ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 944 ภรรยาถูกทำร้าย
“แก–“
ไชยันต์ถูกย้อนด้วยคำพูดนี้โกรธจนหน้าแดงหูแดง
แต่เขากลับไม่สามารถหาคำพูดอะไรมาย้อนแย้งได้ เพราะว่าหลายปีมานี้ ในครอบครัวตระกูลเทวเทพของเขา เขาจัดการดูแล้วด้วยวิธีการแบบนี้จริงๆ
และไชกุผู้ซึ่งเป็นลูกชายคนโต เผอิญว่าเป็นคนที่ระดับต่ำที่สุดคนนั้น!
“ท่านไชยันต์ คนในครอบครัวนั่นคือคนที่มีความสัมพันธ์กันโดยสายเลือด ตาชั่งของท่านได้เอนเอียงจนเป็นแบบนี้แล้ว ท่านยังคาดหวังให้ใครเป็นคนที่อยู่อย่างสงบสุขอีกเหรอ? ในใจใครบ้างที่จะไม่มีความโลภ ความโกรธ ความเกลียด และความปรารถนา? ในใจของใครบ้างที่จะไม่มีความชั่วร้าย? ท่านควรจะดีใจและขอบคุณด้วยซ้ำที่พวกเขากำจัดคือพ่อของผม ไม่ใช่ตัวของท่าน!”
ประโยคสุดท้ายนี้ แสนรักคือไม่เกรงใจอะไรอีกแล้ว ทุกๆ คำพูดคือแทบเหมือนจะเป็นมีด
ไชยันต์ถึงกับพูดอะไรไม่ออกไปเลย
เขาจ้องมองอยู่ที่เด็กนอกคอกคนนี้ รู้สึกเหมือนทั้งตัวถูกตบหน้าหนึ่งฉาด ใบหน้าแก่เหี่ยวนั้นเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาว เดี๋ยวขาวเดี๋ยวเขียว ซึ่งเหมือนกับว่าเปิดเป็นโรงย้อมสีแห่งใหญ่
ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามีสีสันขนาดไหน
อายุจนแปดสิบปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนด่าเขา
แต่เขากลับไม่สามารถหาคำพูดอะไรมาย้อนแย้งได้เลย ความรู้สึกนี้มันแย่กว่าเมื่อสักครู่เสียอีก เหมือนกับว่าถูกคนคนนี้เหยียบเข้าที่จุดเจ็บช้ำของเขาอย่างจัง!
“ติ๊ด….ติ๊ดติ๊ด……”
จู่ ๆ เครื่องวัดอัตราเต้นหัวใจส่งเสียงเตือนออกมา
แสนรักเลิกคิ้วขึ้น
สักครู่ เขาเหลือบมองดูชายชราที่หลังจากเขาทำให้โกรธจนหน้าขาวซีด แล้วเปิดประตูห้องพักผู้ป่วยออกไป “พยาบาล ไปเรียกผู้อำนวยการของพวกคุณมาหน่อย”
จากนั้น หลังจากที่รอไพบูลย์รีบวิ่งมา เขาก็ได้เดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยแล้ว
ไพบูลย์ : “…..”
เฮ้ย! สองคนนี้ยังไม่คืนดีกันอีกเหรอ? ไหนว่าหายเป็นปกติทุกอย่างแล้ว? ยังจะทำ?
——
ในสถานที่จัดงานศพ
เส้นหมี่ได้นำร่างไร้วิญญาณของไชกุกับมินตราทั้งสองคนทำการเผาเสร็จเรียบร้อยแล้ว
พิมเจ้าก็เดินถือสิ่งหนึ่งออกมา : “หมี่ งั้นอันนี้จะนำไปที่เรด พาวิเลี่ยนไหม? แต่ที่เรด พาวิเลี่ยนตอนนี้…..ไม่มีใครอยู่เลย ม็อกโกเองก็อยู่โรงพยาบาล”
“นำกลับไปก่อนเถอะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเอง”
เส้นหมี่มองดูโกศใส่กระดูกสองอันนี้ และจึงตัดสินใจ
ดังนั้นทั้งสองคนจึงถือพวกมันเดินออกมา เตรียมตัวที่กลับไปที่เรด พาวิเลี่ยนเพื่อจัดการกับงานศพของทั้งคู่
“ดูสิ พวกมันอยู่นั่น รีบไปแย่งโกศกระดูกนั้นมาให้ได้!!”
คาดคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าตอนที่พวกเขาเพิ่งจะเดินออกจากสถานที่จัดงานศพ ที่ตรงประตูทางเข้านั้น จู่ ๆ มีหญิงสาวคนหนึ่งและพวกกลุ่มหนึ่งพุ่งกรูเข้ามาหาอย่างบ้าพลัง
เส้นหมี่สีหน้าถอดสี
พบว่า ผู้หญิงคนนี้ก็คือนิษา ที่เคยเจอกันหลายครั้งเมื่อก่อนหน้านี้
เธอกล้ามาแย่งเถ้ากระดูกถึงที่นี่?
เส้นหมี่จึงรีบกอดเถ้ากระดูกและลากพิมเจ้า ถอยหลังไปหลายก้าวทันที
“คุณป้า ป้ารีบพาโกศกระดูกสองอันนี้เข้าไปโทรศัพท์หาคนมาช่วย ฉันจะขวางไว้อยู่ข้างนอก”
“แต่….”
เมื่อ พิมเจ้า ได้ยินคำพูดนี้ จะกล้าทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียวได้ที่ไหน
แต่เธอเพิ่งจะพูดได้แค่ประโยคเดียว โกศกระดูกอันหนึ่งวางไว้ด้านหน้าโกศกระดูกอีกอันที่เธอกอดอยู่ ตัวเธอก็ถูกผลักเข้าไปแล้ว
พอดีกันกับที่ในเวลานี้ นิษาก็พาคนเดินมาแล้ว
“เส้นหมี่ ทางที่ดีเธอรีบนำโกศกระดูกคุณอาของฉันมา มิฉะนั้น อย่าหาว่าคนของฉันไม่เกรงใจเธอ”
เธอเห็นแล้วว่าเส้นหมี่ขวางอยู่ด้านนอกของสถานที่จัดงานศพ ทันใดนั้นก็พาคนมาและข่มขู่อยู่ตรงนั้นอย่างดุร้าย
นี่ไม่ใช่สตรีหมายเลขหนึ่งแห่งครอบครัวนักปราชญ์เหรอ?
ไม่ใช่หญิงสาวผู้สูงส่งเหรอ?
ทำไม?
ยังสามารถเผยให้เห็นถึงสีหน้าอารมณ์แบบนี้ได้? ดุร้ายขนาดนี้ และเจ็บปวดจนทนแทบไม่ไหวขนาดนี้
เส้นหมี่หัวเราะเยาะ และไม่ยอมให้เลยสักนิด
“ทำไมฉันต้องมอบให้กับคุณ? เขาเป็นคนของตระกูลเทวเทพ ถึงแม้จะตายไปแล้ว นั่นก็ต้องเป็นบ้านตระกูลเทวเทพจัดการงานศพ และฝังไว้ในสุสานของตระกูลเทวเทพ เป็นผีของตระกูลเทวเทพ มันเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลโชคศักดาของพวกคุณ?”
เธอไม่รู้สึกเกรงกลัวเลยสักนิด ยืนอยู่บนขั้นบันไดในตำแหน่งที่สูงกว่า ซึ่งดูแล้วเป็นท่าทีแบบคุณนายหญิงมาตอบคำถามแก่ผู้หญิงคนนี้
นิษาได้ยิน ทันใดนั้นใบหน้านั้นก็ยิ่งบิดเบี้ยวมากขึ้น
คุณนายหญิงแห่งตระกูลเทวเทพ?
นั่นคือตำแหน่งที่เธอเกือบจะได้ครอบครอง!!
“เหลวไหล!”
เธอด่าว่า : “คุณอาของฉันถูกพวกแกบีบบังคับจนตาย พวกแกยังมีสิทธิ์อะไรบอกว่าเขาเป็นคนของตระกูลเทวเทพ? พวกแกมันคู่หญิงโฉดชายชั่ว ทำให้คุณอาเขยฉันต้องตาย และยังทำให้คุณอาของฉันตายด้วย ตอนนี้ยังมีสิทธิ์อะไรมาเก็บเถ้ากระดูกของเขาไว้?”
จากนั้นเธอโบกมือ ทันใดนั้น กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังเธอก็พุ่งกรูเข้ามาทางเส้นหมี่
เส้นหมี่เห็นเช่นนั้น ก็ตะโกนเสียงแข็งอีกครั้ง : “ฉันดูซิใครกล้าเข้ามา? ฉันจะบอกพวกแกให้นะ วันนี้ใครก้าวขึ้นมาแม้แต่ก้าวเดียว เดี๋ยวตระกูลเทวเทพจะไม่มีวันปล่อยแกไปแน่”
เธอยกตระกูลเทวเทพออกมาขู่ขวัญพวกเขา
แต่ที่น่าแปลกมากก็คือ คนกลุ่มนี้เมื่อก่อนเกรงกลัวตระกูลเทวเทพเป็นอย่างมาก แต่วันนี้เหมือนกับว่าถูกสะกดด้วยความชั่วร้าย
หลังจากที่เธอตำหนิเสียงนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่หยุด แต่กลับพุ่งเข้าหาเธออย่างโหดเหี้ยมมากขึ้นภายใต้การยุยงของนิษา คนนี้
ทันใดนั้น เธอที่ยืนอยู่บนบันไดก็ไม่ทันตั้งสติ
“ปัง–”
หลังจากที่จู่ ๆ มีอะไรบางอย่างทุบเข้าบนศีรษะของเธอ เธอเจ็บปวดอย่างมาก จับศีรษะของตัวเองไว้ คนทั้งคนก็ถูกคนกลุ่มหนึ่งชนจนล้มลงไป
“หมี่–!!”
พิมเจ้า ที่อยู่ด้านในสถานที่จัดงานศพเห็นแล้ว ทันใดนั้นก็ส่งเสียงกรีดร้องอยู่ด้านใน
ตอนที่เห็นคนกลุ่มนี้กำลังเหยียบเส้นหมี่และพุ่งเข้าไป ด้านหลังของพวกเขา ซึ่งก็คือถนนใหญ่สายนั้น มีรถออฟโรดสีเขียวทหารก็แล่นมาด้วย
