บทที่ 156 เป็นศัตรูกับสำนักเหลยหวู่
บริเวณรอบนอกของเทือกเขากวนเหลย การต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างผู้แข็งแกร่งระดับราชายุทธ์ กระจายไปทั่วทุกหนแห่งราวกับพายุใหญ่
ลูกแก้วโลหิตฝึกจิตทั้ง 17 ลูกถูกกลืนกินเข้าไปทั้งหมดเพื่อใช้ในการกลั่นแปร ในที่สุดร่างเนื้อของหลัวซิวก็พัฒนาไปถึงจุดสูงสุดของร่างยุทธ์ชั้นสูง อีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้นก็จะก้าวข้ามไปถึงร่างยุทธ์ขั้นสูงแล้ว หากสามารถฝึกร่างเนื้อถึงขั้นนี้ได้ อาศัยเพียงพลังของร่างเนื้อเพียงอย่างเดียว ก็จะก้าวเข้าสู่การฝึกจิตขั้นสุดท้ายของปรมาจารย์ยุทธ์ !
ตอนนี้ผลการฝึกตนของเขาอยู่ในแดนพรสวรรค์ขั้น 6 เรียบร้อยแล้ว อาศัยเพียงแค่ร่างยุทธ์ชั้นสูงก็สามารถต่อสู้กับผู้ฝึกจิตขั้นปฐมภูมิได้ ยิ่งหากได้รับยาระเบิดเทพจิต พลังแปรเสวียนเทียน และวงล้อชีวิตแห่งเหล่าทวยเทพ ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับผู้ฝึกจิตขั้น 4 ก็ยังสามารถปกกันตนเองได้
สำหรับจอมยุทธ์ในแดนพรสวรรค์ขั้น 6 ความแข็งแกร่งเช่นนี้ถือว่าไม่ธรรมดา แต่หลัวซิวยังรู้สึกไม่พึงพอใจ เขาต้องการพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น !
หลัวซิวยังไม่ออกจากเทือกเขากวนเหลย แต่เขากลับเดินทางต่อไปยังสถานที่ที่อยู่ใจกลางเทือกเขาแห่งนี้ซึ่งก็คือ วัดกวนเหลย !
บริเวณโดยรอบของวัดกวนเหลย จะมีจอมยุทธ์จำนวนมากมารวมตัวกันอยู่ในทุก ๆ วัน แต่ละคนล้วนแล้วแต่อยู่ในแดนพรสวรรค์ขึ้นไป พวกเขาอาศัยห้วงดาบที่แพร่กระจายอยู่โดยรอบสถานที่แห่งนี้ในการฝึกฝนวิชายุทธ์ของตนเอง
ทันทีที่ก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ ห้วงดาบที่รุนแรงก็พุ่งตรงเข้าใส่ทันที หากไม่สามารถต้านทานแรงกดดันจากห้วงดาบได้ การฝึกตนก็จะพังทลายลงและตายในทันที
แต่โดยปกติแล้วผู้ที่ฝึกตนถึงแดนพรสวรรค์ ล้วนมีจิตใจที่แน่วแน่มั่นคง หากอาศัยแรงกดดันจากห้วงดาบในการฝึกตน ก็จะสามารถทะลวงขีดจำกัดของร่างกายตนเองได้ และสัมผัสแดนที่สูงขึ้นผ่านห้วงดาบได้
ที่นี่ถือเป็นสถานที่อันล้ำค่าในการบรรลุวิชายุทธ์ แต่ก็เต็มไปด้วยอันตรายเช่นเดียวกัน ถ้าหากก้าวเข้าไปในส่วนที่อยู่ลึกขึ้นโดยปราศจากพลังที่มากพอ ก็จะต้องพบกับห้วงดาบที่มีความรุนแรงและน่ากลัวมากยิ่งขึ้น ซึ่งจะสามารถฉีกผู้ฝึกตนจนแหลกออกเป็นชิ้น ๆ ได้
โดยปกติแล้ว จอมยุทธ์ในแดนพรสวรรค์สามารถหยุดอยู่เพียงแค่รอบนอกสุดเท่านั้น มีเพียงปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตเท่านั้นที่สามารถเดินไปถึงเชิงเขาได้ และราชายุทธ์ผู้แข็งแกร่งสามารถบรรลุห้วงดาบที่บริเวณไหล่เขาได้
ส่วนวัดกวนเหล่ยที่อยู่บนยอดเขา ได้ยินมาว่ามีเพียงจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งรวมไปถึงราชายุทธ์ที่ทรงพลังเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้
หลัวซิวไม่ได้อยู่ตรงบริเวณรอบนอกนานนัก เขามุ่งหน้าไปยังเชิงเขาที่มีวัดกวนเหลยตั้งอยู่บนยอดเขาทันที
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของหลัวซิว ผู้ฝึกตนที่บรรลุห้วงดาบอยู่บริเวณรอบนอกจำนวนไม่น้อยต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาทันที บ้างก็ดูถูก บ้างก็เย้ยหยัน บ้างก็รู้สึกมีความสุขเมื่อเห็นความทุกข์ของผู้อื่น
“ผู้มาเยือนจงหยุดเดี๋ยวนี้ ท่านชายของข้ากำลังบรรลุห้วงดาบอยู่ที่นี่ ห้ามรบกวนเด็ดขาด !”
ผู้ฝึกตนจำนวนเจ็ดถึงแปดคนเข้ามาขวางทางเอาไว้ หนึ่งในนั้นตะโกนด้วยน้ำเสียงดุดันใส่หลัวซิวที่กำลังเดินใกล้เข้ามา
คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นจอมยุทธ์ที่มีผลการฝึกตนอยู่ในแดนพรสวรรค์ ด้านหลังของพวกเขา มีชายหนุ่มแต่งกายด้วยชุดสีน้ำเงินกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ และมีลำแสงสีฟ้าจาง ๆ เปล่งประกายออกมารอบตัวเขา แสดงให้เห็นว่าเป็นการฝึกตนโดยใช้ปราณแท้Attrสายฟ้า
และในเขตการปกครองโตว้ไห่ มีเพียงสำนักเหลยหวู่เท่านั้น ที่ฝึกตนโดยใช้ปราณแท้Attrสายฟ้า
หลัวซิวหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพของเจ้าสำนักเหลยหวู่ เหลยเว่ยหลง ถูกล้อมรอบไปด้วยโค้งสายฟ้า และโจมตีเหยียนเยว่เอ๋อร์จนได้รับบาดเจ็บเมื่อคืนนี้
จากนั้นก็มีไอสังหารอย่างรุนแรงปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา
ถ้าหากเป็นจอมยุทธ์คนอื่น คงเลือกที่จะเดินอ้อมไป โดยไม่คิดที่จะล่วงเกินคนของสำนักเหลยหวู่ แต่หลัวซิวกลับไม่สนใจคำขู่ของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย และยังคงเดินมุ่งหน้าต่อไป
“บังอาจ !”
ด้านหน้า มีจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 7 สีหน้าดุดันยืนอยู่ เขาดึงดาบออกจากเอวพร้อมตะโกนเสียงดัง “ถ้าหากเจ้ากล้าก้าวเข้ามาอีก ก็อย่าโทษที่ข้าต้องลงมือ”
หากเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิต พวกเขาคงไม่กล้าเข้ามาขวางอย่างแน่นอน แต่นี่เป็นแค่จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 6 กลับบังอาจถึงเพียงนี้เชียวหรือ ?
“หลีกไป !”
หลัวซิวขยับตัวและใช้เงาเศษเก้าสาย เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 7 ที่กำลังพูดอยู่ และใช้นิ้วจิ้มเข้าไป
จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 7 ผู้นี้รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ถึงแม้จะดูเหมือนเป็นนิ้วที่ธรรมดา แต่กลับรู้สึกว่าไม่อาจต้านทานได้
ทว่าเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธทันที จากนั้นจึงยกดาบและฟันลงไปบนนิ้วของคู่ต่อสู้
หลัวซิวมีสีหน้าเรียบเฉย ส่วนจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ผู้นี้ รวมไปถึงพรรคพวกของเขาที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต่างหัวเราะเยาะออกมาไม่หยุด หากชายหนุ่มคนนี้ไม่ยอมหดมือของเขา นิ้วของเขาจะต้องถูกฟันจนขาดอย่างแน่นอน
“เช้ง !”
นิ้วมือและดาบกระทบกัน แต่กลับไม่ปรากฏภาพที่เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นออกมา แต่กลับปรากฏเป็นเสียงของโลหะกระทบกันจนเกิดประกายไฟออกมา
เกิดเสียงดังกรอบ ดาบชั้นกลางแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 7 ผู้นั้นกระอักเลือดออกมา และมีสีหน้าหวาดกลัว
ฉากนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ผู้ฝึกตนหลายคนที่ได้เห็นกับตาตนเองต่างก็ตกตะลึง
การฝึกวิชากลั่นร่าง ร่างยุทธ์ชั้นสูง !
การทำลายดาบชั้นกลางให้แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว มีเพียงผู้ฝึกตนในร่างยุทธ์ชั้นสูงเท่านั้นที่จะสามารถทำได้ อาศัยร่างยุทธ์ขั้นสูง หรืออาศัยเพียงแค่พลังของร่างเนื้อก็สามารถก้าวเข้าสู่การเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตได้แล้ว
จอมยุทธ์ทั้งเจ็ดแปดคนนี้ ใช้ฐานะของศิษย์สำนักเหลยหวู่ ขวางทางผู้ฝึกตนคนอื่น ๆ อยู่ที่นี่ ถือเป็นการกระทำที่หยิ่งผยองยิ่งนัก
แต่ตอนนี้ กลับมีคนที่ไม่กลัวคำขู่ของสำนักเหลยหวู่เลยแม้แต่น้อย และลงมือทำร้ายคนโดยไร้ความปรานี
ที่นี่เป็นเขตรอบนอกของวัดกวนเหลย จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์จำนวนมากต่างหันมองมา จากนั้นบรรยากาศก็เงียบสงัดลงทันที
“กล้าแตะต้องคนของสำนักเหลยหวู่เรา เจ้าอยากรนหาที่ตายหรือ ?” จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์คนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ด้านข้างตั้งสติขึ้นมาได้ พวกเขาต่างจ้องหลัวซิวตาเขม็ง และตะโกนออกมาด้วยสีหน้าดุร้าย
“คนของสำนักเหลยหวู่แล้วยังไง ?” หลัวซิวเหลือบตามองอย่างไม่แยแส “คนที่ลงมือคือคนในสำนักเหลยหวู่ของเจ้า !”
ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินที่กำลังนั่งขัดสมาธิสัมผัสรับรู้ห้วงดาบอยู่ไม่ไกลลืมตาขึ้น เขาขมวดคิ้วแล้วหันมองมาทางด้านนี้ “ใครกล้ารบกวนข้า จงฆ่ามันซะ !”
ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินมีท่าทีเย่อหยิ่ง เพียงเพราะมีคนรบกวนการสัมผัสรับรู้ห้วงดาบของตนเอง จึงเอ่ยปากสั่งฆ่า
หลังจากที่เขาออกคำสั่ง จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์เหล่านั้นก็ชักดาบขึ้นมาด้วยสีหน้าของฆาตกร และพุ่งเข้าโจมตีหลัวซิว
ตอนนี้เอง ไม่มีใครสนใจเรื่องการต่อสู้อย่างยุติธรรม ฉากที่ทำลายดาบชั้นกลางด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียวเมื่อครู่ ทำให้รู้ได้ในทันทีว่าคนผู้นี้นั้นไม่ธรรมดา จึงต้องร่วมมือกันฆ่าจึงจะสำเร็จ
หลัวซิวแสยะยิ้มออกมาและแสดงท่าทีดูถูก คนพวกนี้ก็เป็นแค่พวกหัวมังกุท้ายมังกรเท่านั้น ไม่มีค่าพอที่จะให้เขาชักดาบออกมาเสียด้วยซ้ำ !
“วิชาเงาเศษสิบช่อง !”
หลัวซิวใช้วิชาท่าร่าง การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วราวกับแสง เงาเศษเก้าสายทำให้ยากที่จะแยกแยะร่างจริงออกได้
“ตุบ !”
เขาใช้เท้าเตะไปที่หน้าอกของจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ผู้หนึ่ง เพลิงมรณะทำลายลายเส้นชีวิต หน้าอกของอีกฝ่ายแยกออกเป็นเสี่ยง และมีเลือดสาดกระเซ็นออกมา
จากนั้น หลัวซิวก็ยกมือขึ้นโบก ปราณกระบี่เปลวไฟดำกวาดไปโดยรอบ จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์เหล่านั้นทั้งหมดกระอักเลือดและลอยกระเด็นออกไปทันที
ตัวคนเดียว แต่ดูราวกับเสือที่เข้ามาในฝูงแกะ สามารถเอาชนะจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ชั้น 7 ระดับยอดฝีมือจำนวนเจ็ดแปดคนได้อย่างง่ายดาย !
เมื่อชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเห็นฉากนี้ เขาก็ตกตะลึงจนตาค้างทันที
หลังจากเหลือบมองบรรดาลูกสมุนที่ล้มระเนระนาดอยู่บนพื้น ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินก็ยังคงนั่งขัดสมาธิต่อไป และพูดออกมาอย่างเฉยชาว่า : “คิดว่าตนเองนั้นมีฝีมือที่ไม่ธรรมดา จึงไม่เห็นสำนักเหลยหวู่ของข้าอยู่ในสายตาอย่างนั้นหรือ ?”
“แล้วยังไง ?” หลัวซิวยังคงตอบกลับเช่นนี้
เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังดูถูกเหยียดหยามตนเอง ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินก็แสดงความโกรธออกมา : “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าแซ่เหลย ?”
แซ่เหลย เป็นทายาทสายตรงใจกลางสำนักเหลยหวู่ อีกทั้งเจ้าสำนักในอดีต ล้วนมีแซ่เหลยทั้งสิ้น !
ในเขตการปกครองโตว้ไห่ ไม่มีใครกล้าล่วงเกินศิษย์ของตระกูลเหลย เพราะตระกูลเหลยเป็นผู้ดูแลสำนักเหลยหวู่
ขณะที่ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเอ่ยปากออกมาว่าตนเองนั้นแซ่เหลย จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์จำนวนมากที่ยืนอยู่โดยรอบต่างแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมาทันที เพราะต่างรู้กันดีว่าตระกูลเหลยมีอิทธิพลที่กว้างขวางในเขตการปกครองโตว้ไห่
ในขณะที่ชายหนุ่มแซ่เหลยกำลังคิดว่า การที่เขาพูดภูมิหลังของตนเองออกมา อีกฝ่ายจะต้องหวาดกลัวอย่างแน่นอน แต่ทว่าหลัวซิวกลับหัวเราะออกมาทันที
“คนของตระกูลเหลย ? ดีมาก ถ้าอย่างนั้นจะฆ่าเจ้าเสียก่อน ถือว่าเป็นการคิดดอกเบี้ยเล็กน้อย !”
หลัวซิวเผยไอสังหารออกมาอย่างเปิดเผย และเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มในชุดสีน้ำเงิน
########################
