รู้สึกถึงลักษณะพลังที่แสดงออกมาเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันบนร่างกายของเหยียนเยว่เอ๋อร์ แม้แต่หลัวซิวก็ยังอึ้ง
วินาทีนั้น เหยียนเยว่เอ๋อร์ จับหอกรบเปลวไฟ แทงไปยังว่านเหลียงเฉิง เปลวไฟร้อนกลายเป็นกระแสไฟวนราวกับว่ามันสามารถกลืนกินและแผดเผาทุกอย่างได้
“ทำลายมันลงซะ!”
ดาบสั้นในมือของว่านเหลียงเฉิงฟันออกไป พลังจิตได้เปลี่ยนเป็นห้วงยุทธ์ม่านดาบสีเลือด เจตนาในการฆ่าโหดเหี้ยม นักยุทธ์ที่ฝึกฝนวิธีการฆ่ามีชื่อเสียงในการโจมตีแบบเผด็จการ
แต่ในขณะนี้ ลักษณะพลังที่ได้แสดงออกมาของเหยียนเยว่เอ๋อร์ ได้ครอบงำว่านเหลียงเฉิงแล้ว และเปลวไฟที่หมุนวนก็กลืน ม่านดาบสีเลือดเข้าไปทันที
ว่านเหลียนเฉิงถอยกลับอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ กริชสีเลือดในมือของเขายังคงแกว่งไปมา กวัดแกว่งม่านดาบออกมามากกว่าสิบออกไป
“บูม!”
พื้นที่ภายในรัศมีหลายร้อยเมตรถูกทำลายลงทันที และคลื่นพลังงานที่รุนแรงก็ปะทุขึ้นอย่างรุนแรง ทำให้ว่านเหลียนเฉิงกระเซ็นบินออกไป เลือดหยดหนึ่งไหลออกมาจากมุมปากของเขา
มือสังหารว่าน ผู้ซึ่งมีกำลังการต่อสู้เทียบได้กับจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 3 ได้รับบาดเจ็บ
“ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นความจริง ร่างกายของเจ้าได้ฟื้นเลือดเผ่าหงส์โบราณแล้ว!”
ดวงตาของว่านเหลียงเฉิงหรี่ลงเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาตื่นเต้นเล็กน้อย ราวกับว่าประหลาดใจและมีความยินดี
รู้ม่านตาของหลัวซิวอดไม่ได้ที่จะหดตัวเมื่อได้ยินคำเหล่านี้ เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานของทายาทเผ่าหงส์โบราณ
ตอนที่เขายังอยู่ในองค์กรนักล่ายุทธ์ ได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลเหยียน ในนั้นก็ได้กล่าวถึงว่าตระกูลเหยียนเป็นทายาทของเผ่าหงส์โบราณ
ในสมัยโบราณ เมื่อหลายหมื่นปีก่อน หงส์ เคยเป็นหนึ่งในผู้ปกครองของโลกแสงดาว นอกจากเผ่าหงส์แล้ว ยังมีสายเลือดโลหิตอื่นๆอีกมากมาย
ตั้งแต่เกิดภัยพิบัติในสมัยโบราณ หงส์ ได้หายสาบสูญไป แต่ยังคงมีผู้สืบเชื้อสายจากสายเลือดเผ่าหงส์ เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงสืบทอดต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้
ตระกูลเหยียน เป็นหนึ่งในสายเลือดของเผ่าหงส์โบราณที่แยกออกมา แต่สายเลือดที่แยกออกมานี้เป็นตระกูลที่อ่อนแอ ไม่มีใครฟื้นพลังแห่งสายเลือดเผ่าหงส์โบราณได้มานับหมื่นปีแล้ว แต่พวกเขาที่มีสายเลือดของเผ่าหงส์โบราณ จะเหมาะกับการฝึกฝนวรยุทธ์ธาตุไฟตั้งแต่เกิด
หากไม่ใช่เพราะภัยพิบัติในสมัยโบราณทำให้สูญเสียวิชาการฝึกฝนหลักไป แม้ว่าพลังของสายเลือดจะอ่อนแอ ตระกูลเหยียนก็จะไม่ทนอยู่ในประเทศเทียนหวูเล็กๆ แห่งนี้
ในวินาทีนี้ ความคิดนับไม่ถ้วนแวบเข้ามาในใจของหลัวซิว
สามร้อยกว่าปีที่แล้ว ตำหนักจื่อโจมตีตระกูลเหยียน น่าจะเป็นเพราะเลือดหงส์โบราณ
ในขณะนี้ เหยียนเยว่เอ๋อร์ ได้กระตุ้นพลังเลือดหงส์โบราณในร่างกายของนาง ความแข็งแกร่งของนางก็พุ่งสูงขึ้น สามารถสู้จักรพรรดิยุทธ์ขั้น 4 ได้ แต่ไม่สามารถใช้พลังนี้ได้นาน
เพราะถึงแม้นางจะฟื้นเลือดหงส์โบราณแล้ว แต่พลังของเลือดก็อ่อนแอมาก
“ระบำหงส์!”
รอบกายโหมกระหน่ำด้วยเปลวเพลิง เหยียนเยว่เอ๋อร์ได้รวมตัวเข้ากับเงาหงส์ที่อยู่ข้างหลังนาง และหอกรบเปลวไฟในมือของนางก็แทงออกไป
บูม!
เปลวเพลิงที่แผดเผาชนกับพลังสังหารสีเลือด ท้องฟ้าถูกเปลี่ยนสี ในพลังที่บ้าคลั่ง รุนแรง เปลวไฟที่ลุกโชนค่อยๆกดทับพลังฆ่าสีเลือด
ในทันใดนั้น ดวงตาของว่านเหลียงเฉิงฉายแววอย่างเหี้ยมออกมา เขาไม่สนใจเปลวไฟแผดเผาที่พุ่งเข้าหาตัวเอง กริชสีเลือดในมือฟันออกไป ทะลุเปลวไฟ แทงเหยียนเยว่เอ๋อร์
นี่เป็นการโจมตีแบบทั้งสอฝ่ายได้รับบาดเจ็บโดยสิ้นเชิง ขึ้นอยู่กับว่าการโจมตีใดที่สามารถสร้างความเสียหายให้กับคู่ต่อสู้ได้มากกว่า
“ระวัง!”
เมื่อเห็นภาพนี้ หลัวซิวก็พุ่งไปข้างหน้าในทันที เพียงชั่วลมหายใจ เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้า เหยียนเยว่เอ๋อร์ ถือกระบี่อาถรรพ์ฟันเสือ จะต่อต้านดาบของ ว่านเหลียงเฉิงแทนนาง
“แคร่ง!”
กระบี่หนักสีดำสีดำและดาบสั้นสีเลือดชนกัน พลังที่ไม่อาจต้านทานได้ส่งผ่านมา ทำให้ กระบี่อาถรรพ์ฟันเสือในมือของหลัวซิวกระเด็นออกไป และดาบสั้นสีเลือดก็ไม่ลดแรงลง แทงเข้าหาเขา
พลังจิตแท้เป็นตาย2ระดับสำและสีขาวที่ผสานกันกระจายออกมาบนพื้นผิวของร่างกาย กลายเป็นม่านแสงที่ปกป้องร่างกาย แต่ภายใต้การโจมตีของ ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ ม่านแสงปกป้องร่างกายก็ฉีกขาดออกทันทีเหมือนกระดาษ ทำให้ดาบนี้แทงเข้าร่างกายของหลัวซิวโดยไม่มีอุปสรรค
ในขณะนี้ หลัวซิวรู้สึกถึงเจตนาการฆ่าที่รุนแรงพุ่งเข้ามาในร่างกายของเขา ร่างกายเกือบจะระเบิดตาย และความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากการฉีกขาดมาจากหน้าอกที่ถูกแทง
“อ๊าก!”
หลัวซิวเปล่งเสียงคำรามเหมือนคนบ้า และควบคุมร่างยุทธ์ระดับราชาอย่างเต็มที่ จับดาบสั้นสีเลือดที่แทงเข้ามาในร่างกายไม่ให้แทงลึกเข้าไปกว่าเดิม
ภายใต้การบีบรัดสังหารนี้ ร่างกายของเขาพร่ามัวไปด้วยเลือดและเลือดกระเซ็นกระจายไปทั่ว แต่เขากัดฟันแน่น ยอมตายดีกว่าเดินถอยหลังครึ่งก้าว
เพราะข้างหลังเขา คือผู้หญิงของเขา คนในครอบครัวที่เขาสามารถปกป้องได้ด้วยชีวิตของเขา
“ไอ้บ้า เจ้าจะบ้าหรือ?”
เมื่อเห็นว่าหลัวซิวยอมต่อต้านดาบมากกว่ายอมถอยกลับครึ่งก้าว ว่านเหลียงเฉิงเริ่มกังวล เพราะเปลวไฟที่โหมกระหน่ำพุ่งเข้าหาเขาแล้ว
ฟู่!
ว่านเหลียนเฉิงกระอักเลือดและร่างกายของเขาก็กระเด็นออกไป
เปลวไฟที่แผดเผาได้ทะลุผ่านพลังจิตที่ปกป้องร่างกายของเขาโดยตรง ทั่วร่างกายของเขามีรอยไหม้ เดิมทีผลยาวที่พลิ้วไหวของเขาก็ถูกไฟไหม้กลายเป็นคนหัวโล้น ช่างตลกและน่าขบขัน
นอกจากบาดแผลบนผิวกายแล้ว เปลวไฟพลังจิตร้อนก็พุ่งเข้าสู่ร่างกาย ทำลายเส้นชีวิตในร่างกาย หากเขาไม่ปกป้องตันเถียนของเขาได้ทันท่วงที เกรงว่าอาการบาดเจ็บจะ ร้ายแรงยิ่งขึ้น
นี่ควรจะเป็นการต่อสู้ที่จะได้รับบาดเจ็บทั้งคู่ แต่เนื่องจากการแทรกแซงอย่างกะทันหันของหลัวซิว ว่านเหลียนเฉิงจึงประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ในทันที
“เจ้าสารเลว!” ว่านเหลียนเฉิงดุอย่างโกรธจัด ใช้ปราณแท้ระงับเปลวไฟพลังจิตภายในร่างกายของเขา และแขนซ้ายของเขาเผยกระดูกขาวออกมา แขนซ้ายเสียไปโดยสิ้นเชิง
“แต่ถึงข้าจะบาดเจ็บสาหัส เจ้าหนุ่มคนนั้นน่าจะตายแล้ว”
ว่านเหลียนเฉิงพลิกมือของเขาและหยิบเม็ดยาหิมะแย้มระดับ 6 ออกมาหนึ่งเม็ด แล้วใส่เข้าไปในปากของเขา ยารักษาระดับ 6 สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดไม่ใช่ราคา แต่เพราะเม็ดยานี้เป็นยาหายาก
ยาหิมะแย้ม ตามฐานะของว่านเหลียนเฉิง ผู้เป็นถึงจักรพรรดิยุทธ์ ก็มีเพียงสามเม็ดเท่านั้นซึ่ งทั้งหมดนี้มีจุดประสงค์เพื่อช่วยชีวิตตนในยามได้รับบาดเจ็บสาหัส ค่อนข้างเสียดายที่จะใช้มันในตอนนี้จริงๆ
ในเวลาเดียวกัน ร่างกายของหลัวซิวถูกปกคลุมไปด้วยเลือด และเส้นลมปราณเกือบทั้งหมดถูกทำลายโดยเจตนาการสังหารที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา
สิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นคือท้องฟ้าที่แตกสลาย
“หลัวซิว!”
เหยียนเยว่เอ๋อร์ ยื่นมือออกไปรับเขา และรีบหยิบยาหิมะแย้มหนึ่งเม็ดออกมาให้เขากิน
เมื่อดวงตาของนางมองไปที่ว่านเหลียงเฉิงอีกครั้ง ในม่านตาเปลวไฟสีทองผุดขึ้นมา
ลักษณะพลังที่ได้แสดงออกมาของเหยียนเยว่เอ๋อร์เพิ่มขึ้นอีกครั้ง เลือดทั่วร่างกายของนางก็ดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ นางได้ใช้พลังของเลือดหงส์โบราณอย่างประมาทเลินเล่อโดยไม่สนใจผลที่จะตามมา
“ห้าว!”
มีเสียงหงส์คำรามดังออกมาจากร่างกายของนาง เปลวไฟที่ไม่มีที่สิ้นสุดยังคงแพร่กระจายอย่างต่อเนื่อง ทำให้พื้นที่หลายพันเมตรกลายเป็นทะเลเพลิง
เสียงหงส์เสียงสูงดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและแผ่นดิน แผดเผาพื้นที่กลายเป็นหลุมดำ ราวกับจะทำลายทุกอย่าง ทำลายวิธีการต่อต้านของว่านเหลียงเฉิงทั้งหมด
ว่านเหลียนเฉิงคำรามด้วยความโกรธ มองดูร่างกายของตนเองแตกสลายและสลายไปในเปลวเพลิงที่ลุกโชน ใบหน้าของเขาโหดเหี้ยมอย่างรับไม่ได้
“อยากให้ข้าตาย ข้าจะไม่ยอมให้เจ้ารู้สึกดีด้วย!”
ว่านเหลียนเฉิงกระอักเลือดออกมา ราวกับคนบ้าที่หมดแรง พลังจิตทั้งหมดในร่างกายของเขาถูกบีบอัดเข้าไปในตันเถียนของเขาในทันใด เขาต้องการจุดชนวนยาเทพจิตตัวเองให้ระเบิด
ในขณะนี้ ว่านเหลียงเฉิงได้ยินเสียงฮึ่ม เย็นชาที่ไม่มีอารมณ์แม้แต่น้อย
