มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 667
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จริงๆ แล้วมีเงาของ ลู่เมิ่งเหยาอยู่ในใจของหลัวซิว
เพราะตอนนั้นเขายังเป็นวัยรุ่น รักแรกเป็นสิ่งที่ยากจะลืมเลือนที่สุด
หลังจากห่างกันหลายปี พวกเขาก็กลับมาพบกันโดยบังเอิญ เมื่อเห็นลู่เมิ่งเหยาในสำนักหลัวเทียน หลัวซิวก็ยินดีและประหลาดใจมาก
แต่ตอนนี้เขามีเยว่เอ๋อร์แล้ว ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับลู่เมิ่งเหยาอย่างไร
นักยุทธ์ผู้แข็งแกร่งมากมายหลายคนมีภรรยาสามสี่คน แต่หลัวซิวไม่ใช่คนที่ชอบมอบความรักให้คนหลายๆคน และแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่จะเปลี่ยนไปชอบอีกคนหนึ่งแล้วเกลียดชังคนเก่า
ถ้าเมื่อก่อนไม่รู้ว่าลู่เมิ่งเหยาไปที่ไหน ก็ช่างเถอะ
แต่นางได้กลายเป็นศิษย์ของเจ้ายุทธจักรหยกนารา และเจ้ายุทธจักรหยกนาราไม่ได้จำกัดเสรีภาพของนาง ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ทำไมนางถึงไม่มาหาเขา?
เมื่อมีความสงสัยในใจ ความเหินห่างก็เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
หลัวซิวเป็นแบบนี้ ลู่เมิ่งเหยาก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน
ดังนั้นในช่วงนี้ จึงไม่มีใครเริ่มที่จะไปหาใครก่อน
หลัวซิวมองไปที่ผู้หญิงที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยที่อยู่ตรงหน้าเขา ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้ของนางอย่างไร
ไม่โทษนางหรือ? แต่ในใจก็ยังรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง แต่ถ้าจะโทษนาง เขามีสิทธิ์อะไรไปโทษนาง?
“ทำไมข้าต้องโทษเจ้าด้วย?” หลัวซิวยิ้มและในที่สุดก็เลือกข้างหน้า
เวลาจะทำให้ทุกอย่างเจือจางลง แม้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ลู่เมิ่งเหยาจะไม่ได้มาหาเขา แต่เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไป หลัวซิวเชื่อว่าตัวเองจะปล่อยวางเรื่องนี้ไป
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไป ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการคุยกับลู่เมิ่งเหยา แต่เพราะมีคนอื่นอยู่รอบข้าง ไม่เหมาะที่จะพูดถึงหัวข้อเหล่านี้
มีเรือนหลายหลังที่เชิงเขา ซึ่งสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย หลัวซิวเลือกหนึ่งในเรือนเหล่านั้น และสร้างค่ายกลไว้รอบห้องตามนิสัยทันใดนั้น หลัวซิวก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
เขาขมวดคิ้ว ท้ายที่สุดก็นขึ้นแล้วเปิดประตู
“หลัวซิว ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังโทษข้า แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ข้าได้ฝึกฝนกับอาจารย์ ข้าไม่มีเวลาจริงๆ…”
ในห้อง หลัวซิวและลู่เมิ่งเหยานั่งตรงข้ามกัน นางเปลี่ยนเป็นชุดยาวสีขาว ชุดยาวนี้หลัวซิวคุ้นเคยมาก เป็นชุดที่พวกเขาสวมเมื่อเดินทางจากเขตการปกครองหยุนหลงไปยังเขตการปกครองโตว้ไห่ด้วยกัน
นางพูดถึงประสบการณ์ของนางในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เมื่อหลายปีก่อนที่อยู่ที่เขตการปกครองโตว้ไห่ ประสบการณ์บางอย่างระหว่างทั้งสอง ทำให้ลู่เมิ่งเหยาตระหนักดีถึงการขาดความแข็งแกร่งของนางเอง ดังนั้นหลังจากที่หลัวซิวไปแดนปริศนา นางฝึกฝนสุดกำลังในองค์กรนักล่ายุทธ์ที่อยู่เขตการปกครองโตว้ไห่
แม้ว่าสถานการณ์ระหว่างหลัวซิวและสำนักเหลยหวู่จะเป็นศัตรูกันในขณะนั้น แต่เพราะมีหัวหน้าแก๊งเสิ่นหยวนหนานเฝ้าอยู่ แต่ก็ไม่มีใครกล้ารังแกนาง
แต่เรื่องการฝึกตนนี้ แต่แรกก็เป็นเรื่องที่เร่งรีบไม่ได้ ปิดกั้นฝึกตนนระยะยาว ทำให้นางอารมณ์เสียและผลการฝึกตนไม่เพียงแต่ช้าลงเท่านั้นแต่ยังเกือบประสบปัญหาหลายครั้ง
ต่อมา ภายใต้การสอนของหัวหน้าแก๊งเสิ่นหยวนหนาน ให้นางออกไปข้างนอกเพื่อพักผ่อนและผ่อนคลาย
ลู่เมิ่งเหยาทำตามคำแนะนำของหัวหน้าแก๊งเสิ่นหยวนหนาน เดินออกจากองค์กรนักล่ายุทธ์ เดินเล่นรอบเมืองสักครู่
นางเดินเล่นไปรอบๆ เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่ได้ผลมากนัก และในขณะนี้ ผู้หญิงที่มีผ้าคลุมปิดหน้าก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้านาง
และผู้หญิงลึกลับคนนี้คือเทวีหานยู่ เจ้ายุทธจักรหยกนารา!
“สาวน้อย เจ้าชื่ออะไร?” ตอนนั้นเทวีหานยู่ถามด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าเป็นใคร?” ลู่เมิ่งเหยาดูตื่นตัว เพราะในเวลานั้นความสัมพันธ์ระหว่างสำนักเหลยหวู่กับหลัวซิวเทียบเท่ากับศัตรูตัวฉกาจ และนางกังวลว่าอีกฝ่ายหนึ่งคือคนของสำนักเหลยหวู่ที่จะโจมตีนาง
“อย่ากลัวไปเลย ข้าไม่มีเจตนาร้ายต่อเจ้า” เทวีหานยู่ยิ้ม จากนั้นค่อยๆ ยกมือออกแล้วคว้าข้อมือของลู่เมิ่งเหยาไว้
