ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 769 งานเลี้ยงของตระกูลเทวเทพ

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 769 งานเลี้ยงของตระกูลเทวเทพ
เจ้าสารเลวนี้ ยั่วโมโหเขามากเสียจริงๆ!

“เป็นเธอ?” ไชยันต์เห็นว่าเป็นเธอ ก็ไม่ได้มีสีหน้าดีใจอะไรมาก

และในเวลาเดียวกัน แสนรักก็หันกลับมา เห็นว่าจู่ ๆ เธอเดินมา ทันใดนั้น ใบหน้าอันเคร่งขรึมของเขาก็มืดหมองลง

“เธอมาที่นี่ทำไม?”

“คุณแสนรัก คือฉันเอาเสื้อผ้ามาให้คุณค่ะ เมื่อคืนคุณเพิ่งจะมีไข้ ก็มาอยู่ที่ช่องลมนี่ ถ้าโดนอากาศหนาว แล้วไม่สบายขึ้นมาอีกจะทำยังไง?”

ในขณะที่เส้นหมี่กำลังพูดไป ก็เดินเอาเสื้อคลุมที่ถืออยู่ในมือมาส่งให้

ผู้ชายคนนี้ เธอคิดจะจัดการเขาเสียให้เข็ด!

อันดับแรก ช่วงเช้าตรู่ เผ่นมาถึงที่นี่ทำไม? ยังป่วยไม่พอใช่ไหม?

อันดับสอง ก็ไม่รู้จักจะเปลี่ยนนิสัยแย่ๆแบบนี้? ถึงแม้ว่าชายชราคนนี้จะดูขวางหูขวางตา แต่ภายใต้วิวทิวทัศน์แบบนี้ ถ้าหากไม่อยากถูกเขาทรมาน ก็ยอมอ่อนต่อเขามันจะไปยากอะไร?

ก็ไม่เห็นว่าจะขาดทุนอะไร!

เส้นหมี่ถือเสื้อคลุมคลุมลงบนตัวเขา

“ไปให้พ้น!”

แต่ มือของเธอเพิ่งจะแตะร่างกายของเขา ทันใดนั้น เขาก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างต่อยเข้าให้ หลังจากที่การต่อต้านกับความเคียดแค้นอันหนักแน่นปรากฏขึ้นในสายตาของเขาแล้ว

ริมฝีปากเรียวบางราวกับเส้นตรงของเขา ก็ตะโกนไสหัวไปคำนี้ออกมาจากลำคออีกครั้ง

เส้นหมี่ : “………”

ตัวแข็งทื่อ ยืนถือเสื้อคลุมตัวนี้อยู่ด้านหลังเขาและไม่กล้าขยับอีก

ทำไมเขาถึงโกรธอีกล่ะ?

หรือว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนวานงั้นเหรอ? แต่เห็นอยู่ชัดๆ ว่าคนที่ถูกเอาเปรียบคือเธอสิ

เส้นหมี่รู้สึกน้อยใจ

โชคดีที่แอลดับบิวทาวน์ ลมทะเลแรงมาก และไชยันต์ที่กำลังดื่มชาอยู่ ก็ไม่ได้สนใจทางนี้ ท่าทางเล็กน้อยของพวกเจา จึงไม่ถูกเขาสังเกตเห็นเข้า

แต่ เขากลับได้ยิน ประโยคนั้นที่เส้นหมี่พูดว่ามีไข้

“เมื่อกี๊เธอพูดว่าอะไรนะ? มีไข้?” เขาวางถ้วยชาลง หันมามองด้วยดวงตาราวกับคบเพลิง

“ใช่ค่ะ คงจะเป็นเพราะออกกำลังกายหนักจนเกินไป ส่งผลให้ปอดของเขาได้รับบาดเจ็บ จากนั้นก็ทำให้ตัวร้อน แต่ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อคืนฉันรักษาเขาด้วยการฝังเข็มแล้วค่ะ”

เส้นหมี่ล้มเลิกความคิดอันยุ่งเหยิง ก็เลยเดินมาหาเขา

เพราะอย่างไรเสียผู้ชายคนนี้ก็เกลียดเธอ งั้นเธอก็ไม่ทำให้เขาเกลียด ทางที่ดีก็เลยพูดถึงปัญหานี้กับนายท่านซะเลยละกัน

ไชยันต์ได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าแก่ๆ ก็ปรากฏให้เห็นถึงความไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย

แม้แต่ความเย่อหยิ่ง ก็ดูลดลงไปไม่น้อย

“นั่นเพราะเขาขาดการออกกำลังกาย!”

“ไม่ใช่ค่ะ นายท่าน อันที่จริงพื้นฐานร่างกายคุณแสนรักนั้นไม่แย่ เพียงแต่ว่าในช่วงนี้ คือเขาสลบไปสามเดือน หลังจากที่ฟื้นขึ้นมา ก็ได้รับบาดเจ็บต่างๆนานา นี่จึงทำให้ร่างกายเขาแย่ลงไป ท่านเชื่อดิฉัน เมื่อเวลาผ่านไป ฉันปรับสมดุลร่างกายเขา เขาจะต้องเหมือนกับพวกคุณชายม็อกโกอย่างแน่นอน โดยเฉพาะเรื่องความแข็งแกร่ง”

เส้นหมี่ต้มน้ำชาให้กับนายท่านท่านนี้อีกครั้ง

เพียงแต่ว่า ตอนที่เธอพูดถึงชายที่อยู่ด้านหลัง ในสมองก็คิดถึงรูปร่างของเขาเมื่อก่อน ทันใดนั้น มุมปากก็ยกโค้งขึ้น เผยให้เห็นลักยิ้มบางๆที่สวยงามมาก

ใช่สิ เมื่อก่อนผู้ชายของเธอ ดูแลกิจการบริษัทใหญ่ขนาดนั้น นั่นช่างเหมือนกับคนที่ทำจากเหล็ก

เมื่อไหร่ที่เห็นเขาอ่อนแอ?

ในที่สุดไชยันต์ก็ไม่พูดอะไรต่ออีก

เวลาดื่มชาหนึ่งถ้วยก็ผ่านไปอีกแล้ว ดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นพ้นผิวน้ำทะเลไปสูงมากแล้ว แสงสีแดงก็สาดส่องลงมา ก็เริ่มทำให้คนรู้สึกถึงความร้อน

เขาจังวางถ้วยชาลง : “งั้นพักฟื้นให้ดีๆเถอะ เดี๋ยวพวกเขาก็จะมากันแล้ว แกระวังเรื่องอารมณ์ของตัวเองหน่อยละกัน”

จู่ ๆ ตอนที่เขาเตรียมจะเดินไป ก็ทิ้งประโยคนี้เอาไว้

เส้นหมี่ตะลึงงัน : “พวกเขา? นายท่านหมายถึง?”

“คนตระกูลเทวเทพ นับจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่อย่างเป็นทางการแล้ว นานมากแล้วที่ทุกคนไม่ได้รวมตัวกัน วันนี้ตอนเที่ยงถือว่ากินข้าวกันในครอบครัวอย่างพร้อมหน้ากัน”

ไชยันต์ลุกขึ้นยืน ไม่ได้มีอารมณ์อะไรมาก แต่ก่อนที่จะเดินไปก็มองไปที่บนตัวของแสนรักหนึ่งที ก็ชัดเจนว่ามีการเตือนเพิ่มขึ้นมา

เส้นหมี่ : “………”

คนตระกูลเทวเทพ?

เขาพูดถึงครอบครัวประพันธ์พี่ชายของเขา และยังมีพวกญาติๆเหล่านั้น?

ทำไมมันกะทันหันอย่างนี้? อีกอย่าง ทำไมเขาถึงตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่เดอะวิวซีเร็วขนาดนี้? เป็นแบบนี้ เธอก็ทำเรื่องได้ไม่สะดวกน่ะสิ

เส้นหมี่รู้สึกสับสนเล็กน้อยกับการจัดการที่มาแบบกะทันหันนี้

แต่แสนรักกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน หลังจากที่ไชยันต์เดินไปแล้ว เขาก็เข็นรถเข็นกลับไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“เฮ้! คุณแสนรัก รอฉันด้วยสิ”

เส้นหมี่เห็นเข้า ก็เหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน จากนั้นก็วิ่งตามไปด้านหลัง

ตามเขาทันแล้ว เดิมทีคิดจะช่วยเข็นเขา

แต่คนคนนี้เห็นว่าเธอกำลังจะแตะรถเข็น ก็กวาดสายตาอันเย็นเฉียบทั้งสองข้างมามองเธอ

“ห้ามตามฉันมา!”

“หา?”

มือของเส้นหมี่ที่ยื่นออกไปก็ค้างอยู่กลางอากาศ : “ทำไมล่ะ? คุณแสนรัก ฉันต้องดูแลคุณนะ”

“ไม่จำเป็น!” ผู้ชายที่มีใบหน้าอันหล่อเหลาและบึ้งตึงปฏิเสธอย่างไม่เกรงใจ

“วันนี้คนเยอะ เธอพาลูกกลับไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”

“แต่……..”

เส้นหมี่ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะวางแผนแบบนี้ ทันใดนั้นเตรียมที่จะโต้แย้ง

แต่ในเวลาเพียงชั่วครู่ ผู้ชายคนนี้ก็เดินจากไปแล้วด้วยความโศกเศร้า

เส้นหมี่ตกใจ

คนของตระกูลเทวเทพมากันครบแล้ว อีกทั้งยังเป็นครอบครัวของวุฒิพลที่ก่อนหน้านี้เคยกำจัดเขา เธอจะกลับไปได้อย่างไร? เมื่อก่อนตอนที่อยู่โรงพยาบาล คนกลุ่มนั้นเคยกล้าที่จะลอบสังหารเขาแล้วครั้งหนึ่ง เธอจะยังกล้าทิ้งเขาไว้ที่นี่คนเดียวงั้นเหรอ?