ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 649 เธอยืนอยู่หน้าประตูของเขา แสนรัก ออกมาหาฉัน

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 649 เธอยืนอยู่หน้าประตูของเขา “แสนรัก ออกมาหาฉัน!”
ดังนั้นดลธีจึงรีบหยิบของเหล่านี้และออกไป ก่อนออกไป เขายังบอกหมอให้เส้นหมี่นอนที่นี่

——

กลางดึกที่โรงพยาบาล

ในที่สุดสีสันที่สดใสของวันนั้นก็จางลง ในเมืองเมื่อใกล้สิ้นปีก็มีลมหนาวพัดมา และไม่นานฝนก็ตกจากท้องฟ้าทำให้อากาศยิ่งเย็นเยียบ

เส้นหมี่ตื่นขึ้นมาเพราะความหนาว

แผนกฉุกเฉินไม่ใช่ห้องพักคนไข้ เพื่อให้รับผู้ป่วยได้สะดวกขึ้น ไม่ว่าจะเป็นประตู หน้าต่าง หรือทางเดินก็ทะลุกันไปหมด

เธอลืมตาขึ้นทันใด!

“ตื่นแล้วเหรอ”

คนข้างๆมองเห็นจึงถามด้วยความเป็นห่วง

ดวงตาของเส้นหมี่ขยับเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ค่อยๆหันมามองคนนั้น “ฉันเป็นอะไรคะ”

“ตอนที่คนมาหาพ่อของคุณในตอนบ่าย คุณอารมณ์เสียจนเป็นลมไป เราเลยให้ยานอนกลับชนิดอ่อนแก่คุณเพื่อให้พักผ่อนให้เพียงพอ”

พยาบาลค่อยๆอธิบายให้เธอฟัง

อะไรนะ

เธอนอนที่นี่ทั้งบ่ายจริงๆเหรอ!

เส้นหมี่ตื่นขึ้นทันที เธอยกผ้าห่มขึ้น และลุกขึ้นนั่ง “แล้วพ่อของฉันล่ะ พ่อของฉันเป็นยังไงบ้าง”

เธอรีบลงจะไปหาพ่อของเธอ

พยาบาลเห็นแล้วรีบห้าม “คุณหมอสวยใส ไม่ต้องห่วง พ่อของคุณสบายดี โรงพยาบาลของเราได้ใช้ยาบางอย่างเพื่อทำให้พ่อของคุณสงบลงแล้ว”

พยาบาลคนนี้ยังคงเรียกชื่อเดิมที่เธอเคยทำงานที่นี่ น้ำเสียงก็ไม่ได้ทำเหมือนเธอเป็นคนนอก

สงบลงหน่อย

เมื่อได้ยินเส้นหมี่สงบลงเล็กน้อย

“ใช้ยาอะไร ผลแลปออกมาหรือยัง”

“ยังค่ะ เพื่อนที่มาหาคุณตอนเที่ยง เขาให้ใครซักคนทดสอบ แต่เขาไม่รู้ส่วนผสมที่แท้จริงของมัน ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้ยาแก้พิษพิเศษของเราเพื่อบรรเทาได้เท่านั้น”

พยาบาลบอกเธอเกี่ยวกับการทดสอบยาของดลธี

แต่ที่จริงคนที่ดลธีหาก็ไม่สามารถวิจัยออกมาได้

เนติคนนี้เป็นคนเลวทรามและบ้าคลั่งจริงๆ เธอไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของซาจากกรุ๊ปของตระกูลเฮกังในญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังมีทีมพิเศษในการผลิตยาอีกด้วย

สำหรับตอนนี้ทุกสิ่งที่เธอพัฒนาคือผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ไม่มีในตลาดมืด

และเมื่อผลิตภัณฑ์ใหม่นี้เปิดตัว มันจะเป็นผลกำไรมหาศาลสำหรับเธอ!

ดังนั้นแม้ว่าดลธีจะพานักวิจัยกี่คนมา พวกเขาก็ไม่สามารถถอดรายละเอียดของผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ยังไม่ได้เปิดตัวนี้ได้

เส้นหมี่อึ้ง

ทันใดนั้นเธอก็ลุกจากเตียง คว้าเสื้อคลุม และรีบออกจากห้องฉุกเฉิน

“หมอสวยใส คุณจะไปไหน”

“ฉันมีเรื่องต้องทำ ฝากดูแลพ่อฉันด้วย” เส้นหมี่พูดอย่างเร่งรีบ แล้วหายตัวไปจากประตูแผนกฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว

เธอต้องการยืนยันกับดลธี พิษนี้คืออะไรกันแน่

ที่สำคัญกว่านั้นคือเธอต้องถามผู้ชายคนนั้นว่าตอนนี้เขาเป็นอะไร แม้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนจะมีปัญหา แต่นี่มันเรื่องความเป็นความตาย เขาจะเย็นชาได้มากขนาดนี้เลยหรอ

แม้ว่าเธอจะทำผิดเยอะมาก แต่เขาไม่สามารถทำหน้าที่ขั้นพื้นฐานที่รุ่นเล็กจะทำต่อผู้อาวุโสได้เลยหรอ

เส้นหมี่กระโจนเข้าสู่ลมหนาวและสายฝน…

ครึ่งชั่วโมงต่อมาที่โรงแรมซีจีในเมือง

เป็นเรื่องน่าขันจริงๆ เขามีบ้านอยู่แล้ว และมีถึงสองที่ แต่เขากลับไม่อยู่ และมาอยู่โรงแรมแทน

เส้นหมี่เข้ามาพร้อมและเสื้อผ้าเปียก ในคืนที่หนาวเหน็บนี้ เธอดูเหมือนใบไม้ที่ถูกพัดร่วงหล่นลงมาไม่มีผิด

น่าอายมาก

“สวัสดีค่ะ คุณต้องการเข้าพักไหมคะ”

“ไม่ ฉันต้องการไปที่ห้องชุดท่านประธานชั้นบนสุดของคุณ” เส้นหมี่ตอบอย่างว่างเปล่าด้วยใบหน้าซีดๆ

ห้องชุดท่านประทานหรอ

นั่นไม่ใช่ประธานของหิรัญชากรุ๊ปหรอ

พนักแผนกต้อนรับที่โรงแรมแสดงสีหน้าไม่พอใจทันที “ขอโทษด้วยค่ะคุณ ห้องชุดท่านประทานเป็นลูกค้าวีไอพีสูงสุดของเรา เราจะปล่อยคุณไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเขาไม่ได้”

“ฉันเป็นภรรยาของเขา!”

เส้นหมี่พูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง

และคราวนี้หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ไม่สนใจพนักงาน ยกเท้าเดินไปที่ลิฟต์ทันที

ภรรยาหรอ

สภาพเปียกโชกอย่างกับไก่ในซุปอย่างนี้จะเป็นภรรยาของแขกผู้มีเกียรติของพวกเขาที่ชั้นบนได้อย่างไร

ทุกคนที่แผนกต้อนรับของโรงแรมต่างตกตะลึง

พวกเขาไม่เชื่อ

แต่ด้วยความตื่นตะลึงของพวกเขา ผู้หญิงที่มองดูหดหู่ใจก็ได้เข้าไปในลิฟต์แล้ว และในชั่วพริบตาเธอก็ขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของโรงแรม

ไม่กี่นาทีต่อมา นอกประตูห้องชุดประธานชั้นบนสุด เมื่อเส้นหมี่มาถึง เธอก็ยื่นมือออก และเคาะอย่างไม่เกรงใจ

“แสนรัก เปิดประตู!!”

เธอเสียงดังมาก

แน่นอนว่าพูดอย่างไม่เกรงใจเช่นกัน

หากจะว่าสิ่งที่แสงดาวพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ และมีความหวังริบหรี่ในหัวใจของเธอ

ดังนั้นวันนี้ความโหดเหี้ยมเลือดเย็นของชายคนนี้ก็ทำให้เธอโกรธเคืองอย่างสมบูรณ์ และแม้แต่หัวใจของเธอก็ถูกโยนลงไปในถ้ำน้ำแข็ง มันหนาวจริงๆ

บทที่ 648 ทำไมเขาไม่มา

บทที่ 650 อยากให้ฉันไปขอร้องแครอทหรอ