ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 638 กัดไม่ปล่อย
พี่น้องสองแฝดที่อยู่ด้านข้างได้ยินเข้า ทันใดก็อึ้งไป！
หม่ามี๊ขี้ขลาดขนาดนั้นเลยเหรอ?
วิ่งมาที่นี่เพื่อทำกับข้าวให้คนอื่นทาน นั่นคนคนนี้ควรจะรู้สึกโชคดีสิ！
พวกเด็กๆโมโหขึ้นมาแล้ว โดยเฉพาะชินจัง หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าของแด๊ดดี้เป็นแบบนี้ โมโหจนอยากจะระเบิดออกมา
“หม่ามี๊ พวกเราไม่ต้องสนใจเขาหรอก ถ้าไม่อยากทานกับข้าวที่คุณทำ งั้นพวกเรากลับกันเถอะ คุณทำให้พวกเราทาน”หลังจากนั้นพวกเด็กๆ ก็เข้ามาจับมือของเส้นหมี่ แม่ลูกทั้งสี่คนกำลังจะเดินออกไป
เส้นหมี่：“……”
ไม่ใช่สิ จุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่ ก็เพื่อจะหาโอกาสที่จะได้เข้าใกล้แด๊ดดี้
ออกไปตอนนี้ นั่นไม่เสียเวลาเปล่าเหรอ?
เส้นหมี่ไม่อยากไปเลย
“ชินชิน ฉัน……”
“ท่านประธาน คุณช่างโชคดีจริงๆ ลูกๆทั้งสามน่ารักขนาดนี้ ภรรยาก็เพียบพร้อมขนาดนี้ อยู่ตั้งไกล ยังวิ่งมาที่บริษัทเพื่อทำกับข้าวให้คุณด้วยตัวเอง ถ้าผมมีโชคชะตาแบบนี้ ถ้าแม้แต่กำลังฝันก็คงจะยิ้มจนตื่นมา”
ทันใดนั้น ลูกค้าที่นั่งอยู่ที่โซฟาคนนั้นก็ส่งเสียงออกมา เขามองไปที่เส้นหมี่และลูกๆอย่างอิจฉาเป็นอย่างมาก จึงพูดกับแสนรักที่ยังอยู่ที่โต๊ะทำงานออกมาสักประโยค
สีหน้าของแสนรักยังคงขุ่นมัว
แต่ว่า ในเวลานี้ เขากลับเปิดปากออกมา：“ประธานพิทัตเอาที่ไหนมาพูดล่ะ ครอบครัวของคุณก็ดีทีเดียว ช่วงนี้ลูกชายก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วไม่ใช่เหรอ”
“ใช่น่ะสิ ดังนั้นก็เลยยิ่งนึกถึงวันวานที่ทุกคนในครอบครัวอยู่ด้วยกันแบบนั้น เหมือนกับครอบครัวของคุณที่มีโอกาสอยู่ทานข้าวด้วยกันอย่างพร้อมหน้า เกรงว่าต่อไปนี้ครอบครัวของพวกเราคงจะมีโอกาสน้อยแล้ว”
ลูกค้าท่านนี้พูดไปพูดมา กลับรู้สึกโศกเศร้าขึ้นมา
เส้นหมี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นขยับตาไปมา ทันใดนั้น เธอจึงเหมือนจับอะไรได้บางอย่าง เปิดปากพูดออกมาทันที：“ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว งั้น……ประธานพิทัต เอาอย่างนี้ไหมงั้นอยู่ทานข้าวกับพวกเราที่นี่”
“ห๋า?”ลูกค้าได้ยิน จึงอึ้งไป “ทานข้าวกับพวกคุณที่นี่?”
“ใช่แล้วใช่แล้ว เพราะว่ายังไงก็ต้องทานข้าว คุณดูสิฉันซื้อผักกลับมาแล้ว แน่นอนว่าฝีมือของฉันอาจจะไม่ได้ดีเท่ากับโรงแรมที่อยู่ด้านนอก แต่ก็ทานเอาบรรยากาศได้นะ ประธานพิทัตคุณว่ายังไงคะ”
เส้นหมี่เธอใช้วิธีการเสนอขายของนักธุรกิจเพื่อตะล่อมให้ติดกับ
ชายหนุ่มคนนั้นที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานด้านหลัง กัดกรามเอาไว้จนหน้าดำหน้าเขียว！
แต่ความจริงแล้ว หลังจากที่ลูกค้าท่านนี้ได้ฟังแล้ว กลับสนใจขึ้นมา：“นี่……ไม่ค่อยดีล่ะมั้ง ประธานแสนรัก”
หลังจากนั้น แววตาของเขาก็หันไปมองที่เจ้าบ้าน
แสนรักที่แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา：“……”
ห้าวินาทีเต็มๆ ถึงได้มองเห็นชายหนุ่มคนนี้พยักหน้าลงมาอย่างไม่เต็มใจ：“ถ้าประธานพิทัตไม่รังเกียจละก็ แน่นอนว่ายินดีต้อนรับอยู่แล้ว”
“จะเป็นไปได้ยังไง นานมากแล้วที่ผมไม่ทานข้าวที่บ้านคนอื่น จะว่าไป มองดูผักเหล่านี้ที่คุณผู้หญิงซื้อมา แน่นอนว่าต้องฝีมือไม่ธรรมดาแน่นอนถึงได้เลือกของพวกนี้มาได้ วันนี้ผมมีลาภปากแล้ว”
พูดจบแล้ว ลูกค้าคนนี้ก็ลุกขึ้นมา
เส้นหมี่ได้เห็นดังนั้น แน่นอนว่ายิ่งดีใจขึ้นมา
ตอนนี้ เธอก็ไม่สนใจชายคนนี้แล้ว พาลูกชายทั้งสองและเป็นคนพาลูกค้าคนนี้เดินออกไป เดินตรงไปยังห้องพักผ่อนส่วนตัวชั้นบนสุดของพวกเขา
เหลือเพียงแสนรักที่ยังอุ้มลูกสาวเอาไว้อยู่ในออฟฟิศ……
“เพี๊ยะ——”
“แด๊ดดี้ คุณ……คุณจะทำอะไร ทำไมคุณต้องเอาปากกาของตัวเองขว้างออกไปให้พังด้วย แด๊ดดี้ ฉันไม่ต้องการคุณแล้ว ฉันต้องการหม่ามี๊ แง๊～～”
สาวน้อยที่ขี้ขลาดตั้งแต่กำเนิดจึงตกใจขึ้นมาแล้ว เบะปากออกมา ทันใด เธอผลักมือใหญ่ของแด๊ดดี้ออกไป ต้องการจะไปหาหม่ามี๊
หม่ามี๊ หม่ามี๊…….
เรียกหม่ามี๊หม่ามี๊อยู่ได้ ยังไม่หย่านมหรือยังไง?
มวลความโกรธที่อยู่ในท้องของชายหนุ่ม อยากจะระเบิดออกมา
แต่ว่า เขาไม่กล้าแสดงอารมณ์ร้ายออกมาอีกแล้ว เขากลัวว่าจะทำให้ลูกสาวตกใจอีก อุ้มเธอขึ้นมาอีกครั้ง เขาพูดปลอบใจออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น：“ขอโทษนะ เมื่อกี้แด๊ดดี๊ไม่ทันระวัง แด๊ดดี้จะพาหนูไปหาหม่ามี๊นะ ดีไหมคะ”
“ก็ได้ค่ะ”
ในที่สุดสาวน้อยก็เชื่อเขาแล้ว จึงกลับเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอย่างว่าง่าย
หลังจากนั้นไม่กี่นาที พ่อลูกคู่นี้ก็เดินออกไปแล้ว
——
เขตพักผ่อนชั้นบนสุด
ในที่สุดเส้นหมี่ก็กล่อมคนขึ้นมาได้ หลังจากขึ้นมาถึง เธอจึงรีบเข้าไปจัดการในห้องครัว
“ชินชิน อิคคิว พวกหนูรินน้ำชาให้คุณลุงหน่อย”
“ได้ครับ หม่ามี๊”
เด็กๆทั้งสองที่อยู่ในห้องรับแขกด้านนอก ได้ยินสิ่งที่หม่ามี๊บอกกล่าว จึงรีบหยิบใบชาออกมาจากชั้นวางเหล้าหนึ่งกล่อง เตรียมรินน้ำชาให้ลูกค้าท่านนี้
แน่นอน สิ่งเหล่านี้ต่างเป็นอิคคิวที่เป็นคนทำ
ภายในใจของชินจังยังคงโกรธอยู่ นิสัยของเขานั้น ความจริงแล้วเหมือนแสนรักมาก ถ้ามีเรื่องใดที่จัดการได้ไม่ราบรื่น เขาก็จะไม่สบายใจอยู่อย่างนั้น
ในตอนที่แสนรักอุ้มลูกสาวขึ้นมา ได้เห็นภาพในตอนนี้แล้ว
ในห้องรับแขก เด็กๆทั้งสองกำลังดูแลลูกค้าอยู่ อีกทั้งในห้องครัว หญิงสาวที่มือเท้าว่องไว ได้เริ่มยุ่งขึ้นมาแล้ว สายตามองไป เป็นเหมือนที่ลูกค้าคนนี้พูดจริงๆด้วย บรรยากาศของการเป็นครอบครัวที่อบอุ่นอย่างร้อนระอุ
“ประธานแสนรัก ขึ้นมาแล้ว มาเร็ว เข้ามานั่งด้านนี้ ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าด้านบนของคุณที่นี่ ยังมีห้องที่มีตกแต่งเอาไว้อย่างครบครัน สุดยอดไปเลย”
หลังจากลูกค้าคนนี้ได้เห็นแสนรักขึ้นมาแล้ว จึงชื่นชมสถานที่แห่งนี้ออกมาอย่างไม่ลังเล
แสนรักยิ้มรับเบาๆ
เรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาทำอย่างอื่นก็ไม่ได้ช่วยอะไร ฝืนนั่งลงทานข้าวมื้อนี้ให้เสร็จก่อน หลังจากนั้นค่อยจัดการผู้หญิงคนนั้น！
