ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 607 แลกเปลี่ยน

เธอก็เคยหลอกเขาจริงๆ แต่ คราวนั้นก็เพื่อไล่เธอออกไป ไม่อยากให้เธอสร้างปัญหาอีก จึงตั้งใจพูดไปอย่างนั้น

เส้นหมี่สีหน้าเขียวเข้ม: “ฉันไม่รู้เรื่องเหล่านี้ ตอนนั้นที่ฉันเห็นก็คืออย่างนั้น ใครจะรู้ว่ามันจะเปลี่ยนไปในภายหลัง? อีกอย่าง พวกนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน?”

“จะไม่เกี่ยวข้องได้อย่างไรล่ะ? มันคือเรื่องที่เธอทำให้ป้าในตอนนั้น เธอทำให้ป้าไม่ดีพอ ไม่ใช่เหรอ?

“คุณ——“

“อีกอย่าง หมี่ ป้าก็ไม่โกรธนะ ตอนนี้ป้าคิดอยากจะช่วยเธออีกครั้ง คือการเอาความจริงใจของตัวเองมาแลกเปลี่ยนกับเธอ เธอช่วยป้าถอนคดีซาจานั้น ป้าช่วยเธอพาตัวแม่ยายกลับมา นี่ไม่ใช่เรื่องที่ยุติธรรมงั้นเหรอ? เธอก็ยังได้เปรียบเลยนะ”

เนติพูดมาแบบตรงๆ ทำท่าทีวิเคราะห์ราวกับว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบ

เสียเปรียบ?

ผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์ใจคอโหดร้ายแม้แต่ลูกชายของตัวเองยังหลอกใช้ได้ ยังคิดว่าตัวเองเสียเปรียบ?

เส้นหมี่ไม่เชื่อคำพูดกลับกลอกของเธออีกต่อไป เธอยกมือขึ้นและกำลังจะกดวางโทรศัพท์

“แน่นอนว่า เธอไม่ต้องตกลงก็ได้ อย่างไรเสีย หลังจากที่แม่ยายเธอตกอยู่ในเงื้อมมือของคนตระกูลเทวเทพ ความจริงทุกอย่างก็จะปรากฏขึ้น ถึงตอนนั้น ผู้ชายสุดที่รักของเธอ ก็จะตายในไม่ช้าแล้ว!”

ราวกับว่ารู้เธอกำลังจะกดวางสาย ผู้หญิงคนนี้ที่สายตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ก็พูดสิ่งที่เลวร้ายมากออกมาอีกหนึ่งประโยค

ในที่สุดเส้นหมี่ก็หมดความอดทนแล้ว!

“เนติ เมื่อกี้ฉันสติสับสนไปชั่วขณะ ถึงได้เชื่อในคำพูดของคุณ คุณยังเห็นฉันเป็นเด็กสามขวบที่จะมาปั่นหัวเล่นงั้นเหรอ? ถ้าหากคุณมีความสามารถที่จะช่วยคนออกมาจากในมือของคนตระกูลเทวเทพ คุณจะยังมีหน้ามาโทรหาฉันก่อนอยู่แบบนี้เหรอ? คุณจัดการแย่งคนเอามาอยู่ในมือคุณก่อนไม่ดีกว่าเหรอ? คุณแย่งมาได้แล้ว ยังกลัวว่าฉันจะมีเรื่องไหนไม่กล้ารับปากคุณงั้นเหรอ? ต่อให้ฉันต้องเลียแข้งเลียขาคุณก็ยังได้!”

เส้นหมี่เย้ยหยันด้วยคำเฉียบคม แต่ละคำ ไม่ได้เว้นหน้าของคนเลวทรามต่ำช้าคนนี้เลยแม้แต่น้อย

พูดจบลง ผู้หญิงที่กำลังยิ้มย่องพอใจกับเกมที่เล่นเองกำกับเอง ทันใดนั้น ก็เหมือนกับถูกตบหน้าไปฉาดใหญ่ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

“เส้นหมี่ แก………….”

“ฉันจะบอกคุณให้นะเนติ อย่าพูดว่าฉันไม่สามารถถอนคดีซาจานั้นได้ ถึงต่อให้ทำได้ ฉันก็ไม่ทำ อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็เลวร้ายถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็ไม่กลัวหรอกว่าคุณจะคิดเรื่องชั่วร้ายอะไรขึ้นมาอีก!!”

หลังจากนั้นเส้นหมี่ก็วางสายไปอย่างไร้ความปรานี

หลังจากที่โกรธเป็นพืนเป็นไฟจนหน้าบิดหน้างอ เนติก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นและเขวี้ยงลงบนพื้นอย่างจัง

“อีผู้หญิงชั่วนี่ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ!!”

“คุณนาย………”

แม่บ้านที่ยืนอยู่ด้านข้างรอเธอคุยโทรศัพท์เห็นเข้า ก็รีบไปเกลี้ยกล่อมโดยเร็ว: คุณนายอย่าเพิ่งโมโหไปค่ะ สถานการณ์ตอนนี้ มันไม่ดีต่อพวกเราค่ะ ถ้าหากตระกูลเทวเทพรู้ถึงการมีชีวิตอยู่ของแม่ลูกคู่นี้งั้นหมากในมือพวกเราก็จะไม่มีแล้วนะคะ”

“เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ? ไม่อย่างนั้น ทำไมฉันจึงต้องโทรศัพท์ไปหายัยนั่นล่ะ?”

ผู้หญิงคนนี้ยังคงดวงตาเคร่งขรึม

แม่บ้านก็รีบพยักหน้า : “ค่ะ ฉันรู้ความหมายของคุณนาย แต่ตอนนี้เธอมองพวกเราออกแล้ว งั้นพวกเราก็ต้องคิดหาวิธีอื่นแล้ว พรุ่งนี้เป็นวันที่คุณชายไปขึ้นศาล ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็ต้องไม่ให้เขาเข้าไปนะ”

“เข้าไป” นี่ แน่นอนว่าก็คือหมายถึงเข้าคุก

เนติก็กัดฟันแน่นอยู่ครู่หนึ่ง!

สักพัก ในที่สุดเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ฉะนั้นเส้นหมี่ทางนั้น จากนั้นไม่นาน ก็ได้รับอีกหนึ่งข้อความ

【เนติ: ได้ ฉันจะแลกเปลี่ยนกับเธอแบบจริงจัง คืนนี้ ฉันจะส่งตำแหน่งจริงที่ภารานินถูกจับกุมตัวไว้ให้เธอแน่นอน แต่เธอ ต้องช่วยฉันเอาวิดีโอมาสเตอร์ที่นากาจิมะให้ธนากรเซ็นชื่อในหนังสือยินยอมการโอนหุ้น ว่าไงล่ะ?”】

……

ประโยค “แลกเปลี่ยนแบบจริงจัง” นางงูพิษเจ้าเล่ห์ตัวนี้เขียนมาอย่างละเอียดชัดเจน

เส้นหมี่ไร้เหตุผลใดๆ

เพราะว่าเธอไม่เคยคิดที่จะเชื่อเลยแม้แต่น้อย

แต่หลังจากนั้น คนชั่วร้ายนี้ก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง

【เนติ: รู้ว่าเธอจะต้องไม่เชื่อ เธอวางใจ หลังจากที่ฉันได้ตำแหน่งเขาแล้ว จะติดต่อมาหาเธอ ถ้าฉันไม่ได้ให้เธอ เธอก็ไม่ต้องเอาของมาแลกกับฉัน】

เพื่อให้เส้นหมี่เชื่อในคำพูดของเธอ แม้แต่เงื่อนไขแบบนี้ก็เสนอออกมาได้

เส้นหมี่กำหมัดไว้แน่น

ยังไม่ค่อยเชื่อมากนัก แต่ เห็นประโยคสุดท้ายของเขา หลังจากที่เธอขยับดวงตาแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

“ฮัลโหล? ฝ่ายกฎหมายใช่ไหม? ฉันคือผู้อำนวยการเส้นหมี่”

“สวัสดีครับ ผู้อำนวยการ ดึกป่านนี้แล้ว มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”

“อืม ฉันอยากถามหน่อย พรุ่งนี้คดีซาจานั่น พวกคุณเตรียมตัวอย่างไรบ้าง? ฉันได้ยินมาว่า ครั้งนี้พวกเขาขึ้นศาลปกป้องตัวเอง นั่นก็คือจำเลยคดีนี้เอง”

เส้นหมี่เพื่อไม่ให้คนคนนี้ฟังออกถึงความผิดปกติ จงใจเริ่มต้นสอบถามจากตัวคดีเพื่อให้รู้ถึงความคืบหน้าของเหตุการณ์

เมื่อคนของฝ่ายกฎหมายได้ยิน ก็อธิบายขึ้นมาอย่างละเอียดจริงๆ: “ใช่ครับ เดิมทีพวกเขาตัดสินไม่ขึ้นศาล แค่จ้างทนายคนหนึ่งมาเป็นตัวแทน แต่คาดไม่ถึง จู่ ๆ กลับมาปกป้องโต้แย้งด้วยตัวเองครับ”

“อืม เพราะว่าคนคนนี้ ก็เป็นทนายที่เก่งกาจมาก คุณได้ยินมาหรือเปล่า?” เส้นหมี่เตือนเขา

“ได้ยินมาแล้วครับ คณาธิปคนนี้ ในวงการทนายของพวกเรา เขามีชื่อเสียงในระดับหนึ่งจริงครับ แต่ ผู้อำนวยการสบายใจได้ครับ คดีนี้พวกเรามีหลักฐานเพียงพอ ต่อให้เขาจะเก่งกาจขนาดไหน ก็พลิกคดีนี้ไม่ได้หรอกครับ”