ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 901 ความทรงจำฟื้นคืนมาแล้ว

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 901 ความทรงจำฟื้นคืนมาแล้ว?!!
“งั้นคุณอยากจะทำอะไรเหรอ?” ทันใดม็อกโกยิ้มเยาะออกมา

“นิษา คุณต้องทำให้ชัดเจน ข้อหนึ่ง พวกเราไม่ได้เป็นว่าที่สามีภรรยากัน เพียงแค่คุณปู่ของคุณอยากให้คุณแต่งงานกับผม ข้อสอง คุณตบเธอก่อน เธอตอบกลับ นี่ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?”

สายตาของเขาเย็นชาอย่างมาก

เหมือนกับว่าจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งๆที่เมื่อสักครู่ยังพยุงเธอขึ้นมา หลังจากนั้นถามอย่างเป็นห่วงว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า?

แต่ว่าตอนนี้ นัยน์ตาทั้งสองของเขาที่แสนอบอุ่น กลับเหมือนถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง แม้แต่ทุกแววตา ยังทำให้คนรู้สึกว่าน่ากลัวเป็นอย่างมาก！

นิษาไม่กล้าระบายออกมาแล้ว

“คุณ……คุณกำลังพูดอะไร?”

“ยังได้ยินไม่ชัดเจนเหรอ? ก่อนหน้านี้ผมเพียงแค่ไว้หน้าคุณ เห็นแก่หน้าแม่ของผม เพราะว่า เธอยังกลับไปที่ตระกูลโชคศักดาอยู่บ่อยๆ”

“……”

“แล้วก็เมื่อสักครู่คุณด่าเธอว่าเธอต่ำ ผมเองก็คิดว่าควรที่จะเตือนสติคุณ ในตอนที่คุณด่าประโยคนี้ ดีที่สุดคุณควรมองตัวเองก่อนว่าเป็นคนแบบไหน?”

ม็อกโกไม่เกรงใจอย่างมาก หลังจากพูดจบ เขายังชี้ไปบนกลางฟลอร์เต้นรำของบาร์partyวันเกิดที่ยังไม่ถูกรื้อออก

นิษาหันหน้าไปมอง ในที่สุด เธอไม่มีสีเลือดเหลืออยู่แล้ว！

คนคนนั้น ลูกคนรวยที่จัดpartyวันเกิดเพื่อเธอวันนี้ เวลานี้เขายังถือกุหลาบช่อใหญ่เอาไว้ ยังมีกล่องแหวนสีฟ้ามองอยู่อย่างตะลึงงัน

ดังนั้น ใครกันแน่ที่เป็นคนชั่วอย่างแท้จริง?

ใครกันแน่ที่ไม่เหมาะสมจริงๆ?

ความจริงแล้ว ทุกคนต่างรู้แก่ใจดี

“ดังนั้น เธอเป็นใครกันแน่?”

“คุณคิดว่ายังไงล่ะ?”

ม็อกโกยิ้มอย่างเย็นชา สุดท้ายกระตุกที่มุมปากถามออกมาอย่างเย้นหยันหนึ่งประโยค

นิษาพูดไม่ออกแล้ว

ความจริงเธอทายออกแล้ว

ในเมื่อสักครู่ เส้นหมี่ก็ปรากฏตัวแล้ว ทว่าเธอปรากฏตัว เธอเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าพี่สาว สามารถทำให้ภรรยาของท่านประธานหิรัญชากรุ๊ปเรียกว่าพี่สาวได้ จะมีใครอีกล่ะ?

บวกกับความหยิ่งยโสบ้าคลั่งอีกทั้งโหดร้ายทารุณของผู้หญิงคนนั้นในเมื่อสักครู่！

ใบหน้าของนิษาซีดขาวอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ เพราะว่าทายออกถึงสถานะของแสงดาว นึกถึงเรื่องในเมื่อสักครู่ในบาร์แห่งนี้เธอก็เหมือนตัวตลกที่กำลังแสดงยังไงอย่างงั้น

ครั้งนี้ เธออับอายนิ้วมือจิกเข้าไปกลางฝ่ามืออย่างรุนแรง

ม็อกโกไม่ได้สนใจเธออีก เขาหันหลังเดินออกไปทางหน้าประตูบาร์

“ม็อกโก คุณคิดว่า คุณกับเธอจะสามารถคบหากันได้เหรอ? เธอเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหิรัญชาแล้วยังไง? คุณคิดว่าตระกูลเทวเทพของพวกคุณจะยินยอมให้คบหากันเหรอ?”

ทันใดนั้น หญิงสาวคนนี้ถามเสียดแทงอยู่ด้านหลัง

คำพูดนี้พูดออกมา ม็อกโกที่กำลังเดินไปข้างหน้าชะงักไป

นิษาจับได้ถึงจุดนี้ ทันใด สีหน้าของเธอยิ่งเยาะเย้ยหนักแล้ว：“เกรงว่า แม้แต่ตัวคุณเองก็รู้ว่าไม่มีทางยินยอม ไม่งั้น เมื่อสักครู่คุณคงจะไม่มาพยุงฉันหรอก?”

“……”

“ชิ！”

กุมหมัดแน่นจนกระดูกส่งเสียงกรอบแกรบชัดเจน

ชายหนุ่มผู้อ่อนโยน วินาทีนี้ ในที่สุดสีหน้าเคร่งขรึมอย่างมาก น่ากลัวอย่างขีดสุด……

——

ในที่สุดวันนี้เส้นหมี่ก็ทานข้าวมื้อหนึ่งเป็นเพื่อนแสงดาว

เธอไม่รู้ว่าก่อนเธอออกมา ในบาร์เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ว่าเมื่อเธอเห็นหญิงสาวคนนี้ตอนทานข้าวแล้ว สิ่งของที่อยู่ด้านหน้าแทบจะไม่แตะต้อง

เธอรู้ได้เลยว่า เรื่องนี้ เกินไปแล้ว

“พี่……”

“บาร์แห่งนี้ ฉันไม่ต้องการแล้ว ยกให้คุณนะ”

ไม่มีลางบอกเหตุใด หญิงสาวคนนี้นั่งอยู่ที่นั่นหดหู่ใจมองออกไปนอกหน้าต่างพูดออกมาอย่างเย็นชาหนึ่งประโยค

เส้นหมี่เกือบจะพ่นชาอึกนั้นออกมากับที่

เธอเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก?

นี่พึ่งจะเปิดกิจการกี่วันเอง?

เส้นหมี่วางถ้วยน้ำชาลง ถาม：“เหตุผลล่ะ?”

แสงดาวเสียงอ่อย：“ไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการ จะเพราะอะไรมากมายล่ะ? คุณก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ฉันคนนี้ชอบทำอะไรตามใจไปเรื่อย ถ้าคุณไม่ต้องการละก็ กลับไปฉันจะขายให้คนอื่นไป”

เส้นหมี่：“……”

หลายวินาที มองหญิงสาวคนนี้แต่งเรื่องควรจะพูดอะไรดี

ทานข้าวเสร็จแล้ว ทั้งสองแยกกัน เส้นหมี่กลับมายังเดอะวิวซี หลังจากนั้นหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปให้คนที่ยังไม่กลับมาจากค่ายทหาร

【เส้นหมี่：สามี คุณสามารถกลับมาก่อนได้ไหม?】

【สามีที่รัก：มีเรื่องอะไร？】

คนคนนี้ เส้นหมี่พบว่า ช่วงนี้เธอส่งวีแชทไปหาเขา เขาไม่ให้เธอรอเป็นเวลานานแล้ว โดยปกติแล้วส่งไปไม่กี่นาทีก็ตอบกลับมา

【เส้นหมี่：วันนี้นิษาคนนั้นไปที่บาร์ของพี่สาว หลังจากนั้นต่อมาม็อกโกก็ไปแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาก็มีเรื่องกันขึ้นมา ตอนนี้พี่สาวบอกว่าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว】

【สามีที่รัก：……】

【สามีที่รัก：เดิมทีเธอก็ไม่ควรมา】

【เส้นหมี่：หืม？】

คำพูดนี้ทำให้เส้นหมี่ประหลาดใจอย่างมาก เธอจ้องมองหลายคำนี้ ตะลึงงันอยู่หลายวินาที

ทำไมเขาถึงได้พูดแบบนี้?

ตอนนี้เขายังไม่ฟื้นฟูความทรงจำไม่ใช่เหรอ ทำไมท่าทางที่มีต่อเรื่องราวของพี่สาวของเขาแสงดาว ถึงได้ชัดเจนและเด็ดขาดขนาดนี้?

เส้นหมี่ลังเลอยู่นาน ถึงได้ส่งข้อความออกไปอีกหนึ่งข้อความ

【เส้นหมี่：คุณคิดว่าเธอกับม็อกโกเป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ？】

【สามีที่รัก：จะเป็นไปได้อะไรล่ะ? คุณคิดว่าหิรัญชาสามารถเข้าไปอยู่ในสายตาตระกูลเทวเทพได้? หรือคุณคิดว่า ไชยันต์คือธนากร แต่งลูกสะใภ้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากลูกชายสักนิด！】

ทันใดนั้น เขาก็พูดประโยคสุดท้ายออกมาแบบนี้

เส้นหมี่เห็นแล้ว ทันใดนั้น ดวงตาทั้งสองข้างของเธอกลมโตแล้ว

คำพูดนี้ของเขา……หมายความว่าอย่างไร?

เขาพูดถึงคือเขากับเธอ? งั้น…..เขาฟื้นฟูความทรงจำแล้ว？！！

เลือดของเส้นหมี่เหมือนกับว่าหยุดลงแล้ว ในหู ได้ยินเพียงเสียง“วิ้ง” หลังจากนั้นหัวใจในอกของเธอเต้น แทบจะหลุดผ่านลำคอออกมาทางดวงตายังไงอย่างงั้น