ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 975 ภรรยาโดนรังแกอีกแล้ว
ยัยผู้หญิงอำมหิตคนนี้!
เส้นหมี่โกรธมาก เธอไม่ได้ไปช่วยพยุงพิมเจ้า แต่ตะคอกใส่ผู้หญิงบ้าทันที “นีรวรรณ เธอมันทำชั่วโดยไม่สนใจอะไร! ได้ ในเมื่อเธอเหิมเกริม งั้นฉันจะทำให้เธอสมหวังเอง!”
จากนั้นเธอก็หันหน้ามา
ชั่วพริบตาที่สายตามองมา หลังจากนั้นไม่นานด้านนอกสมรมณ์วัลย์กลับมีการ์ดติดอาวุธหลายคนวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“คุณนายครับ ต้องการให้จัดการยังไงครับ?”
“จับตัวเธอแล้วพากลับเดอะวิวซีด้วยกัน!”
เส้นหมี่ชี้ไปที่หญิงวิกลจริต ออกคำสั่งด้วยความโกรธเคือง
พอคนในสมรมณ์วัลย์เห็น สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยน รวมถึงประพันธ์ที่มองมาทางนี้ตลอด หลังจากที่เขาเห็นฉากนี้ก็รีบลุกจากเก้าอี้
คิดไม่ถึงว่าหญิงชั่วนี่จะพาคนมาที่นี่ด้วย?
“เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะพาเธอกลับเดอะวิวซี? นี่คือลูกสาวฉัน เธอมีสิทธิ์อะไร?” เขาเริ่มปกป้องอย่างรีบร้อน
แต่เส้นหมี่ที่ได้ยินกลับแค่ส่งเสียงเยาะ
“ก็สิทธิ์ที่ฉันเป็นนายหญิงของตระกูลเทวเทพไง ก็สิทธิ์ที่ตอนนี้ฉันดูแลกิจการภายในทั้งหมดของตระกูลเทวเทพ เหตุผลนี้เพียงพอแล้วรึยัง?”
“!!!!”
เงียบ
ณ เวลานี้ในลานบ้านเต็มไปด้วยควันความโกรธที่ลอยอบอวล ในที่สุดสีหน้าของทุกคนก็ซีดเผือด อารมณ์ของทุกคนคือทั้งตกใจและโกรธ แทบไม่อยากจะเชื่อ
ก็ใช่ คนที่มาวันนี้คือพิมเจ้าผู้หญิงคนนี้
พวกเขาจะเชื่อได้อย่างไร? อำนาจของนายหญิงแห่งตระกูลเทวเทพยังไม่ได้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นนี่? แล้วจะมาตกอยู่ในมือของเด็กคนนี้ได้ยังไง?
ดังนั้นนี่จึงเป็นเหตุผลที่วันนี้พวกเขาถึงจัดการกับหญิงชั่วที่มาจากลำธารณีณอย่างกำเริบเสิบสาน เป้าหมายคือการทำให้เธอไม่กล้าปีนขึ้นมาอีก สุดท้ายจะได้มอบอำนาจให้กับทางฝั่งสมรมณ์วัลย์ของพวกเขาอย่างว่าง่าย
แต่ผลลัพธ์คือนังหญิงชั่วคนนี้กลับไม่ได้เป็นคนกุมอำนาจที่แท้จริง!!
สีหน้านีรวรรณก็ซีดลง
เมื่อเห็นว่าการ์ดจากเดอะวิวซีหลายคนจะเข้ามาจับกุมตน เธอที่เห็นท่าไม่ดีจึงจับแส้ในมือตัวเองแน่นอัตโนมัติ พร้อมที่จะอาศัยความได้เปรียบเพื่อต่อต้านอย่างดื้อรั้น
แต่ว่าการ์ดจากเดอะวิวซีจะไม่มีความสามารถงั้นเหรอ?
“แคว๊ก–”
เธอเพิ่งจะถือได้ชั่วครู่ การ์ดนายหนึ่งก็กระโจนเข้าไปชิงแส้ในมือเธออย่างว่องไวราวกับหมาป่า
จากนั้นก็ดึงมันขาดเป็นสองท่อน!
นีรวรรณหมดสิ้นความหวัง “พวกแก…พวกแก…”
“อย่าเปลืองคำพูดกับเธอ พาตัวเธอไปส่งให้นายท่านที่เดอะวิวซี ฉันไม่เชื่อว่าเดอะวิวซีที่แสนสง่าจะอนุญาตให้ผู้หญิงที่แต่งงานเข้ามาก่อความวุ่นวายได้!”
เส้นหมี่ไม่ให้โอกาสให้ผู้หญิงคนนี้ได้พูด หลังจากออกคำสั่งอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด
ทันทีหลังจากนั้นการ์ดก็พาผู้หญิงคนนี้ออกไป
ผู้คนในสนามเห็นก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรงชั่วขณะ พวกเขามองหญิงสาวคนนี้ด้วยสีหน้าซีดเผือด ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
ส่วนเส้นหมี่พอเห็นว่าคนเดินไปแล้วก็กวาดตามองสวนอย่างเย็นชา
สุดท้ายก็เก็บสมุดเช็คทั้งหมดไปด้วยมือที่ยังคงเปื้อนเลือด ไม่เหลือไว้ให้พวกเขาแม้แต่แผ่นเดียว!
พวกเขาไม่คู่ควร!
—
เดอะวิวซี
ตอนที่เส้นหมี่พาคนกลับมาถึงที่นี่ แสนรักและคนอื่นๆก็มาถึงก่อนแล้ว ในเวลานั้นเองดูผิดไปจากปกติ คิดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่ในห้องหนังสือของไชยันต์ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะพูดอะไรกัน
“พระเจ้า คุณผู้หญิง คุณบาดเจ็บเหรอคะ? เร็วค่ะ ฉันจะพันแผลให้”
หลังจากที่เธอกลับมา สายตาที่เฉียบคมของป้าแจ๋วก็พบว่าเธอได้รับบาดเจ็บ จึงรีบเข้ามาพันแผลให้เธอด้วยความปวดใจและร้อนใจทันที
เส้นหมี่เหลือบมองบาดแผลที่ไม่ลึกนักจึงปลอบเธอว่า “ไม่เป็นไรค่ะ แค่แผลเล็กๆเท่านั้น จริงสิคะ ทำไมคุณชายเล็กถึงอยู่ในห้องหนังสือของคุณท่านได้? พวกเขามีเรื่องอะไรกันรึเปล่า?”
แน่นอนว่าเธอกังวลมากกับการที่คนที่มักระเบิดอารมณ์สองคนอยู่ด้วยกัน
คนใช้ที่เพิ่งสังเกตก็แสดงอาการแปลกใจ
“พวกเขากลับมาด้วยกันค่ะ คุณผู้หญิงไม่รู้เหรอคะ?”
“ห๊ะ?”
เส้นหมี่ตกใจ
คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะกลับมาด้วยกัน
งั้น…หรือว่าคุณท่านก็ไปไวท์ พาเลซมาแล้ว? งั้นตอนนี้พวกเขาคุยเรื่องอะไรกันอีกในห้องหนังสือ? เกี่ยวกับเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นไปเจอประพิศหรือเปล่า?”
จู่ๆเส้นหมี่ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
แม้แต่ผู้หญิงสองคนที่เธอพากลับมา เธอก็ขี้เกียจจะจัดการแล้ว
โชคดีที่หลังจากที่เธอกลับมาที่ห้องนอนชั้นสามเพื่อจัดการบาดแผลบนมือตัวเองเสร็จ ไม่นานก็ได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่มั่นคงมีพลังดังเข้ามา
เธอเดินออกมาดู หากไม่ใช่ผู้ชายที่เธอรอคอยอยู่แล้วจะเป็นใคร?
“พี่คะ กลับมาแล้วเหรอ?”
เธอโผมุดเข้าไปในอ้อมแขนของคนคนนั้น สองมือกอดเอวเขาไว้อย่างนั้น ใจที่รู้สึกกังวลมานาน ราวกับว่ามันสงบลงได้ในที่สุด
แสนรักหยุดเดิน
ขณะที่เอื้อมมือออกไปกอดหญิงสาว จมูกแหลมของเขากลับได้กลิ่นยาฆ่าเชื้อจางๆ ทันใดนั้นสายตาที่เฉียบคมทั้งสองก็กวาดตามองในห้องทันที
“เธอบาดเจ็บเหรอ? เกิดอะไรขึ้น? เอามาให้ฉันดู”
เขาเห็นผ้าก๊อซเปื้อนเลือดสองสามก้อน สายตาก็เย็นชาโดยฉับพลัน สองมือดึงหญิงสาวที่กอดตัวเขาเองไว้ราวกับปลาหมึกขยับออกจากตัว
ผลคือพอขยับ เขาก็เห็นมือที่พันผ้าก๊อซของเธอ!
