ที่ไกล จวงหย้าเฟยและสิ้งหรันหรันพร้อมพวกมองจนตกตะลึง หัวใจสั่นเทา เพราะซ่งช่าวหยวนและพวกล้วนเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตขั้น7ขึ้นไป แต่ว่าเผชิญหน้ากับหลัวซิว พวกเขากลับอ่อนแออย่างมาก ไม่สามารถรับมือได้แม้แต่น้อย
หลังจากผ่านไประยะเวลาสั้นๆแค่สิบกว่าลมหายใจ พื้นที่นับร้อยเมตรที่ปกคลุมด้วยภูตอัคคีกลืนกิน กลายเป็นตายสนิท รวมถึงซ่งช่าวหยวนและเจ็ดปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิต แม้แต่ซากกระดูกก็ไม่เหลือ กลายเป็นเถ้าถ่านทั้งหมด
สีหน้าของหลัวซิวไม่แปรเปลี่ยนแม้แต่น้อย เก็บภูตอัคคีกลืนกินที่กำลังพลุ่งพล่านเข้าไปในร่างกาย สายตาจ้องมองไปทางจวงหย้าเฟย
สัมผัสได้ถึงการมองมาของหลัวซิว จวงหย้าเฟยและพวกต่างสั่นเทา ตื่นกลัวอย่างมาก
“ทุกคนไม่ต้องตื่นกลัว ขอเพียงแค่พวกนายอยู่ที่นี่ไม่ไปใน ฉันรับประกันความปลอดภัยของพวกนาย” หลัวซิวพูดด้วยรอยยิ้ม
ไม่ฆ่าจวงหย้าเฟยและพวก เป็นเพราะพวกเขาคือคนที่มาด้วยกัน แต่ว่าเขาก็ไม่ปล่อยคนพวกนี้ออกไปตอนนี้ ไม่อย่างนั้นถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นทางนี้แพร่งพรายออกไป ต้องมีปัญหามากมายตามมา
แน่นอน ถ้าหากคนพวกนี้ไม่เชื่อฟังคำพูดของเขาแล้วคิดจะหนีไปละก็ หลัวซิวก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าพวกเขา
“คุณชายหลัวโปรดวางใจ！”
จวงหย้าเฟยเข้าใจที่หลัวซิวต้องการจะสื่อ มองสิ้งหรันหรันและคนรอบตัว น้ำเสียงเคล้าไปด้วยความเหี้ยมโหด พูดเสียงเข้ม：”ทุกคนอยู่ที่นี่ ห้ามไปไหน ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าแซ่จวงไม่เห็นแก่มิตรภาพ”
ท่าทีของจวงหย้าเฟย ทำให้หลัวซิวพยักหน้าด้วยความพอใจ พูด：”ทางด้านนี้ฝากศิษย์พี่จวงด้วย รอให้จัดการไอ้แก่สำนักเสวียนหยางเสร็จก่อน ฉันจะตอบแทนทุกคนอย่างงาม”
ขณะพูด หลัวซิวผายมือ โยนแหวนเก็บของของซ่งช่าวหยวนและพวกที่เขาเพิ่งสังหารเมื่อครู่ไปให้พวกจวงหย้าเฟย
พวกซ่งช่าวหยวนล้วนเป็นศิษย์สำนักเสวียนหยาง ฐานะย่อมมากกว่าปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตทั่วไปมาก ยา หินพลังจิตและทรัพยากรในแหวนเก็บของของทั้งเจ็ดคน สำหรับจวงหย้าเฟยและพวกแล้ว ถือเป็นความมั่งคั่งที่ไม่สามารถจินตนาการได้
“ขอบคุณคุณชายหลัว！”
จวงหย้าเฟยประสานมือคารวะกล่าวขอบคุณหลัวซิว เขารู้ดีว่าความเป็นความตายของตนและพวกขึ้นอยู่กับความคิดของหลัวซิว การที่มีชีวิตอยู่ก็ถือว่าดีมากแล้ว ถ้าหากได้รับของดีเล็กน้อย ก็ยิ่งเป็นเรื่องดีที่เหนือความคาดหมาย
มองการต่อสู้ดุเดือดของผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ทั้งสองคน สายตาของหลัวซิวเคร่งขรึม
“หลิงหมิง นายว่าพวกเขาใครเก่งกว่ากัน” เขาพูดขึ้นกะทันหัน
มังกรไร้ร่างโบราณที่มีชีวิตอยู่รอด ซ่อนตัวอยู่ข้างกายเขามาโดยตลอด ด้วยความสามารถของมันที่เคยบรรลุถึงจักรพรรดิยุทธ์ สายตาย่อมเฉียบแหลม
“คาดว่าผู้หญิงของนายคงไม่สามารถเอาชนะไอ้แก่นั่นได้” หลงหมิงพูด “บาดแผลเทพจิตของเธอเพิ่งฟื้นตัวกลับมาไม่นาน อีกทั้งระยะในการฝึกตนก็ไม่นานมากพอ เป็นราชายุทธ์ขั้น2เหมือนกัน แต่พลังจิตแท้ไม่มากเท่าไอ้แก่นั่น”
สำหรับข้อนี้ หลัวซิวก็เห็นด้วย เพราะถึงอย่างไรเหยียนเยว่เอ๋อร์เพิ่งฝึกตนสามร้อยกว่าปีเท่านั้น แต่ผู้อาวุโสเสวียนหยางคนนั้นฝึกตนมานานพันกว่าปีแล้ว การตกตะกอนของเวลาที่ยาวนาน ทำให้การผนึกรวมพลังจิตแท้ของเขาแข็งแกร่งอย่างมาก
หลงหมิงมองหลัวซิวครู่หนึ่ง “นายคงไม่คิดอยากจะเข้าไปช่วยใช่ไหม? ถ้าหากเป็นการต่อสู้ของราชายุทธ์พวกเราสองคนอาจจะช่วยได้ แต่ว่าการต่อสู้ระดับจักรพรรดิยุทธ์ แค่ลำแสงก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราต้านทานได้”
“ไม่ช่วย หรือว่านายจะปล่อยให้เยว่เอ๋อร์แพ้ไอ้แก่นั่นเหรอ?” หลัวซิวขมวดคิ้วเป็นปม
“ให้ตายสิ เอาชนะไม่ได้อย่างน้อยก็สามารถหนีได้ ถ้านายดึงดันจะเข้าไปช่วย ต้องตายแน่นอน” หลงหมิงมองหลัวซิวด้วยสายตาเดียวกับที่มองคนสติปัญญาไม่ดี
เขาไม่สนใจความเป็นความตายของเผ่ามนุษย์ สิ่งที่เขาสนใจคือถ้าหากเจ้าหมอนี่ตาย วิชาสยบวิญญาณที่เจ้าหมอนี่ปลุกเอาไว้ให้ตนก็จะระเบิด ทำให้ตนเดือดร้อนไปด้วย
“พวกเราเดินทางมาไกลจนมาถึงเมืองไห่หยุนก็เพื่อร่องถ้ำ ถ้าหากให้ฉันยอมหลีกทางให้คนอื่นแบบนี้ ฉันทำไม่ได้”
หลัวซิวหัวเราะในลำคอ “นายเองก็ร่วมมือกับฉันแล้วลงมือพร้อมกัน”
“นายบ้าไปแล้วรึเปล่า? ฉันบอกแล้วว่าการต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะสามารถเข้าไปยุ่งได้ นายอยากบ้าก็เรื่องของนาย ทำไมต้องเอาฉันเข้าไปยุ่งด้วย?” หลงหมิงคำราม
“นายไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร ถ้าหากฉันตาย วิชาสยบวิญญาณของตัวหยั่งรู้ของนายระเบิด ต่อให้นายไม่ตายก็พิการ ถ้าหากฉันไม่ตาย ถึงเวลานั้นฉันใช้วิชาสยบวิญญาณควบคุมนายเอาไว้ ถลกหนังมังกรของนายออกมา！” หลัวซิวพูดข่มขู่ด้วยความเหี้ยมโหด
“ให้ตายสิ ทำไมมังกรยิ่งใหญ่อย่างฉันถึงซวยตกมาอยู่ในมือของเด็กอย่างนายได้?” หลังหมิงโมโหอย่างมาก รู้สึกอยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา
ไม่พูดถึงเรื่องที่ถูกขังอยู่ในวังใต้แดนนานาอสูรมานานกว่าห้าหมื่นปี เป็นเรื่องยากที่รอดออกมาได้ โชคดีอย่างมาก ก่อนที่อายุขัยใกล้จะหมดใช้วิชาทวนนภาพรากชีวีได้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง ทว่าตอนที่ตนอ่อนแอที่สุด กลับตกอยู่ในกำมือของหลัวซิว
รัชทายาทเผ่ามังกรไร้ร่างในยุคสมัยโบราณ ตกระกําลําบากกลายเป็นผู้ติดตามแบบนี้……
“ไม่ต้องพูดมาก รีบลงมือ！”
หลัวซิวไม่รอช้าแม้แต่น้อย พูดเสียงทุ้มต่ำ ภูตอัคคีกลืนกินพลุ่งพล่านออกมาจากร่างกาย แผดเผาบริเวณโดยรอบจนบิดเบี้ยว
ร่างกายของเขาแปลงเป็นเปลวไฟ พุ่งตัวเข้าไปในการต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทั้งสองคน พุ่งตัวไปทางผู้อาวุโสเสวียนหยาง
“ให้ตายสิ ไอ้เด็กบ้านี่ มังกรอย่างฉันยอมแพ้นายจริงๆ！”
หลงหมิงถูกบีบจนหมดทางเลือก ทำได้เพียงลงมือตามเขา ความเร็วของเขามากกว่าหลัวซิว เคลื่อนตัวในพื้นที่เล็กๆ ก็เข้าไปในการต่อสู้ของจักรพรรดิยุทธิ์ กรงเล็บมังกรยกสะบัด ใบมีดนับสิบพุ่งออกมา ปกคลุมผู้อาวุโสเสวียนหยางเอาไว้
ภูตอัคคีกลืนกินพุ่งตัวไปตามร่องรอยที่มีการเผาไหม้สีดำ หลัวซิวคว้ากระบี่ฟันเสือเสวียนออกมา แล้วฟันอย่างเหี้ยมโหด
ถูกโจมตีกะทันหัน ทำให้สีหน้าของผู้อาวุโสเสวียนหยางแปรเปลี่ยนเล็กน้อย แต่ว่าตอนที่เขาเห็นว่าคนที่ลงมือคือหลัวซิว ใบหน้าของเขาฉายรอยยิ้มเยือกเย็นที่เคล้าไปด้วยความดูถูก
เขายกมือขึ้นแล้วดันฝ่ามือออกมา พลังจิตแท้สีทองพันฝ่ามือ ทำเอาหลัวซิวและกระบี่ของเขาปลิวออกไป
ในเวลาเดียวกัน พลังจิตแท้ปกป้องร่างกายมีคลื่นส่งออกมา ทำให้ดวงตาของผู้อาวุโสเสวียนหยางหดเล็ก “พลังแห่งโซน?”
ตัวสำนึกของเขากวาดมองไป พบหลงหมิงที่ประสานรวมเป็นหนึ่งกับบริเวณโดยรอบอย่างรวดเร็ว แววตาทั้งตกใจและทั้งดีใจ
“คิดไม่ถึงว่าจะมีมังกรไร้ร่างโบราณในตำนาน！”
ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ที่เก่งกาจอย่างผู้อาวุโสเสวียนหยาง รู้ความลับของสมัยโบราณเล็กน้อย เคยเห็นบันทึกมังกรไร้ร่างในตำราโบราณมาก่อน
มังกรไร้ร่าง คือเผ่ามังกรโบราณที่แบ่งออกมา ควบคุมพลังแห่งโซนโดยกำเนิด สามารถประสานรวมเป็นหนึ่งกับอากาศ ลึกลับซับซ้อน ทำให้คนไม่สามารถป้องกันได้
สิ่งที่ทำให้ผู้อาวุโสเสวียนหยางตกตะลึงก็คือ มังกรไร้ร่างที่สูญพันธุ์ไปแล้วในสมัยโบราณกลับยังมีอยู่ อีกทั้งสิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือ มังกรไร้ร่างตัวนี้แค่ขั้น4เท่านั้น ถ้าสามารถจับตัวมังกรไร้ร่างไปแล้วปลูกวิชาสยบวิญญาณและเลี้ยงเอาไว้ ต้องกลายเป็นตัวช่วยสำคัญของตนได้แน่นอน！
“ให้ตายสิ ไอ้แก่มองอะไร? ไม่เคยเห็นมังกรหล่อๆอย่างฉันหรือไง?” หลงหมิงพูดตำหนิ
เพราะแววตาของไอ้แก่นี่ทำให้เขาไม่สบอารมณ์อย่างมาก ในสมัยโบราณ เพราะพรสวรรค์พิเศษของเผ่ามังกรไร้ร่าง คือเป้าหมายที่ผู้แข็งแกร่งมากมายชื่นชอบในการล่า ในอดีตเขาถูกคนของสำนักไท่เสวียนขังเอาไว้ในวังใต้ ความเป็นจริงก็เพื่อให้เขายอมจำนน แต่เขากลับยอมตายทว่าไม่ยอมจำนน
