อีกทั้งสถานะของเธอนั้น นอกจากจะเป็นผู้บริหารของแผนกนี้แล้ว เธอยังเป็นภรรยาของประธานบริษัท การตรวจสอบข้อมูลนี้ ต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ? ใครทำให้พวกเขากล้าดีขนาดนี้?
เส้นหมี่โมโหขึ้นมาเล็กน้อย
หลังจากนั้นสองนาที บริษัทตรวจสอบข้อมูลนี้โทรมาหาเธอด้วยตนเอง
“ท่านผู้บริหารเส้นหมี่ ต้องขอโทษด้วย พวกเราตรวจสอบเจอบางอย่างในคอมพิวเตอร์ของคุณ คุณมาที่นี่สักหน่อยจะได้ไหม”
“……”
ไม่พูดอะไรออกมา เส้นหมี่วางสายไปใบหน้าเล็กขุ่นมัวลงไปแล้ว
ในคอมพิวเตอร์ของเธอ ไม่มีทางที่จะมีอะไรที่คุณอื่นรู้ไม่ได้อย่างแน่นอน เธอไม่ได้ทำอะไร? แล้วจะกลัวอะไรล่ะ?
เส้นหมี่รีบพุ่งมาที่นี่อย่างโมโห
ผลลัพธ์ หลังจากที่เธอเข้ามา ส่ิงที่เธอต่างคิดไม่ถึงคือ คนตรวจสอบข้อมูลคนนี้ กลับเปิดโปรแกรมการสนทนาขึ้นมาบนคอมพิวเตอร์ของเธอ ให้เธอดู
“ผู้บริหารเส้นหมี่ โปรแกรมการสนทนาอันนี้ น่าจะผูกติดกับโทรศัพท์ของคุณ คุณช่วยยืนยันสักหน่อย นี่คือประวัติการพูดคุยของคุณหรือเปล่า”
“……”
ทันใดสีหน้าของเส้นหมี่ก็ซีดขาวแล้ว！
เพราะว่า เธอได้เห็นประวัติการพูดคุยอันนี้ เธอกับเนติ กำลังพูดคุยกัน เรื่องวันนั้นที่เธอไปขโมยเทปบันทึกที่ศาลยุติธรรม
เธอลืมไปเลย ว่าบนคอมพิวเตอร์ก็ล็อกอินโปรแกรมการสนทนาอันนี้เอาไว้ อีกทั้งบนโปรแกรมกับบนโทรศัพท์ สามารถใช้งานร่วมกันได้
“ไม่ใช่สิ เรื่องเรื่องนี้ พวกคุณฟังฉันอธิบายก่อน……”
“ขอโทษด้วยครับ ผู้บริหารเส้นหมี่ พวกเราแค่รับผิดชอบเรื่องการตรวจสอบ ส่วนเรื่องพิจารณาคดีนั้น พวกเราไม่ได้รับผิดชอบ ผมจะเอาเรื่องนี้รายงานกับท่านประธาน ส่วนเมื่อไหร่นั้น คุณต้องไปคุยกับเขาเอง”
หลังจากนั้น ในขณะที่เส้นหมี่ยังไม่ทันได้รู้ตัวนั้น คนคนนี้ก็เอาบันทึกประวัติการพูดคุยส่งออกไปแล้ว
เส้นหมี่：“……”
ทันใดนั้น หลังจากนั้นก็เหมือนกับว่ามีน้ำเย็นหนึ่งกะละมังราดลงมาบนศีรษะของเธอ ตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอเย็นวาบขึ้นมา
ไม่ ไม่ใช่แบบนี้ ที่เธอทำทั้งหมดนี้ เพราะว่ามีเหตุผล！！
ในใจของเธอกระวนกระวายขึ้นแล้ว ความหวาดหวั่นภายในใจเริ่มแสดงออกมา ทันใดนั้น เธอจึงออกจากสถานที่ตรวจสอบข้อมูลนี้ไปทันที หลังจากนั้นก็ใช้ความเร็วเท่าที่จะสามารถเร็วได้ที่สุดรีบไปที่แผนกผู้บริหารชั้นบนสุด
อีกทั้งเวลานี้ ทั้งบริษัทกำลังพูดคุยถกเถียงกันเรื่องนี้
เหมือนกับภายในคืนเดียว เธอก็กลับมาเป็นเหมือนกับตอนแรกที่มา ไม่ใช่ภรรยาของท่านประธานผู้สูงศักดิ์อีกต่อไปแล้ว แต่กลายเป็นคนที่ทุกคนต่างดูถูก เป็นตัวตลกหย๋องแหย๋งที่ถูกทอดทิ้ง
เส้นหมี่รีบมุ่งตรงมายังออฟฟิศของท่านประธาน
“พี่ชาย ฉัน……”
เธอโผล่หัวเข้ามา เดิมทีอยากจะรีบอธิบายเรื่องเรื่องนี้
แต่ว่า หลังจากที่เธอเข้ามา พบว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานอันกว้างใหญ่อันนั้น เวลานี้กำลังจ้องมองไปบนหน้าจอโน๊ตบุ๊คของเขา
สีหน้านั้น น่ากลัวเหมือนกับเมฆฝนที่กำลังจะมา
ทันใดนั้น หลังจากนั้นเธอก็หวาดหวั่นขึ้นมา ภายในลำคอ พูดไม่ออกสักคำแล้ว
“คุณอยากจะพูดอะไร”
เขาเปิดปากออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเยือกเย็นในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ละคำนั้นทั้งขุ่นเคืองและน่ากลัว！
เส้นหมี่ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขึ้นมาอีกครั้ง
เธออยากจะพูดอะไร?
แน่นอนว่าเธออยากจะบอกเขาว่า เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดแบบนั้น ประวัติการสนทนานี้ ต่างเป็นตอนที่เธอทำการการแลกเปลี่ยนกับเนติแล้ว หลังจากนั้นจึงได้ทำตามแผนนี้
“พี่ชาย ฉัน……”
“คุณอย่าใช้สองคำนี้เรียกผมอีก！คุณทำให้ผมฟังแล้วอยากจะอาเจียน！！” ชายหนุ่มระเบิดออกมา หลังจากนั้นคำรามออกมาอย่างโมโหหนึ่งประโยค เขาควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วเอาโน๊ตบุ๊คที่อยู่ด้านหน้าขว้างลงพื้นไป！！
เส้นหมี่นิ่งอึ้งไป！
กุมศีรษะตัวเองเอาไว้ กรีดร้องออกมาหลังจากนั้นก็ก้าวถอยออกไปหลายก้าว
เขาเป็นบ้าไปแล้ว?
ทันใดดวงตาของเธอก็แดงขึ้นมา
“เส้นหมี่ น่าเสียดายที่ผมเชื่อใจคุณขนาดนั้น ผมคิดว่าตัวเองเข้าใจคุณผิดไปเอง หิมะตกแรงขนาดนั้น ขับเฮลิคอปเตอร์ไปตามหาคุณที่เมืองเดอะซี ยังทำเพื่อคุณยอมไปนั่งขนส่งสาธารณะที่ทั้งสกปรกทั้งเหม็นแบบนั้น ผลลัพธ์ ตอนนี้คุณกำลังบอกผมว่า ความสงสัยของผมในตอนแรกนั้นไม่ผิดสักนิด คุณทำการแลกเปลี่ยนกับผู้หญิงคนนี้ คุณช่วยลูกชายเธอเอาไว้？！！”
ชายหนุ่มที่ดวงตาทั้งสองข้างแดงฉาน ชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ที่อยู่บนพื้นแล้วถามถึงความเนรคุณออกมาทีละคำ
แววตาอันนั้น แทบจะกลืนกินวิญญาณของเส้นหมี่ลงไป
เส้นหมี่ได้ยินแล้ว เหมือนฟ้าใสที่ถูกบดบังไปด้วยเมฆหมอก เธอเงยหน้าขึ้นมาทันใด หนึ่งวินาที สีเลือดบนใบหน้าได้เหือดหายไป แม้แต่ความหวาดกลัวในตอนแรกก็ลืมไปแล้ว
“ผมพูดถูกแล้วล่ะสิ ยอมรับแล้วสิว่าตอนนั้นคุณเป็นคนช่วยเขา”
แสนรักได้เห็นสีหน้าของเธอแบบนี้ ทันใดจึงเย้ยหยันออกมา แววตานั้นยิ่งน่ากลัวเหมือนกับปีศาจ
เส้นหมี่อ้าปากค้าง
ไม่ใช่นะ เธอช่วยชายหนุ่มคนนั้นออกมาก็จริง แต่ว่า นั่นก็เพราะว่าคุณ
เส้นหมี่กระสับกระส่าย นิ้วมือที่ซีดขาวนั้นกุมหน้าอกของตัวเองเอาไว้ ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก น้ำตาก็หลั่งไหลออกมา
“พี่ชาย ฉัน……ทั้งหมดนี้ก็เพื่อคุณ……”
“หึ ฟังดูแล้วช่างสูงส่ง ก็เพื่อผม ทำไมเหรอ คุณกำลังจะบอกผมว่า ที่คุณปล่อยเขา ก็เพื่อไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาว่าผมไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของธนากรอย่างนั้นเหรอ”
ทันใดนั้นเขาก็นำประโยคนี้พูดออกมาแทนเธอ
เส้นหมี่อึ้งไป
เวลานี้ เมื่อได้สติขึ้นมา เธอจึงพยักหน้าออกมาอย่างปลื้มปีติ：“ใช่ เป็นแบบนี้！”
