ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 775 เขาไม่อยากเห็นเธอโกรธเลยหรือ
คราวนี้ รอดไปทีนะ
แล้วเธอก็กลับเข้าสู่ความยุ่งอีกครั้ง……
และเส้นหมี่ที่อยู่ด้านนี้ หลังจากที่ยกข้าวต้มออกมา ก็เดินตรงไปที่ข้างๆของแสนรักที่อยู่ในงานเลี้ยงทันที
“คุณแสนรัก ร่างกายของคุณยังไม่แข็งแรงดี คงไม่ดีถ้าทานอาหารที่มันเกินไป ฉันต้มข้าวต้มไว้ให้คุณ คุณทานอันนี้เถอะค่ะ”
เธอเดินมาถึงข้างกายของเขา เพื่อไม่ให้ดูให้ท่าเขา ก็จงใจโค้งตัวแล้วเสิร์ฟข้าวต้มถ้วยนี้ไปที่โต๊ะตรงหน้าเขา
แสนรักกวาดตามองเธอนิ่งๆ ไม่นาน เขาก็ยื่นมือไปดันอาหารบำรุงที่เสิร์ฟวางเรียบร้อยแล้วออกไป แล้วก็เอาข้าวต้มถ้วยนี้มาวางไว้ตรงหน้า
เส้นหมี่เห็นแล้ว ก็ยิ้มออกมา
เธอหันตัวเพื่อจะเดินไป
แต่ในขณะนี้ ไม่รู้ว่าเพราะว่าเธออ่อนไหวหรือเพราะอะไร? เธอกลับรู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมา หยุดชะงักลง แล้วหันหน้าไปมอง
เป็นผู้หญิงที่ชื่อนีรวรรณนั่นเอง!
เส้นหมี่นิ่งไปครู่หนึ่ง
แต่เพียงแค่เสี้ยววินาที ผู้หญิงคนนี้ก็รีบละสายตาออกไป ราวกับว่า การที่สบตากันเมื่อครู่นี้ เป็นเพียงการสบตาที่ไม่ได้ตั้งใจ
เส้นหมี่ “……”
เธอเองก็ค่อยๆละสายตาออกไป แล้วเดินหน้าออกไป
ทำไมเธอถึงจ้องมาทางนี้? เธอกำลังคิดอะไร?
เส้นหมี่ไม่ได้สงบนิ่งอีกแล้ว มากกว่านั้น ใจของเธอกลับรู้สึกไม่ดีแปลกๆ
“คุณแสนรัก……”
ทันใดนั้น เธอก็กลับมาอีกครั้ง ในตอนที่แสนรักกำลังจะเอาช้อนตักข้าวต้มในถ้วยเข้าปากตัวเอง เธอก็หยุดเขาลง
“มีอะไรหรือ?” แสนรักเงยหน้าขึ้นมา สีหน้ายังคงเย็นชา แต่ว่า น้ำเสียงของเขาไม่ได้มีความโกรธ
“เปล่าค่ะ ฉันนึกขึ้นได้ว่าข้าวต้มมันเย็นไปหน่อย ฉันจะเอากลับไปอุ่นให้ จริงสิ อาหารบนโต๊ะนี้ ห้ามคุณทานนะคะ เลี่ยงไม่ให้ทานแล้วเกิดท้องเสีย ได้ไหมคะ?”
เส้นหมี่เอาข้าวต้มถ้วยนั้นคืนไป แล้วจงใจพูดย้ำอย่างผ่อนคลาย
แสนรักไม่ได้พูดอะไร
แต่ว่า สายตาที่เขาจ้องมาแบบไม่ได้พูดอะไร ราวกับเหยี่ยวที่ดูอะไรบางอย่างออกจากการหลบตาของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า
เส้นหมี่ “……”
จะทนไหวได้อย่างไร เธอรีบยกถ้วยข้าวต้มแล้วหนีไปทันที
ในขณะเดียวกัน หญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามในโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นว่าเธอยกถ้วยข้าวต้มกลับมาอีกครั้ง สีหน้าที่นิ่งเฉยมานานก็เปลี่ยนไป!
“เอ๊ะ? คุณหมอสวยใส ทำไมถึงยกข้าวต้มกลับมาอีกล่ะ?”
ในห้องครัว ขวัญเมืองที่ผัดอาหารเสร็จแล้วกำลังเตรียมจะออกไปทานข้าว เมื่อเห็นว่าคุณหมอผู้หญิงคนนี้ยกข้าวต้มกลับมาอีกครั้ง ก็รู้สึกประหลาดใจมาก
แต่เส้นหมี่กลับแววตาเย็นยะเยือก
หลังจากที่เธอนกถ้วยข้าวต้มกลับมาที่ห้องครัวแล้ว ก็เทมันลงที่จานใบหนึ่ง จากนั้นก็เอาเข็มที่อยู่กับตัวออกมาปาดด้านบนออกเป็นเส้นบางๆ
เมื่อขวัญเมืองเห็นดังนั้น ดวงตาก็เกิดความสงสัย
จนกระทั่ง เธอเดินมา จู่ๆก็สังเกตเห็นว่าเข็มเล็กราวกับเส้นผมนี้ ตรงปลายเข็มกำลังค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำ ทันใดนั้น เธอก็เหมือนโดนฟ้าผ่า
หน้าตาซีดเซียวทันที!
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?
เธอเททิ้งไปแล้วไม่ใช่หรือ? ข้าวต้มหม้อนั้น
และเส้นหมี่ที่เห็นดังนั้น ก็กระตุกอย่างแรง จากนั้น ก็ยืนมือไปคว่ำจานใบนั้นทิ้ง!
“เธอมีอะไรจะอธิบายไหม? ทำไมต้องทำแบบนี้? หา?”
เธอจ้องเขม็ง สายตาคู่นั้น ราวกับจะกลืนกินผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าลงไปทั้งเป็น!
จะโทษเธอไม่ได้
ผู้ชายคนนั้น คือชีวิตของเธอ!!
ขวัญเมืองพูดอะไรไม่ออก เธอถอยหลังอย่างเซไปเซมา “ไม่……ไม่ใช่ฉันนะ ฉันไม่ได้……ไม่ได้……”
เธอแก้ตัวอย่างติดอ่าง เธอกลัวจนยืนแทบไม่อยู่
แต่ในความเป็นจริง มาถึงขนาดนี้แล้ว คิดว่าจะได้อธิบายหรือไง?
ในขณะที่เส้นหมี่โกรธอย่างมาก กำลังจะพาผู้หญิงคนนี้ และข้าวต้มหม้อที่ยังไม่ได้ตักนั้น ไปหาไชยันต์ในห้องงานเลี้ยง
แต่ในเวลานี้ ที่หน้าประตูห้องครัว จู่ๆก็มีใครบางคนมา “กำลังทำอะไรของเธอ?”
เสียงเย็นชาสงบนิ่ง ที่แฝงความไม่พอใจเล็กน้อย หลังจากที่ดังขึ้นแล้ว เส้นหมี่ที่กำลังล็อกตัวผู้หญิงคนนี้ในห้องครัว ก็หันหน้าไปทันที
“พี่……คุณแสนรัก? คุณมาได้อย่างไร? ฉัน……”
จู่ๆเธอก็ไม่รู้จะพูดว่าอย่างไรดี เพราะว่า กับผู้ชายคนนี้ เธออยากจะปกป้องเขามากกว่า ไม่อยากให้เขามารับรู้เรื่องสกปรกแบบนี้
แต่ที่จริงแล้ว แสนรักรู้ตั้งแต่ที่เธอมายกข้าวต้มของเขาไปอย่างผิดปกติแล้ว
“ปล่อยเธอไป เธอไม่ได้เป็นคนทำ”
“หา?” เส้นหมี่เบิกตากว้างทันที “เพราะ……เพราะอะไร? ข้าวต้มนี้เธอเป็นคนทำให้ฉันเอง ทำไมถึงไม่ใช่เธอล่ะ?”
“เพราะไม่มีใครโง่ขนาดนั้น ข้าวต้มนั่น มีเพียงส่วนของฉัน ถ้าหากบอกว่าเป็นคนคนนี้ ข้าวต้มถ้วยนี้เธอเป็นสั่งให้คนคนนี้ทำเอง ถ้างั้นเธอต้องน่าสงสัยมากกว่าไม่ใช่หรือ?”
เขานั่งอยู่ตรงนั้นและพูดประโยคที่ทำให้รู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งใจ
เส้นหมี่อ้าปากค้าง
เพียงแค่พริบตาเดียว หลังจากที่รู้สึกหัวใจถูกแทงแล้ว เธอก็จ้องมองเขา ประกายในดวงตาก็มืดมนลงไปทันที
แสนรักขมวดคิ้ว “แค่เปรียบเทียบ……”
“ถึงแบบนั้นก็เถอะจะมาบอกว่าฉันทำร้ายคุณไม่ได้ ต่อให้คนทั้งโลกจะทำร้ายคุณ ฉันก็ไม่มีทางทำแบบนั้น” เส้นหมี่ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น แต่พึมพำอย่างไม่พอใจต่ออยู่ตรงนี้
แต่ขวัญเมือง เมื่อเห็นว่าจู่ๆตัวหลักก็ออกมาช่วยตัวเองพูดแล้ว เธอก็ราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตได้เส้นหนึ่ง แล้วเดินมาอย่างแตกตื่นทันที
