มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 460
ระหว่างที่พูด หยูชุนชิวก็ยื่นมือออกมาคว้าอากาศ รังสีหนาวยะเยือกถูกกลั่นตัวเข้ามารวมกันทันที กลายเป็นฝ่ามือยักษ์ ที่ยื่นเข้ามาทางหลัวซิวกับหลินจื่อเฟิง
สีหน้าของหลัวซิวเคร่งเครียดขึ้น ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ เขาจำเป็นต้องใช้ไม้เด็ดทั้งหมดถึงจะสามารถรับมือกับเขาได้
แต่การแสดงไม้เด็ดของตัวเองออกมาในสถานที่แบบนี้ มีแต่จะดึงดูดผู้ที่มีแต่ความละโมบเข้ามา โดยเฉพาะหากเขาใช้พลังของผังกฎ สถานะคิงหลัวซิวก็จะต้องถูกเปิดเผย ตาเฒ่าประหลาดมกุฏยุทธ์ปรารถนาในชิ้นส่วนกฎมาก
เพราะว่าการใช้ชิ้นส่วนกฎสามารถทำให้บรรลุพลังผังกฎได้ จึงจะเป็นประโยชน์อย่างมากในวันข้างหน้าสำหรับการบรรลุมหาจักรพรรดิยุทธ์
“หยูชุนชิว ผู้ใหญ่รังแกผู้น้อย ไม่รู้สึกขายหน้าบ้างรึ”
ในตอนนั้นเอง เสียงหัวเราะดังลากยาวก็ดังสะท้อนขึ้น เงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหลัวซิวกับหลินจื่อเฟิง เขาชูมือขวาขึ้นเพื่อคว้าฝ่ามือยักษ์หนาวสะท้านของหยูชุนชิวเอาไว้
บรรยากาศตรงจุดนี้ถูกฉีกขาดทันทีอย่างไร้ซุ้มเสียงราวกับสัตว์ตัวยักษ์ได้อ้าปากของตัวเองขึ้นแล้วกลืนฝ่ามือยักษ์หนาวสะท้านลงไปในทันที
“พลังแห่งโซน?” หลัวซิวเห็นดังนี้พลันหรี่ตาลง
หยูชุนชิวเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าระหว่างทางจะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดเช่นนี้ขึ้น สีหน้าของเขาจึงเริ่มแปรเปลี่ยน “เกาเหลียนหง เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับท่านกัน”
ในตอนนั้นเอง ทุกคนจึงเบนความสนใจไปที่เงาร่างที่ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน
คนผู้นี้คือผู้อาวุโสจอนผมขาว เขาสวมชุดยาวสีขาวเทา ร่างของเขาปรากฏขึ้นตรงนั้นราวกับได้หลอมรวมร่างเข้ากับสิ่งรอบตัวเป็นหนึ่งแล้ว แม้แต่ตัวสำนึกก็ไม่อาจรับรู้ได้ถึงพลังงานของเขา
เมื่อได้ยินเสียงเซ็งแซ่ดังขึ้นรอบด้าน หลัวซิวถึงจะรู้ว่าเกาเหลียนหงผู้นี้คือคนไร้สังกัดบนที่มีชื่อเสียงบนเทือกเขาเหิงหยุนแห่งนี้ และอยู่ในแดนจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 7
สีหน้าของหลัวซิวเต็มไปด้วยความเคลือบแคลง เขาไม่รู้จักเกาเหลียนหงมาก่อน แล้วทำไมอีกฝ่ายต้องยื่นมือมาช่วยเขาด้วย
เขามองหลินจื่อเฟิงจึงเห็นว่าหลินจื่อเฟิงหันมาส่ายหน้าให้เขา เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่รู้จักผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์คนนี้เช่นกัน
“ข้าชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ท่านมีปัญหาอะไรหรือ” เกาเหลียนหงยิ้มเล็กน้อย
เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าของหยูชุนชิวจึงหม่นหมองลง เขาจ้องเกาเหลียนหงเขม็ง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเย็นเยียบ “เกาเหลียนหง ท่านฝึกตนต่ำกว่าข้าอยู่หนึ่งขั้น ดังนั้นตอนนี้ถอยไปซะ ข้าจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“ไม่อย่างนั้นแล้ว ต่อให้ท่านควบคุมพลังโซนได้ เจ้าตระกูลหยูของข้าเป็นถึงมกุฎยุทธ์ หากจะสังหารท่าน ระวังให้ดีว่าร่างของท่านจะดับสลายไปสิ้น”
เมื่อต้องเผชิญพลังของหยูชุนชิว เกาเหลียนหงยังคงไม่ยี่หระ “คนอื่นอาจจะกลัวตระกูลหยูของเจ้า แต่ข้าไม่กลัว”
สีหน้าของหยูชุนชิวดำดิ่ง “ข้าจะสั่งสอนวิชาล่องหนของเจ้า”
ระหว่างที่กล่าวหยูชุนชิวก็ประสานมือเข้าด้วยกัน และเขย่าพลังตราประทับ พลังจิตแท้อันหนาวยะเยือกกระจายไปทั่วรอบกาย ภายในอาณาบริเวณหลายร้อยเมตรนี้ ปรากฏหิมะร่วงหล่นลงมา พื้นดินและบ้านเรือนรอบๆ ปรากฏน้ำค้างแข็งห่อหุ้ม
“ฝ่ามือน้ำแข็งมรณะ!”
เมื่อหยูชุนชิวกวาดมือออกไป ฟ้าดินก็กลับกลายเป็นน้ำแข็ง พลังงานที่ทั้งมืดทั้งเย็นเฉียบ ราวกับได้เปลี่ยนเอาบรรยากาศทั้งหมดกลายเป็นน้ำแข็ง
สีหน้าของเกาเหลียนหงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขายื่นมือออกไปคว้าอากาศ บรรยากาศรอบกายแตกกระจาย เศษของบรรยากาศที่แตกกระจายหมุนวนเข้าด้วยกัน กลายเป็นพายุฝนมืดดำ
เมื่อผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ช่วงปลายสองคนต่อสู้มือกัน ทำให้ยอดฝีมือหลายคนบนเขาไม้เสวียนนี้ต่างรู้สึกช็อก รอบข้างเริ่มมีคนเข้ามารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลหยูอย่างหยูชุนชิว พรสวรรค์ในการฝึกวรยุทธ์อยู่ในขั้น 9 พลังจิตแท้หนาวสะท้านของเขาบริสุทธิ์และแข็งแกร่ง ในบรรดาเทือกเขาเหิงหยุนแห่งนี้ กล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งในห้าลำดับสุดยอดฝีมือรองจากระดับมกุฎยุทธ์
การฝึกตนของเกาเหลียนหงด้อยกว่าเขาหนึ่งขั้น ในด้านพลังจิตแท้ก็สู้หยูชุนชิวไม่ได้ แต่กลับใช้วิธีการในการควบคุมโซนในการต่อสู้ได้อย่างสบายๆ ทั้งสองฝ่ายจึงต่อสู้กันอย่างสูสี
“ศิษย์ตระกูลหยูจงรับคำสั่ง จับคนสองคนนั่นเอาไว้!” หยูชุนชิวตวาดเสียงกร้าว คนตระกูลหยูที่มาร่วมงานประมูลยาครั้งนี้มีไม่น้อย และมีจักรพรรดิยุทธิ์อยู่ถึงสามคน
“เกาเหลียนหง ต่อให้เจ้าขวางข้าได้ แต่คงจะขวางคนอื่นๆ ในตระกูลหยูของข้าไม่ได้หรอกกระมัง”
