ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 884 งานเลี้ยงใหญ่โต
[จุ๊บจุ๊บที่รัก: ไม่รู้ ทานอาหารอะไร? เธอว่างมากเหรอ?]
[เส้นหมี่: …]
เธอโมโหจนจุกคอ
เธอว่างมากที่ไหน?
เธอพิจาณาว่าช่วงนี้พวกเขาจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป และตาแก่นั่นดูแล้วก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร ถึงได้รับปาก?
เส้นหมี่รีบอธิบาย [เส้นหมี่: ไม่ใช่ค่ะ ฉันคิดว่าคุณรับปากแล้วว่าจะมาด้วยกัน]
[จุ๊บจุ๊บที่รัก: คิดมากไปแล้ว]
จากนั้น เขาตอบแค่ข้อความนี้ แล้วก็ไม่ได้ส่งข้อความมาอีกเลย
เส้นหมี่เห็นดังนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
เขาไม่มาด้วยซ้ำ งั้นเธอจะไปทำไม? เขาถึงจะเป็นแกนหลักของครอบครัว เขาไม่มา เธอพาลูกสามคนไปจะมีความหมายอะไร?
เส้นหมี่อยากจะถอนตัวกลางคัน
แต่ว่าในตอนที่เธอเงยหน้าขึ้น กลับพบว่าได้มาถึง ภัตตาคารอองฟองแล้ว
“เส้นหมี่ เมื่อครู่คุณท่านส่งข้อความมา ให้พวกเรารอเขาแล้วค่อยเข้าไปพร้อมกัน งั้นพวกเรารออยู่ตรงนี้ก่อนเถอะ”
พิมเจ้าหลังจากเห็นว่ามาถึงแล้ว ก็ยังไม่เปิดประตู และบอกกับเส้นหมี่ รอไชยันต์มาถึง แล้วเข้าไปพร้อมกัน
งานเลี้ยงแบบนี้ ตาแก่คนนี้บอกว่ารอเขาก่อนแล้วค่อยเข้าไป อันที่จริงความหมายง่ายมาก เขาจะพาเส้นหมี่ไปตรงหน้าคนตระกูลเทวเทพพวกนี้ด้วยตนเอง ประกาศความมีตัวตนอยู่ของเธอ
เส้นหมี่: “…”
ในที่สุดเธอก็วางโทรศัพท์ลง จากนั้นก็ตั้งใจรออยู่ในรถ
เธอกลับพบว่า ในตอนที่เธอนั่งอยู่ในรถ เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง พบว่าด้านนอกร้านอาหารร้านนี้มีรถหรูจอดเต็มไปหมด มีรถบางคันหลายสิบล้าน
ร้านอาหารนี้ ธุรกิจดีขนาดนี้?
ถึงได้มีรถดีๆ หลายคันจอดอยู่ที่นี่
เส้นหมี่คิดว่าเจ้าของรถพวกนี้ มาทานอาหารในร้านที่ลือกันว่าเป็นร้านอาหารอันดับหนึ่งของเมืองหลวง
หลังจากนั่งรออยู่ในรถประมาณสิบนาที รถจิ๊ปสีเขียวทหารรุ่นยาวคันหนึ่งปรากฏขึ้น เธอเห็นคนชราที่ผมเงินเต็มหัว ปรากฏตัวพร้อมกับเด็กสามคนที่ร่าเริงและน่ารัก
“หม่ามี๊—”
รถจิ๊ปเพิ่งจอดลงตรงนี้
เด็กน้อยน่ารักที่วิ่งออกมาจากด้านใน หลัวจากที่ได้เห็นเส้นหมี่ที่อยู่ในรถทางด้านนี้ พวกเขาก็วิ่งมาหาเธอด้วยความดีใจ
เส้นหมี่รีบลงมาจากรถ รับเด็กสามคนที่แต่งตัวสวยงามเรียบร้อยเป็นอย่างมาก
“พวกลูกมาแล้วเหรอ?”
“ใช่ค่ะ ดูสิ คุณทวดซื้อชุดเจ้าหญิงให้หนูด้วย หม่ามี๊ดูสิคะ สวยมากใช่ไหมคะ?”
เด็กผู้หญิงรักสวยมากที่สุด หลังจากเห็นหม่ามี๊ ก็อดใจรอไม่ไหวที่จะโชว์ชุดสวยของตัวเองให้เธอดู
เส้นหมี่ยิ้มตาหยี: “สวยจ๊ะ เหมือนกับเจ้าหญิงน้อยเลย พวกพี่ชายก็หล่อเหมือนกับเจ้าชายน้อย”
เส้นหมี่ชมลูกชายสองคนพร้อมกัน
ไชยันต์ลงมาจากรถ หลังจากเห็นภาพนี้ เขาพยักหน้า: “ไปเถอะ พวกเขาน่าจะมาถึงกันแล้ว ฉันพาพวกเธอแม่ลูกเข้าไป”
จากนั้นเขาก็เข้ามาจับมือของสองพี่น้องคนละข้างไว้
เส้นหมี่เห็นแล้ว ก็จับมือลูกสาวเดินตามอยู่ด้านหลัง
สำหรับคนตระกูลเทวเทพ อันที่จริงเส้นหมี่ไม่รู้ชัดว่าพวกเขามีกี่คน มีเพียงครั้งนั้นที่เธอเคยเจอก็คือตอนที่แสนรักออกจากโรงพยาบาลมาที่เดอะวิวซี จากนั้นตาแก่คนนี้ก็เชิญพวกเขามาทานอาหารที่บ้าน
ตอนนั้นทางฝ่ายประพันธ์ นีรวรรณ ทรงกลดก็มากันหมด และยังมีลูกชายอีกสองคน
คนที่มาอีกก็คือเครือญาติของตระกูลเทวเทพ
แน่นอนว่า คนที่มาไม่ได้เยอะมาก
ดังนั้น งานเลี้ยงวันนี้ เส้นหมี่ก็คิดว่าไม่น่าจะมีคนเยอะมาก มากสุดก็แค่สองโต๊ะแค่นั้น
แต่ว่าเธอคิดไม่ถึง หลังจากที่เธอตามตาแก่คนนี้เข้ามาจากประตูร้านอาหาร พวกเขามาถึงห้องจัดเลี้ยงที่ชั้นบน กลับเห็นห้องโถงที่สว่างและกว้างขวาง ที่มีโต๊ะอาหารอยู่เต็มๆ สิบกว่าโต๊ะ!
แม้เจ้า ทำไมคนเยอะขนาดนี้?
เส้นหมี่ตกตะลึงอย่างมาก
และขณะเดียวกัน คนในห้องจัดเลี้ยง หลังจากที่เห็นพวกเขามาถึงในที่สุด สายตาของทุกคนก็มองมาทางพวกเขาทันที
เหมือนกับสปอตไลท์ เวลาสั้นไม่กี่วินาที ทั้งห้องจัดเลี้ยงเงียบเป็นเป่าสาก นอกจากสายตาที่กวาดมองมา!
นั่นคือสายตาแบบไหนนะ?
เส้นหมี่รู้สึกได้ถึงสายตาจ้องมองที่เหมือนกับดูสิ่งของ จึงเกิดความไม่พอใจเล็กน้อยในใจ
“หมี่ คนเหล่านี้คือคนในตระกูล และยังมีญาติๆ และเพื่อนๆ พวกเขาได้ยินว่าวันนี้พวกเราจัดงานเลี้ยง จึงมากันหมด”
พิมเจ้าที่เข้ามาด้วยกัน สังเกตเห็นสีหน้าของเธอ จึงรีบอธิบายอยู่ด้านข้าง
ยังมีญาติและเพื่อน?
ไม่ใช่พูดว่ามีแค่คนในครอบครัวเหรอ?
เส้นหมี่ขมวดคิ้วขึ้นมา
เพราะว่าเธอเห็นสายตาที่คนพวกนี้จ้องมองมาที่ตัวเอง แล้วมองดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกับกำลังมองดูสินค้าชิ้นหนึ่ง
นี่กำลังมองว่าเธอทำไมถึงได้กลายเป็น คุณผู้หญิงของตระกูลเจริญรุ่งเรืองตระกูลนี้อยู่เหรอ?
เส้นหมี่รู้สึกน่าขำเล็กน้อย!
“คุณท่าน ในที่สุดคุณก็มาแล้ว พวกเขาคือเหลนชายฝาแฝดของคุณเหรอ?”
“ใช่ๆ นายท่าน ได้ยินว่าวันนี้คุณจะพาหลานสะใภ้ และเหลนๆ มา ทุกคนตื่นเต้นกันมาก อยากจะได้เห็น จึงมากันครบ”
“แม่เจ้า เหลนชายสองคนนี้หล่อสวยมากเลย เหมือนกับออกมาจากภาพวาดอย่างไรอย่างนั้นเลย”
“…”
ผู้ชายพวกนั้น หลังจากที่เห็นไชยันต์ ก็เอาอกเอาใจขึ้นมาทันที
