติศาสตร์?
เพราะว่ามันเป็นโอสถสวรรค์ครบธาตุ!
อะไรคือโอสถสวรรค์ครบธาตุ?
มันคือโอสถสวรรค์ที่หลังจากกินไปแล้วมันจะเสริมสร้างทุกด้านของผู้กิน!
ไม่ว่าจะเป็นปราณเทวะ ยอดเต๋า พลังแห่งกฎ วิญญาณดั่งเดิม กายเนื้อหรือสิ่งต่างๆ ใดๆ ที่บ่มเพาะมาในชีวิตมันจะพัฒนาขึ้นได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ทุกด้าน!
โอสถสวรรค์เช่นนี้มันเป็นสิ่งที่ฟังดูเหนือจริงและดูน่ากลัวไปในตัว
แน่นอนว่าเพราะว่ามันเป็นโอสถสวรรค์ที่มีฤทธิ์เหนือจริงเช่นนี้ความยากในการหลอมของมันจึงเหนือสวรรค์เช่น กัน!
ความยากของมันนั้นคือนรก!
มันจะต้องยากแค่ไหน?
แม้แต่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับแปดผู้บรรลุระดับลึกล้ำอย่างฉินชานนั้นเองยังไม่มั่นใจว่าจะหลอมโอสถวงจรอนันต์ได้ เขานั้นหลอมถึงระดับแท้ได้แต่ว่าฤทธิ์ของโอสถสวรรค์ระดับแท้นั้นมันแทบจะไม่ส่งผลใดๆ ต่อเหล่าจักรพรรดิเที่ยงแล้ว กลายเป็นว่าโอสถนี้ยากแต่คุณภาพของฤทธิ์ที่ได้มันกลับไม่ดีมากมาย
มีแต่ต้องหลอมให้ถึงระดับลึกล้ำเท่านั้นที่มันจะกลายเป็นโอสถต่อต้านสวรรค์ได้
เพราะฉะนั้นในนิกายยาสุดล้ำนั้นจึงไม่มีใครคิดหลอมโอสถวงจรอนันต์นี้
มันมิใช่ว่าไม่มีใครหลอมได้ แต่เหล่าเจ้าโลกหรือผู้อาวุโสหอสุดแสงทั้งหลายนั้นคงไม่ลดตัวมาหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าหรอกใช่ไหมเล่า?
ที่สำคัญไปกว่านั้นสมุนไพรสวรรค์ระดับห้าที่ใช้ในการหลอมโอสถวงจรอนันต์นั้นมันยังเป็นของที่หาได้ยากยิ่ง มีค่ายิ่งกว่าสมุนไพรสวรรค์ระดับหกหลายๆ ตัว
เพราะว่ามันหายากจนเกินไป
และนิกายที่จะหามันมาได้ก็คงมีแต่นิกายยาสุดล้ำเท่านั้น นิกายเล็กๆ ทั่วไปนั้นคงไม่มีปัญญาจะหาสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนั้นมาได้เลยแม้แต่อย่างเดียว
เพราะฉะนั้นเมื่อได้ยินว่าเย่หยวนจะหลอมโอสถวงจรอนันต์นั้นมันจึงทำให้คนทั้งหลายต้องหัวเราะเย้ยหยันขึ้นมา
สองวันก่อนนั้นเย่หยวนได้ตบหน้าคนฝ่ายอนุรักษ์จนหัน
วันนี้คนทั้งหลายจึงได้กลับมาคิดดูเย่หยวนกลายเป็นตัวตลกไป!
ด้านล่างสนามประลองนั้นหยางชิงก็ได้แต่นั่งเครียด
เพราะศึกตัดสินเป็นตายกำลังจะเริ่มแล้วแต่เย่หยวนยังมาไม่ถึง
“เจ้ามองหาอะไรหยางชิง? เจ้าคงไม่คิดว่าเย่หยวนมันจะเอาโอสถวงจรอนันต์มาให้เจ้าจริงๆ หรอกใช่ไหม?” หลัวห่าวนั้นเดินเข้ามากล่าวเย้ยหยางชิง
หยางชิงหัวเราะตอบกลับไป “ห่วงตัวเองเถอะเจ้า!”
หลัวห่าวนั้นกัดฟันแน่นตอบกลับมา “หยางชิงอวดอ้างตัวไปเถอะ! หลังจากขึ้นสังเวียนไปแล้วเจ้าจะได้รู้จักความสิ้นหวัง! เจ้าสังหารน้องชายข้าลง ข้าจะทำให้เจ้าทรมานยิ่งกว่าตายเอง!”
หยางชิงยิ้มตอบกลับไป “น้องเจ้ามันร่วมมือกับเผ่าเลือดไล่ล่าสังหารคนเผ่าพันธุ์เดียวกัน สร้างความชั่วช้าสามานย์ไว้มากมายทั่วแผ่นดิน เมื่อมาถึงมือข้าแล้วข้าย่อมจะไม่ปล่อยให้มันอยู่รอดต่อไป! ต่อให้จะย้อนเวลากลับไป ข้าก็จะสังหารมันลงแน่นอน!”
เมื่อตอนที่หยางชิงออกไปทำภารกิจนั้นเขาได้พบว่าน้องชายของหลัวห่าวคนนี้กำลังบ่มเพาะพลังด้วยเลือดของมนุษย์เป็นวิชาของเผ่าเลือดอย่างไม่ต้องสงสัย
นักยุทธธรรมดาที่ตายลงเพราะเขาคนนี้มันมีมากเกินนับ
หยางชิงนั้นปกติเป็นคนง่ายๆ ชอบผูกมิตรคนแต่บางครั้งมันก็มีเรื่องที่เขาไม่ยอมเช่นกัน
เพราะฉะนั้นเขาจึงสังหารน้องชายของหลัวห่าวลง
แต่เขาไม่ได้รู้เลยว่าคนที่เขาสังหารนั้นคือน้องชายของหลัวห่าว!
ก่อนที่น้องชายของเขาจะสิ้นใจลง เขาได้ส่งข้อมูลของหยางชิงกลับมาให้หลัวห่าว
สุดท้ายคนทั้งสองจึงได้กลายเป็นศัตรูแค้นต่อกัน
ก่อนที่น้องชายของหลัวห่าวจะตายนั้นเขาก็ได้ทำลายหลักฐานทั้งหมดทำให้หยางชิงไม่อาจเอาอะไรติดมือกลับ มาได้
เรื่องการที่หยางชิงสังหารศิษย์จากนิกายเดียวกันนั้นแท้จริงแล้วมันไม่ได้ถูกห้ามไว้ ตราบเท่าที่ไม่ได้อยู่ในเขตของนิกายยาสุดล้ำ
เพราะฉะนั้นความคับแค้นของทั้งสองคนจึงไม่อาจจะให้ใครมาเป็นคนกลางช่วยไกล่เกลี่ยได้
เมื่อตอนที่หลัวห่าวมาท้าทายเขาหยางชิงก็ย่อมจะไม่คิดปฏิเสธแน่นอน
แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าสู้ไม่ได้ก็ตาม
หลัวห่าวนั้นมองหน้าหยางชิงก่อนจะกล่าวขึ้น “พูดไปก่อนเถอะ! เดี๋ยวก็จะไม่ได้พูดกันแล้ว!”
เวลานั้นค่อยๆ เคลื่อนผ่านแต่เย่หยวนนั้นยังไม่ปรากฏให้เห็นแม้แต่เงา
หลัวห่าวนั้นเดินขึ้นสังเวียนไปก่อนจะร้องเรียก “หยางชิง ถึงเวลาแล้ว ทำไมยังไม่ขึ้นมารับความตายอีก?”
หยางชิงยิ้มตอบกลับไป “มันยังเหลือเวลาอีกสิบห้านาที จะรีบตายไปไหน?”
“ฮ่าๆ หยางชิง เลิกหวังลมๆ แล้งๆ เถอะ! เย่หยวนมันก็แค่โม้ มันไม่มาจริงๆ หรอก!” เจิ้งเฉียนหัวเราะขึ้นแทรก
เพราะนั่นคือความคิดของทุกคนในที่นี้
สิ่งที่เรียกว่ายากที่สุดในประวัติศาสตร์นั้นไม่ได้ชื่อนี้มาเล่นๆ!
สำหรับยอดฝีมือระดับลึกล้ำแล้ว มันคือโอสถที่ยากระดับนรก!
“หยางชิง เลิกหวังเถอะ! หากเย่หยวนมันกล้ามาแล้วพ่อเจ้านี้จะยื่นหัวให้เจ้าเตะเล่นเลย!” หวังหลินกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
หยางชิงหันไปมอง “ปู่ชิงเจ้าจะจำคำพูดของเจ้าไว้!”
พูดไปเช่นนั้นแต่จิตใจของหยางชิงเองก็กำลังสั่นกลัวอย่างมาก
มันใกล้จะถึงเวลาแล้วแต่เย่หยวนนั้นยังไม่โผล่หน้ามาเลย!
‘สารเลว รีบๆ มาสิวะ! หากเจ้ายังไม่มาพ่อเจ้านี้จะตายห่าก่อนแล้ว!’ หยางชิงนั้นได้แต่ร้องขึ้นในใจ
หลัวห่าวนั้นยิ้มกล่าวขึ้น “ถ่วงเวลาไปก็ไม่อาจเปลี่ยนผลได้หรอก! ต่อให้มันจะมาหรือหลอมโอสถวงจรอนันต์ไปได้จริงๆ มันก็ไม่อาจจะเปลี่ยนความตายของเจ้าไปได้หรอก!”
พูดไปเขาก็เดินไปหากรรมการพร้อมยกมือขึ้นคารวะ “อาจารย์ลุง เวลามาถึงแล้ว!”
มหาจักรพรรดิผู้นั้นพยักหน้ารับก่อนจะหันไปบอกหยางชิง “ถึงเวลาแล้ว หยางชิงขึ้นสังเวียน!”
หยางชิงได้แต่ทำหน้าเครียด นี่เขาถูกทิ้งแล้วจริงๆ?
ฉิบหาย!
แต่เขาก็รู้ดีว่าเวลามันได้มาถึงแล้วจริงๆ
เมื่อไม่มีทางเลือกเขาจึงได้แต่ต้องลุกขึ้นสังเวียนไป!
“รับ!”
แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ก้าวเท้ามันก็มีขวดใบหนึ่งพุ่งเข้ามือเขามาอย่างรวดเร็ว
หยางชิงนั้นยิ้มกว้างรับมันพร้อมก้าวขึ้นสังเวียนทันที
จากนั้นหยางชิงก็ยกมันดื่มโดยไม่ลังเล ไม่สนใจว่ามันจะเป็นโอสถวงจรอนันต์จริงๆ หรือไม่ก็ตาม
เป็นตอนนั้นเองที่เย่หยวนได้เดินก้าวออกมา
ทำให้เกิดเสียงโห่ร้องขึ้น!
มันมาจริง?
เมื่อกี้นั้นคือโอสถวงจรอนันต์?
เจ้าบ้านี่คงไม่ได้หยิบโอสถสวรรค์มั่วๆ มาเพื่อกลบเกลื่อนหรอกใช่ไหม?
หลัวห่าวนั้นผงะไปก่อนจะหันไปมองกรรมการ “มันถึงเวลาแล้วอาจารย์ลุง โปรดประกาศการต่อสู้ด้วย!”
กรรมการผู้นั้นพยักหน้า “ขึ้นบนสังเวียนเป็นตาย ชีวิตของพวกเจ้านั้นอยู่ในมือของพวกเจ้าเอง! เริ่มได้!”
หลัวห่าวนั้นไม่คิดว่าเย่หยวนจะหลอมโอสถวงจรอนันต์ระดับลึกล้ำได้จริง แต่เขาก็ย่อมจะไม่เปิดโอกาสให้หยางชิงได้ซึมซับโอสถสวรรค์ใดๆ ก็ตามในท้อง!
เพราะนี่มันคือศึกชี้เป็นชี้ตาย ไม่ใช่เรื่องที่จะประมาทได้!
ไม่ว่าโอสถสวรรค์นั้นมันจะเป็นของจริงหรือไม่แต่หากหยางชิงตายไปมันก็ไร้ค่าแล้ว!
“ฮา!”
หลัวห่าวนั้นฟันกระบี่ออกมาอย่างรวดเร็วจนลมเปลี่ยนทิศ!
พลังของสามกฎนั้นมันปรากฏขึ้นมาต่อสายตาผู้ชมทันที!
เขานั้นคืออัจฉริยะ!
เมื่อกระบี่นั้นมาถึงอย่าว่าแต่หยางชิง แม้แต่ศิษย์พี่ศิษย์น้องของเขาที่เป็นมหาจักรพรรดิครึ่งก้าวเองต่างก็ไม่อาจจะป้องกันมันไว้ได้!
กระบี่เดียวนี้มันจะสังหารศัตรูลงทันที! แต่เมื่อได้เห็นแววตาของหยางชิงในตอนนี้ตัวหลัวห่าวกลับรู้สึกขนลุกตั้งขึ้นมา!
ตอนนี้ร่างกายของหยางชิงนั้นมันค่อยๆ ขยายขึ้นเริ่มจากช่วงท้อง!
เขานั้นรู้สึกเหมือนว่าวิญญาณของตนเองกำลังจะหลุดลอยออกจากร่าง!
ความรู้สึกเช่นนี้มันทำให้เขาต้องส่งเสียงร้องออกมาอย่างไม่อาจควบคุม
สุดยอดจนเกินไป!
พริบตาเดียวนี้เขารู้สึกเหมือนกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายมันกำลังขยายขนาดออกอย่างรวดเร็ว!
“ข้ารู้สึก…มันพองๆ!”
………………………