ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 779 เขาไม่ชอบผู้หญิงหรือเปล่า?
แต่ในตอนนี้ เธออยู่ที่เดอะซีวิว แม้ว่าเขาจะเกลียดเธอมาก คอยพูดจาโหดร้ายกับเธอตลอด แต่ไม่เคยไล่เธอ ในทางกลับกันยังรับลูกสาวเข้าไปอยู่ด้วยอีก
เส้นหมี่รู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้างั้นก็ตรวจสอบบัญชีทางการเงินของเขาก่อนหน้านี้อย่างละเอียดละกัน จริงสิ ถ้าหากเป็นกังวลจริงๆ ให้แสงดาวมาคอยดูแลเขาก็ได้”
“คุณหนูดาวหรือครับ?” ดลธีอึ้งไป
เส้นหมี่พยักหน้า
“ใช่ ตอนนี้เขาติดยาไปแล้ว ไชยันต์จะต้องฝืนให้เขาเลิกแน่ ช่วงนี้ไม่มีใครเข้าใกล้เขาได้ เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเขา ถ้าแสงดาวมา คนบ้านเดียวกัน ถ้าไม่วางใจจริงๆ ก็ให้เธออยู่ข้างๆเขาไว้ก็ได้”
เธออธิบายให้หัวหน้าบอดี้การ์ดที่อยู่ตรงหน้าฟังอย่างละเอียด
และที่เธอเลือกจะไปรักษาใบหน้าของเธอทันที ก็เพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน
ดลธีเข้าใจแล้ว ตอนนี้ ความกังวลใจของเขาทั้งหมดถูกกวาดหายไปหมดแล้ว เข็นสัมภาระแล้วออกไปด้วยกัน
ถ้าหากให้คุณหนูดาวมา ถ้างั้นให้คุณชายม็อกโกช่วยก็ได้แล้ว
และแล้ววันนี้ เส้นหมี่ก็พาลูกจากไปแล้ว……
——
สองวันผ่านไป แสงดาวมาถึงเมืองหลวง
เธอยังคงแต่งตัวเปิดเผยอย่างมาก เสื้อปาดไหล่ ที่โชว์กระดูกไหปลาร้าที่ขาวและสวยงามที่แค่เห็นก็ไม่อาจลืมได้ออกมา ช่วงล่างเป็นกระโปรงหนังที่สั้นประมาณสะโพก ดูเซ็กซี่และดุดันอย่างมาก บวกกับการแต่งหน้าที่ออกสไตล์กอธิคด้วยแล้ว ทันทีที่ออกมา ก็สะกดสายตามากมาย
ม็อกโกได้เจอกับเธอในตอนนี้
เมื่อเขาเห็นการแต่งหน้าที่โอเวอร์ของเธอ แล้วยังเครื่องประดับกำไลต่างๆนานาที่สวมไว้อีก คิ้วคู่ดูดีก็ปรากฏความไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย
“ม็อกโก มาแล้วหรือ!”
แสงดาวเห็นเขาแล้ว ก็รู้สึกดีใจมาก เธอตะโกนโบกมือเรียกเขาเสียงดัง ในโถงรอเครื่องที่มีคนเยอะแยะมากมาย
ม็อกโก “……”
เขาอดทน แล้วเดินเข้าไป “เดินทางเป็นอย่างไรบ้าง? ราบรื่นดีไหม?”
แสงดาวรีบโยนสัมภาระในมือให้เขา ยิ้มแล้วพยักหน้า “ราบรื่นดีนะ แต่ว่า คณาธิปไม่อยากปล่อยฉันมา ฉันแอบหนีออกมาตอนเขาไม่อยู่
ม็อกโกเกิดสำลักขึ้นมา
กับผู้หญิงคนนี้ ม็อกโกที่โตมาในครอบครัวที่เป็นตระกูลเก่าแก่และมีกฎเข้มงวด ที่จริงเขาไม่ค่อยชอบนิสัยที่เปิดเผยและกระตือรือร้น
เขาคิดว่าเด็กผู้หญิงควรที่จะแต่งตัวมิดชิดหน่อยและสำรวมหน่อย
ไม่ใช่……
ม็อกโกก้มหน้ามองแขนที่มองก็รู้ว่ากำลังจะยื่นมากอดแขนของตัวเอง เขาก็ก้าวเท้าใหญ่ขึ้นอย่างไม่ลังเล
“รีบไปกันเถอะ กลับไปดูน้องชายของเธอกัน”
“……”
จ้องมองชายคนนี้เดินก้าวไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว แววตาของแสงดาวก็หม่นหมองไป
ชายคนนี้ จริงๆเลย นี่ก็หลายปีแล้ว ยังคงปฏิเสธเธอ ผลักเธอออกไปเหมือนเดิม!
เธอทำได้เพียงตามเขาไป หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ออกมาจากสนามบิน และมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงด้วยกัน
“จริงสิ น้องชายฉันเป็นอย่างไรบ้าง? ทำไมอยู่ดีๆ ถึงโดนพิษได้ล่ะ ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?”
สุดท้ายเธอก็ยังคงเป็นห่วงน้องชายอยู่ดี
หลังจากที่แสงดาวขึ้นรถ ระหว่างทางที่กลับไป ก็รีบถามขึ้นมาจากด้านหลัง
ม็อกโกขมวดคิ้ว “ตกหลุมพรางคนที่คิดร้ายน่ะ ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดีนัก สองวันนี้ อารมณ์ของเขารุนแรงมากผิดปกติแล้วยังเป็นช่วงที่เกิดอาการต้องการเสพยาอีกด้วย แทบไม่มีใครกล้าเข้าไปในห้องของเขาเลย”
“หา?”
สีหน้าของแสงดาวเปลี่ยนไปทันที
หนักขนาดนี้เลยหรือ?
ไม่นานในดวงตาของเธอ มีไฟแห่งความโกรธพุ่งออกมา “แล้วปู่ของนายปกป้องเขายังไง? ในเมื่อไม่ได้เห็นความสำคัญของเขาเลยแม้แต่น้อย แล้วทำไมยังต้องให้เขาอยู่ที่บ้านพวกนายด้วย? หรือคิดว่าตระกูลหิรัญชาของฉันแค่เลี้ยงคนคนเดียวยังไม่มีปัญญางั้นหรือ?”
ความน่าเกรงขามที่เธอมีตลอดมา!
เมื่อม็อกโกได้ยิน จึงจะมองขึ้นไปที่กระจกเพื่อดูด้านหลัง
จุดนี้ ถือว่าเป็นจุดหนึ่งที่เขาชื่นชมเธอ เธอคนนี้ เย่อหยิ่งโอหังมาก มีนิสัยเสียของคุณหนูตระกูลเศรษฐีทุกอย่าง แต่เหมือนว่าเธอจะไม่เคยลืมว่าตัวเองเป็นคนตระกูลหิรัญชา
เธอมีความรับผิดชอบสูงมาก และปกป้องคนของตัวเองอย่างมาก
ม็อกโกละสายตา “นั่นเป็นอุบัติเหตุครั้งหนึ่ง ปู่ของฉันก็ดีกับเขาอยู่”
“ดีอยู่งั้นหรือ?”
แสงดาวที่อยู่ด้านหลัง ไม่มีทางเชื่อคำพูดบ้าๆแบบนี้แน่
แต่ว่า เธอก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่ออีก แต่ก้มหน้าแล้วเอาโทรศัพท์ออกมา
【เส้นหมี่ : ถึงแล้วหรือ? 】
【แสงดาว : ถึงแล้ว! 】
เธอตอบกลับไปคำหนึ่งอย่างไม่พอใจ คาดว่าคงยังไม่หายโกรธกับเรื่องเมื่อครู่นี้
ขณะนี้เส้นหมี่ที่ได้ถอดใบหน้าปลอมออกและเตรียมผ่าตัดรักษาใบหน้าที่เจแปน เมื่อเห็นสองคำนี้ ก็จินตนาการใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ในขณะนี้ของคุณหนูตระกูลหิรัญชาที่เย่อหยิ่งทะนงตัวออก
จู่ๆ เธอก็ยิ้ม……
【เส้นหมี่ : เป็นอะไรไป? ฉันให้คนส่งคนในใจของเธอให้ไปรับเธอ ยังไม่พอใจหรือ? 】
【แสงดาว : เหลวไหล! ใครบอกเธอว่าเขาเป็นคนในใจของฉัน? ฉันจะบอกให้นะ เขาโดนฉันถีบออกจากรายชื่อแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นแหละ! 】
【เส้นหมี่ : …… 】
ผู้หญิงคนนี้ เปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้เลยหรือ?
เส้นหมี่ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ขณะที่กำลังจะส่งข้อความถามถึงสถานการณ์ของน้องชายของเธอ ในตอนนี้ คุณหมอที่อยู่ด้านนอกก็เข้ามาพอดี
“สวยใส ฉันถามดูแล้วนะ รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอ ถึงแม้ว่ามันจะเกิดอักเสบในช่วงระยะที่ใส่หน้ากาก แต่ว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อการรักษา”
ชายที่สง่างามและสะอาดสะอ้านเดินเข้ามา เมื่อเห็นเธอ ก็พูดปลอบใจ มุมปากมีรอยยิ้มบางๆอยู่
