ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 598 ขุนนายเป็นใครกันแน่?
“ผมอยากจะถามสักหน่อย ที่นี่ของคุณ ผมหว่านเมล็ดลงไปตั้งนานแล้ว และยังเร่าร้อนขนาดนี้ ทำไมยังไม่ออกดอกออกผลกันนะ”
เขากลับเอามือลูบไล้ไปบนหน้าท้องของเธอ หลังจากนั้นบนบริเวณที่ควรจะตั้งครรภ์ ชี้ไปชี้มา
ทันใดเส้นหมี่ก็ชะงักนิ่งไป
ที่แท้ สิ่งที่เขาต้องการถามคือสิ่งนี้?
แววตาของเธอสลดลงไป ก้มหน้าลง ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
แสนรักอึ้งไปครู่หนึ่ง
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมอยู่ดีๆก็ไม่พูดอะไรออกมา? มองดูแล้วเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ไม่ค่อยดียังไงอย่างงั้น
หรือว่าเป็นเพราะว่าเขาไม่ควรพูดถึงเรื่องนี้เหรอ? เธอไม่ยินยอมมีลูกอีกเหรอ?
ทันใดแสนรักรู้สึกเสียใจภายหลังไม่ควรพูดคำพูดแบบนี้ออกมา
“คุณภรรยา ผม……”
“พี่ชาย ขอโทษนะคะ ฉัน……ฉันคงไม่สามารถมีลูกให้กับคุณได้อีกต่อไปแล้ว มดลูกของฉัน ปีนั้นตอนที่คลอดพวกเขาทั้งสาม ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง หมอนุชนาถบอกว่า ทั้งชีวิตนี้ ฉันไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกแล้ว”
ทันใดนั้น หญิงสาวที่ขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา ในบริเวณหน้าอกของเขา ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
คำพูดนี้พูดออกมา แสนรักที่โอบกอดเธอเอาไว้ เหมือนโดนฟ้าผ่าลงมาทันใด！
ไม่สามารถมีลูกได้?
เป็นเพราะเขาใช่ไหม?
ในหัวของเขา เหมือนกับฟ้าแลบแล้วส่งเสียงสะเทือนเลือนลั่นขึ้นมาในปีนั้นภาพที่เธอท้องโตๆแล้วกลิ้งลงมาจากบันได ทันใดนั้น หลังจากนั้นมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นมาในใจเป็นรู้สึกความผิดบาปและความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นมาอย่างไม่น่าให้อภัย
เขายกมือขึ้นมาแล้วตบลงไปที่หน้าของตัวเองอย่างรุนแรง！
“เพี๊ยะ——！”
“พี่ชาย คุณทำอะไรน่ะ คุณตบตัวเองทำไมกัน”
เส้นหมี่ได้ยินเข้า ทันใดจึงเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมกอดของเขา มองไปที่เขาและตกใจเป็นอย่างมาก
แต่ว่า ชายหนุ่มคนนี้เหมือนกับว่าไม่รู้จักความเจ็บปวดยังไงอย่างนั้น ตบตัวเองไปหนึ่งฉาด ยังตบต่ออีก ถ้าไม่ใช่เพราะเส้นหมี่จับมือเขาไว้ เกรงว่าจะหูอื้อไปเสียก่อน
“คุณทำอะไรน่ะ นี่มันเป็นเรื่องเมื่อหลายปีมาแล้ว คุณไม่ต้องทำแบบนี้กับตัวเองหรอก ฉันไม่เคยโทษคุณเลย”
เส้นหมี่ที่ฉลาดหลักแหลม คิดออกแล้ว ทันใด เธอจึงห้ามปรามเขาไว้ทั้งน้ำตา
ดวงตาของแสนรักแดงขึ้นมา ผ่านไปสักพัก เขาจึงเงยหน้าแล้วมองไปที่เธอ：“คุณไม่โทษผมจริงๆเหรอ ในปีนั้นถ้าไม่ใช่เพราะผม คุณก็คง……คงไม่……”
“ไม่เลย ตอนนั้นเกลียดคุณมากจริงๆ แต่มาถึงวันนี้ ฉันไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยแล้ว พวกเราต่างถูกคนอื่นวางแผนหลอกลวง ถึงทำให้เกิดโศกนาฏกรรมดังกล่าวในปีนั้น”
“อีกทั้งฉันได้ยินมาว่า ตอนนั้นคุณก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำขนาดนั้น ถึงแม้ว่าฉัน ‘ตาย’ คุณจะไม่ได้รู้สึกอะไรแม้แต่น้อย แต่ก็ยังหาสถานที่ดีๆเพื่อใช้สำหรับฝังฉัน ใช่ไหมล่ะ”
เส้นหมี่เพื่อช่วยลดความรู้สึกผิดกับความรู้สึกผิดบาปของคนคนนี้ จึงตั้งใจพูดเยาะเย้ยขึ้นมา
ทันใดสีหน้าของแสนรักก็เปลี่ยนไปไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ
“อย่าพูดอีกเลย”
“ค่ะ ไม่พูดอีกแล้ว เรื่องราวที่ผ่านมา พวกเราจะไม่พูดถึงอีกแล้ว แม้ว่าเหตุการณ์ที่ผ่านมา พวกเราจะสูญเสียอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเราได้รับในตอนนี้ สิ่งเหล่านั้นเทียบอะไรไม่ได้เลย ใช่ไหมล่ะ”
ไม่ยอมรับไม่ได้ หญิงสาวคนนี้ ใจกว้างจริงๆ และเข้าอกเข้าใจเป็นอย่างมาก
มดลูก สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งนั้นมันมีหมายความว่าอย่างไร ทุกคนต่างก็รู้ดี แต่พอมาถึงเธอคนนี้ เธอกลับรู้สึกว่าถ้าเปรียบเทียบกับสิ่งที่มีอยู่ตอนนี้นั้น อวัยวะอันนั้น เทียบอะไรไม่ได้เลย
คำพูดสุดท้ายของแสนรักพูดไม่ออกแล้ว
สิ่งเดียวที่ทำได้ ก็คือเอาเธอมากอดเอาไว้แน่นๆในอ้อมกอด
หญิงสาวจึงหลับลึกลงไป แสนรักเปิดเปลือกตาออกมา หลังจากค่อยๆวางเธอลงในผ้าห่ม ตัวเองจึงลุกขึ้นมา
“ท่านประธาน ได้สืบดูชัดเจนแล้ว คุณท่านของพวกเราเมื่อก่อนเดิมทีเคยเป็นทหาร หลังจากนั้นตอนนั้นผู้บัญชาการ ก็คืออารองของคุณชายม็อกโก”
เวลาดึกสงัดภายในสวนของคฤหาสน์หลังเก่า ดลธียืนอยู่ใต้ต้นสน นำสิ่งที่ตัวเองไปสืบค้นมาได้ในสองวันนี้ —-มารายงานกับBOSSใหญ่
ตาแก่คนนี้กลับมีความสัมพันธ์แบบนี้กับอารองของม็อกโก?
แสนรักประหลาดใจไม่น้อย
“งั้นตอนนั้นพวกเขามีความสัมพันธ์เป็นอย่างไร ดีหรือเปล่า”
“มีคนเห็นว่าขุนนายเคยมาปรากฏตัวที่นี่ อีกทั้งคือคฤหาสน์หิรัญชา งั้นก็คิดได้ว่า ความสัมพันธ์ของพวกเขาคงไม่เลว” ดลธีวิเคราะห์
“……”
แสนรักรู้สึกว่าน่าประหลาดใจอย่างมาก
เพราะว่าเรื่องนี้ ตอนที่ธนากรยังอยู่ ไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน
อีกทั้งเขายังจับได้อีกหนึ่งชื่อ——ขุนนาย！
“ท่านประธาน ทำไมคุณถึงให้ผมไปสืบเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน ไม่ใช่ว่าคุณจะให้คุณหนูใหญ่แต่งเข้าตระกูลเทวเทพไปจริงๆนะ”
“……”
“ไม่ใช่สิ ท่านประธาน นี่ไม่ได้เลยนะ ขุนนายคนนี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นคนตระกูลเทวเทพ แต่ว่าคุณไม่ได้ยินที่คุณชายม็อกโกพูดเหรอ นั่นเป็นคนบาปของตระกูลพวกเขา ถูกขับไล่ออกจากบ้านแล้ว ท่านประธานถึงแม้ว่าคุณจะสืบออกมาได้ว่าเขากับคุณท่านของพวกเราจะมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น แต่ว่าตระกูลเทวเทพก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องคิดบัญชีกับพวกเรานะ”
ดลธีคนนี้ กลับรู้สึกร้อนรนขึ้นมา พูดออกมาอย่างมากมายหลายความ
สีหน้าของแสนรักขุ่นมัวแล้ว！
“คุณกำลังพูดอะไรมั่วซั่ว ใครบอกว่าผมจะให้ผู้หญิงคนนั้นแต่งเข้าตระกูลเทวเทพ ที่ผมให้คุณสืบ เพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีอะไรแปลกๆมาโดยตลอด”
“ท่านประธานหมายถึง?”
“การเป็นทหารไม่ใช่เรื่องน่าอับอายอะไร ทำไมคุณท่านถึงไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ อีกทั้งตระกูลเทวเทพก็ไม่ใช่ตระกูลธรรมดา ถ้าอารองของม็อกโกกับพ่อของผมมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นละก็ ทำไมเขาก็ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกัน ตระกูลเทวเทพพวกเขาต้องการปกปิดอะไรกันแน่”
ชายหนุ่มคนนี้ฉลาดหลักแหลม ในความมืดบอดเขายังสามารถตั้งคำถามเหล่านี้ขึ้นมาได้ แววตาเฉียบคมจนทำให้ไม่มีใครกล้ามองมาตรงๆ
