ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 623 แด๊ดดี้รังแกหม่ามี๊อีกแล้วเหรอ
“จริงเหรอ” แสนรักได้ยินแล้วยิ่งยิ้มเยาะมากขึ้นไปอีก “แต่คำสารภาพนี้ไม่รวมถึงชายคนนั้นด้วย”
“หา”
คราวนี้เคมีพูดไม่ออก
ด้วยเหตุนี้เขาก็รู้สึกหน้าแดง และจุกคอทันที
จบแล้ว ผู้หญิงคนนั้นจบแล้วจริงๆ…
ขณะที่ทั้งสองกำลังโต้เถียงกัน โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้นอีกครั้ง แสนรักที่กำลังโกรธอยู่เห็นแล้วเอื้อมมือออกไปรับสาย
“ฮัลโหล”
“แด๊ดดี้ครับ ผมไม่สบาย…”
ทันใดนั้นเสียงที่อ่อนแอของเด็กน้อยก็ดังขึ้น แสนรักหยุดชั่วครู่ และในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีความโกรธในใจของเขาก็ถูกลืม
“เป็นอะไรไป หม่ามี๊คุณอยู่ไหน”
เป็นประโยคคลาสสิกจริงๆ
ตอนที่เขาไม่อยู่ ลูกป่วย สิ่งแรกที่เขาหาถามคือหม่ามี๊ของพวกเขา
ชินจังพูดทางโทรศัพท์อย่างขุ่นเคืองอีกครั้ง “หม่ามี๊ไม่อยู่บ้าน ผมไม่รู้ว่าเธอไปไหน แด๊ดดี้ คุณจะกลับมาพาผมไปโรงพยาบาลไหม ผมอึดอัดมาก”
เพื่อโน้มน้าวเขา เขาจงใจไอสองครั้งทางโทรศัพท์
แสนรัก “…”
ไม่มีอารมณ์อะไรอีกแล้ว เขาวางสายโทรศัพท์ ปิดโน๊ตบุ๊ค และยืนขึ้น
เคมีตะลึง “ท่านประธาน คุณจะกลับบ้านหรอ”
ดวงตาของแสนรักมืดมน “ไม่ได้ยินเหรอ ลูกป่วย นายโทรหาผู้หญิงคนนั้น บอกให้เธอกลับไปโดยเร็วที่สุด เธอเป็นหม่ามี๊ได้ยังไง”
เขาบ่นอย่างหงุดหงิดมาก แล้วคว้ากุญแจรถเดินออกไป
ปล่อยให้เคมีอยู่ในสำนักงาน
สักพักเขาก็เกาหัวแล้วโทรไป ให้เขาโทรหรอ ทำไมเขาไม่โทรด้วยตัวเอง นั่นไม่ใช่ภรรยาของเขาเหรอ
เคมีไม่เข้าใจการดำเนินการที่ไม่จำเป็นเช่นนี้…
——
คฤหาสน์เก่าตระกูลหิรัญชา
เส้นหมี่กำลังยุ่งอยู่ในครัว
ความอ่อนโยนของทั้งสองในตอนเช้า บวกกับคำพูดของเด็กสองคนในเวลาต่อมา ทำให้ใจเธอผ่อนคลายลง เธอคิดว่าแสนรักไม่ได้โกรธเธออีกต่อไป
ในที่สุดทั้งสองก็คืนดีกัน
ดังนั้นคืนนี้เธอจึงตัดสินใจทำอาหารเย็นแสนอร่อยให้เขา
“คุณผู้หญิง มือของคุณมีฝีมือมาก ทำอะไรได้หลายอย่างขนาดนี้”
คนรับใช้ที่คอยช่วยเหลืออยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเธอทำอาหารมากมายบนเคาน์เตอร์ในครัว
เส้นหมี่ยิ้ม “ที่ไหนกัน ก็อาหารที่ทำในบ้านทั่วไป ตอนที่อยู่กับลูกๆ จำเป็นต้องทำให้พวกเขาทาน พอทำไปนานๆเลยทำพวกนี้ได้”
เธอห่อเกี๊ยวสุดท้ายแล้ววางบนจาน
นี่คือสิ่งที่เธอเตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับแสนรัก
เขาไม่ชอบสิ่งที่มันเยิ้มและแพ้กระเทียม ดังนั้นเธอจึงทำอย่างอื่นแทน เช่น เนื้อวัว เกาลัดน้ำ และเห็ดสนที่เขาชอบ
เขาน่าจะชอบเกี๊ยวนี้
เส้นหมี่วางมันลงบนจานพิเศษอย่างมีความสุข
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว เส้นหมี่ก็ออกมาจากห้องครัว “ชินจัง โทรหาแด๊ดดี้หรือยัง เขาจะกลับมาเมื่อไหร่”
เธอเรียกหาลูกชายคนโต อยากถามว่า แด๊ดดี้กลับมาเมื่อไหร่
แต่เธอค้นหาไปรอบๆก็ไม่พบเด็กคนนี้
“หม่ามี๊ ไม่ต้องตามหาพี่ชินจัง พี่ชินจังไปรับแด๊ดดี้ที่หน้าประตู” หนูรินจังนั่งเคล้าคลอเธออยู่ที่สวน ตอบหม่ามี๊ด้วยเสียงอ้อแอ้
ที่แท้ก็ไปรับแด๊ดดี้
เส้นหมี่ยินดีอีกครั้ง
เธอไม่ตามหาลูกชายของเธออีกต่อไป แต่มองลงไปที่เสื้อผ้าของเธอ และวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดที่สะอาด
เพื่อให้เขาไม่ได้กลิ่นน้ำมันบนร่างกายของเธอ
ที่ทางเข้าคฤหาสน์เก่าหิรัญชา ในเวลานี้แสนรักขับรถกลับมาอย่างรีบร้อนจริงๆ
แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือเมื่อเขามาถึงประตูบ้าน เขากลับเห็นร่างเล็กๆยืนรออยู่ตรงนั้น ไม่เคลื่อนไหวในสภาพอากาศหนาวเย็น
เขาป่วยหนักหรอ
เขาคิดถึงเรื่องนี้เป็นอย่างแรก และทันใดนั้นความโกรธของเขาก็รุนแรงขึ้น
“ชินจังออกมาทำไม ป่วยหนักหรอ” เขาหยุดรถทันที แล้วออกมาวิ่งไปหาลูกชาย
แต่เมื่อชินจังซึ่งยืนอยู่ที่ประตูเห็นว่าในที่สุดเขาก็กลับมา เขาก็ก้าวถอยหลัง
“ทะเลาะกับหม่ามี๊เหรอ”
“อะไร”
แสนรักมองไปที่มือที่เหยียดออกของเขาถึงถูกปฏิเสธกลางอากาศ คิ้วที่เคร่งขรึมของเขาก็กลายเป็นน่าเกลียดในทันใด
เด็กคนนี้กำลังโกหกเขา
“หลังจากที่คุณกลับมา หม่ามี๊ไม่เคยได้นอนหลับอย่างสบายเลย เธอร้องไห้กลับมาเมื่อวานนี้ คุณรังแกหม่ามี๊อีกแล้วเหรอ พูดสิ!”
ชินจังไม่สนใจอะไรเลย เมื่อเขารอจนแด๊ดดี้กลับมา แล้ว เขาก็อยากจะถามให้เข้าใจ
ในที่สุดแสนรักก็ยืนยันได้อย่างสมบูรณ์ว่าสิ่งคนตัวเล็กกำลังโกหกเขา และมีวัตถุประสงค์ก็เพื่อให้เขากลับบ้าน
ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เย็นชาลง และอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลก็กลายเป็นความโกรธ!
“นายโตแล้วใช่ไหม แม้แต่แด๊ดดี้ก็โกหก”
“…”
ชินจังไหนเลยจะเคยเห็นแด๊ดดี้ดูน่ากลัวขนาดนี้ หน้าของเขาซีดลงทันที
บทที่ 622 คุณยังไม่หมดใจกับผู้ชายคนนั้นเหรอ
บทที่ 624 เราห่างกันสักพัก
