หน้าจอยังอยู่หน้าที่เมื่อคืนเธอส่งข้อความเสียงออกไป สี่สิบวินาทีเต็ม แสดงเวลาที่ส่งออกไปคือ ตอนกลางคืนเก้านาฬิกาสามสิบนาที
เก้านาฬิกาสามสิบนาที ความจริงแล้ว ยังไม่ถือว่าดึกมาก
ตอนนั้น เด็กๆทั้งสามก็พึ่งจะเข้านอน ชายหนุ่มคนนั้นหลับไปแล้วเหรอ? เธอจำได้ว่า เมื่อก่อนเขาเคยบอกว่า สถานที่แบบนั้นพวกเขามีเวลาเข้านอนคือ22นาฬิกานะ
22นาฬิกา หรือว่าเวลาผ่านไปนานขนาดนั้น เขายังไม่มีเวลาตอบกลับวีแชทเธออีกเหรอ?
เส้นหมี่มองดูโทรศัพท์หน้านี้ ทันใดนั้น ภายในใจของเธอเหมือนมีอะไรบางอย่างพุ่งออกมา！
พอดี น้าแจ๋วคนนี้ก็ขึ้นมาอีกแล้ว
“คุณผู้หญิง ฉันยกโจ๊กหวานมาให้อีกถ้วย เมื่อสักครู่คุณไม่ทานข้าว งั้นทานโจ๊กนี้สักหน่อยเถอะนะคะ”
สาวใช้คนนี้ยังคงเป็นห่วงเธอ เมื่อสักครู่ข้าวเหล่านั้นเธอไม่ยอมทาน ยังตั้งใจต้มโจ๊กหวานมาให้อีก
เส้นหมี่：“……”
อยู่ที่นี่บีบโทรศัพท์อันนี้เอาไว้ ในที่สุด น้ำเสียงของเธออ่อนโยนลง อยู่ในห้องถามออกมา：“วันนี้ใครเป็นคนไปส่งพวกเด็กๆ?”
“พ่อบ้านสินค่ะ”
“งั้นเขารู้หรือเปล่าว่าวันนี้ต้องประชุมผู้ปกครอง? คืนก่อนพวกเขาบอกกับฉันว่า วันนี้ที่โรงเรียนต้องการให้ผู้ปกครองทุกคนเข้าร่วม”
“คุณท่านทราบแล้วค่ะ เขาจะจัดการเอง”
น้าแจ๋วรีบปลอบใจหนึ่งประโยค
เส้นหมี่คาดเอาไว้แล้วว่าเธอต้องพูดแบบนี้ ตอนนี้ อยู่ด้านในถามต่อออกมาอย่างไม่รีบร้อนมาก：“งั้นคุณให้ฉันโทรหาพวกเขาหน่อย คืนวันนั้นฉันรับปากพวกเขาเอาไว้ ไม่ไปอย่างกะทันหัน พวกเขาจะผิดหวังอย่างมาก”
“นี่……”น้าแจ๋วลังเลแล้ว
แต่สุดท้ายแล้ว หัวอกคนเป็นแม่เหมือนกัน จึงลงไปช่วยเธอขออนุญาตจากไชยันต์
หลังจากนั้นไม่นาน เส้นหมี่ที่ถูกขังอยู่ในห้องนี้ จึงมองเห็นสาวใช้คนนี้ถือโทรศัพท์ไร้สายแบบเก่าแก่มา
“คุณผู้หญิง ให้คุณค่ะ”
“……”
เส้นหมี่ที่ถูกขังอยู่ในห้องนี้ แสดงสีหน้าผิดหวังและหดหู่ใจออกมาทางหน้าต่าง หยิบโทรศัพท์เก่าแก่เครื่องนี้เข้าไป หลังจากนั้นเธอก็โทรหาโทรศัพท์นาฬิกาของลูกชายต่อหน้าเธอ
“ตืด……ตืดตืด…….”
“ฮัลโหล?”
ไม่กี่นาที ในสายโทรศัพท์ ก็มีเสียงสดใสของเด็กน้อยดังออกมาแล้ว
เส้นหมี่เหมือนกับว่ารีบคว้าฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้ เธอกำโทรศัพท์แน่น：“อิคคิว หม่ามี๊เอง หม่ามี๊มีเรื่องจะบอกกับคุณเรื่องหนึ่ง วันนี้เกรงว่าจะไม่สามารถไปเข้าร่วมประชุมผู้ปกครองได้แล้ว”
”
“ทำไมเหรอ?”
ปรากฏว่า อิคคิวที่อยู่ในสายโทรศัพท์ได้ยินคำพูดนี้ของหม่ามี้ น้ำเสียงของเด็กน้อยก็เสียงสูงขึ้นมามาก
เสียดแทงใจเส้นหมี่！
เธอก็ไม่ยินยอมหรอก คืนวันนั้น ในตอนที่เธอรับปากพวกเขา ภายในใจของเธอวาดภาพเอาไว้ สวยงามอย่างมาก
ทว่าหลังจากนั้นสองวัน เธอไปหาแด๊ดดี้ของพวกเขาที่ค่ายทหาร เขาก็รับปากแล้ว
เส้นหมี่อดทนต่อความเจ็บปวดภายในใจเอาไว้ ：“ขอโทษด้วย ลูกน้อย แด๊ดดี้กับหม่ามี๊มีธุระอย่างกะทันหัน คุณวางใจ ต่อไปมีโอกาส พวกเราต้องเข้าร่วมแน่นอน”
เส้นหมี่พูดจบ หลังจากนั้นใช้นิ้วเคาะลงบนโทรศัพท์รุ่นเก่าเครื่องนี้สองครั้ง
อิคคิว：“……”
แค่สองครั้งนี้ เจ้าเด็กคนนี้เดิมทีกำลังจะโมโหออกมาต่อ ทันใดดวงตาเล็กรูปพระจันทร์เสี้ยวทั้งคู่ ก็มองมาที่พี่ชายที่นั่งอยู่ด้านข้าง
ชินจัง：“มีอะไรเหรอ?”
แววตาของอิคคิวขยับ ทันใด เขาพูดกับพี่ชายหนึ่งประโยค：“คุณโทรไปเบอร์หม่าหมี๊หน่อย ดูสิว่าโทรติดหรือเปล่า”
ชินจังได้ยินแล้ว ทันใดก็สงสัยขึ้นมา แต่ว่าเมื่อเขาใช้นาฬิกาโทรศัพท์โทรหาหม่ามี๊แล้ว
ปรากฏว่า ครั้งนี้ ในโทรศัพท์นี้ กลับดังออกมาว่า : “ขออภัยด้วย เบอร์โทรศัพท์นี้ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”
ชินจัง：“……”
อิคคิว：“……”
ผ่านไปสักพัก เจ้าเด็กคนนี้ถึงได้พูดกับโทรศัพท์นาฬิกาอันนี้อีกครั้ง：“หม่ามี๊ คุณเกิดเรื่องขึ้นแล้วใช่ไหม? โทรศัพท์ของคุณเกิดอะไรขึ้น?”
เส้นหมี่ ：“ใช่”
เธอไม่สามารถพูดออกมาอย่างโจ่งแจ้งได้ กลัวว่าสาวใช้ที่รออยู่ด้านนอกจะรู้เข้า
อิคคิวเข้าใจทันที เขามองไปหาพี่ชายในทันใด ส่งสัญญาณหลังจากนั้นก็หยิบแท็บเล็ตออกมาจากโต๊ะเรียน เจ้าเด็กน้อยสองคนนี้แม้ว่าจะอายุยังน้อยแต่ก็กลายเป็นแฮ็กเกอร์มือฉมังแล้ว หลังจากนั้นก็จัดการอย่างรวดเร็ว
ปรากฏว่า เมื่อชินจังใช้แท็บเล็ตค้นหาตำแหน่งโทรศัพท์ของหม่ามี๊ กลับไม่เห็นแม้แต่น้อย
ไอ้พวกคนชั่ว กล้ามาตัดสัญญาณโทรศัพท์หม่ามี๊！！
ชินจังโมโหแล้ว มือสวยน้อยๆจัดการไปบนแท็บเล็ตอย่างรวดเร็ว ทันใด ทางด้านเส้นหมี่ก็รู้สึกได้ว่าโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นขึ้นมาแล้ว
สัญญาณของเธอ ก็กลับมาเป็นปกติแล้ว
“คุณผู้หญิง เสร็จหรือยังคะ? คุณท่าน…..ยังรอฉันลงไปเดี๋ยวจะหัวขาดเอานะคะ”
ตอนนี้พอดี น้าแจ๋วที่รออยู่ด้านนอกสักพักแล้วก็รีบเร่งเธอขึ้นมาแล้ว
เส้นหมี่วางสายไป ยื่นโทรศัพท์ออกมาทางหน้าต่าง
“คุยเสร็จแล้ว”
“ค่ะ งั้นไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ? ถ้าไม่มีเรื่องอะไรฉันลงไปแล้ว ใช่แล้ว คุณผู้หญิง คุณอย่าลืมทานโจ๊กถ้วยนี้ด้วย คนจะไม่ทานอาหารไม่ได้นะคะ คุณไม่ใช่เพราะว่าโกรธคุณท่าน แล้วจะมาทำร้ายร่างกายตัวเอง นี่ไม่คุ้มกันเลย”
สาวใช้คนนี้ ก่อนจะเดินจากไป ยังไม่ลืมที่จะกล่าวตักเตือนเธอ
เส้นหมี่ซาบซึ้งใจเล็กน้อย พยักหน้าแล้ว จับรับโจ๊กถ้วยนี้เข้ามา หลังจากนั้นรอให้สาวใช้เดินจากไป จึงหยิบโทรศัพท์ออกมา หลังจากนั้นก็อดใจไม่ไหวที่จะติดต่อกับลูกชายขึ้นมา
