ช่วงที่ผ่านมานี้ ตั้งแต่วุฒิพลเสียไป จูเน่เองก็อยู่ในค่ายทหารไม่ได้กลับมาอีก ที่สวนจึงเหลือเพียงเธอคนเดียว
เมื่อคนอื่นๆในตระกูลเทวเทพได้ยินดังนั้น ก็ไม่กล้าเอ่ยปากใดๆ
มีเพียงทรงกลดที่ทำภารกิจครั้งที่แล้วไม่สำเร็จ หลังจากที่ได้ยินแล้ว รู้สึกได้ถึงการต่อต้านของพี่สะใภ้คนนี้ พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ครั้งที่แล้วไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย”
“มันไม่ได้ตั้งใจอย่างไร? เป็นเพราะคนที่นายส่งไปมันไม่มีปัญญา คนสี่คน บุกเข้าไปแล้วยังฆ่าไอ้พิการนั่นไม่ได้เลย นายยังกล้าพูดอะไรที่นี่อีกหรือ?”
เมื่อเดือนใจได้ยินดังนั้นเขายังคิดจะแถอีกนะ ด่าทออย่างไม่เกรงใจใดๆ ราวกับเจอที่ระบายอารมณ์
ทรงกลดสีหน้าเปลี่ยนไป “ถ้าเธอเก่งมาก ก็ไปเองสิ แม้แต่พี่ใหญ่กับจูเน่ยังฆ่าเขาไม่ตายเลย ถ้าเธอแน่จริง ก็ไปเองสิ!”
“……”
เพียงประโยคเดียว ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
นีรวรรณที่อยู่ข้างๆเห็นดังนั้นแล้ว จึงจะตำหนิขึ้น “พอได้แล้ว! จนถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะมาทะเลาะกันเองอีกนะ ทะเลาะกันมันช่วยให้แก้ปัญหาได้หรือไง?”
หลังจากด่าทอด้วยน้ำเสียงเสียงเข้มงวด ทั้งสองคนจึงจะหยุด
สองวันมานี้ บรรยากาศที่สวนแมกโนเลียอึมครึม ตั้งแต่วุฒิพลเสีย จนกระทั่งการลอบฆ่าที่โรงพยาบาลไม่สำเร็จ ที่สวนก็เต็มไปด้วยความสลดใจ ทำให้รู้สึกไม่สาแก่ใจกันทุกคน
และในตอนนี้ แสนรักยังออกจากโรงพยาบาลแล้ว ยังถูกไชยันต์รับกลับไปแล้วอีก
สำหรับพวกเขาแล้ว มันยิ่งไม่มีโอกาสเลย
“ฉันได้ยินมาว่า ครั้งนี้ไอ้บ้านี่ ไม่ได้ถูกพากลับไปที่เขาภูตานะ” จู่ๆ ก็ไม่รู้ว่าใครพูดแทรกขึ้นมา
ไม่ได้พากลับที่เขาภูตา?
เมื่อทุกคนได้ยิน ก็รีบหันไปจ้องคนที่พูด ราวกับได้คว้าความหวังไว้อีกครั้ง
“แล้วนายไปได้ยินมาจากไหน? ถ้าเขาไม่ไปที่เขาภูตา แล้วจะไปที่ไหน?”
“ฉัน……ฉันได้ยินไชกุพูดน่ะ เห็นบอกว่าคุณท่านคิดถึงอาการป่วยของไอ้บ้านี่แล้ว พาไปรักษาบนเขาคงไม่สะดวก ก็เลยให้เขาไปที่เดอะวิวซี”
ลูกชายคนที่สี่ของตระกูลเทวเทพขดคอ มองคนพวกนี้แล้วตอบกลับด้วยความระมัดระวัง
เมื่อสิ้นเสียง คนพวกนี้ก็เข้าใจเข้าพร้อมกันอีกครั้ง!
เดอะวิวซี?
ไอ้นอกคอกนั่น ได้ไปที่เดอะวิวซีงั้นหรือ!!
ทุกคนทั้งตะลึงทั้งโกรธ ความเกลียดและความริษยาในดวงตา อยากจะจับเขามาฉีกให้แหลกทันทีจนแทบอดใจไม่ไหว
เดอะวิวซี ที่นั่นเป็นที่ที่ไวท์ พาเลซมอบให้ไชยันต์อาศัย ด้วยตัวเอง ในช่วงหลายปีนั้นเขาทำสงครามมากมาย หลังจากที่ลงแรงไปมากมาย ไวท์ พาเลซก็เห็นอกเห็นใจเขา ไวท์ พาเลซจึงมอบวิวล่าแซฟิกที่เดิมทีใช้เพื่อต้อนรับแขกที่มาเยือนโดยเฉพาะให้แก่เขา
และคฤหาสน์นี้ ก็คือเดอะวิวซี!
สิ่งที่ประเทศมอบให้ รู้หรือไม่ว่ามันเป็นที่น่าภูมิใจแค่ไหน แล้วหรูหราล้ำค่ามากแค่ไหน
หลายปีแล้ว พวกเขาเหล่าตระกูลเทวเทพไม่มีใครได้รับสิทธิพิเศษได้ย้ายเข้าไปอาศัยเลย ต่อให้เป็นไชกุที่เป็นลูกชายแท้ๆของไชยันต์ก็ตาม ก็ต้องอยู่ด้านนอกอยู่ดี
แต่ตอนนี้ ไอ้บ้านั่นกลับถูกรับไปเนี่ยนะ?
ทุกคนล้วนถูกกระตุ้นจนคลั่ง!
“มันมีสิทธิ์อะไรไปที่เดอะวิวซี? คุณท่านบ้าไปแล้วหรือ? ยังจะพามันไปที่นั่นอีก?”
เดือนใจเป็นคนแรกที่โกรธจนด่าทอขึ้นอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่
ทรงกลดเองก็ไม่ได้ดีกว่ากันเลย “นั่นสิ มันหมายความว่าไง? ก่อนหน้านี้ยังปล่อยให้พวกเราฆ่าตามใจชอบไม่ใช่หรือไง? ทำไมจู่ๆถึงพามันไปที่เดอะวิวซีแล้วล่ะ? นี่คือยอมรับมันแล้วหรือ?”
“……”
เมื่อสิ้นเสียง หัวใจของทุกคนก็หนักอึ้ง
รวมถึงนีรวรรณด้วย!
“จะลนลานอะไรกัน? ไม่ได้ยินที่ตาสี่บอกหรือ? นั่นมันก็แค่คุณท่านคิดว่าถ้าส่งไปที่เขาภูตาจะรักษาไม่สะดวก ถึงได้พาไปที่เดอะวิวซี คุณท่านไม่มีที่พักที่อื่นในเมืองแล้ว ถ้าไม่พามันไปที่เดอะวิวซี แล้วจะไปไหน?”
เธอวิเคราะห์เอง แล้วตักเตือนคนเหล่านี้ด้วยความหัวเสียอย่างมาก
หลังจากที่ทุกคนได้ยิน จึงจะโล่งอกไปหนึ่งเปราะ
“งั้น พี่ จากที่พี่ดู ตอนนี้เราควรทำอย่างไร? ต่อไปพวกเราควรทำอย่างไร?” ทรงกลดที่ได้กลิ่นอายความอันตราย ในที่สุดก็เอ่ยถามพี่สาวคนนี้ขึ้น
นีรวรรณกลับหัวเราะเยาะ “จะกังวลอะไร? ยังมีมินตราอีกไม่ใช่หรือไง?”
“มินตรา?”
เมื่อชื่อนี้หลุดออกมา ทุกคนก็แสดงสีหน้าไม่เข้าใจอีกครั้ง
มินตรา นั่นคือแม่ของม็อกโกไม่ใช่หรือ สะใภ้ของไชยันต์หรือ? ทำไมจู่ๆถึงเกี่ยวกับเธอล่ะ?
หลายคนยังไม่เข้าใจ
นอกจากทรงกลด หลังจากที่ได้ยินแล้ว ดวงตาก็ประกายขึ้น
จริงด้วย ทำไมเขาถึงคิดไม่ได้นะ? ตอนนี้แสนรักย้ายเข้าไปพักที่เดอะวิวซี คนที่ต้องเดือดร้อนมากที่สุด ก็คงต้องเป็นผู้หญิงคนนี้สิ เพราะว่า พ่อของแสนรักคือขุนนาย เขากลับมา แล้วยังถูกรับให้ไปอยู่ที่เดอะวิวซี ถ้างั้นเธอต้องเป็นกังวลแน่นอน ในฐานะลูกชายทหารที่เป็นผู้สืบทอด จะเกิดการเปลี่ยนแปลงไหมนะ?
เพราะฉะนั้น ตอนนี้คนที่อยู่ไม่เป็นสุข ต้องเป็นเธอ!
ในที่สุดทรงกลดก็เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราก็รอดูสถานการณ์เงียบๆเถอะ ไม่ต้องรีบ……”
“อืม”
“……”
เกาะแอลดับบิว เดอะวิวซี
เมื่อเส้นหมี่ตามมาถึงที่นี่แล้ว ก็ตกตะลึงไปเหมือนกัน!
พวกเขาไม่ได้กลับไปที่เขาเล็กๆนั่นหรือ? ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ? ที่นี่มันที่ไหน? ตัวอาคารก่อสร้างดูสง่างาม ราวกับสวนในปราสาท
บรรยากาศรอบๆ ด้านหลังของปราสาทมีภูเขามากมาย อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้ ด้านหน้าเป็นท้องฟ้าและทะเลสาบที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา น้ำสะท้อนสีของท้องฟ้าเป็นสีเดียวกัน……
