ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 978 กำจัดทิ้ง
ในตอนนั้นเขาก็ตื่นตระหนกแล้ว
แต่หลังจากนั้นเขาก็ไปขอกุญแจจากโรงแรมเพื่อเปิดประตู
แต่ผลลัพธ์คือ พอเปิดประตูได้ เมื่อวานเขาเฝ้าเขามาทั้งวันบวกกับเวลาหนึ่งคืนที่เขาใช้เวลาขับรถมา สิ่งที่เห็นก็ยังคงเป็นคนคนนี้ที่ยังคงนั่งนิ่งราวกับถูกตรึงไว้กับที่อยู่ตรงนั้น
เขายิ่งกระวนกระวายใจกว่าเดิม
เขาเห็นอะไรในวิดีโอกล้องวงจรปิดกันแน่?
ที่ทำให้คนที่ปกติสุขุมใจเย็นกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้?
ตอนที่เจเคเข้ามา เขาลังเลว่าจะบอกพี่สามดีไหม?
” พี่ พี่…”
“ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”
หลังจากได้ยินเสียงของเขาก็แปลกใจเล็กน้อย ครั้งนี้ในที่สุดเขาก็ยอมพูดแล้ว
หลังจากที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวนี้มาเป็นเวลาหลายสิบชั่วโมง เหมือนกับว่าในที่สุดเขาก็ดึงตัวเองออกจากหนองน้ำ เขาถามด้วยตาที่แดงน้ำเสียงแหบแห้ง
เจเคอึ้งไปสักพัก
หลังจากได้สติก็มองดูนาฬิกาบนข้อมือทันที “จะเจ็ดโมงแล้ว ทางฝั่งเรด พาวิเลี่ยนโทรมาหาหลายครั้งแล้ว บอกว่าพี่สามตามหาพี่ พี่ พี่จะกลับไปไหม?”
“อืม”
เขาพยักหน้า
จากนั้นเจเคก็เห็นเพียงหลังจากที่เขาลุกจากเก้าอี้ เขาบีบเทปวิดีโอกล่องนั้นที่เขาไม่เคยคลายมือ ทันใดนั้นเขาก็ออกแรงยกมือโยนมันทิ้ง!
มันถูกโยนลงไปจากตึกสูงสิบกว่าชั้น!
” พี่ พี่…พี่ทำอะไรอยู่? ทำไมพี่ถึงทิ้งมันไป? นั่นมันเทปต้นฉบับอันสุดท้ายแล้วนะ เราหามันมาตั้งนาน พี่ทิ้งมันไปก็ไม่เหลืออะไรแล้ว”
เจเคร้อนใจจนกระทืบเท้า!
เขาจึงพุ่งไปที่หน้าต่าง แต่กลับพบว่าเทปนั้นตกลงไปแล้ว มันตกลงกระแทกกับพื้นที่รกร้างว่างเปล่าด้านนอกในชั่วพริบตา
เขาบ้าไปแล้วจริงๆ!
คนที่เมื่อวานเร่งตามหาของชิ้นนี้จะเป็นจะตายก็คือเขา
ตอนนี้คนที่เป็นคนโยนมันทิ้งไปก็คือเขา
เขาจะทำอะไรกันแน่?
” พี่ พี่บอกผมหน่อยได้ไหม? ว่าพี่เห็นอะไรกันแน่ในเทปวิดีโอนี้? มันเหมือนกับที่คุณหนูตระกูลโชคศักดาพูดหรือเปล่า? งั้นไม่เป็นไร พี่ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่ง พวกเราจะช่วยพี่!”
เขานึกว่าคนๆนี้กำลังโกรธมากจนทิ้งกล่องเทปลงไป เป็นเพราะสิ่งที่อยู่ในเทปนั้นตรงกับที่ผู้หญิงคนนั้นพูด
จากนั้นเขาก็เริ่มปลอบเขา
ทำแม้กระทั่งยกแสนรักออกมา บอกว่าพวกเขาจะช่วยเขา
แต่ว่าม็อกโกไม่ได้สนใจเขา หลังจากที่เขาโยนกล่องทิ้งไป มันเหมือนกับเขาได้กำจัดเครื่องพันธนาการอะไรบางอย่างออก เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็หันหลังจากไป
เจเค “…”
หลังจากได้สติก็รีบตามไป
เขายังคงไม่เข้าใจเขา หลายปีที่ผ่านมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเขาในอารมณ์เช่นนี้ มันช่างแปลกจริงๆ
ทั้งคู่ขับรถ ในที่สุดก็ออกจากซีจาร์แล้ว
กลับถึงเมืองหลวงก็ประมาณตอนเช้าสิบโมงกว่า พวกเขาตรงไปที่เรด พาวิเลี่ยน
“คุณชายม็อกโก ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว? คุณชายเล็กโทรหาคุณมาหลายสายแล้ว ตอนนี้ไปที่ค่ายทหารแล้ว”
“ห๊ะ?”
เจเคมี่เข้ามากับเขาได้ที่คนใช้พูดก็อึ้งไป
“พี่สามตามหาพี่ทำไมกัน? แล้วยังไปหาที่ค่ายทหาร เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า? เมื่อก่อนไม่เห็นเคยตามหาพี่แบบนี้มาก่อน”
เขารู้สึกแปลกใจจริงๆ
เพราะสำหรับคนอย่างแสนรักเจอได้น้อยนักที่จะรีบร้อนในการตามหาใครสักคนแบบนี้ อย่าว่าแต่รีบเลย แค่คิดจะไปหาใครก่อนยังน้อยเลย
ดังนั้น เกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆใช่ไหม?
สีหน้าของม็อกโกก็ชะงัก
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตรงกลับไปที่ในรถโดยไม่พูดอะไร แล้วสตาร์ทรถมุ่งหน้าไปยังค่ายกองทัพ
แสนรักรู้เรื่องวิดีโอเทปนั่นหรือไม่?
คำตอบคือใช่!
เพราะวันนั้นรองผู้นำเดชาบอกเขาว่าเทปวิดีโอที่แสนรักเอากลับมาทั้งหมดเป็นภาพของนิษากับเขาในโรงแรม แต่เทปต้นฉบับที่เขาเห็นเมื่อวานกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
ใครเป็นคนทำกันแน่?
ตอนนี้เขาไม่สามารถรู้ได้ แต่เขาเชื่อว่าด้วยความฉลาดและสายตาเฉียบแหลมของชายคนนั้น ไม่มีทางที่จะมองไม่ออกเห็นว่าเป็นวิดีโอเทปที่ประกอบขึ้น
ม็อกโกขับรถมาถึงค่ายทหารโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เป็นเช่นนั้นจริง ทันทีที่เขามาถึงก็เห็นรถออฟโรดสีเขียวทหารจอดอยู่ที่นั่น สัมผัสอุณหภูมิของรถดู น่าจะมาถึงที่นี่สักพักแล้ว
“พันตรี!”
“อืม เห็นน้องชายฉันเข้าไปรึยัง?”
เขาชี้ไปที่รถคันนี้ คำถามที่ถามออกมายังเรียกน้องชาย
ทหารยามพยักหน้าทันที “เข้าไปแล้วครับ เขาบอกว่ามาหาพันตรี ผมขอคำสั่งจากหัวหน้า พวกเขาก็ให้เขาเข้าไปแล้วครับ”
“ดี”
ม็อกโกถึงจะลงจากรถ หลังจากสั่งให้เจเครอเขาในรถข้างนอก เขาก็เข้าไปในเขตทหาร
แสนรักต้องการคุยกับเขาเรื่องอะไร?
ความจริงแล้วเขาไม่รู้ แต่ทันทีที่ก้าวเข้ามาในประตูนี้ จู่ๆความคิดก็ผุดขึ้นมาในสมองเขา ถ้าหากเขาต้องการจะคุยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนั้น
งั้นเขาจะปฏิเสธอย่างแน่นอน!
เขาจะทำแม้กระทั่งปฏิเสธมัน เหมือนกับเทปวิดีโอกล่องนั้นที่ถูกทำลายไปแล้ว ไม่มีหลักฐาน ตรวจสอบไม่ได้
“ในที่สุดพี่ก็กลับมาแล้ว!”
ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ตรงหน้าเขา แสนรักผู้ซึ่งรอไม่ไหวก็เดินออกมาจากอาคารสำนักงานของเขาแล้ว ในที่สุดก็เจอเขา เขาขมวดคิ้วแล้วหยุดฝีเท้า
