นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 4 อารมณ์เสีย

“อะไรนะ!” หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดต่อ: “คู่หมั้นพี่ฮ่อที่ลือกันว่ามาจากบ้านนอกก็คือ พี่ งั้นเหรอ!”
ซูฉิงพยักหน้าส่งๆไป
เมื่อก่อนเขาได้ยินข่าวลือมากมายมา และตอนนี้หลินหนานก็อดไม่ได้ที่จะต้องบอกว่า ซูฉิงมาจากบ้านนอกจริงๆ แต่บ้านนอกที่นั่น มีคฤหาสน์มูลค่าหลายร้อยล้าน บ้านพักตากอากาศหลายสิบหลัง…
“พี่สองคน…” หลินหนานมองทั้งสองอย่างไม่อยากเชื่อ
“ไม่ได้รู้สึกอะไร การหมั้นจะสิ้นสุดลงภายในสามเดือน” ซูฉิงกล่าวอย่างใจเย็น
หลินหนานพยักหน้าอย่างสบายใจ ต้องบอกว่าเขามีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา ดังนั้น เขาจึงพูดตรงๆ ว่า “งั้นก็ดี พี่ฮ่อไม่คู่ควรกับพี่หรอก! เย็นชาและน่าเบื่อ ไม่ดีเท่าผมหรอก”
ฮ่อหยุนเฉิงที่กินอยู่เงียบๆ “?” เขาไม่คู่ควรกับซูฉิงงั้นเหรอ?
“หลินหนาน พี่ชายของเธอขอให้ฉันช่วยซื้อรถที่คุณชอบคันนั้นให้ แต่ฉันว่า…”
“อย่า อย่า อย่า พี่ฮ่อ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น” หลินหนานยิ้มอย่างเชื่องช้า
หลังจากทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงก็แยกจากหลินหนานที่ทางเข้าร้านอาหาร
“บ๊ายบาย พี่ฉิง! ฉันว่างแล้วจะมาเที่ยวหาพี่นะ”
ซูฉิงลูบหัวของเขาด้วยความรักอีกครั้ง: “บ๊ายบายจ๋ายจาย กลับบ้านดีๆนะ!”
อื้ม รู้สึกเหมือนกำลังลูบหัวอลาสก้าที่บ้านอย่างไงอย่างงั้น
แต่การเคลื่อนไหวนี้แตกต่างออกไปในสายตาของฮ่อหยุนเฉิง ชายคนนั้นหรี่ตาเล็กน้อยและพูดหลังจากขึ้นรถได้ไม่นานว่า “ที่แท้ที่เธอบอกว่าจะไม่ชอบฉันอย่างแน่นอน ก็เพราะว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
ซูฉิงมองไปที่ฮั่วหยุนเฉิงด้วยใบหน้าที่งงงวย
“แต่ฉันจะบอกเธอให้นะ เธอกับฉันยังมีสัญญาการแต่งงานกันอยู่ และหลินหนานก็เป็นดารา เธอไม่ควรทำให้เรื่องนี้อื้อฉาว มิฉะนั้นตระกูลฮ่อจะเสียชื่อเสียงได้”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ซูฉิงก็ตระหนักได้ว่าฮ่อหยุนเฉิงคิดว่าเธอชอบหลินหนาน? ผู้ชายคนนี้ใช้ตาหมาอะไรมองกันนะ?
“และฉันต้องเตือนเธออีกเรื่องว่าประตูของตระกูลหลินนั้นเข้ายากมาก ยังไงซะเธอก็แก่กว่าหลินหนานถึงสองปี”
“นายพอได้แล้ว” ชายหนุ่มคนนี้พูดแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วหรือเปล่า!
“ฉันชอบใครมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย ดังนั้นไม่ต้องแนะนำอะไร”
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงมืดลงอย่างกะทันหันและพวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนกระทั่งลงจากรถ
ในใจของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงไม่ได้ปฏิเสธก็แปลว่ายอมรับแล้ว และตรงกันข้าม คำพูดนั้นทำให้เขารู้สึกโกรธมากด้วย
ในตอนกลางคืน ฮ่อหยุนเฉิงก็นอนไม่หลับอีกตามเคย
นับตั้งแต่เขาถูกลักพาตัวไปโดยบังเอิญตอนที่เขาอายุได้สิบสามปี และถูกขังอยู่ในห้องที่ไม่มีแสงไฟ ฮ่อหยุนเฉิงก็มีอาการนอนไม่หลับเป็นนิสัยตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
แต่ที่ต่างก็คือ คืนนี้สมองเขาเต็มไปด้วยเรื่องของซูฉิง
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในหัวของฮ่อหยุนเฉิงถึงจำฉากเมื่อคืนนี้ได้ และเขาก็คิดถึงซูฉิงในอ้อมแขนของเขา
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็อารมณ์เสียมากขึ้น
ชอบเด็กน้อยที่ยังไร้เดียงสา เธอตาบอดหรือเปล่านะ?
เขาจุดบุหรี่และสูบมันอย่างหงุดหงิด
จากวันนั้นมาสองสามวัน ซูฉิงก็อยู่อย่างปลอดภัยในบ้านของตระกูลฮ่อมาตลอด แต่ชีวิตการทำงานในแต่ละวันของเธอ ทำให้เธอรู้สึกคิดถึงอดีตเล็กน้อย ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางรอบโลกหรือนอนสบายๆในคฤหาสน์
ในไม่ช้าก็มาถึงวันครบรอบของตระกูลฮ่อ ในตอนเย็นซูฉิงก็ถูกตระกูลฮ่อดึงไปแต่งหน้าและสวมชุดสวยงามเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงกับฮ่อหยุนเฉิง
งานเลี้ยงของตระกูลฮ่อจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ และบุคคลที่มีชื่อเสียงมากมายจากแวดวงธุรกิจก็มาร่วมงานกัน
ในฐานะประธาน ฮ่อหยุนเฉิงก็กำลังยุ่งอยู่กับการทักทายแขก ส่วนซูฉิงก็ไปเข้าห้องน้ำ
ขณะที่เธอกำลังจะออกมาหลังจากแต่งหน้าเสร็จแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งก็หยุดเธอไว้
“เธอคือซูฉิง?”
ซูฉิงมองย้อนกลับไป ผู้หญิงคนนั้นอายุดูพอๆ กับเธอ สวมชุดเดรส Dior couture เธอดูราวกับเป็นผู้หญิงที่มีฐานะพอสมควร
“มีอะไร?”
“ฉันคือสวีหว่านเอ๋อร์” ผู้หญิงคนนั้นก้าวไปข้างหน้าและพูดแนะนำตัว
หลังจากที่มาอยู่ในบ้านตระกูลฮ่อเป็นเวลานานแล้ว ซูฉิงก็เคยได้ยินชื่อสวีหว่านเอ๋อในการนินทาของใครหลายๆคนอยู่บ้าง
คุณหนูตระกูลสวี และฮั่วหยุนเฉิงเติบโตมาด้วยกันในฐานะคู่รักในวัยเด็ก และเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างฮ่อหยุนเฉิงมาตลอดหลายปี
ในสายตาของคนนอก สวีหว่านเอ๋อและฮ่อหยุนเฉิงเป็นคู่ที่ลงตัวมาก มีข่าวลือมาเสมอว่าทั้งสองจะแต่งงานกันอย่างแน่นอน
“มีอะไรงั้นเหรอ?”
สวีหว่านเอ๋อหยิบบัตรออกจากกระเป๋าของเธอและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “นี่คือเงิน 10 ล้าน ฉันอยากให้เธอประกาศการยุติการหมั้นของเธอกับหยุนเฉิงในงานเลี้ยงคืนนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูฉิงก็หัวเราะออกมา
ทำไมคนในเมืองA ชอบโยนเงินให้เธอจัง? แต่เมื่อเทียบกับ 5,000 หยวนของแม่ฮ่อแล้ว สวีหว่านเอ๋อร์ก็ถือว่าใจกว้างกว่าจริงๆ
เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ สวีหว่านเอ๋อร์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย: “สิบล้านก็เพียงพอแล้วสำหรับชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอแล้ว หยุนเฉิงไม่มีวันแต่งงานกับเธอหรอก แค่เพราะอาการเจ็บป่วยของคุณปู่เท่านั้น เขาถึงพาเธอมาที่ตระกูลฮ่อหลังจากคุณปู่อาการดีขึ้น เขาจะขับไล่เธอออกไป และเธอก็จะไม่ได้รับประโยชน์อะไรเลย ”
“เหอะ!” ซูฉิงเยาะเย้ย “กังวลเกี่ยวกับปากท้องของฉันงั้นหรือ? คุณหนูสวี เงินแค่นี้ฉันใช้เดือนหนึ่งยังไม่พอเลย” หลังจากพูดจบ ซูฉิงก็เหยียบรองเท้าส้นสูงของเธอและจากไป
สวีหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างหลังรู้สึกเหลือเชื่อ ซูฉิงประสาทหรือเปล่า? เธอมาเป็นแค่เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง 10 ล้านต่อเดือนยังไม่เพียงพอต่อการใช้จ่ายอีกงั้นเหรอ
เมื่อครุ่นคิดแล้ว ใบหน้าของสวีหว่านเอ๋อร์ก็ดูมืดมนทันที ซูฉิงในเมื่อเธอไม่อวดเก่ง อย่าโทษที่ฉันหยาบคายแล้วกัน
ในเวลานี้ฮ่อหยุนเฉิงได้ขึ้นไปบนเวทีเพื่อกล่าวสุนทรพจน์และพูดคุยกับผู้คน
หลังจากที่ซูฉิงออกมา แม่ฮ่อก็เข้ามาใกล้เธอและเตือนเธอว่า “ซูฉิง อย่าวิ่งไปทั่วสิ นั่งอยู่นิ่งๆหน่อย และอย่าทำให้ตระกูลฮ่อของฉันต้องอับอายขายหน้า!”
คำพูดประชดประชันเหล่านี้ทำให้ซูฉิงรู้เสียใจอย่างมาก เพราะที่เธอมางานเลี้ยงนี้เพราะเธอรู้สึกเบื่อเฉยๆ
เธอคิดว่าออกไปตอนนี้คงดีซะกว่า
แต่ก่อนที่ซูฉิงจะพูดอะไร สวีหว่านเอ๋อร์และเพื่อนสาวของเธอก็เข้ามา เธอมองไปที่ซูฉิงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในห้องน้ำเมื่อกี้นี้ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณป้าคะ นี่คือคู่หมั้นของหยุนเฉิง ซูฉิงใช่ไหม! พี่ซู สวัสดี ฉันชื่อ สวีหว่านเอ๋อร์”
ในขณะนี้สวีหว่านเอ๋อร์เป็นเหมือนเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและใจกว้างมาก แต่ซูฉิงเพิกเฉยต่อเธอ ซึ่งทำให้ดูไม่สุภาพมาก
แม่ฮ่อจ้องไปที่สวีหว่านเอ๋อร์และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หว่านเอ๋อร์ อย่าไปสนใจเธอเลย เธอมาจากบ้านนอก ไม่เข้าใจคำว่ามารยาทหรอก”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า ฉันได้ยินมาว่าคุณหนูซูมีความสามารถมาก มีเปียโนอยู่บนเวทีพอดีเลย ทำไมเราไม่มาลองแข่งเล่นกันดูหน่อยล่ะ”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซูฉิงเหลือบมองไปที่สวีหว่านเอ๋อร์ โลกภายนอกต่างรู้ว่าเธอเป็นสาวบ้านนอก แล้วสวีหว่านเอ๋อไปได้ยินมาจากที่ไหนว่าเธอมีความสามารถด้านนี้
นี่แสดงว่าเขาต้องการจะทำให้เธอขายหน้า
โดยไม่รอให้ซูฉิงพูดตอบ สวีหว่านเอ๋อร์ก็เดินตรงไปยังที่เปียโนตรงขอบเวทีทันที
เนื่องจากลูกสาวของตระกูลสวีเป็นคู่รักในวัยเด็กของฮ่อหยุนเฉิง ดังนั้นทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะมองเธอ
สวีหว่านเอ๋อร์กำลังเล่นเปียโน และเมื่อเล่นเสร็จแล้วเพลงหนึ่งเธอก็เดินลงมา ทุกคนต่างก็พากันปรบมือให้เธอ
หลังจากเดินลงไป สวีหว่านเอ๋อร์ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันเล่นไม่ค่อยเก่ง คุณซูตาคุณแล้ว”
เพื่อนสาวที่อยู่ถัดจากสวีหว่านเอ๋อร์ก็เริ่มพูดขึ้น