ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 897 ราชินีหิรัญชาVSดอกบัวขาวปลอม
ในสงครามครั้งนี้ อยากจะเพิ่มโอกาสในการชนะ ความจริงแล้ว ต้องตัดปีกของฝ่ายตรงข้ามก่อน เป็นวิธีที่ดีที่สุด
สุดท้ายแล้วไชยันต์ก็รู้เรื่องนี้ ประหลาดใจเหลือคณา ต่อมาภายในใจของเขาปลื้มปีติขึ้นมาอย่างมาก
“คุณท่าน อย่างนี้มองดูแล้ว คุณชายเล็กกำลังช่วยเหลือคุณอยู่จริงๆ”
“อืม”
ชายชราพยักหน้า ในสายตาปกปิดรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
รองผู้นำเดชาก็ยิ้มแล้ว：“ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ งั้นดีมากเลย พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลมากแล้ว ด้วยความสามารถของคุณชายเล็ก ไวท์ พาเลซด้านโน้นก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
ไชยันต์เองก็เห็นด้วย
เกี่ยวกับการต่อสู้กับไวท์ พาเลซ หลายปีมานี้ ไชยันต์เองชัดเจนดี ถ้าไม่ใช่ว่าในมือของเขากุมอำนาจเหล่านี้เอาไว้ ใช้เพียงแค่แผนการร้าย แน่นอนว่าเขาเล่นไม่ชนะอีกฝ่าย
ลำพังแค่ปาเวซ ก็ได้เล่นในระดับไฮเอนด์อีกทั้งยังมีการลงมือแบบแยบยลแล้ว
เขาทหารเพียงคนหนึ่ง สิ่งเหล่านี้ทำไม่เป็นหรอก?
ดังนั้น หลายปีมานี้ เส้นประสาทของเขาตึงเครียดมาก ไม่กล้าปล่อยวางแม้แต่วินาทีเดียว
จนถึงตอนนี้ ฟ้าเบิกเนตรแล้ว พาลูกรักของตระกูลเทวเทพที่เขาเคยสูญเสียไปกลับคืนมาแล้ว
ไชยันต์ตัดสินใจแล้วว่าวันที่แสนรักออกมา จะไปรับเขาด้วยตัวเอง
เส้นหมี่ก็กำลังรออยู่
วันนี้ หลังจากเธอไปที่บาร์ของแสงดาว พูดเรื่องนี้กับเธอขึ้นมา：“น้องชายของคุณจะกลับมาแล้ว”
“จริงเหรอ?”
แสงดาวที่กำลังเรียนชงเหล้ากับนักชงเหล้าอยู่หลังจากได้ยินแล้ว ปรากฏว่าก็เซอร์ไพรส์มากจนดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง
“งั้นเมื่อถึงเวลานั้นพาเขามาแสดงความยินดีที่นี่สิ?”
“ได้สิ พอดียืมใช้โอกาสนี้เรียกม็อกโกมาด้วย”
เส้นหมี่หยอกล้อหญิงสาวคนนี้
ทันใดแสงดาวก็หน้าแดงแล้ว เธอถลึงตาออกมาตำหนิเธอแวบหนึ่ง แล้วก็กลับไปชงเหล้าต่อแล้ว
เส้นหมี่อยู่ที่นี่สักพัก ก็ไปทำงานแล้ว
“ษา คุณดูสิ นี่คือบาร์ที่ผมบอกกับคุณ เป็นยังไงบ้าง ลานปาร์ตี้ใหญ่พอไหม?”
ตอนที่เส้นหมี่เดินผ่านหน้าห้องโถง เตรียมที่จะไปทำงานที่ออฟฟิศ
ทันใดนั้น หน้าประตูของบาร์แห่งนี้ก็มีกลุ่มคนหนุ่มสาวเดินเข้ามา ทว่าถูกดันไปด้านหน้า สวมใส่ชุดกระโปรงสีขาวราวกับหิมะ ผมดำคลับยาวประบ่า มองไปแวบหนึ่ง เหมือนกับดอกบัวที่พึ่งจะพ้นพื้นน้ำยังไงอย่างงั้น
นิษา？
เธอมาที่นี่ได้อย่างไร?
หลังจากเส้นหมี่มองอย่างชัดเจน ก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใคร
“ก็ดี”
นิษากลับมองไม่เห็นเส้นหมี่ ยืนอยู่ท่ามกลางคนกลุ่มนั้นอย่างหยิ่งยโสมองพิจารณาบาร์แห่งนี้ แล้วก็พยักหน้าอย่างไม่ได้เต็มใจนัก
คนเหล่านี้ได้เห็นแล้ว ทันใดดีใจอย่างมาก
“งั้นพวกเราจะจัดpattyวันเกิดให้คุณที่นี่นะ ซาร่า งั้นรีบไปจองห้องกับคนที่นี่”
“จองห้องอะไรล่ะ? pattyวันเกิดเจ้าหญิงษาของพวกเรา แน่นอนว่าต้องเหมาทั้งร้าน！！”
มีคนหนึ่งที่เซตผมเซตหน้ามาอย่างดี มองดูแล้วผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นลูกคนรวย พูดออกมาอย่างไม่ลังเลว่าจะเหมาบาร์ทั้งร้าน
เหมาทั้งร้าน?
ตามที่ผับแห่งนี้ได้เปิดทำการ รายได้ของกิจการวันหนึ่งอย่างน้อยสามล้าน งั้นเหมาทั้งร้าน ตามความเฉียบแหลมของแสงดาว ชายหนุ่มคนนี้คงจะต้องจ่ายห้าล้าน
ได้ ยังซะพวกเขาก็เป็นคนโง่ที่ร่ำรวย
เส้นหมี่ไม่ได้สนใจแล้ว ก้าวเท้าขึ้นไปทำงานของตัวเอง
หลังจากนั้นสิบนาที แสงดาวที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์กำลังกดเครื่องคิดเลขคำนวณอยู่สักพัก หลังจากนั้นเป็นไปตามที่เส้นหมี่คาดเอาไว้ เสนอราคาห้าล้านออกมา
“5ล้าน？！！”
กลุ่มคนเหล่านี้ได้ยินแล้ว ทันใดแต่ละคนตกใจจนดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาแล้ว
รวมทั้งชายหนุ่มที่พูดออกมาคนนั้น สีหน้าก็ไม่สู้ดีนัก
แสงดาว：“ใช่แล้ว กิจการของฉันวันหนึ่งรายได้อยู่ที่สี่ล้านกว่า ถ้าคุณต้องการเหมาที่นี่ ฉันยังต้องยกเลิกลูกค้าประจำอีกด้วย พวกเขาต่างเป็นลูกค้ารายใหญ่ของฉัน นี่คือการขาดทุน”
“……”
“แล้วก็หนุ่มหล่อ จีบผู้หญิงนะ ต้องใจป้ำหน่อย คุณดูสิ นี่เป็นช่วงเวลาในการทำคะแนน หญิงสาวแสนสวยที่อยู่ในใจคุณไม่พอใจแล้วนะ”
สุดท้ายหญิงสาวคนนี้นั่งอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ใช้หมื่นพันเล่ห์กลมาล่อหลอก แววตามองไปยังหญิงสาวสวมชุดกระโปรงสีขาวพลิ้วไหวแวบหนึ่ง เตือนสติชายหนุ่มลูกคนรวยคนนี้ขึ้นมา
จริงๆเลย…..เหมือนกับภูตผีปีศาจไม่มีผิด
ลูกคนรวยถูกกระตุ้น ในที่สุดจึงกัดฟันตกลงแล้ว
กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังได้เห็นแล้ว ทันใดก็ร้องว้าวขึ้นมา ทว่านิษา ยิ่งหยิ่งยโสเชิดขึ้นมา สีหน้าอันนั้น อย่าได้พูดถึงว่าได้ใจขนาดไหน
มีคนยอมจ่ายห้าล้านจัดงานวันเกิดให้เธอ เธอจะไม่ดีใจได้อย่างไร?
จากนั้นบาร์ในวันนี้ ก็ถูกคนกลุ่มนี้เหมาเอาไว้ พวกเขาเรียกคนมามากมาย ตัดเค้กบนกลางฟลอร์เต้นรำของบาร์ ครื้นเครงอย่างบ้าคลั่ง
ทำให้นิษากำลังจะลอยขึ้นฟ้าไปแล้ว
แสงดาวเพราะว่ามีคนเหมาร้าน จึงวิ่งออกมาเล่นอีกด้านนอกแล้ว เหมาร้านไม่มีอะไรให้ต้องทำมากมาย เธอแอบอยู่ในห้องแอบส่งข้อความไปหาคนบางคน
【แสงดาว：ม็อกโก วันนี้ฉันว่าง พวกเราไปทานข้าวด้วยกันไหม?】
【ม็อกโก：ไม่ไป】
【แสงดาว：ทำไมเหรอ？คุณกำลังยุ่งอยู่? ฉันมาที่นี่ตั้งหลายวันแล้ว คุณไม่มาช่วยทำให้สถานที่ดูครึกครื้นก็แล้วไป แม้แต่ข้าวก็ยังไม่ยินยอมทานกับฉัน?】
【ม็อกโก：……】
【แสงดาว：ฉันเข้าใจแล้ว ไม่รบกวนคุณแล้ว】
เธอวางโทรศัพท์ลง หดหู่ใจเป็นอย่างมาก
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เส้นหมี่ที่กำลังคิดบัญชีอยู่ในออฟฟิศที่หน้าประตูมองเห็นหญิงสาวคอตกคนหนึ่งยื่นหน้าเข้ามา
“ไปทานข้าว?”
“หืม?”ตอนนี้เหรอ?”เส้นหมี่มองดูนาฬิกาข้อมือ
แสงดาวหงุดหงิด：“ใช่น่ะสิ กินอิ่มแล้ว ถึงจะมีแรงทำงาน！”
