นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 30 การแสดงน้ำดีเริ่มแล้ว

ซูฉิงหมดคำจะพูด เกี่ยวอะไรกับเธอ?
เธอไม่ใช่นักออกแบบ แบบอันนี้ก็ไม่ใช่เธอวาด
ทว่าตนในฐานะผู้รับผิดชอบโครงการนี้ เธอจึงทำได้เพียงพยักหน้านิ่งๆ
การประชุมจบลง คนทั้งหมดลุกขึ้นออกไปจากห้องประชุม
ซูฉิงจัดการเก็บสิ่งของ ขณะที่เตรียมจะออกไป น้ำสียงน่าดึงดูดของฮ่อหยุนเฉิงก็ดังมาจากด้านหลัง “เลขาซู เธออยู่ก่อน”
เท้าที่กำลังก้าวออกชะงัก ซูฉิงหมุนกายกลับมา “ยังมีธุระอะไรหรือคะ?”
ฮ่อหยุนเฉิงก้าวยาวๆ ไปด้านหน้าของซูฉิง ยืดกายเต็มความสูงแล้วก้มหน้ามองเธอ พูดราบเรียบ “เธอเข้าใจการออกแบบเครื่องประดับ?”
“ก็พอรู้ผิวเผิน” ซูฉิงยิ้มน้อยๆ
สิ่งที่เธอถนัดจริงๆ คือการออกแบบเสื้อผ้า หากเปรียบเทียบกันแล้ว การออกแบบเครื่องประดับสำหรับเธอก็เป็นแค่เคสเล็กๆ เท่านั้น
“เธอทำให้ฉันประหลาดใจ” สายตาของฮ่อหยุนเฉิงลึกซึ้ง สำรวจอยู่นาน
ซูฉิงยักไหล่ เหยียดยิ้มไม่ได้พูดอะไร
นี่คือประหลาดใจแล้ว?
ถ้าฮ่อหยุนเฉิงรู้ตัวตนจริงของเธอคงไม่ตกใจจนอ้าปากค้างเลยหรือ?
ไม่สนใจฮ่อหยุนเฉิงอีกต่อไป ซูฉิงหมุนตัวไปห้องน้ำ
ขณะที่เพิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงกดต่ำของผู้หญิงที่คล้ายกับเสียงของเซี่ยซิงซิงดังออกมา ในบทสนทนาคลุมเครือมีชื่อของเธอด้วย
ความสามารถในการฟังของซูฉิงดีกว่าคนธรรมดา เธอจึงฟังได้ชัดเจนขึ้นเล็กน้อย
ได้ยินแค่น้ำเสียงที่อิจฉาและโกรธแค้นของเซี่ยซิงซิงว่า” คุณหนูสวี คุณวางใจเถอะ แผนครั้งนี้ไม่ผิดพลาดแน่ ฉันต้องไล่ซูฉิงออกไปจากฮ่อกรุ๊ปให้ได้!”
คุณหนูสวี? สวีหว่านเอ๋อรหรือ?
เซี่ยซิงซิงร่วมมือกับสวีหว่านเอ๋อรแล้วหรือ?
ได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่รู้ว่าวางกับดักอะไรไว้ให้เธอกันแน่?
ซูฉิงหรี่ตาลง ใครดีมาฉันดีกลับ ใครร้ายมาฉันร้ายกลับ
แต่ไหนแต่ไรซูฉิงก็ไม่ใช่ซาลาเปานุ่มนิ่มที่ให้คนอื่นมานวดได้ง่ายๆ เซี่ยซิงซิงปะทะกับสวีหว่านเอ๋อรมาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอไม่ออมมือแน่!
เวลาหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เป็นสัปดาห์ที่เงียบสงบอย่างคาดไม่ถึง
สวีหว่านเอ๋อรไม่ได้ปรากฏกายที่ฮ่อกรุ๊ปอีก และเซี่ยซิงซิงก็ไม่ได้มาหาเรื่องซูฉิงเหมือนปกติ
ทว่าซูฉฺงก็รู้ดีว่าเรื่องราวคงไม่ง่ายดายปานนั้น
เบื้องหลังคลื่นลมที่สงบมักจะมีกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก
วันนี้เป็นวันที่บรูซประธานบริษัทเลดี้แฟชั่นของฝรั่งเศสมาที่ฮ่อกรุ๊ป
ในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบของโครงการเลดี้แฟชั่น ซูฉิงจึงถูกมอบหมายให้ไปต้อนรับที่สนามบิน
ก่อนที่จะออกไป ซูฉิงก็ตรวจสอบเอกสารที่ต้องใช้ในการประชุมกับเลดี้แฟชั่นตอนบ่าย
เมื่อมั่นใจว่าไม่มีข้อผิดพลาดแล้ว ซูฉิงจึงลุกขึ้น มุ่งหน้าไปที่สนามบิน
ขณะที่กำลังจะถึงลิฟต์ ลิฟต์ก็มาถึงพอดี ซูฉิงรีบพุงไป ตะโกนว่า “รอฉันด้วย!”
ตามองประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิด ก็มีเงาสูงใหญ่จากด้านข้าง ยื่นเท้าออกมา ช่วยซูฉิงกั้นลิฟต์เอาไว้
“ขอบคุณ…” ตอนที่เห็นว่าคนที่มา ซูฉฺงก็ชะงักไป
เป็นฮ่อหยุนเฉิง
เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
แถมยังช่วยเธอกั้นประตูลิฟต์ไว้อีก?
เงาร่างสูงใหญ่ของเขาอยู่ตรงหน้าเธอ เห็นซูฉิงใบหน้าตกใจ สายตาก็เข้มขึ้นพูดว่า ยังไม่เข้าไปอีก?”
“เอ่อ ขอบคุณ” ซูฉิงยิ้มออกมา
ฮ่อหยุนเฉิงเดินตามหลังซูฉิงเข้ามาในลิฟต์
“ฉันจะไปสนามบินกับเธอ” ราวกับรู้ข้อสงสัยของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็พูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ซูฉิงประหลาดใจเล็กน้อย “ฉันไปได้”
เรื่องไปรับที่สนามบินแบบนี้ ไหนเลยจะต้องให้ฮ่อหยุนเฉิงไปด้วยตนเอง?
เขาเป็นประธานที่งานสุดแสนจะมากมาย
สองมือของฮ่อหยุนเฉิงล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยัดกายเต็มความสูงยืนข้างซูฉิง ให้ความรู้สึกกดดันแก่คนอื่น
เขาเหลือบมองซูฉิง พูดด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง “ประธานบริษัทเลดี้แฟชั่นเป็นเพื่อนของฉัน แน่นอนว่าฉันต้องไปด้วยตนเองเพื่อแสดงความจริงใจ”
แท้จริงแล้วจากความสัมพันธ์ของเขาและบรูซ ไม่มีความจำเป็นเลยที่เขาประธานฮ่อกรุ๊ปต้องไปรับที่สนามบินด้วยตนเอง
แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หลังจากที่รู้ว่าซูฉิงต้องไปที่สนามบิน ฮ่อหยุนเฉิงก็ตัดสินใจไปสนามบินด้วยตนเองอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
ซูฉิงพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยอะไร ทั้งสองคนอยู่ในลิฟต์จนถึงโรงรถชั้นใต้ดิน
วันนี้รถที่ฮ่อหยุนเฉิงขับคือรถโรลส์รอยซ์ เขาเปิดประตูรถ หมายให้ซูฉิงขึ้นไปนั่ง
“ขอบคุณ!””> ซูฉิงนั่งลงเบาะข้างคนขับและไม่ลืมที่จะคาดเข็มขัดนิรภัย
ฮ่อหยุนเฉิงสตาร์ทรถ มือเรียวยาวกุมพวงมาลัย ถามยังไม่ทุกข์ร้อนว่า “การประชุมตอนบ่ายกับเลดี้แฟชั่นเตรียมไปถึงไหนแล้ว?”
ซูฉิงเม้มริมฝีปาก น้ำเสียงแน่วแน่ไม่ลังเล “ไม่มีปัญหา”
เธอเข้าใจ การประชุมวันนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ กลัวแค่ว่าจะมีการแสดงรอเธออยู่
เธอก็เฝ้ารอการแสดงชุดนี้มากเหมือนกัน
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปทั้งสองคนก็มาถึงสนามบิน
ซูฉิงก้มศีรษะดูเวลา ยังห่างจากเวลาแลนดิ้งของไฟลท์บินที่บรูซโดยสารมาสิบนาที
“ฉันขอไปห้องน้ำก่อน” ซูฉิงพูดกับฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเล็กน้อย
ซูฉิงส่งข้อความในห้องน้ำ “เรื่องที่ให้ทำเป็นยังไงบ้าง?”
เธอได้รับการตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ทุกอย่างราบรื่น”
ซูฉิงยกมุมปากขึ้น ดูเหมือนว่าการแสดงตอนบ่ายต้องน่าตื่นตาตื่นใจแน่ ทุกอย่างยังอยู่ในการควบคุมของเธอ
รอจนซูฉิงกลับมาที่โถงทางเดิน บรูซก็ลงจากเครื่องมาแล้ว
บรูซเป็นชาวฝรั่งเศส อายุสามสิบกลาง รูปร่างสูงใหญ่ ผมสีบลอนด์ตาสีเขียวมรกต ผิวขาว ตามแบบฉบับชาวยุโรป
“สวัสดีค่ะ”
การประชุมโครงการเลดี้แฟชั่นกำลังจะเริ่มต้น
ครั้งนี้ ซูฉิงเตรียมสไลด์ที่สวยงามมาด้วย
แม้ว่าบรูซจะพูดภาษาจีนได้ แต่ซูฉิงก็ยังใช้ภาษาฝรั่งเศสกล่าวสุนทรพจน์ อธิบายความคืบหน้าของโครงการ ตัวแทนจากฝรั่งเศสรวมทั้งบรูซ พยักหน้าบ่อยครั้ง ปรากฏสายตาเลื่อมใสและชื่นชม
เมื่อเห็นซูฉิงส่องประกายเจิดจ้า นัยน์ตาของเซี่ยซิงซิงก็ปรากฏประกายริษยา สองมือกำแน่น
ซูฉิง เธอรอก่อน การแสดงน้ำดีกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!
ดูสิว่าเธอยังจะมีสุขได้อีกนานแค่ไหน ครั้งนี้เธอรอถูกกวาดออกไปหน้าประตูได้เลย!
พูดสุนทรพจน์จบ ซูฉิงก็ได้รับเสียงปรบมือเกรียวกราว แม้แต่ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ลังเลที่จะปรบมือ
ซูฉิงยิ้มบาง “ต่อไปพวกเรามาดูแบบร่างของเฟสนี้กันค่ะ”
พูดไป ซูฉิงก็หยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมา หยิบแบบร่างออกมาจากด้านใน
วินาทีต่อมา เมื่อเห็นแบบร่างในมือ ใบหน้าซูฉิงก็เปลี่ยนสี
และทุกคนในที่นั้นก็พากันสูดลมหายใจ
เพราะที่ซูฉิงหยิบออกมาจากแฟ้ม เป็นกระดาษเปล่าไม่กี่แผ่น!
ท่ามกลางสายตาตื่นตระหนกของทุกคน เซี่ยซิงซิงก็เปิดปากพูดโจมตีก่อน “ซูฉิง เธอทำอะไรน่ะ?”
ในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ เอกสารครั้งนี้ล้วนผ่านตาของซูฉิงแล้วถึงถูกรวบรวมมาที่ห้องประชุม
ตอนนี้ แบบร่างก็ไม่เห็นแล้ว กลายเป็นกระดาษเปล่าไม่กี่แผ่น ซูฉิงยากที่จะหลีกหนีความรับผิดชอบ
ในการประชุมโครงการที่สำคัญแบบนี้ หากเกิดข้อผิดพลาดต่ำต้อยเช่นนี้ ดูจากฝีมือที่เลือดเย็นของฮ่อหยุนเฉิงแล้ว ต้องไล่ซูฉิงออกแน่
เธอแอบเหลือบมองฮ่อหยุนเฉิง
ดังคาด ขณะนี้ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกสีดำ ริมฝีปากเม้มแน่นแสดงความไม่พอใจอย่างยิ่งของเขา
ดวงตาของเซี่ยซิงซิงวาบขึ้นอย่างทะนงตัว เธอขึ้นเสียงเล็กน้อย และยังคงตั้งคำถามกับซูฉิงต่อไป “ในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ เธอทำแบบร่างหายได้ยังไง? เอากระดาษเปล่ามาปกปิด? ! แผนกเลขาของเราจะไม่มีทางให้คนไร้ความรับผิดชอบอย่างเธออยู่อีกต่อไป!”
สีหน้าของฮ่อหยุนเฉิงเข้มขึ้น กวาดสายตามองซูฉิง “เกิดอะไรขึ้น?”