เธอคาดไม่ถึงจริงๆว่าสิ่งต่างๆจะพัฒนามาถึงจุดนี้
ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดเพราะเรื่องของเธอ ในที่สุดก็ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น
ตำหนิเขาหรอ
เธอคิดไม่ออกแล้ว
หากไม่โทษเขา แต่เรื่องนี้ก็เกิดจากเธอจริงๆ
แต่ถ้าจะโทษ ไม่รู้สึกเกินจริงไปหรือ ผู้ชายคนหนึ่งเพราะคำขอร้องของภรรยาที่ขอให้เขาไปขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงคนอื่น เขาต้องยอมทำขนาดนั้นเลยหรอ
เขาสามารถตกลงกับเธอได้หลายเงื่อนไข
ตัวอย่างเช่นให้เงินเธอ
อีกตัวอย่างหนึ่งคือให้โอกาสเธอสร้างชื่อให้ตัวเอง
เยอะแยะมากมาย ทำไมเขาไม่ทำกันล่ะ ทำไมต้องให้ในสิ่งที่เธอต้องการ
ทำอย่างนี้ เขาทิ้งภรรยาที่แท้จริงของเธอไว้ที่ไหน จะใช้ชีวิตคู่ต่อไปยังไง เขาไม่รู้หรือว่าความต้องการขั้นพื้นฐานที่สุดสำหรับคนที่แต่งงานกันคือความภักดี
เส้นหมี่ร้องไห้อีกครั้ง
และครั้งนี้เนื่องจากเธอมาถึงทางตันแล้ว เมื่อถึงจุดหนึ่ง เธอจึงถูกฝังไว้ที่ฉากหลังนั้น และเธอไม่สามารถแม้แต่จะหายใจได้
เมื่อเด็กน้อยสามคนที่เพิ่งขึ้นมาอยู่ข้างนอกได้ยิน พวกเขาทั้งหมดก็หดหู่มากในทันใด
“หม่ามี๊ดูเศร้ามาก เป็นเพราะเรื่องของคุณตาหรือเปล่า”
รินจังเป็นเด็กผู้หญิงที่มักจะเกาะติดหม่ามี๊มากที่สุด เมื่อเธอได้ยินหม่ามี๊ร้องไห้แบบนี้นอกประตู ทันใดนั้น ดวงตาโตเหมือนองุ่นสีดำของเธอก็มีม่านน้ำตาปกคลุม
อิคคิวและชินจังไม่ได้ปลอบในครั้งนี้
เพราะนั่นคือสิ่งที่พวกเขาคิด
“พี่ชาย ตอนนี้เราควรทำยังไงดี ไปเยี่ยมคุณตามั้ย” อิคคิวหน้าเศร้ามองพี่ชายของเขาด้วยตาสีแดงๆ
ชินจังขมวดคิ้ว
พวกเขาสามคนไปก็ไม่มีประโยชน์
ดังนั้นเขาจึงคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดคือไปหาแด๊ดดี้
ในที่สุดเด็กน้อยที่น่ารักทั้งสามก็ลงมาข้างล่างเตรียมจะไปหาแด๊ดดี้ พวกเขาอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมีแด๊ดดี้ที่มีมนต์เสน่ห์ขนาดนี้
หม่ามี๊ยังเศร้าได้ขนาดนี้
แต่ขณะที่เด็กสามคนออกมาจากด้านใน ด้านนอก พี่ชายที่อายุน้อย และหน้าตาดีมากก็หยุดพวกเขาในทันใด
“นายน้อยสองคนกับคุณหนูรินจังจะไปไหนครับ”
“…”
ฮะ
เสียงพี่คนนี้ก็เพราะมากๆ
รินจังผู้ซึ่งชื่นชอบพี่ชายหล่อๆก็ดวงตาเป็นประกายทันทีแวววาวทั้งน้ำตาทันที
“พี่ชาย คุณเป็นใคร ทำไมหนูไม่เคยเห็นคุณเลย”
“สวัสดีครับคุณหนูรินจัง ผมชื่อกาวิน แด๊ดดี้ของพวกคุณส่งผมมารับ”
เมื่อได้ยินเสียงพูดไม่ชัด และดวงตาของกลมโตเปล่งประกายของเธอ กาวินซึ่งแต่เดิมเย็นชาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเกร็งเล็กน้อย
เขาหลบตา และอธิบายด้วยความเขินอาย
อ๋อ แด๊ดดี้มารับนี่เอง!
เด็กหญิงตัวเล็กมีความสุขมากขึ้นในทันที และโดยไม่ต้องรอพี่ชายของเธอ เธอก็วิ่งไปหาพี่ชายคนหล่อด้วยขาที่อวบอิ่มของเธอทันที
“โอเค โอเค พี่ชายสุดหล่อ พาเราไปที่แด๊ดดี้สิคะ เราจะไปหาเขา”
หลังเสียงที่พูดไม่ชัดอันนุ่มนวลพูดจบ สาวน้อยคนนี้ก็เกาะขาเขาเหมือนปลาหมึก แขนและน่องเล็กๆของเธอโอบขาของกาวิน
แล้วพยายามจะปีนขึ้นไป!
กาวิน “!!!”
ร่างกายของเขาไม่สามารถควบคุมได้ชั่วขณะหนึ่ง เกือบจะเหมือนกับการสะท้อนแบบมีเงื่อนไข เขากำลังจะวิ่งหนี
เขาเป็นเด็กกำพร้า ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งตั้งแต่ยังเด็ก หากเขาไม่ได้พบคุณท่านในตอนนั้น เขาและพี่ชายคงจะอดตายบนถนน และถูกรังแกจนตาย
ดังนั้นสิ่งเล็กน้อยที่นุ่มสะอาดและสวยงามเช่นนี้!
เขาไม่เคยสัมผัสมันเลยจริงๆ
“…คุณหนูรินจัง ลุกขึ้นก่อน”
“ไม่ ไม่ พี่ชาย อุ้มฉัน รีบอุ้มเร็ว” เจ้าก้อนตัวน้อยที่ยังคงพยายามจะปีนขึ้นไปไม่สนใจมันเลย
กาวิน “…”
ในชั่วพริบตาหัวใจของเขาซึ่งไม่เคยหวั่นไหวตั้งแต่รู้ความจู่ๆกลับกลายเป็นอ่อนโยน
ท้ายที่สุดกาวินก็อุ้มเจ้าก้อนตัวน้อย
ชินจังและอิคคิวที่ยืนอยู่ข้างหลังไม่ได้หยุดพวกเขา หลังจากเห็นพี่ชายและน้องสาวเดินออกไป ทั้งสองคนก็เดินตามอย่างมีความสุข
เนื่องจากถูกเรียกแด๊ดดี้ แน่นอนว่าพวกเขาจะตามไปอย่างมีความสุข
แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าหลังจากจากไปเช่นนี้ พวกเขาจะไม่สามารถกลับมาที่นี่ได้อีก
——
เส้นหมี่เหนื่อยจากการร้องไห้ในห้อง และในที่สุดก็ผล็อยหลับไป
พอตื่นมาข้างนอกก็มืดแล้ว
เย็นขนาดนี้แล้วหรอ
แล้วพ่อของเธอล่ะ…
ด้วยความตกใจเธอจึงลุกขึ้นจากเตียงทันที และรีบออกจากห้อง
“คุณผู้หญิง ตื่นแล้วหรอ”
ใครจะคาดถึงว่าเมื่อลงมาข้างล่างจะเห็นคนใช้กำลังทำอาหารอยู่ ตอนนี้กำลังยืนอย่างเป็นระเบียบราวกับรอเธออยู่
เส้นหมี่ตกตะลึงครู่หนึ่ง
ไม่นานฉันก็จำไม่ได้ว่าเมื่อคนใช้มาที่บ้านนี้
แต่เธอไม่ได้ถาม และเธอก็ไม่มีอารมณ์จะถาม
“แล้วพวกนั้นล่ะ นายน้อย”
“ตอบคำถามคุณผู้หญิง คุณผู้ชายให้คนมารับไปแล้วโดยบอกว่าไม่มีใครอยู่บ้านในช่วงสองวันนี้ เดี๋ยวจะดูแลพวกเขาได้ไม่ดีจึงพาตัวกลับไปคฤหาสน์เก่า”
