ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 891 เธอดีใจเหมือนกับเด็ก

บทที่ 891 เธอดีใจเหมือนกับเด็ก

Posted by , ? Views, Released on ตุลาคม 13, 2022

ปรับฟอนต์

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 891 เธอดีใจเหมือนกับเด็ก
เธอไม่อยากจะยอมรับ ในตอนนี้ ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเขาเป็นเพราะจำเธอคนนี้ไม่ได้ ถึงได้สรุปแบบนี้

แต่ว่าเธอยังคงเสียใจจนหายใจไม่ออก

“คุณดูจากตรงไหน?”

“เธอรู้ถึงจิตใจของไชยันต์อย่างละเอียดแม่นยำ ชุดนี้บนตัวของเธอ ตั้งใจใส่แบบนี้ใช่ไหม? เธอทำเพื่อปราบคนที่ผลักดัน นิษาใช่ไหม?”

แสนรักพูดโดยตรง แฝงไปด้วยท่าทางที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

เส้นหมี่ตกตะลึงอีกครั้ง!

เธอคิดไม่ถึง ว่าแม้แต่เรื่องนี้เขาก็รับรู้

ชุดราตรีชุดนั้นของเธอ ตั้งใจใส่แบบนี้ใช่ไหม?

อันที่จริงมันก็ใช่!

วันนั้น ตอนที่เธอไปเลือกชุดที่ร้านชุดราตรีกับ พิมเจ้า เธอเห็นมินตรา หลังจากนั้นในตอนที่ พิมเจ้าเลือกชุดราตรีที่ล้าสมัยให้กับเธอ

เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ

เธอไม่รู้ว่า พิมเจ้าคือคนของใคร แต่มินตราเห็นเธอ จากนิสัยของเธอ มินตราไม่มีทางปล่อยเธอไป

ดังนั้นเธอวางแผนไปมา

ก็มาถึงงานเลี้ยงวันนี้ มันเป็นอย่างที่คิด เธอเดาถูกแล้ว มินตราผู้หญิงคนนี้ เริ่มสร้างเรื่องอีกแล้ว

แต่พวกนี้ เธอไม่ได้พูดกับใครทั้งนั้น เขารู้ได้ยังไงนะ?

เส้นหมี่มองดูชายคนนี้ด้วยใบหน้าซีดขาว เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาเป็นเวลานานมาก

“สามีคะ ฉัน…”

“…”

เขาไม่ได้พูดอะไร ชายคนนี้หลังจากที่ความโมโหเพิ่มขึ้นกะทันหัน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอึมครึมลง เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป

“คุณจะไปไหน?”

เส้นหมี่เห็นแล้วก็ร้อนใจ แล้วตามไปทันที

แต่ชายคนนี้ไม่หันหน้ากลับมามอง และก็ไม่ตอบเธอ เขาก้าวเท้าเดินออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับดาวตก

เส้นหมี่เดินโซเซอยู่ด้านหลังเขา เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างคว้านหัวใจของเธออย่างแรง เธอจ้องมองแผ่นหลังนี้ ความหวาดกลัว ความเจ็บปวด ความเย็นชา…

พรั่งพรูออกมาทั้งหมดในตอนนี้

เธอไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเองทำอะไรผิด?

ต่อให้เธอไม่ได้บอกเขาว่าตัวเองตั้งใจ แต่ว่าเธอก็ยังไม่รู้สึกว่าตัวเองมีปัญหา นี่เธอกำลังปกป้องตัวเองอยู่ เขาไม่ได้อยู่ข้างเธอสักหน่อย เธอผิดด้วยเหรอ?

เธอหนาวทั้งตัวจนถึงกระดูก ในตอนนี้ ขาคู่นั้นก็ก้าวเดินไม่ออกอีกต่อไป

หนุ่มน้อยสองคนด้านหลังมองเห็น หน้าน้อยๆ โมโหจนหน้าเขียว

“แด๊ดดี้คนเลว รังแกหม่ามี๊อีกแล้ว พี่ชาย ไปเถอะ รีบตามแด๊ดดี้กลับมา”

“อืม”

จากนั้นสองพี่น้องก็วิ่งออกไปจากร้านอาหารอย่างรวดเร็ซ เตรียมจะไปหาแด๊ดดี้

แต่ว่าพวกเขาคิดไม่ถึงก็คือ เพิ่งจะมาถึงที่ประตู กลับพบคนที่ร่างสูงใหญ่ที่คุ้นเคยนั้นเข้ามาอีกครั้ง ในมือถือชุดสีเขียวมะกอกอยู่

“แด๊ดดี้? นี่แด๊ดดี้จะทำอะไร?”

“ให้แม่ของลูกไปเปลี่ยนซะ ขี้เหร่จะตายชัก!”

เขาโยนเสื้อผ้ามาด้วยสีหน้ารังเกียจ น้ำเสียงเลวร้ายเป็นอย่างมาก

หนุ่มน้อยทั้งสองยิ้มกว้าง

พวกเขารับชุดนี้มา จากนั้นก็วิ่งไปทางหม่ามี๊อย่างรวดเร็ว

หม่ามี๊ซื่อบื้อ ที่แท้แด๊ดดี้ก็ไม่ได้กลับไป แต่ว่าไปหาชุดให้เธอต่างหากล่ะ ก็จริงแฮะ เป็นถึงประธานใหญ่ของหิรัญชากรุ๊ป จะให้ภรรยาของตัวเองสวมชุดที่ขี้เหร่ขนาดนั้นได้ยังไง?

หนุ่มน้อยเอาชุดไปส่งให้

เป็นอย่างที่คิด เส้นหมี่ที่ยังเสียใจอยู่หลังจากที่เห็นชุดนี้ ก็ตกตะลึง

รอให้พวกลูกชายอธิบายเสร็จ เธอถึงได้สติขึ้น ความคลุมเครือทุกอย่างหายไปอย่างไร้ร่องรอย เธอหยิบชุดแล้วไปเปลี่ยนในทันที

อันที่จริงเส้นหมี่ไม่รู้ เหตุผลที่ผู้ชายคนนี้โมโห ไม่ได้เป็นเพราะเธอปิดบังเขาตั้งใจจัดการมินตรา แต่เป็นเพราะเรื่องพวกนี้ เธอไม่ได้เจรจากับเขาสักนิด

ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่ตอนไหน? เขาแอบมีความรู้สึกปลอดภัยที่รวมตัวเป็นหนึ่ง?

อันที่จริงแม้แต่เขาเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

เขารู้เพียงว่า ในตอนที่เขารู้ว่าเธอตกอยู่ในอันตรายเพียงลำพัง เขาก็โมโหเป็นอย่างมาก

ก็เหมือนกับวันนี้ สุดท้ายเขาก็รีบมาอย่างเร่งรีบ

ในตอนที่เส้นหมี่เปลี่ยนชุดทหารสีเขียวมะกอกออกมา ดีใจอย่างกับอะไร ถึงแม้ชุดจะไม่พอดีตัว สวมแล้วเหมือนกับถังน้ำอย่างไรอย่างนั้น

แต่ว่าเธอจับชายที่หลวมยัดไว้ในกางเกง แล้วพับขากางเกงยาวขึ้นมา จากนั้นก็สะบัดแขนเสื้อทั้งสองข้างวิ่งออกมา

เธอดีใจเป็นอย่างมาก

“สามีคะ ฉันใส่เสร็จแล้ว คุณดูสิ”