ม่านตาสีดำของแสนรักหรี่ลง เขาคิดไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายคือตัวเขาเองที่กระทำแบบนี้ออกมา
ราวกับว่าถูกมนต์สะกด ทั้ง ๆ ที่เขารู้ดีถึงความสัมพันธ์ของผู้หญิงคนนี้ แต่ เมื่อตอนเขาได้กลิ่นบนตัวของเธอ ยังมีริมฝีปากสีแดงอันนุ่มนวลของเธอ ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในใจก็เกิดความวู่วามอย่างบ้าคลั่งแบบนี้ขึ้นมา
เขาต้องการที่จะครอบครองพวกมัน!
ช่างเหมือนกับว่า สิ่งของเหล่านี้ก็เป็นของเขาตั้งแต่แรกแล้ว!
หน้าอกของแสนรักเต็มไปด้วยความสั่นไหว ในที่สุดก็ได้ลิ้มรสกลิ่นหอมละมุน ราวกับว่ากระแสไฟฟ้าไหลผ่านจนตลอดร่างกายของเขา ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็ยิ่งหนักแน่นขึ้น
เส้นหมี่ : “………”
เป็นอีกครั้งที่ไม่ทันได้ตั้งตัวใดๆ
ชายคนนี้ นิ้วมือที่เรียวยาวประคองท้ายทอยของเธอไว้แน่น เขาเปิดปากและฟันของเธออย่างคล่องแคล่วว่องไว จากนั้นก็สอดลึกเข้าไป
บ้าไปแล้ว!!
ตอนท้ายเส้นหมี่เองก็ไม่รู้ว่าตัวเองถูกปล่อยออกอย่างไร
หลังจากที่เธอได้ยินเพียงเสียงอู้อี้ เธอก็ผลักออกอย่างจัง จากนั้น มองเห็นชายคนนี้ใช้มืออีกข้างดึงหัวเข็มออก ยังมีเลือดไหลออกมาด้วยทันที
“หา—“
เธอได้สติขึ้นมาทันที ลุกยืนขึ้นและกำมือของเขาไว้แน่น ใช้สำลีก้านกดไปที่รูเข็มนั้น
เมื่อสักครู่…เธอทำอะไรลงไป?
เธอหน้าแดงก่ำราวสีเลือด และสายตา ก็ยิ่งไม่กล้ามองไปยังชายคนนี้อีก
ในทำนองเดียวกัน สายตาของแสนรักก็ชัดเจนขึ้นมา เขามองดูที่มือของตัวเอง หลังจากที่แข็งเกร็งไปชั่วครู่ ในก้นบึ้งหัวใจของเขาก็เกิดรู้สึกโมโหเล็กน้อย เป็นเพราะว่าผู้หญิงคนนี้
และก็เพราะตัวเองด้วย!
สมองเข้าเสียสติไปแล้วหรือเปล่า? ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้กับเธอได้!
“ไสหัวไป!”
เขาเอ่ยปากพูดแล้ว และภายในหนึ่งวินาที ก็กลับคืนสู่สภาพเดิม เย็นชาราวกับน้ำแข็ง อวัยวะทั้งห้าบนใบหน้าก็เคร่งขรึมจนน่ากลัว
เส้นหมี่ : “………”
มองดูเขาอย่างอึ้งๆหนึ่งที คิดอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้าย เธอเองก็สับสนวุ่นวาย หลังจากที่ฉีดยาให้เขาใหม่อีกครั้งเสร็จแล้ว คนก็รีบเผ่นหนีไปจากที่นี่ทันที
ใช่ คือการเผ่นหนี
เธอที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะกระทำแบบนี้กับเธอ ในเวลานี้ คงจะคิดหนีไปตั้งนานแล้ว ไหนจะคิดถึงเรื่องอื่นได้ล่ะ?
ดังนั้นในคืนของวันนี้ เส้นหมี่จึงหนีไป…….
——
ม็อกโกพารินจังไปเที่ยวเล่นข้างนอกมา
เดิมทีคิดว่าประมาณช่วงสองทุ่มจะพาเธอกลับไป แต่ในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ เขากลับเห็นแม่ของเขาพาลูกผู้น้อง(สาว)ขวัญเมืองมาเลือกสิ่งของด้วยกันอยู่ในร้านขายของแห้งระดับพรีเมี่ยม
คืนดีกันเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?
ม็อกโกเห็นเข้า ก็อุ้มเด็กเดินเข้าไป
“แม่ ขวัญ พวกเธอสองคนทำอะไรกันที่นี่เหรอ?”
“เอ๋? โก? ทำไมลูกมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”
มินตราเห็นลูกชายของตัวเอง ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
แต่ขวัญเมือง ที่หลังจากเห็นลูกผู้พี่(ชาย)คนนี้แล้ว กลับไม่รู้สึกดีใจขนาดนั้น ในดวงตาคู่นั้นของเธอ กลับมีความร้อนรนเล็กน้อย ใบหน้าที่สวยงามเมื่อเห็นเขาแล้ว ก็เผยให้เห็นถึงความขาวซีดเล็กน้อย
“ผมพาเด็กมาเที่ยวเล่นที่นี่ครับ พวกแม่กำลังทำอะไรอยู่ครับ? ทำไมดึกขนาดนี้แล้วยังมาซื้อของกันที่นี่ นี่คืออะไร? อาหารเหรอ?”
ม็อกโกวางเด็กลง เดินมาดูยังจุดที่พวกเธอกำลังเลือกของกันอยู่
มินตรารีบอธิบายอย่างรวดเร็ว : “ใช่ ก็เพราะน้องของลูกหยุดงานสองสามวันนี้น่ะสิ แม่เลยให้เธอทำต้มซุปให้ทุกคนกินกัน ใช่แล้ว ลูกบอกเด็ก เด็กคนนี้เป็นใครกัน?”
มินตรารีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา มุ่งให้ความสนใจไปยังตัวของเด็กคนนี้
ใช่สิ เด็กนี่มาจากไหน?
ลูกชายของเขายังไม่แต่งงาน ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเห็นเขาเลี้ยงเด็กคนไหน งั้นเด็กคนนี้มาจากไหนล่ะ?
หนูรินจังที่กำลังถูกคุณลุงจูงมืออยู่ จู่ ๆ ก็เห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ใช้สายตาอันน่ากลัวจ้องมองตัวเองอยู่ ทันใดนั้น มือน้อยๆกลมๆของเธอก็รีบคว้าคุณลุงไว้แน่น
“อุ้ม คุณลุง อุ้มรินจัง”
“อืม?”
ม็อกโกก้มศีรษะลงมา แล้วอุ้มเด็กคนนี้ขึ้นมา : “แม่ แม่ทำอะไรน่ะ? แม่ทำให้เธอตกใจแล้วนะ”
“ไม่สิ เด็กคนนี้เป็นใครกัน? ทำไมถึงอยู่บนตัวลูกล่ะ? คงไม่ใช่ว่า…ลูกมีลูกกับคนอื่นอยู่ข้างนอกแล้วเหรอ?!”
มินตราเอาจริงแล้ว เพราะเธอพบว่า เด็กคนนี้หน้าตาสวยงาม เหมือนกับคนของตระกูลพวกเธอ
“แม่ แม่จะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น? นี่คือลูกสาวของหมอประจำครอบครัวของรัก วันนี้ที่เดอะวิวซีรักเขาถูกคุณปู่เล่นงานอย่างหนัก แม่ของเธอกำลังดูแลเขาอยู่ ผมก็เลยพาเธอออกมา จะได้ไม่ต้องไปรบกวนเธอ”
ม็อกโกเกรงว่าจะทำให้เด็กตกใจกลัว ขมวดคิ้วและรีบอธิบายให้ฟัง
มินตราฟังจบ ก็รู้สึกโล่งอก
ไม่ใช่ก็ดีแล้ว!
ขวัญเมืองก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน….
“ครับแม่ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมพาเธอกลับไปก่อนนะครับ ดึกมากแล้ว ผมกลัวว่าแม่ของเธอจะตามหาเธอ”
ม็อกโกไม่อยากคุยกับแม่ของเขาให้มากความ เตรียมที่จะพาเด็กกลับไป
แต่มินตราจู่ ๆ กลับดึงเขาไว้ : “ลูกรอเดี๋ยว พรุ่งนี้ลูกพาน้องสาวของลูกไปที่เดอะวิวซีหน่อยสิ แม่คุยกับปู่ของลูกไว้แล้ว ในช่วงนี้ ให้เธอไปทำอาหารให้เขาทาน”
“อะไรนะ? ให้เธอไป? ไปที่ไวท์ พาเลซนั่น……”
“เธอหยุดพักผ่อน ปู่ของลูกก็อยากกินฝีมือของเธอ นานทีมีโอกาส ก็ไปทำสักสองสามมื้อ ลูกดูวัตถุดิบพวกนี้สิ แม่ตั้งใจซื้อมาเยอะแยะ ก็เพื่อพาไปที่นั่น”
มินตรา กลัวว่าลูกชายคนนี้จะไม่ยอมตกลง ก็เลยนำสิ่งของที่ถืออยู่ยื่นให้เขาดู
