ในชั่วพริบตา หลังจากที่ความผิดหวังก้อนใหญ่ปะทุขึ้นมาภายในใจ เธอก็ล้มนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลัง
ยังคงไม่มีข่าวคราว ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ จะทำอย่างไร?
คงจะไม่……
เธอรู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่างกาย ไม่กล้าที่คิดเรื่องนี้ต่อเลย
และก็ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเธอ จู่ ๆ ก็ดังขึ้นมา ก้มลงไปมอง กลับไม่ใช่เนติคนที่เธอรอมาทั้งคืน เป็นใครอีกล่ะ?
“ฮัลโหล?”
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา กังวลว่าผู้ช่วยคนนี้จะได้ยิน ตั้งใจไปคุยด้านนอก
“ฉันได้ข่าวของเขาแล้ว ตอนนี้เขาอยู่บนรถไฟที่กำลังมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวง เส้นหมี่ ตอนนี้เธอควรจะดีใจนะ เพราะเมื่อวานภาคเหนือหิมะตกหนักมา การจราจรมากมายต่างไปมาไม่ได้ พวกเขาไม่มีทางเลือก เลยเปลี่ยนเป็นรถไฟแทน”
ในสายโทรศัพท์เนติก็ไม่พูดไร้สาระ บอกสถานที่ที่ภารานินกำลังไปแก่เธอมาตรงๆ
รถไฟที่กำลังมุ่งหน้าไปเมืองหลวง?
พอเส้นหมี่ได้ยิน หัวใจดวงที่เพิ่งจะจมดิ่งลงไป ก็ราวกับว่าถูกดึงขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
ถ้าหากเป็นรถไฟจริงๆ ก็ไม่ยาก เพียงแค่รู้ว่าเป็นขบวนไหน ต่อให้เธอต้องใช้เงินเท่าไหร่ หรือว่าจะต้องจ้างมาเฟียมาทั้งวงการ ก็จะต้องช่วยพาตัวภารานินกลับมาได้
ในที่สุดดวงตาของเส้นหมี่ก็ลุกวาวขึ้นมาอีกครั้ง
“เป็นขบวนไหน? คุณบอกหมายเลขรถไฟฉันมา”
“แล้วของของฉันล่ะ?” เนติก็ถามถึงสิ่งของที่เธอต้องการก่อนหน้านี้ทันที
เส้นหมี่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “คุณวางใจ เพียงแค่บอกหมายเลขขบวนรถฉันมา ฉันพบว่าสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง ฉันจะส่งของนั้นให้กับคุณทันที ซึ่งนี่ก็เป็นสิ่งที่คุณพูดเอง”
เนติ : “……..”
สุดท้าย เธอทำได้เพียงยอมเอ่ยปากบอกหมายเลขขบวนรถไฟขบวนนั้นอย่างจำใจ
เส้นหมี่ดีใจมาก หลังจากวางสายแล้ว เธอก็รีบประคองหมายเลขขบวนรถนี้ลงไปด้านล่างทันที เตรียมที่จะไปตรวจสอบว่าผู้หญิงคนนี้พูดจริงหรือไม่
เค ผู้ซึ่งกำลังรอเธอกลับไปพร้อมกันอยู่ที่ชั้นบนล่ะ เมื่อเห็นเธอจู่ ๆ วิ่งออกไปอย่างลนลาน เขาก็นั่งตะลึงงงอยู่ตรงนั้น
คุณนายเธอเป็นอะไรของเธอ?
เธอไม่รอท่านประธานแล้วเหรอ? ทำไมถึงดูเหมือนท่าทางดีใจมาก?
แววตาของเขาประกายความสงสัยขึ้น……
หลังจากนั้นสิบกว่านาที เส้นหมี่ให้แฮกเกอร์อัจฉริยะสองคนทำการแฮ็กข้อมูลเข้าระบบของกรมการรถไฟแล้ว ก็เจอกล้องวงจรปิดที่เห็นว่าภารานินถูกพาตัวขึ้นไปบนรถไฟขบวนนั้นจริงๆ
เยี่ยมมาก!
คนชั่วร้ายนี่ ครั้งนี้ ไม่ผิดสัญญาจริงๆด้วย
เส้นหมี่ก็ทำการติดต่อคนอีกครั้ง ออกเงินจำนวนมากหาคนของมาเฟียเพื่อไปช่วยคนกลับมา
จากนั้น เธอถึงเริ่มไปที่แผนกกฎหมาย
แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะช่วยเธอหาตัวภารานินจนเจอแล้ว อย่างนั้นเธอเองก็ต้องรักษาคำพูด แต่ หล่อนจะมีชีวิตได้ไปหรือไม่? นั่นก็เป็นเรื่องของหล่อน?
เส้นหมี่มาถึงแผนกกฎหมาย
เวลาก็ช่างบังเอิญเสียจริง เธอมาแต่เช้า ข่าวคราวของผู้หญิงคนนั้นก็มาได้ทันเวลา ดังนั้น เธอจะลอบเข้าไปในแผนกกฎหมายเพื่อขโมยวิดีโอมาสเตอร์แผ่นนั้น ฟ้าช่างรู้เห็นเป็นใจจริงๆ
เส้นหมี่ไม่ต้องเสียแรงอะไรมากก็หาวิดีโอมาสเตอร์นั้นเจอแล้ว
แน่นอนว่า เธอก็ไม่ได้จะนำมันออกไปจริงๆ แต่หลังจากนำแผ่นซีดีออกมาแล้ว ก็หาแผ่นซีดีอีกแผ่นหนึ่งเอามันใส่เข้าไปแทน จากนั้นเธอก็นำกล่องนี้ถือออกไป
“เรียบร้อย ฉันช่วยเธอหาของได้แล้ว เธอจะมาเอาอย่างไร?”
“แน่ใจว่าเป็นสิ่งที่ฉันต้องการ?”
ผู้หญิงคนนี้เกิดความสงสัยจริงๆด้วย
เส้นหมี่ก็นำกล่องเทปที่เพิ่งถืออยู่ในมือออกมาแล้วใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปรูปหนึ่งแล้วส่งไปให้ : “ฉันหาเจอแต่สิ่งนี้ในแผนกกฎหมาย จะใช่ที่คุณต้องการหรือเปล่า ฉันก็ไม่รู้แล้ว”
เนติ : “………”
ก็โกรธจนต้องกัดฟันอีกครั้ง
แต่ เธอก็ไม่มีทางเลือก สุดท้ายจึงทำได้เพียงแค่ส่งข้อความหนึ่งข้อความออกไปอย่างไม่พอใจ
“เธอเอามันวางไว้ในตู้เก็บสัมภาระของวอลมาร์ตที่อยู่ใกล้ๆนั่น จะมีคนไปเอามัน
“……”
ผู้หญิงคนนี้ ยังจะจัดคนให้มาติดตามเธออีก
แววตาของเส้นหมี่เต็มไปด้วยความเย็นชาและเฉียบคม แทบทนไม่ไหวที่จะเหยียบเทปนี้ให้แหลกเป็นฝุ่นผง
ได้ ให้คุณเพลิดเพลินใจไปอีกสักพัก ไม่รีบร้อน!
เธอก็นำกล่องนี้ลงไปด้านล่าง
“ติง….ติงติง……..”
“ฮัลโหล?”
“ผู้อำนวยการเส้นหมี่ ขอโทษค่ะ วันนี้ช่วงเช้าฉันขอลางานครึ่งวันเช้าได้ไหมคะ? ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ”
กำลังเดินลงชั้นล่าง ก็มีเด็กสาวชื่อ ฐานิษ โทรเข้ามาเธอในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อพอดี
บังเอิญจัง?
ในใจของเส้นหมี่รู้สึกสั่นๆ ครู่หนึ่ง ก็วางสายไป ตอนที่เธอนำสิ่งนี้ออกไปนั้น ก็แวะซื้อกล้องวงจรปิดขนาดเล็กและเอามันแอบซ่อนไว้ในกล่องนี้
——
เวลา 10 นาฬิกา ณ ศาลแห่งเมืองนี้
คดีที่หิรัญชากรุ๊ปฟ้องร้องซาจานั้น ยังคงได้รับความสนใจอยู่ในท้องถิ่น เพราะว่า ในเวลานั้น เหตุการณ์นี้ถูกถ่ายทอดสดไปทั่วเมือง เป็นข่าวจนทุกคนรับรู้กันทุกคน
ฉะนั้น วันนี้ที่เปิดศาล นักข่าวก็มาเป็นจำนวนมาก
“ได้ยินว่า คดีนี้ ซาจาทางนั้นจะทำการต่อสู้เพื่อปกป้องตัวเอง?”
“ปกป้องตัวเอง?” ใช่เหรอ ยังมีอะไรให้ต่อสู้เพื่อปกป้องได้อีกเหรอ? มีหลักฐานชัดเจนแน่นขนาดนี้ พวกเขายังสามารถปฏิเสธได้อีกเหรอ?
“คนชั่วช้าเลวทรามแบบนี้ ยังมีเรื่องอะไรที่จะทำไม่ได้อีกล่ะ?”
“……”
ตอนที่ตัวแทนของทั้งสองบริษัทนี้เดินเข้ามา นักข่าวและกลุ่มคนที่ติดตามคดีนี้ที่รออยู่ที่ประตู ต่างก็อดไม่ได้ที่พูดคุยกัน
จากน้ำเสียง แน่นอนว่า ไม่ได้เข้าข้างฝั่งซาจาของเจแปนโดยไม่ต้องสงสัย
ฐานิษ ที่ยืนถือวิดีโอมาสเตอร์นั้นอยู่ด้านนอกศาล ได้ยินพวกคนกลุ่มนี้พูดถึงซาจาแบบนี้ เธอรู้สึกโมโหมากจนกำหมัดแน่นขึ้นมาในทันที
